Even overal, maar het knapt al weer wat op. Heb geen zin om een chagrijnige zure vent te worden.
En ja, hoe meer je de duisternis waarneemt, hoe intenser je ermee bezig bent, hoe meer je overal de duistere kanten van kunt zien en vrezen. Het maakt bang, maar ook strijdlustig. De kunst is, zoals altijd, om niet door te slaan.
Begrijpen heeft wel een plafond denk ik. Als ik Hannibal Lecter volkomen zou willem begrijpen, word ik feitelijk een kanibalistische, psychopatische seriemoordenaar die tuinboontjes eet.