Meya

Ruim drie maanden geleden kwam ik hier op het forum. Het belangrijkste van de afgelopen maanden is dat ik me kapot ben geschrokken. Het probleem van alcohol verslaving was iets dat volstrekt niet bij mij hoorde. Ik dronk omdat ik het lekker vond of gezellig. Dacht ik echt. Mijn beelden bij ‘verslaafd zijn’ gingen over heroine, cocaine of hash. Of het waren beelden van alcohol drinkende celebs die van rehab naar rehab lijken te glijden. Of het ging over zwervers die je ’s ochtends met een blikje goedkoop bier voor de supermarkt ziet zitten. Helemaal niet passend bij mijn eigen wereld. Dat is veranderd en daar schrik ik me de &@* van. Misschien moeilijk uit te leggen maar ik heb mijn alcohol gebruik hier nooit op verslaving betrokken. Ik wist wel dat ik wat te veel dronk de laatste jaren maar had daar een logische verklaring voor (ongeluk vrouw en kinderen, verlies baan en dus tijd over). Ik dronk oprecht onbekommerd. Ook nooit stiekum gedaan. Wel met in gedachte: dit moet ik in de gaten houden. Maar zo was er de afgelopen jaren nogal veel in ons gezin dat verbetering nodig had. De kern van de schrik is dat die wereld dus wel bij mij hoort. Korsakov, afkickkliniek, gezinsproblematiek ipv van lekker, gezellig, heerlijk, helder. . Ik weet niet of het me lukt om het over te brengen maar ik schrik me daar kapot van. Die wereld hoort dus wel bij mij. Sterker nog, ik sta er met een been in. Waarom dan toch drinken nu? Eigenlijk is dat heel simpel: ik wil testen of ik terug kan naar normaal gebruik. Want hoewel het onomstotelijk duidelijk is dat ik een probleem heb, zijn er ook aanwijzingen dat het mee zou kunnen vallen. 12 oktober confrontatiegesprek met mijn vrouw 13 okt - 26 okt orienteren op internet, hier op het forum 26 okt – 18 jan niet drinken, kijken of dat lukt, gewoontes veranderen 18 jan – 18 april testen wat er met me gebeurt als ik alcohol toe sta in mijn leven 18 april een gefundeerde keuze maken voor het vervolg Ik vind het zelf echt logisch. Mijn vrouw overigens ook en ze staat er volkomen achter. lay out

Hey Leila, het zoeken is heel herkenbaar en de angst hier dan niet meer te horen ook. Goed dat je het aan de orde stelt en ook fijn (ook voor mezelf) dat frummers zich vervolgens zo duidelijk uitspreken.

Brrr, dat is naar. Zowel de dromen en paniekaanvallen... als de angst en dus uitstelgedrag daarvoor (mens lijdt het meeste door het lijden dat hij vreest). Ik wens je juist fijne dromen. Met vers gebakken brood, honing en al een vleugje lente. Slaap zacht.

Maar moet jij dan niet gewoon slapen Jannigje?

Ik vind jou posts nooit gezeur. Mooi hoe je het project Anette beschrijft en herkenbaar dat zo'n project moeilijk en beangstigend is.

Gisteren moeiteloos droog, een heel kort trek moment, of eigenlijk meer even de gedachte aan een bepaalde, voor mij ongebruikelijke drank. Eergisteren uit eten geweest met mijn vrouw. Was gezellig en lekker. Stom genoeg wel vooraf een paar borrels naar binnen gekieperd. Dat is niet zoals ik het op den duur wil. Tijdens het eten allebei met mate gedronken. Zoals je weet waardeer ik de kritische blik Erik. Ik ben er op aan het kauwen en antwoord je (en Smart, en LJ en anderen in dezer dagen). Mijn plan komt misschien warrig over. Onderliggende thema's zijn in elk geval: Stoppen vs minderen Wilskracht vs verandering van binnenuit Alci smoezen vs gezonde eigenwijsheid Kom ik op terug.

107 Telleurgesteld maar ook opgelucht (had erger verwacht).

Blij je weer te zien Agnieta!

Fijn dat je het even laten weten. Heel veel sterkte.

Gisteren zonder veel moeite droog. Een trekmoment rond 12 uur (honger?) maar niet rond 15 uur, mijn oude trekmoment.

Goeiemorgen allemaal, Zag net dat je veel last had van je arm gisternacht Jannigje. Hoe ist nu? Koffie... hmmmm.

Blondie, we gaan opslomen hoor... Doe je mee?

Hoorde ik dat er hier koffie was?

Ik las in de krant over een album van Savages, die kende ik niet en zocht ik op op youtube (wel aardig). En na een paar nummers van Savages besloot youtube zelf dat het tijd was om Blackstar te draaien. Ik ken Bowie nauwelijks en weet al jaren dat dat een gemis is. Maar dat heb je soms. Door jou posts klikte ik wat meer van hem aan en luisterde naar The Jean Genie toen ik me afvroeg of Bowie en Lou Reed contact hadden gehad. Daar deed het me namelijk aan denken. Transformer van Lou Reed staat in mijn albums top 3. Ontdek ik dus net dat Bowie die lp heeft geproduceerd... En toen ik toch bezig was met klikken heb ik ook seconde 34 even opgezocht. Heb jij dat echt geschilderd? Echt prachtig!

Hey Poppy, oprecht gecondoleerd met Bowie. Terwijl ik toevallig Blackstar op de achtergrond draai wou ik even kwijt dat ik altijd blij ben als jij hier 'ruimte komt innemen' .

Fijn om je hier weer te zien JoAnn. Ik herken het terugtrekken als het minder gaat heel erg. Dé tip die ik heb is veel sporten. Op een kalm tempo, maar wel minimaal drie keer per week, liefst vier keer.

Ik zit schuddebuikend achter mijn laptop. Fijn dat je er weer bent Ploffie!

Gisteren als vanouds gedronken. Impulsief, te veel, na wat gestress met de kinderen. Ruzie gemaakt met een vriendin en vanochtend wakker met uiterst sombere gedachten die ik ook had in de maanden voor 26 oktober (mijn stop dag). Ik blijf bij mijn plan en dus eerste tussenevaluatie op 18 februari. Niet leuk om hier te vertellen maar wel belangrijk voor mezelf om op te schrijven en dus vast te houden.

(En dan bedoel ik niet die over soep en dergelijke).

Dat zijn nare gedachten Sowhat.

Klinkt als een goed plan Wijffie. En dat je er nog niet aan toe bent om boven dingen op te ruimen vind ik heeeel begrijpelijk.

Ik sluit me aan bij Smart en eerder al MijnGerrit. Je moet het nu niet op een zuipen zetten de komende dagen. Dat is een slecht plannetje. Daarmee maak je nog net even dingen kapot. Niet in de laatste plaats in je eigen lijf. Je moet zo fit mogelijk de kliniek in. Je weet dat ik veel respect heb voor de stappen die je zet de afgelopen dagen. En ik begrijp dat de komende dagen niks drinken nauwelijks haalbaar is (is dat zo?). Maar nu er tegenaan is onhandig. Maar er is wat aan te doen. Dat weet jij ook. Het spul weggooien, veel water drinken en bijvoorbeeld een poosje slapen.

Mijn eerste dag waarop ik weer drinken mag valt overigens vies tegen. Gisteravond om half één dacht ik nog vrolijk, 'hé, nu mag ik. Zal ik? Nee...' Inmiddels heb ik dat vandaag zo'n honderd keer gedacht en is de vrolijkheid er af. Brrr.

Het klinkt alsof je het niet drinken je zwaar valt op het moment. Gisteren ook al. Helpt stevig nadenken je op lastige momenten? Voor mijzelf geldt dat ik het stevig nadenken het beste doe als ik geen trek heb. Meestal eerst sluimerend en dan expliciet hier op het forum. Op lastige momenten moet ik juist niet nadenken. Dan heb ik meer aan het mantra 'de eerste niet' en aan vaste dingen doen (water met citroen, wat eten, even iets doen). Maar als stevig nadenken je helpt dan natuurlijk blijven doen he!