Blekje

Ik had me voorgenomen even een tijdje helemaal niet meer op het forum te komen. Ik kan niet verwerken wat er allemaal voorbijkomt op de dagdraad, maar hier is het wat rustiger, dus misschien is dit voorlopig een beter idee. Hoewel ik hier ook aardig wat leesvoer tegenkomt. Mijn koppie werkt nog een beetje traag op het moment. ik heb veel trek sinds ik gisteren ontslagen ben uit de kliniek en nu heb ik zelf weer de regie over mijn refu. En dat laat me weer met de gedachte spelen van laten staan. Daar schiet ik niks mee op natuurlijk, maar toch zit het duiveltje te fluisteren. ik heb hem maandag nog gehad en ben dus morgen weer aan de beurt. ik weet niet goed wat ik moet doen. Ik kan natuurlijk vragen aan mijn casemanager of ze me tweemaal in de week belt om te vragen of ik hem gehad heb en zo nee, of ik dat dan misschien meteen kan doen. Maar ik vind het zo kinderachtig om dat te vragen. Mijn man wil ik er niet mee belasten. Die strijd wil ik niet met hem aangaan en hij vergeet het toch te vragen. Wat is wijsheid.

Goedemorgen. Ik kom alleen even zwaaien, want ik wil op het moment niet meedoen op de dagdraad. ik heb nog veel moeite met het verwerken van indrukken en er gaat hier zoveel voorbij altijd dat mijn grijze cellen dat op dit moment niet aankunnen. En dan zie ik het topic van Clown staan en durf er niet op te kijken. Ik word er meteen alweer zo verdrietig van. Sorry Kaboutertje. ik hoop dat je het allemaal een beetje redt nu. ik ben gisteren ontslagen uit de kliniek en nog steeds erg labiel. Maar meteen slaat ook de trek toe. Dus wat ik nu doe is me alleen melden op het refusaldraadje. Een fijne dag allemaal en sterkte voor wie dat nodig heeft. Reactie hier ga ik niet meer lezen hoor. Knuffel voor jullie allemaal

Het gaat snel nu. Ik kreeg net telefoon dat er morgen al plek is. Dus ik blijf er na de bor. Wat een zenuwtoestand om alles te pakken. Het ga jullie goed de komende tijd

Ik heb een vervelende mededeling. Ik Mijn SPV-er heeft mij vanochtend op de wachtlijst laten zetten voor een opname. Ik was vanmorgen weer helemaal in paniek en de angst trok pas een beetje weg na diverse pammen. Hyperventileren, shaken. Dus heb ik gebeld en overlegd wat te doen. We kwamen toen uit bij opname voor een time out. Het is te onrustig de laatste tijd. Nu is er een wachtlijst, dus geen idee wanneer ik terecht kan. Maar in de tussentijd kan ik steeds gebruik maken van bed op recept. Daar kan ik vanaf 5 uur 's middags terecht en dat ga ik vandaag dus ook doen. Ik neem geen laptop mee, wel mijn telefoon. Daar kan ik echter niet goed op het forum komen. Maar ik kan af en toe wat van me laten horen via Eline. Ik heb haar mailadres, als zij dat goed vindt tenminste.

Goed gedaan MG. Ik heb ook wel eens likeur ofzo geproefd in een tom pouce

Sterkte PM vandaag. Hoe laat word je geholpen? Jane ik ga ook duimen voor je.

Op de meeting van Intact gisteren was een jongeman die met gebruik van Refusal een terugval heeft gehad, slechts twee dagen na inname. Hij neemt de refu dagelijks, dus heeft maar een dag niet genomen. Dat geeft mij een onveilig gevoel. Niet dat ik het heel snel zou proberen, maar ik hoor vaker dat mensen toch kort na inname gaan drinken. Ik denk er wel eens over om dagelijks een halve dosering te nemen, maar heb geen idee hoe ik daarop reageer. Toen ik voor het eerst dit middel had, kreeg ik 500 mg 2 x per week. Daar werd ik na 2 weken pas enorm suf van en mijn arts wilde het niet meer voorschrijven. Later wel de halve dosering, maar elke dag? Ik weet niet of ik dat moet doen. Ik was er toen echt heel raar van.

Goedemorgen frummers. Na alweer een korte nacht toch redelijk fit op. De klok is iets te ver vooruitgezet las ik op het feestboek. Brrr herfst. Op zulke dagen vind ik het toch niet fijn om de hond uit te laten

Wat een strijd Monster. Toen ik het los kon laten kwam de vergeving vanzelf in de vorm van berusting dat dingen gebeuren en dat het mij toevallig is overkomen en die anderen waren niet belangrijk meer. Schuld werd toeval en schaamte werd me weer rein voelen. Ik hoop lieve Monster dat het ook voor jou zo gaat voelen.

Ik ben vanavond toch naar de Intact meeting gegaan en het is me goed bevallen. Ik sluit ook af want ik ben gesloopt na alle emoties van de afgelopen dagen en slaaptekort. Welterusten voor wie dit nog leest

Nee hoor Gyps. Ik ben niet hypomaan. Weet ook niet wat er aan de hand was. Maar het is weer weg nu. Hier op het forum neem ik niet zo de moeite om correcte teksten te schrijven. Ik schrijf vaak gewoon van me af. Zoals ik in m'n dagboek zou doen. Dat is soms ook niet leesbaar. Ik heb in het verleden veel en goed geschreven. Maar ik kan mijn teksten wel wat korter houden hoor, ik ben wat breedsprakig soms. En je hebt gelijk: een alinea hier en daar maakt het voor jullie ook prettiger leesbaar Het kan ook zijn dat ik het verleerd ben natuurlijk.

Nou, Jullie hebben gelijk hoor. Ik was blijkbaar aan het hyperen vanmorgen. Eerst helemaal in paniek en in tranen m'n SPVer bellen en bang dat ik teveel beroep op ze deed. Toen zei ze dat ze vanmiddag even kwam. Even daarna alsof er een knop omging, dacht ik: hee, wat gaat het goed met me, ik ga gewoon... nou ja dat hebben jullie kunnen lezen. Gelijk mijn SPVer geappt dat ze niet hoefde te komen. SMSt ze terug dat het beter is van wel. Ik weer terug: kan ik meteen afscheid van je nemen. En m'n psycholoog gemaild. Maar heb de hele ochtend in m'n huispak gezeten in een verwaarloosde kamer en stak geen vinger uit. Alleen m'n man gek maken met m'n plannen. Ik ging zoveel verdienen dat we een huishoudster zouden nemen elke dag en boodschappen aan huis laten bezorgen. Dat soort dingen. Ik weet niet waar dat allemaal vandaan kwam. Maar ik was om vier uur al op en dan wil ik wel eens vaker wat hyper zijn. Maar zo heb ik het ook nog niet meegemaakt hoor. Ik zei ook tegen iedereen dat ik de maatschappij wel genoeg gekost had aan uitkering en zorg. Dus dat 't zo genoeg was. Wilde nog stoppen met de medicatie ook. Ben ik toch maar even gaan liggen en toen kwam ik tot rust. Mijn man weet niet hoe hij het heeft drie keer op een dag totaal andere stemming. En ikzelf eerlijk gezegd ook niet. Ik merkte vrijdag ook al dat ik tot rust kwam op de afdeling en weer naar huis kon. Ik denk dus dat ik me te druk heb gemaakt afgelopen week. (weken). Ik denk dat ik niet naar de meeting van vanavond ga, maar later in de week naar die in Hengelo. De man die ik sprak zei dat er in Enschede zo'n 14 mensen zitten. Dat vind ik wel veel. Hij gaat ook naar Hengelo en kan me meenemen, daar komen er maar 8. Misschien is dat beter nu. Nou mooie boel zo. Ik hoop dat het een beetje gaat met Kabouter. Even op Clowns draadje kijken

Ja, ik doe het wel rustig aan hoor. Maar wel mooi een gelegenheid om de hulpverlening vaarwel te zeggen. Vanmiddag komt mijn SPVer voor het laatst en ik heb ook mijn psycholoog gemaild dat ik tijdens de volgende afspraak wil evalueren en afscheid nemen. Daarna is het tijd voor de medicatie om af te bouwen. Fijn dat ik me zo goed voel. Ga er lekker tegenaan. Ik denk dat ik die groep vanavond niet eens nodig heb. Ik heb helemaal geen trek meer.

Ik voel me alweer veel beter. Ik heb een besluit genomen. Ik ga freelance werk doen. Mijn trajectbegeleider gaat me aanmelden bij een reintegratiebedrijf dat me helpt om mijn sterke kanten te ontwikkelen in de veranderde arbeidsmarkt. Een van mijn sterke kanten is teksten schrijven. Ik heb in het verleden al SEO teksten geschreven en dat ging me goed af. Als ik me nu daarop toeleg, kan ik als SEOspecialist wel aardig wat werk genereren denk ik.Dan kom ik ook nog eens van die WAO uitkering af. En ik denk dat mijn verslavingsproblemen dan ook acuut verdwenen zijn, want volgens mij is het ook een groot deel verveling. De hele dag met m'n lapjes stoeien voldoet uiteindelijk ook niet toch? Dat kan ik altijd nog 's avonds doen. Ik vind dat ik best weer fulltime aan het werk kan. Geen tijd meer voor piekeren of trek. Ha, ik heb er zin in.

PM: wanneer word je geholpen? Ik ben het weer even kwijt

Jij ook al zo vroeg An. Hij zit er bij mij ook weer in

Goedemorgen, Bas en Blondie. Al vanaf vier uur op. Ik ben erg onrustig. Gisteren heeft er aardig ingehakt met alles wat Clowns overlijden losmaakte in me. Afgezien van wat er al speelde bij me. Ik weet niet meer goed hoe ik deze dag ga doorkomen. Ik hoop wat actiever dan gisteren. Ik heb wel mijn refu genomen, hoewel de verleiding groot was om hem te laten staan. Maar ik heb meegedaan aan het weekpact voor Clown, dus daar wil ik deze week ook aan denken. Maar het liefst zou ik me helemaal onderdompelen in het niets, niets voelen, geen angst, geen onrust, geen verdriet. Vanavond naar mijn eerste Intact bijeenkomst

Goed gedaan Bas. Ik heb ook de tranen nog hoog zitten, heb het koud de hele dag. Het is de nachtmerrie van elke ouder. Maar kinderen met Down hebben al meer kans op problemen in het hart, dan ben je misschien in het begin altijd wel bang dat het niet goed gaat. Je moet er toch ook niet aan denken: eerst je man begraven en daarna je kind.

Ook hier de stemming gedrukt en helemaal wiebelig. Teveel om te beschrijven. En zo stil op het forum. Ik hoop dat iedereen het een beetje vinden kan verder vandaag

Mjam, maar goed dat ik zo weinig mogelijk brood eet, anders was ie al weg geweest

Tja, emoties. Natuurlijk moeten ze er zijn. Maar ik heb niet geleerd ermee om te gaan. Als ik moest huilen, zei mijn moeder: bewaar je tranen maar voor later, dan zul je ze nog hard nodig hebben. Als ik boos was: pluk een roos zet hem op je hoed dan ben je morgen weer goed. Mijn moeder zat vol met dit soort klinkklare dooddoeners. Wat moet je ermee. Maar de waarheid is dat ik altijd bomvol emoties heb gezeten. Ze overspoelden me in mijn puberteit en ik raakte er verward van. Ik eindigde op de gesloten afdeling (omdat ik was weggelopen van huis). Als je daar overstuur was, kreeg je 50 mg valium in je bol ingespoten. Zo ging dat vroeger. En daarna was de alcohol ook wel weer een handige oplossing. Geen wonder toch dat ik daarna regelmatig in mijn leven als ik overspoeld werd door emoties totaal de weg kwijt raakte? Ik weet dat ik niet zo word als mijn broer, want ik pak de hulp aan die ik krijgen kan en dat is veel. Ik doe een zwaar beroep op de hulpverlening soms. En ik ben mezelf aan het helen. Op vele manieren

Ook altijd bang dat ik zou eindigen zoals hij

En dan noem ik het overlijden van mijn ouders, maar dan vergeet ik voor het gemak maar even het overlijden - en het leven- van mijn jongste broer die in december 5 jaar terug is overleden. Alcohol, verwaarlozing , psychische problemen en zorgmijder. Het eindigde met een hartinfarct toen hij zichzelf (tijdens een psychose???) uit het ziekenhuis tegen advies heeft ontslagen na een vorig infarct. De dag erna vond de aptoheek hem dood aan de keukentafel. Vaak bij mij schuldgevoel: hoe had ik hem kunnen helpen, hij wilde nooit hulp. Boos op hem tijdens een opname met IBS voor wat was het delirium, kortdurende psychose? Maar hij wist de rechter ervan te overtuigen dat hij niet opgenomen diende te blijven dus stond na drie dagen al weer buiten. Ik was boos op hem omdat hij zich niet wilde laten behandelen. Nee, het waren allemaal zakkenvullers die hulpverleners. En hij had een week buikpijn omdat ik boos op hem was geweest die dag. Ik mis hem mijn broer en daar zit ik nu weer om te janken. Wat gebeurt er met me

Ik word er bang van, van al die emoties. Ze komen als een storm op me af en dan wil ik dekking zoeken, bang dat ik erin verdrink. Ik ben echt bang Het zijn er zoveel en ze lopen door elkaar. Ik kan ze niet uit elkaar houden en dan ben ik bang dat ik de controle verlies

Hot, ik denk dat je me verkeerd begrepen hebt. Ik wil niet drinken en ik ga niet drinken. Dat kan ik niet eens met de Refu in mijn bloed. Ik zoek ook geen excuus, maar ik geef alleen lucht aan mijn gevoelens. Ik hoop dat daar niets mis mee is? Lucht geven aan je gevoelens is een andere manier van omgaan met verdriet dan drinken. Dat is eigenlijk de conclusie die ik nu trek