Blekje

Bij mij gisteren ook weer. Wat super Loen, dat je nu geen therapie meer hebt. Ben je er zelf blij mee? Of moet je nog even aan het idee wennen. Is ook wel weer een hele stap he.

Ikke ook

Ik heb eerst 2 x per week 1 tablet van 500 mg gekregen en daar werd ik heel erg suf van. Moest er mee stoppen. Daarna toch weer begonnen maar met 250 mg. 2 x per week. En dat gaat heel goed. Geen bijwerkingen

Hier ook weer geslikt.

Geweldig Nerys. Een reuzestap en heel dapper dat je het zo hebt opgeschreven

Ik ook weer.

Ik ook weer. Loen, wat bedoel je met een paar keer weer voor de bijl gegaan: Heb je onlangs nog gedronken dan? Ik heb vanmorgen mijn vijfde gesprek gehad bij Tactus. Echt heel constructieve gesprekken. Ik ben er super blij mee. We hebben het o.a. ook over dat controle verlies gehad en we constateerden allebei dat ik blijkbaar erg weinig vertrouwen heb in mezelf omdat ik zo bang ben die controle te verliezen. Terwijl de psycholoog opmerkte dat zoals ik daar zat heel sterk de indruk te wekken dat ik prima controle had over de dingen. Ik gaf aan dat dat op goede dagen zo is, maar het gaat natuurlijk over de dagen dat ik niet goed in m'n vel zit. Ik moet dus eigenlijk leren signaleren op een eerder moment waar het fout dreigt te gaan en dan in een vroeg stadium al actie ondernemen. Bovendien ben ik op het moment heel erg bezig met langzaam meer mindful te gaan leven. Om dat echt te integreren in mijn leven. Dat zou op zich al een verandering in impulscontrole te weeg moeten brengen.

Ik vandaag ook weer. Ik had het in het begin ook Loen. Bang voor gebak waar wel eens likeur in zit en deo. Maar ik denk er nu niet meer over na. Het enige dat ik er wel om laat is de melkkefir Daar zit echt 0,5 tot 2 procent in. Maar ik heb zelfs mensen gehoord die dat ook nog gewoon drinken. En stoofvlees kun je rustig eten want als 't gekookt is is de alcohol vervlogen. Bedenk maar dat alcohol zoveel schadelijker is dan een pillietje dat al zoveel en zo lang voorgeschreven wordt.

Oh ja dat is ook zo, ik had de dag voor mijn verjaardag jouw mail ontvangen en gelezen, maar hem weer helemaal vergeten omdat ik toen nog helemaal niet lekker in m'n vel zat. Dus heb ik er ook niet opgereageerd. Maar dat komt nog goed Ik vind dat wel een goed punt voor hier het doorslikken van de refusal. Ik heb herhaaldelijk opmerkingen voorbij zien komen van mensen die het hun leven lang eventueel willen blijven slikken. Wat is eigenlijk de motivatie om dat te doen. Gaat het in dat geval altijd om angst te bezwijken voor een impulsieve drang? Ik heb dat met roken herhaaldelijk gehad Ik ben zelfs eens 12 jaar gestopt geweest met roken en onder zware stress heb ik impulsief weer tabak gekocht. Andere keren waren het de depressies die weer een start uitlokten, maar over het algemeen kan ik toch na jaren gestopt te zijn maar zo weer beginnen. Ik vind het afschuwelijk wanneer ik me zo door mijn impulsen laat leiden. Hoe gaan jullie daarmee om? Refusal geeft je in ieder geval een aardige periode bedenk/afkoeltijd

Ik geloof dat ik gisteren ben vergeten te melden. Volgende maand slik ik het een jaar. Nu 2 maal per week 250 mg. Al bijna een jaar en ik pieker er niet over om ermee te stoppen. Mij veel te link. Ik doe nu de intensieve behandeling bij Tactus en ik ben er zeer tevreden over en ik schiet ook lekker op. Alleen denk ik niet dat ik ga stoppen met de refusal. Misschien blijf ik wel mijn leven lang slikken. Ik weet het niet. Zo lang ik mijn impusen niet onder controle heb ga ik dat zeker niet doen. Ik ben bij mijn GGZ behandelaars nog in bespreking of ik hierna nog een therapie ga doen en welke dat dan wordt. Ik zou graag iets doen mbt impulscontrole, maar therapie zorgt bij mij voor veel beroering. Dus ik moet eerst helemaal stabiel worden weer voordat we gaan beslissen of en wat ik ga doen. Toen ik de eerste keer Refusal kreeg was dat 500 mg twee maal per week en na twee weken werd ik er zo suf van dat ik er onmiddellijk mee moest stoppen van mijn psychiater. maar met die 250 mg gaat het heel goed. Geen bijwerkingen meer gehad

Hier ook weer erin. Super Wimmelt. Ik ben in september ook een jaar gestopt. Ik reken de uitglijder niet echt mee, anders is 't te ontmoedigend voor me. Dat gaat nog best snel he, zo'n jaar

Ik ook weer trouw genomen. Vanmorgen mijn derde gesprek bij Tactus gehad. Ik heb erg goede en diepgaande gesprekken daar. Heb er echt wat aan.

ik vandaag ook weer

Dank jullie wel. En gisteren 10 maanden geleden gestopt. Jammer alleen van die uitglijder in februari. Maar ja, is ook al weer vijf maanden echt droog he. Die heb ik mezelf al lang vergeten dus voor mijn gevoel ben ik 10 maanden abstinent. Bijna in remissie dus. En is het toch nog bijna misgegaan laatst.Gelukkig net op tijd de refu genomen. De ontdekker van dit middel mag een standbeeld

O, en dat dagboek schrijven. Dat deed ik heel veel. Vooral als ik gedronken had en ben nu nog bezig met de vertaling.

Wat maak je grote stappen Loen. Wat heerlijk te horen. dit is inderdaad een mooie waardevolle draad geworden ineens. Ik heb nu ineens ook weer interesse in andere mensen. Ik ben de afgelopen tijd erg ver weg geweest wat dit weekend geescaleerd is in een crisisopname. Onder andere door gedoe met benzo's. Maar het is te heftig om hier allemaal op te schrijven. Maar het was een wakeup call voor me en ik ben nu soort van wakker geworden en niet meer bezig met dood willen zijn. Ik wil aan mijn herstel werken en ben nu ook hard aan het werk met Tactus. Dat gedoe met de pillen had net zo goed alcohol kunnen zijn, want ik wilde hetzelfde effect bereiken: rust in mijn hoofd en niet meer wanhopig en somber voelen. Er even helemaal niet meer zijn, soort van slaapkuur wilde ik. Gelukkig heb ik dat niet met alcohol gedaan want dan had ik niet aan de bel getrokken en was ik ook niet opgenomen, wat me uiteindelijk gered heeft. Ik heb borderline en daarbij komt ook vaak drank om de hoek kijken. Borderline heeft veel overeenkomsten met ADHD. maar ik weet het nog maar sinds kort omdat het zich de laatste maanden sterker heeft geopenbaard. Onder andere doordat ik al langere tijd niet meer drink en nu aldoor tegenkom dat ik mijn emoties niet meer kan afvlakken met alcohol. Ik kan de emoties niet hanteren en kan ze niet goed verdragen omdat ze zo heftig zijn en ik dan ook niet goed meer kan nadenken.

Dank je

Ik ben er weer. Ik heb een heel heftige week achter de rug met in het weekend een crisis en ben daardoor beland op de gesloten crisisafdeling. Ik zal er verder niet over uitweiden, want het is bijzonder heftig. Vanaf dinsdag heb ik na veel soebatten toch weer toestemming gekregen om naar huis te gaan. Ik ben nu weer redelijk stabiel. Het is allemaal een enorme eyeopener geweest en ik hoop dat nu de rust even terugkeert. Ik heb de refu eerst laten staan omdat ik perse wilde gaan drinken, maar uiteindelijk toch weer genomen. Vanmorgen heb ik het tweede gesprek gehad bij Tactus. Een goed gesprek. Ik denk dat ik er veel kan leren en ik ben erg blij met mijn refu

Ik heb hem vanmorgen weer gehad

Ik zou ook zo graag wat van je rust hebben Loen. Maar niemand die me dat kan geven. Het is mijn hele leven al onrustig in me, heel wisselend met de stemmingen met ook wel wat minder hoge ups en minder lage downs, maar nooit echt stabiel. Maar nu mijn psychiater toch meer borderline geconstateerd heeft, kan daar de behandeling ook meer op toegesneden worden. Hoewel ik zo'n diagnose weer erg stigmatiserend vind. Maar zij behandelt klachten, zegt ze geen diagnose.

Ik heb nog wel trek. Ik had anders eind deze week kunnen gaan drinken. Maar vanochtend durfde ik het ineens niet meer aan die keus dan en de obsessie van het ermee bezig zijn. Maar ik merk dat ik nog steeds mijn ontspanning en mijn ontsnapping uit de alcohol wil halen

Oh, nou snap ik het. Ik heb bol horen roepen. Vanmorgen was er ineens iets dat me zei dat ik de refu MOET slikken. En heb dat toen braaf gedaan. Pffff. Had er later alweer spijt van dat wel. Maar ik ben wel weer even veilig. Ik voel me nu ook even beter, al sinds zaterdag geloof ik. En dat werd tijd ook, want ik had het echt helemaal gehad. Dus jullie kunnen gerust zijn: ik heb mn verstand terug. En mijn gevoel. Dat was echt helemaal weg. Ik ben nu een paar dagen al bezig met het uitwerken van interviews voor een afstudeerscriptie van een student. Het leidt me lekker af en het is een leuke uitdaging. Interessant onderwerp ook.

Ik heb mijn refu nog steeds niet genomen. Hoewel ik wel telefonisch contact heb gehad met mijn psychiater en nu toch wel begrijp waarom de benadering nu anders is. Zij gelooft dat ik me er beter door voel. En er liggen nog een aantal mogelijkheden voor behandeling open voor me die mij wat meer vertrouwen in de toekomst moeten geven. Toch blijf ik achterdochtig en blijf deze somber inzien. Ik wil niet oud worden met steeds de depressie en de angst en alle andere negatieve gevoelens en gedachten die steeds op de loer liggen en elk ogenblik kunnen toeslaan. Dat wil ik mezelf niet langer aandoen.

Heb ik even gemist wat je gaat doen dan Loen? Ga je je trauma's aanpakken dan? Dat is een enorme stap, maar het kan heel goed. Ik heb het zelf ondervonden. Erg dapper van je.

Wat een lieve tekst. Dank je wel Loen. Ik weet dat alcohol niet helpt op de lange duur, misschien niet eens voor die ene dag. Ik weet ook niet precies waarom ik er zo naar toe wil werken aldoor dat ik weer kan drinken door de refu te laten staan. Ik heb aldoor maar in mijn hoofd dat ik mezelf dan moed in zal drinken om die ene stap te zetten. Me net even dat zetje te geven om over de rand te gaan en niet meer dit steeds terugkerende dal. Het is meest op en af bij mij, maar de laatste weken alleen maar af. Veel heeft te maken met de GGz instelling waar ik onder behandeling ben. Ik heb vandaag met het bijna voltallige team mijn behandelplan besproken en we hebben een nieuwe psychiater, die de dingen ook heel anders benadert. En nu is de persoonlijkheidsproblematiek bij mij aldoor zo het thema. Met name borderline, die nu juist drie jaar geleden van tafel is geveegd als diagnose. Sinds mijn opname word ik op een heel andere manier benaderd, alsof er zomaar ineens een nieuwe diagnose op tafel ligt en ik heel iemand anders ben ineens. Zo voelt het. Dingen worden ineens heel anders afgesproken dan ik tot nu toe gewend was en ik ben er aldoor mee bezig. Ik kan er niet meer tegen. Ik word er knettergek van om aldoor maar met mijn hulpverleners bezig te zijn en hoe ze dingen ineens anders aanpakken. Maar sinds een jaar gaat het al niet goed. Ik ben gewoon moe overal van.