Lotus79

Dag Twinkle, Allereerst veel succes in je strijd. Je hebt er echt genoeg van! Ik kan me erg goed inleven in je situatie. Ben ook alleenstaande Ouder met Co-ouderschap. Het moment dat ze vertrekken, verdwijnt de grond onder je voeten. Week nuchter, week 'niet', is erg slopend en haalt je stilaan onderuit. Dat beseffen en ertegen vechten om dan toch weer te falen, maakt de cirkel rond. Je eigenwaarde, fierheid, zelfrespect en energie : weg! En wat heb je nou net nodig om er te staan , om je taken en leven als alleenstaande in handen te nemen en te houden.. Heb die cirkel al een paar keer doorbroken. Dit wil zeggen weken geen druppel aangeraakt, en tot de laatste keer steeds weer het moment van: nu kan het geen kwaad. Op twee dagen zit je helemaal weer in de rats, bah! Wel dus: ik had er ook genoeg van! Dit keer voelt het anders, hoewel ik nog 'maar' tien dagen geen alcohol heb aangeraakt. Ik blijf hier komen, lees vooral mee, maar voel dat ik iedere dag sterker word. Dat wens ik jou ook van harte toe. Weet dat je niet alleen bent. Sterkte! Dag per dag.

Dankjewel allemaal. Vind het mooi hoe jullie je bekommeren om lotgenoten. Misschien wat meer informatie.Ben 34 jaar en 1,5 jaar gescheiden. In die peiode ben ik alcoholverslaafd geraakt. Iedere keer dat mijn oogappel vertrok, verloor ik de zin in het leven. In het begin, was het 'normaal', toch? Even een flesje openen om de onmogelijke pijn te verzachten. Wanneer ik terug mama kon zijn, ging het beter, veel beter. Dan dronk ik niet. Tot de volgende keer.. En dan de ruzies, de beslommeringen, het alles alleen doen, het moeten aanvaarden dat een andere vrouw voor mijn kindje zorgt.. Maar goed, heb nogal snel ingezien dat ik fout bezig ben geweest met mijn verdriet. En dan stappen ondernomen. Want door alcohol te drinken ben je opeens helemaal niet meer de persoon van weleer. In mijn geval is het leed even draaglijker, ik word niet agressief ofzo. Maar de situatie wordt groter, de gevoelens worden groter. en dat kan je wel missen als kiespijn. Met alcohol in je systeem kan je niet loslaten, kan je zo weinig. Ik ga er deze keer voor en neen, ik wil niet minderen, sociaal drinken.. Heb dit gegeven voorgoed gekoppeld aan diepe miserie en pijn. Ik dronk om te verdoven, niet omdat ik het leuk vond (toch niet de laatste jaren).

Hoi iedereen, Lees al even mee. Er zitten hier heel wat vriendelijke, wijze mensen. Ben al even aan het strijden, met vallen en opstaan. Zeer vermoeiend. De Triggers zijn bekend, de valkuilen ook. Dit keer is anders. Ik ben het zo beu, het is zulk een triest bestaan. 2maanden droog, alle voordelen zo duidelijk merkbaar en dan impulsief de fouT ingaan. De eerste dagen zijn ellendig, dat weet ik. Hoop snel terug op een paar weken te zitten. En hier dus steun te vinden. Want het is een eenzame bedoening. Ik kom net uit een vechtscheiding en moet er staan op werk en voor mijn kind.