Jan, wat ontzettend goed om te horen dat je hebt doorgezet! Niet dat ik daaraan twijfelde hoor!
Maar ik weet wat angst met je doet. Angst om te stoppen, angst dat je het niet haalt en jezelf een slappeling vindt, angst voor de leegte van wat gaat komen, angst in de vorm van schaamte voor de dokter en vrienden, angst voor ontwenningsverschijnselen, om niet te kunnen slapen, nervositeit als uitdrukking van angst...
Maar dan stop je. En dan vervliegt vriend angst zomaar, elke dag een beetje. En dan kom je erachter dat je vooral bang was voor jezelf. En om gelukkig te worden. Om jezelf de moeite waard te vinden om te stoppen. Ik praat voor mezelf hoor! Zo heb ik mijn gevecht met angst ervaren. Ik lees bij jou ook wat angst, dus misschien heb je er wat aan.
Laters?