Yogajuf

Mooi verhaal Meedoen! Paar weken geleden in het nieuws: bijna 100% (!!!) van de nachtelijke fietsers in de hoofdstad dronken, tweederde met een te hoog promillage. Niet te behappen toch eigenlijk hè?

.

Goeiemorgen allemaal, Hier de hele dag regen voorspeld, helaas. Dagpact: jowan Kaboutertje Yogajuf

Dagpact: Gipsy Albert Kaboutertje Blondie Agnieta jowan Sebstiaan Yogajuf Meedoen Rapilos

Dagpact: Gipsy Albert Kaboutertje Blondie Agnieta jowan Sebstiaan Yogajuf Meedoen Goedemorgen allemaal! Meedoen, begrijp ik dat je mee wilt doen? Ik heb je er vast bijgezet. Laat maar weten als dit niet de bedoeling was.

Jij niet de baas MG? Goh, weer een illusie armer...

Ik meld me ook droog af - doe ik eigenlijk nooit, wist niet dat dit zo hoorde totdat ik net ergens een berichtje van MG las. Maar geen nieuws is bij mij meestal goed nieuws. Mijn moeder heb ik maar even geparkeerd voor vandaag. Inderdaad: geen situatie die ik nu ad hoc moet oplossen. Kan ik ook niet. Rapilos, ben bang dat je gelijk hebt. Heb e.e.a. gelezen over dementie en sommige vormen zijn zelfs omkeerbaar. Wellicht dat dit laatste haar kan motiveren naar de huisarts te stappen. Want dat zal ze echt zelf moeten doen. Er is echt geen sprake van dat ze zich door mij laat meenemen of betuttelen, zoals zij dat zelf graag noemt. Jane, heb veel aan je gedacht vandaag, voor wat het waard is. Ik lees toevallig nu Het Gelukssyndroom, van Naima El Bezaz, over een vrouw die haar beste vriendin aan kanker verliest. Sterkte Jane. Trusten x

Hè Gipsy, wat naar om te horen. Waar is het dan misgegaan vandaag nadat je jezelf op de dagpact had gezet? Of had je dit al ergens bedacht, misschien onbewust? Ik vraag dit omdat je - ik geloof gisteren - schreef dat je vrijdag weer aan de refu zou gaan. Ik dacht nog, waarom niet donderdag (vandaag)? In elk geval sterkte meis.

Ontzettend veel sterkte Agnieta - en ik hoop je later te lezen. Even een klein dingetje van mijn kant. Ik ben licht in paniek. Heb net een mail van mijn moeder ontvangen waaruit ze laat blijken vergeten te zijn wat voor beroep ik uitvoer. Ik doe dit al heel lang, en het is niet een vaag beroep waar je lang over na moet denken. Mijn moeder is pas 70. Ze heeft al eerder aangegeven dat haar geheugen achteruit ging, maar het leek bij haar kortetermijngeheugen te blijven. Dit gaat veel verder. Ik maak me ontzettend veel zorgen. Ik laat het nu even bezinken en bel vanavond mijn zus die gelukkig in de buurt woont. Nee, ik ga natuurlijk niet drinken. Voor nu een concrete vraag: ik had eerder geopperd dat ze iets ging doen met geheugentraining. Nu vroeg ze me net om concrete tips. Ik ga vanavond googelen, maar ik dacht, misschien heeft een van jullie hier toevallig ervaring mee? Een online geheugentraining voor ouderen, of iets anders? Alvast ontzettend bedankt - ik ga nu weer even uit de lucht maar lees vanavond natuurlijk weer bij.

DAGPACT: Gipsy Agnieta Kaboutertje Nancy Albert Blondie Rapilos Joris jowan Yogajuf Wat veel zieken vandaag :-( Heel veel sterkte allemaal. En ook degenen met moeilijke momenten vandaag - Agnieta, Nance... Gipsy, zo fijn je weer op het dagpact te hebben! Well done meis - succes bij de psych later.

Fijn, dank je Gipsy, dan profiteren we er allebei van

Jazeker Gipsy, een voorbeeld. Soms dacht ik wel eens, als Gipsy het kan, met haar omstandigheden, dan kan ik het ook. Vind je dat raar om te horen? Zo zie je maar weer wat je kan betekenen voor een ander zonder dat je het weet. Denk dat je zus wel en punt heeft voor wat betreft je broertje. Misschien kun je hem er nu beter niet bij hebben. Misschien later, als je zelf weer wat sterker bent. En die constatering over (angst voor) afwijzing, en wat dat met je doet, lijkt me een mooi verhaal om morgen met je psych te delen. Zij zal je vast handvatten kunnen geven om daar beter mee om te gaan.

Hey Gipsy, Jij bent een groot voorbeeld voor mij, wist je dat? Je bent van zo ver gekomen en je hebt zulke reuzenstappen gemaakt! Heel mooi om dat te mogen volgen! Nu bewandel je even een zijweggetje, maar je komt wel weer op het goede pad, vertrouw daar maar op. Angst voor afwijzing was dus je trigger. Naturlijk wijst je psych je niet af, dat weet jij ook wel. Zondag is het misgegaan. Dat was na die chat met je broertje toch? Voelde je je door hem ook afgewezen? Of zat daar wat anders?

Veel herkenbaars ook daar, Agnieta Tuurlijk, alle geheimpjes zijn tussen mijn vader en mij gebleven. Maar zijn grootste geheim, dat hij alcoholverslaafd was en op ongeveer de leeftijd die ik nu heb was gestopt met drinken, heeft hij mij op zijn sterfbed toevertrouwd. Hij had longkanker en had een paar weken niet gerookt. Wat hij me zei was dit: "Ik dacht dat het [de longkanker] later nog wel zou komen, niet nu al. Als ik geweten had hoe makkelijk het zou zijn om te stoppen, was ik veel eerder gestopt. Net als met de drank, dat was ook makkelijk." Ik wil niet eindigen zoals hij, Agnieta. Zo veel is dat bondje me niet waard. Weet zeker dat hij van boven nu trots op mijn toetsenbord neerkijkt. Ga er nu even tussenuit. Hou je haaks he?

Met eten hadden mijn vader en ik ook zo'n bondje. Mijn moeder vond hem te dik - was hij ook, hij was een troosteter - en ik was als kind een beetje mollig. Gingen mijn vader en ik stiekem op het station patatjes eten. Niet tegen mama vertellen hè! (Aangepast: eetverslaafd vervangen door troosteter. Ik weet niet of mijn vader verslaafd was aan eten)

Oh Agnieta, ik moet gewoon keihard lachen nu om dat kauwgompje. Sorry…! Wat erg...

Herkenbaar Agnieta, Ik mocht als kleuter de restjes martini uit de glaasjes van mijn moeder. Serieus, er zijn nog foto's van. En later op zondag advocaat met slagroom, bij oma. Kun je je toch niet meer voorstellen nu? Gelukkig maar.

En roken deed ik als puber omdat mijn vader het ook deed en mijn moeder er een hekel aan had. Zo smeedde ik een soort bondje met mijn vader tegen haar. Ach ja.

Vind het een zeer goede zaak dat de alcoholleeftijd is verhoogd naar 18. Maar of het wat uitmaakt… Alcohol is zo geaccepteerd in veel gezinnen. Ik weet nog dat mijn moeder trots over mijn alcoholgebruik kon zeggen: Nou ze heeft het in elk geval niet van een vreemde!

Jane, het spijt me zo voor je… je beste vriendin. Ik ga iets zeggen waarvan ik hoop dat het niet verkeerd bij je valt, indien toch, dan mijn oprechte excuses. Maar het is wel heel bijzonder dat jullie elkaar nu, na 40 jaar, weer hebben gevonden. En dat er dan zoiets vreselijks gebeurd. Kan het zijn dat het zo moest zijn? Ik bedoel, dat jullie elkaar in deze ontzettend moeilijke omstandigheden nog iets te leren hebben? Nog iets aan elkaar kunnen geven? Snap je wat ik bedoel? Misschien een beetje te zweverig... Ik zou in elk geval heel blij zijn met een vriendin als jij, meen ik echt.

Naar boven gehaald

Linkje naar het draadje van Houtje, waar ik het over had: http://forum.verslavingdebaas.nl/topic/2094-het-gat-in-jehart/ Poeh, dat is lang geleden… Ik weet nog dat ik dat las toen ze het een paar jaar later naar boven haalde. Herkende er veel in.

Oh Jane… Wordt je vriendin nog wel behandeld?

That's the spirit Agnieta! Maar in het - natuurlijk zeer onwaarschijnlijke - geval dat je het toch wat moeilijker krijgt over een paar uurtjes, is het misschien de moeten waard om eens te bekijken.

@Agnieta: tuurlijk, liefde gemist en daarom maar gaten vullen. Denk dat dat misschien wel de kern is van alle verslavingen. Houtje - voor wie haar nog kent - had daar een mooie theorie over, het Gat in mijn Hart. Zal eens kijken of ik een linkje kan vinden.