Kohtje

jOwan 1000 dagen. Respectabel aantal.
MijnGerrit 537 dagen. Respectabel aantal.
Akkordeon 10 dagen. Respectabel aantal.
 
Een dag niet gedronken is een dag geleefd/beleefd.
Respect voor de alcoholist die dát voor elkaar krijgt.

jOwan 1000 dagen. Respectabel aantal.
MijnGerrit 537 dagen. Respectabel aantal.
Akkordeon 10 dagen. Respectabel aantal.
 
Een dag niet gedronken is een dag geleefd/beleefd.
Respect voor de alcoholist die dát voor elkaar krijgt.

Kruidenthee, daar ging het gisteren ook over.. ik weet niet wat ik ben zonder masker.. óf ik dan wel ben..
Als ik het ene masker afzet, wat zit daar dan onder?
Ik?
Of een nieuw masker?
Voor elke gelegenheid een masker. Ook voor de sociale contacten.
Zo gauw ik ergens iets bij denk, ontstaat er een masker. Een masker dat bij die gedachten past.
 
Vroeger was dát wat het masker naar buiten toe uitstraalde belangrijk. Ging het er om wat anderen van mij zouden denken.
Nu draag ik de maskers voornamelijk binnenstebuiten, laten ze me mezelf zien.
 
Ik ben alcoholist, dat is een masker. Een masker om me achter te verschuilen voor de realiteit.
Sommige maskers zijn niet zo één twee drie te verwijderen. Die maskers noem ik karaktertrekken.
Ik ben alcoholist en drink niet.. daar heb ik het masker van "niet-drinkende-alcoholist" voor nodig. Binnenste buiten. Anders zou ik drinken.
 
Ik kan ook zeggen dat die maskers mijn bewustzijn zijn.
 
't Wordt de hoogste tijd voor een korte vakantie.

Net terug van een gesprek op mijn werk en een afspraak met de bedrijfsarts.
Ik mag in mijn handjes knijpen met zoveel begrip en geduld.
Dat geeft mij de tijd, ruimte en energie om van deze poging om ADB te worden, wél een succes te maken.
Dankbaar!

Succes Kohtje en Vlokje met jullie nieuwe eerste dag!
Alleen wie opgeeft is verloren. Al de rest zijn winnaars!

En als ik ze een beetje uitspoel kan ik ze óók nog voor m'n bammetjes gebruiken. En dan daarna nóg een keer als poepzakje..

Die twee zinnen horen bij elkaar!
 
M.a.w. voor de volledigheid: denkend aan de nieuwkomers, zou het helpend zijn voor de nieuwkomers?

Dank je wel, Joris. Maar ik ben nog niet weg hoor. Zaterdag pas.
 
Lucide, jij ook fijne vakantie. Haal je me nog op??

Kohtje, ik zal er zijn. Zelfde tijd, zelfde plaats!

Dit forum is niet mijn realiteit doch slechts een deel van mijn realiteit. Ik ben geen moderator, hoef hier niet de dingen binnen de perken te houden.
Ik lees mee, praat mee, maar wordt niet geleid door de ontwikkelingen op dit forum.
 
Jaren geleden hadden we hier op het forum een "live" sterfgeval tijdens oud en nieuw. Dit bleek enige tijd later fake.
Ik was daar danig van ondersteboven en het heeft me een buffer van achterdocht opgeleverd naar alles wat er op dit forum gebeurd.
Die buffer van achterdocht heb ik menigmaal geprobeerd af te breken, maar dat lukt niet. Die buffer belet me om voor de volle 100% vertrouwen
te schenken aan mensen die ik niet (goed) ken. Tegelijkertijd is dat beletsel ook een soort bescherming.
Er is een zekere afstand die ik toch ook wel koester. Dit forum is (en blijft hopelijk) openbaar.
Dank zij dat afstand van emoties kunnen nemen kan ik ook afstand nemen van de behoefte die emoties te dempen (met drank).
 
De kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de moed om te veranderen wat ik kan veranderen werkt voor mij alleen
als ik me niet laat meeslepen door emoties.
Daarom heb ik mijn twijfels hier niet geuit en stel ik me op als medeforummer die het forum het forum laat en zichzelf zichzelf.
 
Dat ik dit hier nu schrijf wil niet zeggen dat ik gelijk wil hebben in mijn twijfels.. Ik wil alleen laten weten dat ik er ook als twijfelaar mag zijn.
En ik realiseer me dat dit forum slechts een van de hulpmiddelen is om mijn ziekte verslaving in bedwang te houden.
Daar horen alle aspecten van het leven bij, inclusief de negatieve. Erg (zelf)leerzaam.
Echter, het forum is voor mij een hulpmiddel om nuchter te leven, geen vervánging van mijn leven onder invloed.
 
Leve het forum!!

Dit forum is niet mijn realiteit doch slechts een deel van mijn realiteit. Ik ben geen moderator, hoef hier niet de dingen binnen de perken te houden.
Ik lees mee, praat mee, maar wordt niet geleid door de ontwikkelingen op dit forum.
 
Jaren geleden hadden we hier op het forum een "live" sterfgeval tijdens oud en nieuw. Dit bleek enige tijd later fake.
Ik was daar danig van ondersteboven en het heeft me een buffer van achterdocht opgeleverd naar alles wat er op dit forum gebeurd.
Die buffer van achterdocht heb ik menigmaal geprobeerd af te breken, maar dat lukt niet. Die buffer belet me om voor de volle 100% vertrouwen
te schenken aan mensen die ik niet (goed) ken. Tegelijkertijd is dat beletsel ook een soort bescherming.
Er is een zekere afstand die ik toch ook wel koester. Dit forum is (en blijft hopelijk) openbaar.
Dank zij dat afstand van emoties kunnen nemen kan ik ook afstand nemen van de behoefte die emoties te dempen (met drank).
 
De kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de moed om te veranderen wat ik kan veranderen werkt voor mij alleen
als ik me niet laat meeslepen door emoties.
Daarom heb ik mijn twijfels hier niet geuit en stel ik me op als medeforummer die het forum het forum laat en zichzelf zichzelf.
 
Dat ik dit hier nu schrijf wil niet zeggen dat ik gelijk wil hebben in mijn twijfels.. Ik wil alleen laten weten dat ik er ook als twijfelaar mag zijn.
En ik realiseer me dat dit forum slechts een van de hulpmiddelen is om mijn ziekte verslaving in bedwang te houden.
Daar horen alle aspecten van het leven bij, inclusief de negatieve. Erg (zelf)leerzaam.
Echter, het forum is voor mij een hulpmiddel om nuchter te leven, geen vervánging van mijn leven onder invloed.
 
Leve het forum!!

Vechten tégen is tegen de stroom in. Klinkt wel stoer, maar is oervermoeiend, uitputtend en meestal frustrerend.
Vechten vóór is met de stroom mee en betekent vaak loslaten.Dát loslaten wat je tegenhoudt om vooruit te komen.
Vechten tégen is vasthouden aan je eigen wil.
Vechten vóór is overgave aan...

Je zult maar empathieloos of -arm zijn.
Ik heb mezelf vaak het etiket empathieloos" en "empathiearm" opgeplakt. Door het genuanceerder te bekijken
bedacht ik ook de etiketjes "hekel aan sentimenteel gedoe", "mezelf niet hoeven blootgeven door me in te laten met de ellende van anderen",
"wantrouwig", "egoïstisch", en zo nog een aantal.
Allemaal zijn ze, wat mij betreft, terug te voeren naar het grote, en hier veelvoudig toe te passen etiket: "beschadigd"..
Niet dat ik daar niets aan kan doen, ik ben erg druk met "repareren", maar als anderen daar "bah, bah, bah" over gaan roepen
dan word ik ineens weer heel ouderwets boos en bang...
 
Hoezo zegevieren? Wordt er hier gezegevierd door wie dan ook? Ja, misschien alleen door degenen die alcohol de baas zijn en blijven.
Maar dat kan iedereen zijn, empatisch of niet..

Dit forum is niet mijn realiteit doch slechts een deel van mijn realiteit. Ik ben geen moderator, hoef hier niet de dingen binnen de perken te houden.
Ik lees mee, praat mee, maar wordt niet geleid door de ontwikkelingen op dit forum.
 
Jaren geleden hadden we hier op het forum een "live" sterfgeval tijdens oud en nieuw. Dit bleek enige tijd later fake.
Ik was daar danig van ondersteboven en het heeft me een buffer van achterdocht opgeleverd naar alles wat er op dit forum gebeurd.
Die buffer van achterdocht heb ik menigmaal geprobeerd af te breken, maar dat lukt niet. Die buffer belet me om voor de volle 100% vertrouwen
te schenken aan mensen die ik niet (goed) ken. Tegelijkertijd is dat beletsel ook een soort bescherming.
Er is een zekere afstand die ik toch ook wel koester. Dit forum is (en blijft hopelijk) openbaar.
Dank zij dat afstand van emoties kunnen nemen kan ik ook afstand nemen van de behoefte die emoties te dempen (met drank).
 
De kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen en de moed om te veranderen wat ik kan veranderen werkt voor mij alleen
als ik me niet laat meeslepen door emoties.
Daarom heb ik mijn twijfels hier niet geuit en stel ik me op als medeforummer die het forum het forum laat en zichzelf zichzelf.
 
Dat ik dit hier nu schrijf wil niet zeggen dat ik gelijk wil hebben in mijn twijfels.. Ik wil alleen laten weten dat ik er ook als twijfelaar mag zijn.
En ik realiseer me dat dit forum slechts een van de hulpmiddelen is om mijn ziekte verslaving in bedwang te houden.
Daar horen alle aspecten van het leven bij, inclusief de negatieve. Erg (zelf)leerzaam.
Echter, het forum is voor mij een hulpmiddel om nuchter te leven, geen vervánging van mijn leven onder invloed.
 
Leve het forum!!

Tja, de waarheid van een harddrugs misbruiker is niet leuk en hard. Bestraffend ben ik niet, daar herken ik me niet in. En ik kan in drankmisbruik ook werkelijk met geen mogelijkheid iets positiefs zien.
Maar je hebt waarschijnlijk daar gelijk dat als ik een baksteen verkoop, die gewoon ruw  en niet mooigemaakt over de toonbank gaat.
Ik ben slecht in het inpakken en met mooie praatjes verkopen van bakstenen, dat geef ik toe.....dat commercieel inzicht ontbreekt me.

Ik bedoel niet "Grote mening", ik bedoel het "Grote Niet Overal Een Eigen Mening Over Hebben", oftewel de "Grote Leegte In Je Hoofd"
Laat dingen nou eens gebeuren zoals ze gebeuren, zonder meteen te zeggen: Wil ik niet, of Vind ik niet leuk... Gewoon laten zijn zoals het is..
 
Dat is overgave.. het verzet opgeven, geen contraproductief denken, geen plannen smeden.. pffff...
Leegte, Stilte.. meer niet. Maar ja, nou ga je hier weer over piekeren en dan bereik je nóg niets..
 
.

Vechten tégen is tegen de stroom in. Klinkt wel stoer, maar is oervermoeiend, uitputtend en meestal frustrerend.
Vechten vóór is met de stroom mee en betekent vaak loslaten.Dát loslaten wat je tegenhoudt om vooruit te komen.
Vechten tégen is vasthouden aan je eigen wil.
Vechten vóór is overgave aan...

Misschien aan het Grote-even-niet-overal-een-eigen-mening-over-hebben..?
Misschien aan de mening, ervaring, expertise van mensen die weten waar ze het over hebben?
 
Sterkte, en tegelijkertijd Kalmte/Gemoedsrust..

Wij besloten in januari of zo om met de camper naar Zweden te gaan.
Toen echter de omstandigheden veranderden werd ons besluit ook aangepast.
We hebben ons campertje inmiddels verkocht en mijn vrouw begint half augustus met een nieuwe baan.
Zo zijn we, in gedachten, met elke verandering, onze reisplannen aan het bijstellen geweest. En hebben we in gedachten half Europa wel bezocht.. allemaal voorpret, alleen al maar door onze tomeloze besluitdrift. Een ander zou dat besluiteloosheid kunnen noemen.
Nu gaan we dus, zoals eerder gemeld, met onze Dyane met aanhangertje naar Polen, naar de 2cv-wereldmeeting. Hadden we een maand geleden
nog niet aan gedacht.
 
Ik wil maar zeggen dat een besluit, vooral als het vakanties betreft, bij ons nooit zo veel voorstelt. Het besluit geldt tot het volgende besluit genomen wordt.
 
En waaróm ik dit vertel?? Geen idee eigenlijk. Gewoon enthousiasme en de behoefte om iets te delen..
Ik ben het weer even kwijt.
Bedankt voor het lezen.

Wij besloten in januari of zo om met de camper naar Zweden te gaan.
Toen echter de omstandigheden veranderden werd ons besluit ook aangepast.
We hebben ons campertje inmiddels verkocht en mijn vrouw begint half augustus met een nieuwe baan.
Zo zijn we, in gedachten, met elke verandering, onze reisplannen aan het bijstellen geweest. En hebben we in gedachten half Europa wel bezocht.. allemaal voorpret, alleen al maar door onze tomeloze besluitdrift. Een ander zou dat besluiteloosheid kunnen noemen.
Nu gaan we dus, zoals eerder gemeld, met onze Dyane met aanhangertje naar Polen, naar de 2cv-wereldmeeting. Hadden we een maand geleden
nog niet aan gedacht.
 
Ik wil maar zeggen dat een besluit, vooral als het vakanties betreft, bij ons nooit zo veel voorstelt. Het besluit geldt tot het volgende besluit genomen wordt.
 
En waaróm ik dit vertel?? Geen idee eigenlijk. Gewoon enthousiasme en de behoefte om iets te delen..
Ik ben het weer even kwijt.
Bedankt voor het lezen.

@ jowan,
 
Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop.
 
Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.)
 
Het was de NA koppeling die me verontrustte."
 
Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk..
Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.
..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven."
 
Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige
manier van abstinentie.
Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan.
Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen.
Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet...
M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit.
 
Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs".
Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben.
Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze
niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan.
Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien.
 
Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA.
 
Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar
juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik.
Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.

Ik heb verslaving ook als geniepige tegenstander gezien, en terecht.
In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken,
wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk..
Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden..
 
Doordat ik me (zeer) bewust ben geworden van mijn ziekte verslaving en van alles wat dat met zich meebrengt, heb ik er
geen moeite meer mee om alcohol in mijn omgeving te hebben, of dat nou is in een fles, glas of zelfs mens.. mits dat laatste niet de
spuigaten uitloopt, want dan krijg ik net zoveel last van zo iemand als dat anderen in het verleden van mij hadden.
Trek krijg ik er niet van. Wel is juist die confrontatie met alcohol datgene wat me bewust houdt..
 
Hierdoor hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven.
 
Ik weet natuurlijk niet of het voor iedereen geldt, maar voor mij is mijn ziekte verslaving ondanks dat het nooit overgaat, wél behapbaar geworden.
Geen drama, gewoon een dingetje (ha, sorry A3 , ik weet dat je niet van "dingetjes" houdt) om rekening mee te houden als het nu en dan nodig is..

@ jowan,
 
Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop.
 
Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.)
 
Het was de NA koppeling die me verontrustte."
 
Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk..
Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.
..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven."
 
Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige
manier van abstinentie.
Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan.
Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen.
Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet...
M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit.
 
Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs".
Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben.
Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze
niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan.
Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien.
 
Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA.
 
Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar
juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik.
Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.

@ jowan,
 
Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop.
 
Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.)
 
Het was de NA koppeling die me verontrustte."
 
Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk..
Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.
..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven."
 
Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige
manier van abstinentie.
Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan.
Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen.
Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet...
M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit.
 
Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs".
Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben.
Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze
niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan.
Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien.
 
Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA.
 
Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar
juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik.
Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.

@ jowan,
 
Ik kom even terug op mijn bericht van gisteren waarin ik zeg dat ik alcohol niet meer zie als een geniepige vijand en jouw (min of meer) reactie daarop.
 
Jij zei: "Ik raakte een beetje aan de twijfel toen Kohtje stelde dat hij bij de NA geleerd had dat je na een poos "wel weer vriendjes" met je middel kunt worden. (Ik realiseer me dat dit mijn eigen woorden zijn.)
 
Het was de NA koppeling die me verontrustte."
 
Ik had gezegd: "In NA werd me een nieuwe manier van leven beloofd als ik aan het programma zou (blijven) werken, wat er op neer komt dat ik blijvend aan mezelf werk..
Zo langzamerhand is die nieuwe manier van leven een feit geworden en me eigen geworden.
..... hoef ik verslaving niet langer als een geniepige tegenstander te zien maar als een deel van mezelf waar ik me bewust van moet zijn/blijven."
 
Die NA koppeling is minder NA gericht dan jij misschien denkt. Nergens staat dat ik in NA kan leren met mijn middel om te gaan. Onthouding is de enige
manier van abstinentie.
Ik leer in NA minder egocentrisch te denken en doen. De stappen geven me richtlijnen om daar mee aan het werk te zijn/gaan.
Het is echter mijn opzet niet om in de NA wereld te blijven hangen en de wereld om mij heen daar aan aan te passen.
Ik wil met wat ik leer in NA een "gewoon" leven leiden, me los maken van NA vocabulaire, de realiteit onder ogen zien zoals ze is en niet zoals NA ze ziet...
M.a.w. ik wil me, met hulp van de stappen aanpassen aan de realiteit.
 
Ik hoorde gisteren nog een fellow zeggen: "reality is for people who can't use drugs".
Ik kan geen drugs/alcohol meer gebruiken. Geef me nu dan de realiteit maar. Daarin zitten overal feiten verweven die met alcohol en drugs te maken hebben.
Door ze te "verbannen" uit m'n leven blijf ik in een soort vluchtsituatie zitten. Door ze toe te laten in m'n leven maar bewust te zijn van het feit dat ik ze
niet meer kan gebruiken hoef ik ze niet meer uit de weg te gaan.
Vriendjes met mijn middel zal ik niet meer worden, maar als vijand hoef ik het ook niet meer te zien.
 
Ik heb dit niet in NA geleerd maar met hulp van NA.
 
Voor mij is dit het ultieme erkennen dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving. Niet door mijn middel nooit meer in de ogen te kijken, maar
juist door het wél in de ogen te kijken en het te bezien voor wat het is: een verslavend middel waar ik aan kapot ga als ik het gebruik.
Zo blijf ik elke dag uit eigen vrije wil de keuze houden tussen leven en dood.