Kohtje

Hai, Marieke, ik was wel degelijk wakker, maar zie eerste zin in m'n introductieverhaaltje in "wie is wie". Kohtje.

Sorry, Petra, ik heb op de een of andere manier je bericht gedoubleerd en weet absoluut niet hoe ik dat ongedaan kan maken. Je zegt dat je het meestal zelf bent die je dag verpest, en dat je dan misschien die persoon maar uit je leven moet verbannen. Dat laat je, hè? Pijn vermijden is denk ik niet altijd mogelijk, zowel lichamelijk als geestelijk, je moet er inderdaad doorheen als het je overkomt. Je kunt je er aan overgeven op verschillende manieren. Je kunt jezelf zielig gaan vinden en er verder niets aan doen, in de slachtofferrol gaan zitten dus, maar je kunt het ook accepteren, het is nou eenmaal zo, maar wat kan ik er aan doen om die pijn zo draaglijk mogelijk te maken en/of houden. Je moet je vooral voor ogen houden dat je een waardevol mens bent. Een individu met, zoals elk individu, individuele onvolkomenheden. Als je kunt accepteren dat mensen om je heen niet perfect zijn dan moet je dat van jezelf ook kunnen accepteren. Je moet de grenzen van je kunnen kennen en deze ook respecteren. Niet als je bijvoorbeeld moe bent toch tegen heug en meug doordenderen. Daar is niemand in je omgeving mee geholpen en jij zelf allerminst. Grenzen herkennen en aangeven, is ook zo'n "toverformule" uit m'n behandelperiode. De eerste weken werd ik gek van dit soort therapeutentaal, maar langzaam maar zeker begon ik in te zien dat die toverformules op van alles en nog wat toepasbaar zijn, ze helpen je in elk geval een goed zelfbeeld te krijgen, en geloof me, niemand is alleen maar fout. Petra, ik hoop dat het snel weer wat zonniger voor je wordt, en nogmaals, m'n excuses voor het doubleren van je bericht. Zie, ik ben ook niet perfect, maar ik doe hier niemand kwaad mee, dus is het niet zo erg. Groetjes, Kohtje

O, jeeee, wat zit ik nou allemaal te knoeien? Weet ik veel. Ik geloof dat ik een heleboel ruimte in neem en ik.........Sorry.

quote: Originally posted by: petra Wat een mooi onderschrift: laat door niks je dag verpesten kun je ook niemand voor invullen? meestal ben ik het zelf die mijn dag verpest misschien moet ik die persoon dan maar eens uit mijn leven bannen pfff dit wordt geen vrolijk dagberichtje, nou dan maar niet vrolijk zou assertiviteitstraining iets voor me zijn? ik dacht aan TaiChiChuan, maar de kunst is daar van het vermijden en dat doe ik al zo geweldig goed hoef ik niet meer te leren pijn moet je niet vermijden, toch? je moet erdoorheen, toch? zou je er ook in kunnen blijven, dat het went enzo die pijn........... reageer maar niet op deze aandachttrekkerij, mededroogstoppels en andere strijders ik zit er doorheen en ga het ook niet uit de weg het gaat wel weer over dit is gewoon een shitdag denk ik zou strijken helpen? ik probeer het en kom dan terug

Gefeliciteerd, Dave. Dat trakteren op iets leuks heb je zeker verdiend, en (zie gisteren) ook een schouderklopje. Als we zo doorgaan met al die schouderklopjes lopen we straks allemaal met beurse schouders en blauwe handen rond. Kunnen we elkaar toch herkennen als we op straat "anoniem" langs elkaar heen lopen. Vijf weken betekent dat je ook een begin hebt gemaakt met het in maanden kunnen tellen van de tijd dat je droog staat. Dat van die koffie en cola herken ik maar al te goed. Ben ook aan het minderen, want net als met alcohol laat het gewenste opkikkereffect steeds langer op zich wachten terwijl je jezelf wel volpompt met cafeïne met als gevolg -bij mij althans- dat je er alleen maar moe van wordt. Het meeste profijt heb ik nog altijd van een stuk lopen, boodschappen doen, met de honden lopen etc. Maak er een fijne dag van, Dave. Kohtje.

Ben benieuwd waar ik vandaag woon. Zal het vandaag naar het noordwesten neigen of naar het zuidoosten. Waarschijnlijk het noordwesten want daar is de meeste kans op (mot)regen,dat is in de praktijk al zo vaak gebleken. Als mensen me vragen waar ik woon, in het noorden, zuiden, westen of oosten, zeg ik altijd: "kijk maar bij het weerbericht. Daar waar de meeste kans op regen is". En dan weten ze het. Een goede vandaag allemaal, en dat meen ik wel serieus. Kohtje.

Ocharme Petra. Zit ik maar heel optimistisch te doen, maar ik weet wel dat er een hoop leed is onder de mensen, en dat betreft bij lange na niet alleen maar alcohol. Vaak is het leed van alcohol zelfs alleen maar een gevolg van een heleboel ander leed. En dat is waarom ik, denk ik, zo optimistisch kan zijn. Momenteel heb ik namelijk naast m'n alcoholprobleem helemaal geen grote problemen, en zelfs m'n alcoholprobleem is onder contrôle. Natuurlijk is mijn alcoholgebruik ook gebaseerd op een hoop ellende uit m'n jeugd, maar door dat allemaal te analyseren (heb je hem weer) ben ik ertoe gekomen een heleboel te begrijpen en zelfs te vergeven, want een heleboel is begrijpelijk voor me geworden. Ook mijn ouders zijn/waren gewone mensen met fouten, maar ook met goede dingen. Al met al ben ik natuurlijk blij dat ik niet zoveel problemen heb, maar ik hoop alleen maar dat jullie me niet als een misplaatste fladderaar op het forum gaan zien. Van wat alcohol met je doet en/of kan doen weet ik wel het een en ander, en daarom hoop ik hier toch van enig nut te zijn, maar van een heleboel problemen zoals velen van jullie hebben weet ik te weinig of zelfs niets om daar maar enigszins zinnig op te kunnen reageren. Het enige wat ik in zulke gevallen, en nu ook in jouw geval, kan doen is met je meeleven en -lezen en je veel sterkte wensen. Niet dat het veel is, maar het is vanuit een warm hart..... Groetjes, Kohtje.

Gut, daar ben ik alweer. Ik ben nog niet terug in de woonkamer of ik heb m'n laptopje alweer ingelogd op het forum. Ik kwam eigenlijk terug om in m'n dagboek te gaan schrijven, een gewoonte die ik me tijdens de behandeling heb aangeleerd en die me goed bevalt en die ik ook nog leuk vind. Ik schreef in m'n introductiestukje al dat m'n dagboek een beetje aan het verflauwen was en dat ik hoopte dat dit forum weer wat "schwung" aan het geheel kon geven, nou, dat werkt. Er is weer genoeg stof om over na te denken en te schrijven. Het zonnetje schijnt volop naar binnen en het is gewoon warm in huis. Buiten ook trouwens, maar ja, ondanks het feit dat ik het woord herfst al geregeld tegengekomen ben, is het nog steeds zomer. Mijn vrouw is nog aan het werk en onze twee hondjes liggen allebei te slapen. Wat een rust. Snel weer even met m'n dagboek verder, dit moment van stilte even gebruiken........ Kohtje.

Lola, Petra, Rebos en alle anderen, jullie krijgen van mij ook allemaal een schouderklopje, hoor. Elke dag en vaak ook nacht zo bewust met problemen cq uitdagingen omgaan is ook geen kattenpis (excusez le mot) en er is veel moed en uithoudingsvermogen voor nodig. De buitenwereld ziet dat vaak niet, en dat werkt wel eens ontmoedigend, maar als je jezelf voor kunt houden dat je het in de eerste plaats voor jezelf doet en dat lukt, dan komt de waardering van buitenaf vanzelf. Dan merken ze dat er positieve veranderingen merkbaar aan je zijn. Optimistenjargon vind ik leuk gevonden. Ik denk dat dat inderdaad de kern van alles is. Zelfs de meest negatieve ervaringen hebben een positief kantje. Ik geef toe dat ik dat zelf ook niet altijd zie, maar ik heb geleerd om dingen waar ik heel erg tegenop zie als het ware van bovenaf te bekijken, door de ogen van een ander, of, anders gezegd, ik probeer me voor te stellen hoe iemand anders met mijn probleem zal omgaan. In plaats van verdrinken in je probleem, er afstand van nemen, er eens omheen te lopen, het eens goed te bekijken en ook alles om het probleem heen. Dan ben je aan het relativeren. Daar ben ik, in elk geval voor mezelf, de laatste tijd steeds beter in aan het worden. Hoe dit in z'n werk gaat heb ik tijdens m'n behandeling geleerd tijdens de RET blokken. Ik zag dat Tapas daar in de categorie "Tips en Adviezen" een uitgebreide uitleg over heeft gegeven, dus daar kun je je in dit fenomeen verdiepen als je wilt. Goed, ik wilde alleen maar even een kop koffie pakken, ben toen weer even op dit forum gaan kijken en ben nu al weer ruim een half uur verder. Zal dit forumgebruik ook zoiets als TIQ's aanmaken in de hersenen? Ik ga weer gauw aan het werk... Kohtje.

Goedevandaag. Tsja, dat van vakantie voorbij, dan maar weer mooi weer, schijnt een nog niet wetenschappelijk onderzochte natuurwet te zijn. Maar wetenschappelijk onderzocht of niet, laten we er maar lekker van profiteren. Dat gevoel van dronken willen zijn heb ik al een tijd niet meer. Ik geniet zonder dronkenheid eigenlijk nog veel meer van het leven en zelfs problemen veranderen in uitdagingen. Het klinkt even anders, of je een probleem hebt of voor een uitdaging staat, en dan benader je het ook anders, positiever. Eigenlijk vind ik het een beetje genant om te zeggen dat ik al zo'n tijd geen trekmomenten heb ervaren, vooral als ik dan al die andere mensen hoor en zie strijden met de trek in allerlei drankjes. Wel kan ik mezelf door al deze moeite van anderen weer een schouderklopje geven. Zo ga je lekker, jochie, doorgaan op deze manier, zeg ik dan af en toe tegen mezelf. Dit klinkt dan wel egoïstisch, en dat is het ook. Maar we zijn allemaal individuen die een individueel gevecht leveren, dus mag het ook wel wat egoïstisch klinken en zijn. Net nog even in m'n agenda nagekeken hoeveel weken ik nou eigenlijk abstinent ben. Gisteren waren dat er twintig. Zolang heeft zelfs in de tijd dat van een verslaving nog absoluut geen sprake was (zo'n twaalf jaar geleden) een periode van niets drinken nog nooit geduurd. Dus, okee, ik geef mezelf maar weer even een klein schouderklopje (niemand ziet dit toch, hoop ik?) en dan ga ik nu weer aan het werk in m'n atelier.... Fijne dag allemaal, en natuurlijk wens ik iedereen wel heel veel succes en sterkte in z'n/haar eigen individuele strijd, want ik weet best hoe moeilijk en verraderlijk deze is, uit eigen langdurige ervaring. Groetjes, Kohtje

Hoi Mar, Ik zit zelf maar een paar dagen langer op dit forum dan jij en in het begin voelde ik me erg kat uit de boom kijkerig tussen al die ervaren forumrotten, maar nog geen week later begin ik me er toch wel thuis te voelen en ben ik blij er aan mee te kunnen doen. Het houdt jezelf scherp in allerlei goede voornemens als je weet dat anderen min of meer over je schouder meekijken, mits je maar eerlijk over eventuele misstappen schrijft. Dat koken en drinken verhaal komt ook mij bekend voor, al ben ik dan geen vrouw. Ik bood altijd aan te koken, ook als ik daar totaal geen zin in had, maar het bood de gelegenheid om ongemerkt het nodige tot me te nemen. Mijn vrouw zat dan meestal in de woonkamer (uit het zicht) met een glaasje Martini de krant te lezen of tv te kijken. Doordat ze zelf wat dronk rook ze dat van mij niet. Ik dronk echter zoveel dat het wel te merken was. Tsja, smoesjes zat. Verkeerd gevallen, ben moe, voelde me vandaag toch al niet zo lekker etc, etc..... Uiteindelijk was het natuurlijk niet meer te verbergen want ik rook al een uur in de wind naar alcohol nog lang voordat ik begon met koken, maar smoesjes zijn er altijd gebleven, ook al wist mijn vrouw al best hoe de vork in de steel zat. Ze heeft me toen voor de keus gesteld: of hulp zoeken of het alleen maar uitzoeken. Zo ben ik toen bij Tactus terecht gekomen, nu zo'n anderhalf jaar geleden. Nadat ik hulp had gezocht hoorde ik van velen om mij heen dat ze allang wel wat aan me gemerkt hadden terwijl ik altijd dacht dat niemand wat aan me kon merken. Maar alleen die lucht natuurlijk al. Daar helpt geen zak pepermuntjes tegen. En wat me verwonderde was dat ze allemaal zo positief naar me waren. Niemand heeft me laten vallen nadat ik hulp had gezocht. Ik ben er nu van overtuigd dat dat wel was gebeurd als ik gewoon was door blijven drinken. Ja, Mar, je zegt het zelf al, alsof je een dubbelleven leidt. Laat dat alsof maar weg. Je bent de sterke perfectionistische Mar en je bent de Mar die drank nodig heeft, en dat laatste mag niemand weten. Dat is niet makkelijk, Mar. Hoe moeilijk het ook lijkt, openheid van zaken is uiteindelijk toch de makkelijkste weg. Het geeft je de ruimte om openlijk te vechten tegen je verlaving. Als je stiekem je stiekeme verslaving moet bestrijden werkt dat mijns inziens alleen maar nog meer onbegrip bij je man en kinderen in de hand. Ik wens je veel inzicht en succes toe, en ik hoop dat je met alles wat hier op dit forum gezegd wordt je voordeel kunt doen. Groetjes, Kohtje.

Dag Rebos. Sorry dat ik je verkeerd heb begrepen. Alleen snappen doe ik je nog steeds niet. Als je er vanuit gaat dat je na een zware drinkperiode weer "normaal" alcoholhoudende drank kunt drinken, waar heb je dan ervaringen en tips in positieve zin voor nodig? Die bevestigen dan toch alleen maar wat je toch al weet? Of proef ik in deze vraag toch nog iets van twijfel? Ik hoop het van harte, en dat je toch ook de negatieve ervaringen niet negeert. Nog even over die TIQ's, die kunnen na geruime tijd niet drinken wel op non actief gesteld zijn, maar het hervatten van alcoholgebruik brengt ze, soms zeer snel, soms na iets langere tijd, hoe dan ook weer tot leven. Als dat niet gebeurt kun je er van uitgaan dat je nog niet verslaafd was voordat je stopte. En dan is het natuurlijk oppassen geblazen dat je niet alsnog verslaafd raakt........ Good luck, Kohtje.

Beste Birgit, Ik weet niet of het voor jou een (te) grote opgave zal zijn, maar je kunt overwegen om zelf (in elk geval de komende tijd) geen wijntje te drinken waardoor je voor je man het excuus wegneemt om drank in huis te halen. Dan kan hij 's maandags niet onder het mom van "gezellig samen wat drinken" beginnen met drinken, om daarna met Duveltjes verder te gaan. Als hij dan toch drinkt, zonder jou, kun je hem daar op aanspreken en hem er fijntjes op wijzen dat hij waarschijnlijk een probleem heeft. Ik weet helemaal niet in wat voor stadium hij/jullie zit(ten) maar een huisarts raadplegen om te beginnen zou dan een verstandige stap zijn. Geloof me, die eerste stap heeft mij ook nachtmerries bezorgd voor ik hem genomen had, maar als er iemand bekend is met de gevolgen van alcoholverslaving, dan is het wel de huisarts. Hij/zij is ook de aangewezen persoon om eventueel door te verwijzen naar een van de vele hulpinstanties. Ik kreeg van m'n huisarts destijds een compliment, dat ik de moed had opgebracht hulp te zoeken en kan hem nog altijd recht in de ogen kijken. Schaamte is iets dat de meeste, zoniet alle verslaafden heel veel parten speelt, vooral in het beginstadium, maar als je op de juiste manier met het probleem in gevecht gaat en je ook je eigen manier van denken kan wijzigen verdwijnt die schaamte grotendeels. Ik wens je heel veel succes en sterkte toe, en je man ook. Groetjes, Kohtje.

Dag Anna en Chinagirl. Bedankt voor jullie reacties. Slechts door deze twee reacties is me al duidelijk geworden dat ook hier de meningen verdeeld zijn, en daaruit blijkt dus maar weer dat een ieder z'n individuele gevecht aan het voeren is. Het zou ook wel heel mooi zijn als we allemaal hetzelfde dachten, dan was er ook voor iedereen een universele oplossing voor het probleem. Lees dit boekje maar even door en je bent genezen!! Succes gegarandeerd! Wat een megaseller zou dat zijn, en wat zou de wereld dan ineens veranderen. Nog even over dat terugvalformulier, dat moest je invullen als je ook maar het minste gebruikt had (in deze groep betrof het niet alleen alcohol, maar ook drugs en gokken) om dan al analyserend, zowel door schrijven als discussieren er achter proberen te komen wat de aanleiding was geweest en hoe je in de toekomst zo'n aanleiding van te voren zou kunnen herkennen en dan eventueel ombuigen. Een proces dat inderdaad niet van de ene op de andere dag plaatsvindt en meestal ook niet zonder vallen en opstaan. Vooral het formuleren van alternatieve gedachten en er dan ook nog wat mee doen is niet gemakkelijk. En dan had je aan zo'n groep heel veel steun, net als hier op het forum. Kohtje.

Beste Rebos, Nogmaals een goedbedoeld waarschuwend berichtje van Kohtje. In m'n eerste berichtje haalde ik die kennis aan, die dus stopte met refusal. Kennelijk zie jij in het feit dat zij refusal gebruikt en jij niet een mogelijkheid om jezelf een excuus te geven om te gaan drinken. Maar ik spreek hier ook uit eigen ervaring, en daarin sta ik niet alleen, dat ook na een lange tijd droog staan zonder medicatie één glaasje al zeer snel weer de vorm van een fles aanneemt, ook al wil je dat helemaal niet. Je weet uit eigen ervaring dat je eigen wil al vrij snel helemaal geen rol meer speelt na inname. Je vraagt of er nou echt geen publicaties zijn van (ervarings)deskundigen. Me dunkt, je zit hier op een forum dat bijna geheel gevuld is met dergelijke publicaties. Maar ik denk dat je voor jezelf al gewoon besloten hebt wat je gaat doen en alleen nog maar op één woordje van goedkeuring/aanmoediging wacht om met een gerust hart het hek van de dam te gooien(??). Ik zou zeggen, lees nog eens flink rond en vooral: bezint eer ge begint!! Een jaar droogstaan is een hele prestatie, en het heeft een jaar geduurd voor je zover was. Vriendelijke groetjes, Kohtje.

Hai, Marieke 44, Ik ben wat aan het rondzoeken geweest en zie wel wat staan over Marieke, maar niets over Marieke 44. Zijn jullie/ben jij één en dezelfde of niet? Als ik jouw verhaal lees wat betreft verhuizen en alcohol krijg ik weer allerlei nare gedachtes en gevoelens. Twee jaar geleden stonden mijn vrouw en ik ook voor een verhuizing. Zoals bij elke verhuizing moet er altijd flink gesorteerd worden in wat weg kan en wat mee gaat. Ik probeerde m'n drankgebruik zo minimaal mogelijk te houden om te voorkomen dat ik met m'n bezopen kop dingen weg zou gooien die niet weg moesten en andersom, maar ik zag zo tegen al dat rotwerk op dat de fles er toch weer flink aan te pas kwam om "het leed maar wat te verzachten". Nou ja, je begrijpt dat de klus er niet leuker op werd. Dankzij keihard werken van mijn vrouw is alles uiteindelijk wat betreft de verhuizing goed gekomen, maar ik was blij toen we eindelijk in ons nieuwe huis zaten. Een goed gevoel heb ik aan deze periode niet overgehouden, ik schaamde me eigenlijk diep, dat ik zo de kantjes er af heb gelopen. Nog weer een jaar later, vorig jaar dus, kwam ik in het Tactus circuit terecht en ben nu na een crisisopname, een diagnostiekopname, een halve deeltijdbehandeling en aansluitend een klinische behandeling zover dat ik vier en een halve maand droog sta, en het gaat me wonderlijk gemakkelijk af tot nu toe, maar wat ik eigenlijk zeggen wil is dat stoppen met drinken niet gemakkelijk is, dat weten we allemaal wel, maar dat het zo de moeite waard is, op het moment zelf, maar ook om terug te kijken wat je allemaal gedaan hebt zonder drank in je systeem. Ik hoop dus van harte dat je je verhuisperiode zonder drank kunt volmaken, het is allemaal wel zwaar, maar met drank wordt het alleen maar zwaarder, zoniet onmogelijk.......Sterkte. Vriendelijke groeten, Kohtje

Nog even een aanvulling op het bovenstaande. Wat ik gisteravond gehoord heb sterkt mij alleen maar in mijn besluit om geen sociaal drinker of gelegenheidsdrinker of hoe je het maar wilt noemen, te willen worden. Natuurlijk kan ook ik niet in de toekomst kijken en zeggen dat het nooit zal gebeuren, maar ik kan net als bijna iedereen wel in het verleden kijken, en van je fouten leer je het meest, zeggen ze toch altijd. Gezien m'n (alcohol)verleden moet ik nu toch wel ontzettend veel geleerd hebben en dat geleerde wil ik dan nu in de praktijk gaan brengen. Nogmaals, groetjes van Kohtje.

Beste Rebos. Net gisteravond de ervaring gehoord van een goede kennis van me. Drie weken geleden, vlak voor ik op vakantie ging, deelde ze ons (leden van de wekelijks bij elkaar komende zelfhulpgroep) mee dat ze was gestopt met Refusal. Ze was nu ruim een jaar alcoholvrij, en dat beviel haar goed, maar nu zat er over een paar weken een feestje aan te komen en wilde ze wel eens weer wat kunnen drinken. Natuurlijk kreeg ze de wind van voren van ons, waarschuwingen te over, maar haar besluit stond al min of meer vast. Affijn, ik ben toch maar op vakantie gegaan, maar was wel heel benieuwd en ook wel bezorgd naar en over de afloop van dit "experiment". Gisteren vertelde ze dus hoe het haar vergaan was. In het kort: ze nam een glaasje wijn en vond dat erg lekker, dus een tweede glaasje, maar nu in een bierglas, en de rest weet ze zich niet te herinneren. Ze werd de volgende ochtend ergens buiten gevonden, is door een vriendin opgehaald en daarna voor een week op de crisisopname (detox) terecht gekomen. Nu was ze wel weer boven Jan, maar had nog altijd enorme trek. Ze is echter wel weer met Refusal begonnen, en is geschrokken van het feit dat ze in zo korte tijd, binnen een uur, alweer op haar oude niveau zat qua drinken. Ze had gedacht dat zoiets zich weer langzaam aan zou opbouwen, maar niet dus. Rebos, ik heb dus maar één tip voor je, een heel eenvoudige: NIET DOEN!!!!!!!!!!!! Je bespaart jezelf er veel nare gevoelens mee als het mis zou gaan, en ik betwijfel of je een gevoel van trots zou krijgen als het wel zou lukken. Wat je nu bereikt hebt, een jaar zonder alcohol, daar mag je trots op zijn, maak daar twee jaar van. En niet te vergeten: hoeveel geef je om je partner? Groetjes en succes, sterkte en veel wijsheid bij het nemen van je beslissing. Kohtje.

Ik kom net terug van de zelfhulpgroep waar ik sinds een jaar bijna elke week heenga, en daar hadden we vanavond een discussie over wanneer je van een terugval kunt spreken. Bijna elke aanwezige had wel een soort definitie voor terugval, maar een éénduidig antwoord werd niet gevonden. Ik ben wel benieuwd hoe dat hier op het forum zal zijn. Zelf zie ik de meest minimale hoeveelheid alcohol die ik bewust tot me neem al als terugval, omdat ik voor mezelf de limiet op nul heb gesteld. Die limiet heb ik zo gesteld omdat ik van mezelf weet dat een slokje van iets met alcohol erin me kan, let wel, kan aanzetten tot meer. Ik weet dat dat gevaar er inzit voor mij, sterker nog, ik weet (uit ervaring) dat dit niet een gevaar is maar een feit. Maar hier spreek ik dus voor mezelf maar ik ben ook wel geschrokken van het feit dat anderen na tijden droogstaan weer eens drinken, varierend van een glaasje tot helemaal door het lint gaan, en dat dan toch geen terugval noemen, maar een experiment. Tijdens de behandeling werd je geacht een terugvalformulier in te vullen als je zelfs maar een slokje van 't één of ander had genomen, en dat vind ik, als je vecht tegen alcohol, een goed standpunt. Ben benieuwd.

Dag allemaal. Ik vind het erg moeilijk om van de mensen op dit forum een beeld te krijgen, wat wel makkelijk is om je een beetje in te kunnen leven in anderen. Elke keer als ik een berichtje lees ga ik weer terug naar "wie is wie" en uiteindelijk zal zich dat beeld wel gaan vormen, maar wat jammer is is dat veel van de namen die ik tegenkom niet op "wie is wie" terug te vinden zijn. Klopt dat, of doe ik iets niet wat ik wel zou moeten doen om die namen te vinden? Verder, Tapas, vind ik het ook uitzonderlijk zoals jij met het gebruik van alcohol omgaat. Dat je goed voor jezelf moet zorgen is een belangrijk ding, lijkt me. Het lichaam heeft toch al zo veel te lijden van al dat gif dat wij er in stoppen, dus een beetje zorg en onderhoud kan het leed misschien wat verzachten. Zelf heb ik geluk gehad dat door m'n jarenlange alcoholmisbruik m'n lichaam en geest niet zo beschadigd zijn dat ik niet meer normaal kan functioneren. Ik at namelijk altijd goed, behalve op de dagen dat ik aan het afkicken was, en dat kwam geregeld voor, zo eens in de drie, vier weken. M'n drinkpatroon was namelijk door de bank genomen zo dat ik een week, soms anderhalve week dagelijks een liter wodka naar binnen werkte, vaak nog aangevuld met een fles port of martini of wijn of wat er maar voorhanden was om de tijd op te vullen voordat de slijter weer openging, na die week was ik dan zo beroerd dat ik twee à drie dagen in bed lag af te kicken met alle verschijnselen van dien en dan was ik weer voor een week of twee, drie "genezen". Maar dan begon de hele reutemeteut weer opnieuw, vaak doordat ik me zo goed voelde zonder alcohol dat ik vond dat ik dat wel kon vieren met één glaasje, okee, twee mag ook wel, nou ja, die derde kan dan ook nog wel. Zo, dat voelde lekker. Maar ja, om dat zo te houden moest er wel bijgetankt worden, dus.........etc. etc. Maar, zoals ik al zei, ik heb wel altijd goed gegeten en ook altijd de honden uitgelaten (we hebben er twee) zelfs als ik zwaar onder invloed was en me niet lekker voelde. En ik denk dat dat goed is geweest. Anna, goedemóóóóórgen ook. Je bent er al vroeg bij. Je schreef over aanleg. Ze zijn nog bezig te onderzoeken of er genetisch bepaalde aanleg is voor bepaalde mensen, en de resultaten van dat onderzoek wijzen wel in de richting dat kinderen van één of twee alcoholische ouders grotere kans hebben ook alcoholist te worden. Mijn vader was ook alcoholist, maar toch zijn mijn broers en zus geen alcoholisten, het is gewoon ongelijk verdeeld in de wereld, maar dat is met vele andere dingen ook zo. We moeten het gewoon doen met wat we allemaal meekrijgen en er dan het best mogelijke van zien te maken, en gezien de vele persoonlijke gevechten op dit forum is menigeen daar ook mee bezig. En dan Petra, ook goeiemorgen. Dat je een tijdlang slecht slaapt na te zijn gestopt met drinken is vrij algemeen, bij de één wat erger dan bij de ander, en ook bij de één wat langer dan bij de ander, maar als stoppen met drinken de enige oorzaak is is het denk ik wel verstandig om ook die pilletjes langzaam af te bouwen voordat je er een andere verslaving aan hebt overgehouden. Ik zeg dit omdat ik zelf als de dood ben voor pilletjes. Zelfs een aspirientje bij hoofdpijn probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen, vaak zolang dat de hoofdpijn al weg is voor ik besluit een aspirientje te nemen, en dan hoeft het dus niet meer. Tsja, als er wel wat met je aan de hand is wordt het natuurlijk een ander verhaal, maar wees voorzichtig alsjeblieft.... Groetjes, Kohtje.

Anna en Petra, Allebei bedankt voor jullie reaktie. Petra, ik ben het met je eens dat er een heleboel mensen zijn die met mate en gecontroleerd kunnen drinken. Maar ik geloof niet dat dat verslaafden zijn. En de mensen die op dit forum schrijven zijn dat bijna zonder uitzondering wel allemaal. Daarom zoeken zoeken ze ook hulp en steun, zowel bij hulpverleners als bij elkaar. En die mensen bedoelde ik ook toen ik het had over dat een ex-verslaafde niet bestaat. In dat stukje waar je het hebt over mensen die in een bepaalde fase teveel en/of te vaak drinken en in een volgende fase de zaak weer onder contrôle hebben ben ik geneigd te zeggen dat als die mensen dat zo gemakkelijk kunnen, dat ze dan (nog) niet verslaafd waren. Tsja, misschien heb ik wel een verkeerd beeld van wat verslaving is, maar volgens mij is dat afhankelijk zijn (geestelijk en/of lichamelijk) van iets. Als je die verslaving overwonnen hebt blijven de rest van je leven bepaalde stoffen in je lichaam toch ook na vele jaren nog direkt reageren als de verslavende stof weer eens toegediend wordt, ook in kleine hoeveelheden, het lichaam herkent direkt en vraagt meteen om meer. (die stoffen worden tiq's genoemd en zitten in de hersenen, en worden daar gevormd door jarenlang excessief alcoholgebruik). Dus in dat licht moet mijn stelling "een ex-verslaafde bestaat niet" gezien worden. En Anna, in bovenstaand stukje zit dus ook het antwoord op jouw vraag waarom wij (mensen op dit forum) niet tot de categorie mensen behoren die wel gecontroleerd kunnen drinken. Dan wil ik dit stukje afsluiten met het volgende. Ik las mijn eerste stukje nog eens terug, en eigenlijk vind ik het voor een beginneling op dit forum wel wat betweterig. Het is allerminst mijn bedoeling om betweterig te zijn, integendeel, ik weet een heleboel ook niet, maar ik heb tijdens m'n behandeling een heleboel inzichten verworven waardoor ik op een rare manier m'n hele verslaving interessant ben gaan vinden. Ik heb ook mezelf daar erg leren kennen en ook hoe veel mensen inclusief ikzelf omgaan met gedachten, gevoelens, oordelen, vooroordelen etc. Ik vind het interessant om te zien dat andere mensen net zo worstelen met hun verslaving als ik dat deed. En nu schrijf ik deed, maar eigenlijk doe ik dat nog steeds, want ondanks het feit dat ik nu al een tijd geen enkele trek ervaar heb ik me toch maar mooi opgegeven voor dit forum, want als ik niet met deze problematiek bezig blijf ben ik bang dat alles wegzakt en dat ik op een gegeven moment "vergeet" dat ik verslaafd ben. Vriendelijke groetjes, Kohtje. P.S. Natuurlijk wens ik ook iedereen heel veel sterkte, succes en wijsheid met zijn of haar strijd!!

Hallo allemaal. Ik moet nog even een tijdje alle namen op me in laten werken, daar ben ik langzaam in, maar toch wil ik wel even wat zeggen. Het is me opgevallen dat in veel berichten gesproken wordt over het graag sociaal willen drinken. Dat zou natuurlijk heel fijn zijn, maar we zijn allemaal verslaafd aan de alcohol. Ik ben er achter (voor mezelf in elk geval, maar ik denk dat dit voor iedere verslaafde geldt) dat een ex-verslaafde niet bestaat, ja okee, als een verslaafde is overleden is het een ex-verslaafde. Daarom heb ik alcohol bestempeld als: LEVENSGEVAARLIJK. Ik heb gemerkt dat ik geen reden meer heb om naar de fles te grijpen, je nuchtere verstand gebruiken is niet alleen veel beter maar ook veel leuker dan al die zogenaamde alcolol. En om nou te gaan drinken omdat het zo lekker is? Er zijn veel andere drankjes ook lekker en dan zonder alco. Ook alcoholgebruik om problemen te vergeten of minder erg te maken hoef ik niet meer zo nodig. Hoe vaak ben ik niet met m'n neus op het feit gedrukt dat de probemen echt niet minder erg worden en dat ze zich alleen maar vermeerderen door steeds weer te gebruiken. Dus ga ik nu problemen en nare gevoelens nuchter bekijken, en met relativeren en jezelf niet overal de schuld van geven en met iets minder hoge eisen aan jezelf en je omgeving stellen vallen veel van die problemen reuze mee en dan kun je er tenminste nuchter wat aan doen. Ik wil met dit verhaaltje eigenlijk alleen maar zeggen dat het goed is om de reden van willen drinken goed te analyseren, dan is het veel gemakkelijker om zelfs dat ene eerste glas of glaasje te laten staan.... Groetjes, Kohtje.

Goeiemiddag. Laat ik beginnen te zeggen dat ik erg onhandig ben in het werken met een computer, dus als ik er hier een zooitje van maak, dan moet de oorzaak daarvan in deze onhandigheid gezocht worden. En dan zal ik me verder ook even voorstellen. Ik ben een man van 49 jaar, getrouwd, kinderloos en al jaren aan de drank. Begin dit jaar ben ik begonnen met een deeltijdbehandeling in de Henriëtte Hartsenkliniek in Zutphen, en na zo'n tien weken overgestapt naar de klinische behandeling. Eind juli heb ik daar afscheid genomen van de groep waar ik achttien weken lang lief en leed mee gedeeld had. Tijdens deze behandeling werd een dagboek bijgehouden waaruit dagelijks voorgelezen werd in de groep. De feedback die je dan kreeg was belangrijk voor me, daardoor wist ik dat ik met en voor mezelf aan het werk was. Dagboek schrijven doe ik nog steeds, maar door het wegvallen van de feedback en ook het gemis van de verhalen van anderen verflauwt de boel een beetje. Sinds vier en een halve maand sta ik nu compleet "droog" en echt veel moeite kost me dat (momenteel) niet, maar om trots op mezelf te kunnen blijven heb ik het nodig om zo nu en dan met anderen te kunnen praten over gevoel, en met anderen bedoel ik dan mensen die weten wat het is om alcoholverslaafd te zijn (geweest). Zo voor een eerste berichtje laat ik het hier even bij. Hopelijk leren we elkaar in de loop van de tijd beter kennen. Groetjes, Kohtje.