Kohtje

FF, het beste wat je daartegen kunt doen is een besluit te nemen.

Goedemorgen. Ik stond vanmorgen op en weet je wat?? Ik was nuchter. Een wonder. Ik ben een alcoholist en ga nuchter deze nieuwe dag in. En ik heb mezelf beloofd in elk geval vandaag niet te drinken, zodat ik met mijn gedachten bij mijn herstel kan zijn en van het leven kan genieten. GROET.

's Avonds kan ik niet op het forum kijken. Dan ben ik thuis en daar heb ik geen computer. Alleen overdag, in mijn atelier/flat heb ik een verbinding. En nu ga ik weer naar huis, vanavond een meeting voorzitten, en morgen misschien hier weer even meekijken. Dus: fijne avond allen. En ook maar alvast welterusten.

Ja natuurlijk mag je dat vragen, Druppeltje. Met mij gaat het overigens best wel goed.

Soothe: Bako en Soothe: :present: leven is hoop, hoop doet leven.

Druppeltje bedankt. Voorbeeldig!!

Mieke, (?????waar en hoe ben je?), gefeliciteerd.:present:

Ja Soothe. Het gaat heel goed. Dank je wel. Net een verhaal zitten typen aan Vladimir op een ander draadje. Mag jij ook lezen, hoor. Kun je zien dat het me goed gaat.

Hai Vladimir, hier Koh. Ik zal je vertellen hoe het mij tot nu toe is vergaan. Ik mag ook graag alleen zijn, dingen alleen doen en dingen zelf oplossen. Met een heleboel dingen lukt me dat ook wel, maar wat betreft mijn verslaving absoluut niet. Anderhalf jaar geleden heb ik het 12-stappen programma leren kennen tijdens een behandeling. Ik had meerdere behandelingen ondergaan zonder het stappenprogramma, maar die werkten maar tijdelijk. Na deze behandelingen werd ik geacht zodanig anders te zijn gaan denken, dat ik een goede kans zou maken in de maatschappij. Echter, voornoemde eigenschap (het alles alleen willen doen) leidde er elke keer weer toe dat ik ook het overwonnen hebben van mijn verslaving als eigen overwinning ging beschouwen. En als ik zelf mijn verslaving had overwonnen, impliceerde dat in mijn ogen ook dat ik eigen baas was, en dus ook zelf kon bepalen of ik misschien toch wel weer eens een glaasje kon drinken. Om m'n eenzame geluk te vieren, zeg maar. En dat ging fout. Niet één keer, maar élke keer. Anderhalf jaar geleden dus weer op een dieptepunt en me aangemeld voor een behandeling. 12-Stappen behandeling, dit keer dus. Daar kwam ik in contact met het programma dat al bijna een eeuw lang miljoenen verslaafden (oorspronkelijk alleen alcoholisten) over de hele wereld heeft gered van een onaangename ondergang. Ik moest (was deel van de behandeling) minstens twee keer per week naar een AA-meeting, en nadat ik daar geweest was, en later naar meerdere (verschillende) meetings, vooral NA (Narcotics-Anonymous) kwam ik tot de voor mij verbijsterende conclusie dat ik me er thuis voelde. Een klein jaar geleden was er een periode dat ik het welletjes vond. Ik ging minder naar meetings, sloot me weer veel af van iedereen, voelde me daar lekker bij, maar het ging mis. Ik dronk weer wat en was tijdens het drinken al meteen doodsbang dat ik onverbeterlijk ben. De volgende dag ben ik meteen weer naar een meeting gegaan, en vanaf die tijd ga ik vijf keer per week. Ik heb de mensen van NA nodig, ik moet m'n onlustgevoelens kunnen delen, maar ook m'n vreugde. Ik luister graag naar anderen met hun soms prachtige, soms vervelende verhalen. Ik zet me in voor het welzijn van de groepen (service) omdat als de groepen ophouden te bestaan, ik ook geen kans meer heb. Ik vertrouw op een Macht, groter dan ikzelf. Ik werk veel samen met mijn sponsor aan mijn stappen. Er is altijd iets dat anders kan, beter kan. Er komen steeds dingen aan het licht die ik vorig jaar, of zelfs vorige week, nog niet kón zien omdat ik nog niet zover was. Ik ben de obsessie om te drinken kwijt geraakt. Zolang ik mijn Hogere Macht vertrouw, en daar werk ik hard aan, hoef ik nergens angst voor te hebben en dus ook niet voor mijn emoties. Ik ben nog veel alleen, overdag tijdens mijn werk. Heerlijk. Ik ben alleen naar de Wereld Conventie van NA geweest in Barcelona. Veel alleen geweest tussen 7000 medeverslaafden, maar me geen moment eenzaam gevoeld. Van zo'n gemeenschap, een hardwerkende gemeenschap, gaat een enorme kracht en warmte uit. Het "medicijn" drank is weg uit mijn belevingswereld. Niet eens meer overbodig. Overbodig zou het zijn als ik er nog mee bezig was maar het niet meer wil. Ik ben niet meer met mijn verslaving bezig maar met mijn herstel. Emoties mogen er zijn, sterker nog, ze worden heftiger. En daar leer ik van. En door mijn ervaringen te delen met anderen kunnen anderen groeien. En daar groei ik dan weer van. Ze zeggen dan ook: Je kunt het alleen behouden door het weg te geven. En dan heb ik ook nog een spreuk boven m'n bed hangen die ik me elke dag ter harte neem: There are no bad days, just good days and learning days. Dit wilde ik je even vertellen, Vladimir. Groet, Kohtje.

Tasseke, nu je besloten hebt dat 1,5 biertje genoeg (teveel) was, ben je toch al opnieuw begonnen? En iedereen die stopt met drinken, toch weer door de mand valt (het is en blijft een verslaving) en dan weer opnieuw het besluit neemt om te werken aan een nuchter leven is in mijn ogen een applaus waard. Want als je je verslaving wilt overwinnen moet je hard werken. De makkelijkste weg voor een alcoholist is doordrinken tot ie er dood bij neervalt. Dus applaus van mij voor jou. (en een )

Goedemorgen. Broodluchten omringen me hier op het forum, maar ik moet eerlijk zeggen dat ze me niet erg kunnen bekoren. Voel me een beetje grieperig, ik denk teveel natgeregend, afgelopen week. Watten in m'n hoofd, een klein wereldje, maar ik moet ook zeggen dat m'n slechtste momenten nu (nu ik niet meer drink) nog niet half zo slecht voelen als m'n beste momenten toen (toen ik nog wel dronk). Ik ga toch maar een kop koffie proberen. En dan proberen te aanvaarden dat het lijf vandaag wat moeilijk op gang komt en toch maar wat werken. Aangepast tempo. In elk geval geen schuldgevoel dat ik mezelf en m'n omgeving door drankgebruik tekort doe. Ik ga er het beste maar van proberen te maken. Geen bergen verzetten maar langzaam tegen de berg opklimmen. Kijken wat voor uitzichten dat gaat bieden. Wel vanonder een paraplu, dat dan weer wel..

Rudy, ik vind het mooi om te zien hoe je steeds weer het positieve oppikt. Ik ben me daarin ook aan het oefenen en het valt soms niet mee. Maar vertrouwen in dat het allemaal goed is zoals het is brengt me een heel eind in de goede richting. Het moeilijke is en blijft dat vertrouwen. Daar blijf ik aan werken. En jij bent voor mij een praktisch voorbeeld dat het werkt als je er aan werkt. Dank je wel.

Ik heb niet zo veel te vertellen. Wel genoeg te doen. Laatste week voor de vakantie, lekker vier weken Frankrijk. Dan bij terugkomst weer weg, NA conventie in Barcelona. Tja, en daarna ga ik het huis schilderen, en dan is het weer tijd voor de herfst. En zal ik me weer terugtrekken in m'n atelier.

Goh Kirky, we lijken Yin en Yang wel.. samen een evenwichtig antwoord gegeven aan Vie.

Hoi Vie. Ik had nog helemaal niks verteld, maar verder gaat het goed.

Hoi Carolien, hoe bedoel je dat je erboven staat? Ik zie in jouw bericht een ontzettend kwetsbare vrouw die zelfverzekerd over wil komen maar niet weet hoe met (harde) kritiek om te gaan. Ik vind je soms ook wel een beetje erg aanwezig maar ik vind je ook een heel bevlogen, lieve en goedbedoelende troel. Iedereen heeft plus- en minpunten, maar zolang de pluspunten in de meerderheid zijn ben je voor mij een positieve bijdrage aan mijn leven. Dus kom op, laat je door zo'n mening van iemand niet wegjagen. PS. en je kunt ook goed tekenen en schilderen:present:

Haha, tuinen.. praat me er niet van. We hebben zes jaar lang een huis gehad met een tuin van 8 meter breed en 40 meter lang. Dat ie 8 meter breed was konden we zien toen we het huis bezichtigden. Maar dat ie 40 meter lang/diep was daar kwamen we pas veel later achter. Eén groot oerwoud van grote struiken, manshoog en veelal met venijnige stekels. Ik begon op een gegeven moment maar met de takkenschaar en snoeischaar eens wat weg te werken. Er kwam geen eind aan. Veelal deed ik dit werk met een flinke slok achter de kiezen, dan leek het allemaal niet zo erg en voelde ik de stekels niet zo. Twee zomers lang ben ik zo aan het kappen geweest, kwam ook nog een klimwerktuig en een zandbak tegen onderweg.. Na drie jaar lag de tuin er redelijk netjes bij maar bijhouden was voor ons een ondoenlijke klus. Mijn vrouw en ik hebben beiden niet zo van die groene vingers. Zoetjes aan begon van achteruit die hele tuin weer wat dicht te groeien. Gek werden we ervan. Maar toen kregen we een geweldige ingeving, alsof er toen al een Hogere Macht voor me was die me de juiste weg influisterde: we hebben het huis verkocht en wonen nu in de binnenstad in een groot huis zonder tuin.. Probleem van de tuin opgelost!! Hier alles ok, de buurman maakt ontzettende herrie in zijn tuin met bladblazer, strimmer en grasmaaier. Alles met benzinemotor, dus het klinkt alsof er een motorcross gereden wordt, hier buiten. In het begin werd ik een beetje gek van die man met z'n lawaaiapparaten. Nu luister ik er niet meer naar, concentreer me op m'n eigen bezigheden en heb er dus geen last meer van. Ga goed, allen. Een fijne dag.

quote: Originally posted by: tasseke gewoon door blijven wandelen!!! wat mij wel opvalt is dat ik het steeds moeilijker krijg als ik ga analyseren, of in ieder geval ben ik er teveel mee bezig en dat valt me moeilijk. soms is het beter om te fladderen en niet zoveel na te denken, dat maakt het makkelijker. Fladderen. Ja, zo kan ik mijn huidige manier van leven wel omschrijven. Zonder verwachtingen in het NU zijn, op dat ene moment zelf de keuze maken of ik datgene wat ik tegenkom omarm of voorbij laat gaan en ook het omarmde weer los kunnen laten als dat nodig is. Zonder spijt, zonder verdriet, alleen maar dankbaar om wat mij gegeven werd. Geen voorwaarden stellen aan mijn toekomst, ik heb geen idee wat mijn toekomst zal zijn, laat staan dat ik er voorwaarden aan kan stellen. Op die manier kan ik vrij zijn, kan ik uniek zijn, hoef ik mij niet aan (zelf)gemaakte patronen te houden. Hoef ik ook geen angst te hebben voor wat mij misschien wel allemaal te wachten staat. Ik weet wel dat ik geen alcohol tot me moet nemen want dan ben ik mijn vrijheid kwijt. Dan kan ik de prachtigste manieren om te leven bedenken, kunnen mijn gedachten de raarste wendingen maken, kan ik heel creatief zijn, maar het komt op hetzelfde neer als de goudvis die in zijn kom vindt dat ie toch maar in een prachtige kom rondzwemt, en dat er niets buiten die prachtige kom gaat. Of de gevangene die reuze trots is op zijn ruime en lichte cel... Wat ik achter mij laat is slechts een indruk/afdruk, die geen garantie biedt voor de toekomst. En ook indrukken vervagen weer door de tand des tijds. Het verleden is voor mij goed om te laten zien wat ik NU anders kan doen om niet dezelfde dingen te doen die mij in precaire situaties brachten in de hoop dat het nu wel anders zal gaan. Ervaring geeft mij de kans om ook andere wegen in te slaan als dat kan. En als het niet kan om iets dan NIET te doen. Dit was weer zomaar even een berichtje van Kohtje. Tot een volgende keer.

quote: Originally posted by: NoaduBois Derde dag zonder drank. Het is niks, maar toch wel iets... . Ik zou zeggen: Da's niet niks. Drie dagen de Noa zoals ze bedoeld is en niet die door drank misvormde versie ervan. Ik ben ook begonnen met dag één. En voor een alcoholverslaafde is dat een mega-prestatie. Tenminste, als je het puur op eigen wilskracht doet. Ik moet zeggen dat ik m'n niet drinken niet meer als prestatie zie. Toen ik enkele jaren geleden uit een verslavingskliniek kwam en vier maanden droog stond, zag ik dat als een prestatie. Ik had geleerd mezelf te waarderen, ik mocht er zijn, was me geleerd. En dat had ik mezelf goed ingeprent. Ik presteerde het dag na dag, maand na maand, om niet te drinken. Want ik mocht er zijn. En ik presteerde het om droog te blijven, ook al had ik soms zin om mijn werkelijkheid te verminken met een alcoholroes. Maar steeds het in de kliniek geleerde in praktijk brengend, of poging daartoe, kon ik me keer op keer redden. Toch kwamen er dingen op mijn weg die ik liever anders had gezien, m.a.w. dingen die ik niet wilde. En dat begon te wringen. Ik werd onrustig, de prestatie van niet drinken ging steeds meer als een molensteen om mijn nek hangen en werd een trigger op zich. Het niet hoeven drinken werd niet willen drinken en het niet willen drinken werd niet mogen drinken. En iets wat ik niet mocht daar werd ik opstandig van. Ik was zogezegd de controle over mezelf kwijt. Uiteindelijk is dat na 18 maanden uitgelopen op het hervatten van mijn aktieve verslaafde leven. En ik wist me geen raad meer. Tot ik met het 12-stappen programma van AA in aanraking kwam middels een 12-stappen behandeling en ertoe kwam te aanvaarden dat er een grotere macht dan ikzelf en alcohol bij elkaar nodig was om me geestelijk weer gezond te maken. En dan ook onvoorwaardelijk te geloven dat als ik naar de wetten van die macht leef, ik mezelf niet druk hoef te maken of iets fout of goed is in mijn leven. Zolang ik maar rigoureus eerlijk ben naar mezelf, dan is dat de basis van het leren leven in vandaag. Niet drinken is nu een logisch gevolg geworden, geen prestatie, in zoverre dat er geen prestatie meer is waar ik naar gestreefd heb maar een die ik gekregen heb. Ik wil geen beloning voor wat ik ga doen, ik krijg een beloning voor wat ik gedaan heb. Nou ja, ik ben blij dat ik ben waar ik ben. Precies daar waar ik zijn moet. Groetjes, Koh.

Hai Kirky. Van harte gefeliciteerd met 1 jaar nuchterheid. Ik vind het geweldig zoals jij je gevecht met allerlei instanties doorleeft. Met veel gevoel voor humor, geduld en doorzettingsvermogen. In NA-Anonieme Verslaafden zou je nu je "glow-in-the-dark" sleutelhanger kunnen ontvangen. Nieuwkomers krijgen een witte "just-for-today" sleutelhanger, na dertig dagen clean en sereen krijg je een oranje sleutelhanger, na zestig dagen een groene, na negentig dagen een rode, na een half jaar een blauwe, na negen maanden een gele, dan na een jaar een witte die in het donker oplicht, na anderhalf jaar een grijze en na twee of meerdere jaren een zwarte. Zelf heb ik binnen NA nog geen jaar-sleutelhanger gehad. Na negen maanden had ik een relapse en begon ik opnieuw. Nu heb ik net de half jaar-hanger weer gehad en ga gewoon door met werken aan mezelf. Dat werken aan jezelf zie ik erg duidelijk bij jou. Ik las een tijdje terug een tekst van Bill, een van de twee oprichters van AA. Hij zei: Zelfbeklag is een van de meest ongelukkige en vernietigende gebreken die we kennen. Het is een belemmering voor elke geestelijke vooruitgang en kan elke heilzame omgang met onze vrienden uitsluiten door zijn buitensporige vraag naar aandacht en medeleven. Het is een sentimentele vorm van martelaarschap, die we ons moeilijk kunnen veroorloven. En zo is het maar net. Ik prijs je om je letterlijk nuchtere kijk op de dingen. Chapeau, en ga zo door.

Goedemorgen, Weer met mezelf afgesproken dat ik vandaag niet zal drinken. Ook roken zal ik vandaag niet doen, zei ik net tegen mezelf en als beloning voor deze dagelijkse afspraak mocht ik in m'n agenda zien dat ik vandaag op de kop af drie maanden niet gerookt heb. Af en toe word ik nog heftig overvallen door een enorme nicotinebehoefte maar even met mijn geweten en gezonde verstand in conclaaf, en de conclusie dat ik toch maar niet moet toegeven aan die korte, heftige behoefte is snel en makkelijk genomen. God zei dank dat ik de wijsheid heb dat ik de moed heb om te veranderen wat ik kan veranderen. Trek in alcohol is me de laatste maanden niet meer overkomen. Ik kan inmiddels het leven aan zonder ook maar de minste behoefte aan "hulp" van mijn vroegere valse vriend Alco. Voor het eerst sinds september is vandaag mijn haar geknipt en ik voel me een beetje nieuw. Lekker. En als een beetje nieuw ga ik deze zondag beleven. Ik heb er vertrouwen en zin in. Tot later, Kohtje.

Hoi Trees, ja, ik zag net pas de pb van Carolien maar dat is te laat. Ze nodigde me uit voor een kunstmarkt, maar daar heb ik momenteel niet zo'n behoefte aan. Misschien over een jaartje of wat, als de tijd rijp is, zeg maar.

Goedemorgen, Vorige week ben ik aan een nieuw schilderij begonnen. 1,2 vierkante meter wit doek. Mijn hemel, dacht ik..hoe moet ik dat ooit vol krijgen. Ik schilder nogal pietepeuterig met penseeltjes nr. 000, 00 en 0, soms de grotere vlakken met een nr. 2 en ik denk dat ik ruim een half jaar nodig heb om dit schilderij te voltooien. Even zonk de moed en levenslust me in de schoenen, maar al snel realiseerde ik me dat ik door op deze manier naar dat doek te kijken ik hetzelfde deed als toen ik me in het "normale leven" ook nog blind staarde op wat er in de toekomst wel niet allemaal van me verwacht werd. Ik heb geleerd per dag te leven, ik kan niet meer doen dan ik op dit moment kan doen. Maar dan moet ik op dit moment wel wat doen natuurlijk. Alleen dan kan die toekomst gevuld worden met wat ik in het verleden gedaan heb. Zo ben ik nu ook met dat schilderij bezig. Ik concentreer me op een enkele vierkante centimeter. Als ik die nu niet invul met verf dan zal die 1,2 vierkante meter tot in lengte van dagen en tot groot misnoegen van mezelf compleet wit blijven. En als ik die ene vierkante centimeter nú wél invul dan zal die bijdragen aan een compleet schilderij. De moeite en energie zit hem niet zozeer in die ene vierkante centimeter als wel in het niet te ver vooruitkijken. Stapje voor stapje kan ik een hele wandeling maken. In de tijd die daarvoor nodig is, maar dat laatste is niet van belang. Ik word niet gewogen op wat ik nog doen moet maar op wat ik gedaan heb. Zaterdag stond ik -na m'n uitglijder van december- een half jaar droog. Dat is me gelukt door het dag voor dag te doen. Niet omdat ik in december mezelf heb voorgehouden om (een half jaar) niet meer te drinken. En ik ben blij dat ik het niet alleen hoef te doen. In NA/AA en door regelmatig te lezen op dit forum, vind ik veel troost, inspiratie en moed om elke dag weer het leven aan te gaan zoals het zich die dag aandient. Groetjes, Kohtje.

Anjo, beterschap. Ik hoop dat je snel herstelt en ook de schrik snel teboven zal zijn.

Goedemorgen allemaal, Wil alle meetinggangers nog even bedanken voor hun komst. Zonder jullie had ik het waarschijnlijk niet zes uur volgehouden. Gewoon teveel broodjes en koffie voor één persoon. Dit was voor mij de vierde ADB-meeting en ik begin het gewoon te vinden, hihi... Ik was zenuwachtiger voor het onvermijdelijk lange afscheid nemen van iedereen aan het eind van de meeting, dan voor het wel of niet komen. Het blijft wel een raar fenomeen om iemand die je alleen als icoontje kent ineens een echt gezicht te zien hebben. Het is net of ze incognito zijn zo in het echt. De maskers en naamkaartjes met echte- en forumnaam waren voor mij een geweldig hulpmiddel om mensen te herkennen. De drie mensen zonder masker waren erg herkenbaar als niet verslaafden, de Tactussen.. Ik kijk weer met een fijn gevoel terug op gisteren en nu kijk ik met een fijn gevoel naar de dag die nu aan mijn voeten ligt. Iedereen een goede zondag gewenst. Groetjes, Koh.