dribbeltje

Nog ingelogd? Snap er niets van. Het zal wel. Gisteren overleefd, was een zeer heftige dag voor mij. Veel emoties en weer veel moeten schakelen voor mijn gevoel. Pas laat thuis ivm een cursus, wie is welk kleurtje, wat betekent dat en hoe zet je dat in in je team/ op je afdeling. Even in het heel kort. En dan is er bij het eten natuurlijk wijn en aangezien ik dit soort dingen altijd wel wat spannend vind is dat een hele fijne afleiding MAAR ik ben aan de spa gegaan. Ook thuis is de behoefte dan groter aan drank, ik stuiter dan nl altijd nog even door als ik intensief bezig ben geweest en intensief was het wel. Weer een vreselijke nacht, begin er nu wel echt vervelend van te worden. Moet weer gaan want vandaag weer een lange dag werken. Zit steeds vaker te twijfelen om me ziek te melden maar zolang ik het nog vol hou vind ik dat eigenlijk niet kunnen. Vrijdag weer naar de HA. Dribbeltje

Was met mij berichtje bezig toen spontaan mijn ouders binnen kwamen vallen....gauw op plaats geklikt en alles weggeklikt. Raar om te voelen dat het bijna een soort van paniek was dat zij dit forum zouden zien. Ben trouwens nog ingelogd....?? Wel voor de eerste keer de tranen laten komen en eens echt antwoord op de vraag gegeven " hoe gaat het?" Ook weer een stap, hart ging tekeer, wel weer fijn dat ik net in de tuin was gaan zitten met grote zonnebril op. Voelde ik me enigszins beschermd;-)) Moet gaan, helaas werken met dit mooie weer maar ik ga op de fiets dus dat is weer heerlijk! Geniet allemaal van het prachtige weer en hou het droog! Ga ik vandaag ook weer voor. Nu ook wb de tranen want die hebben voldoende de ruimte gehad vandaag! Dribbeltje

Kennelijk word ik niet meer uitgelogd, is wel makkelijker reageren. Het belangrijkste uit je verhaal Jane is het niet levensmoe maar moe van.....het leven. Dat is inderdaad een wezenlijk verschil!

Ik stond nog ingelogd zag ik. Dank voor je verhaal, wat een herkenning en wat hebben jullie het ook pittig gehad zeg. En wat super fijn dat je nu staat waar je staat. Ook onze dochter wordt buiten gepest, op clubjes etc.. Daarom is zoeken naar een geschikt clubje zo belangrijk. Gelukkig gaat ze 3 x p. mnd een zaterdag naar een zorgboerderij waar ze beter met dit soort kinderen om kunnen gaan. Maar zelfs daar ging het mis, zo naar! Met ons zoontje gaat het al niet anders en dat lijkt wel dubbel hard aan te komen. Tja, wat is het gevolg van een zus met....en wat is van hemzelf? Moet zo lezen op school en heb dan weer eens een afspraak, nu met schoolMW. Wat ik mezelf ook erg aantrek is dat hij lelijke dingen tegen me zegt, me probeert te slaan/ knijpen/ schoppen als hij boos is. Dit is dagelijkse kost en ook al doe ik zo mij best te bedenken dat het een kind is, het raakt me toch en ik kan er zo boos van worden. Dat zijn de momenten dat ik mijn geduld verlies maar dat ik ook denk, het interesseert me niet " ik pak die borrel ". Ik sta nog niet zo stevig in mijn schoenen dat ik zeker weet niet te gaan drinken. Ik weet dat er vele momenten zullen komen dat ik er naar snak, en daarvoor heb ik nu eten maar dat is ook niet de bedoeling. Stoppen met drinken kost ook energie en ik probeer goed voor mezelf te zorgen maar vanzelf gaat het niet! Dribbeltje

Begin nu al te stressen voor het slapen gaan, hart is weer druk bezig.....erg irritant en wederom hoofdpijn MAAR ik ben wel wezen sporten om daarna koffie met taart te eten, dat dan weer wel! Gggrrrrr.....dat snoepen kan ik echt niet laten, is bijna dwangmatig, en daar baal ik stiekem echt van. Ik vind het niet drinken belangrijker maar ik ben wel overduidelijk de ene verslaving voor de anderen aan het inruilen. Dat heb ik al vaker gelezen dus abnormaal is het niet maar dikker worden is ook een angst voor mij. Is ook al een jaar of 20 een probleem voor mij!! Bedankt voor alle steun! Vraag aan jou, lady Jane, als je dat wilt vertellen natuurlijk, hoe heb jij dat jaren geleden gedaan met je zoon in zijn jongere jaren. Ik neem aan dat er voor zijn pubertijd ook wel problemen waren? Dribbeltje

Vannacht weer amper geslapen, nare dromen, hartkloppingen maar anders dan voorheen. Nu ook overdag steeds vaker het gevoel dat mijn hart ervandoor gaat....vreselijk naar gevoel. Moet vrijdag weer bij de HA komen. Zal er allemaal wel bij horen maar het maakt het er niet makkelijker op. Als ik nu maar dat glaasje neem, een maar, dan houdt het wel op. Gelukkig doe ik het niet want ik weet heel goed dat ik het niet bij die ene hou want eenmaal die eerste slok en ik ga voor de bijl. Tja, kan het wel 1 avond volhouden maar dan denk ik weer dat ik het echt kan en dan ga ik alsnog de mist in dus NIET aan beginnen! Gisteravond na het werk direct door voor de 10 min. Gesprekken, daarna naar de snackbar voor de kinderen want anders werd het wel heel laat om te eten thuis en daar gaat het mis met de jongste. later op de avond direct gekeken waar ik terecht kan voor hulp voor hem. Ga straks de HA bellen voor een verwijzing. Helaas kan hij niet naar de instelling waar mijn man en dochter al behandeld worden want de zorgverzekeraar heeft bepaald dat ze die niet meer vergoeden. Dus moeten we ergens anders opnieuw beginnen.....dat heeft me ook weerhouden om eerder hulp te zoeken. Niet weer allen opnieuw maar idd zoals Jane schrijft, desnoods om een mogelijke diagnose uit te sluiten. Nu blijft die twijfel. Moet weer gaan. Dribbeltje

Meerdere keren gelezen Agnieta en het blijft heftig. Ik ben er flink mee aan het stoeien geweest, wat herken ik en wat is niet van mij. Maar wel waar zit de angst en wat wil ik nu verdringen/ verdrinken en dat is voor mij echt MIJN gevoel, de pijn die ik voel rondom vele zaken maar zeker rondom het verdriet van mijn kinderen. Daar moet ik echt wat mee want het loopt hier steeds meer uit de hand en ik weet het soms echt niet meer. Ik doe veel te veel mij best, in het weekend eindelijk eens met mijn man gepraat over de kinderen. Ook hij maakt zich zorgen en loopt op zijn tenen. Hij loopt steeds vaker weg, letterlijk, voor de problemen, wordt te vaak boos omdat er weer geslagen wordt door de kinderen. Ik weer boos op hem en zo is het cirkeltje weer rond. Moet weer gaan, de werkweek begint weer. Loslaten en zien wat er komen gaat, dat is mijn doel voor vandaag want het wordt een pittig dagje en daar kan ik dan nu al tegenop zien terwijl dat niets helpt en wrs de situatie alleen maar verslechterd. Verder weer bedankt voor de reacties en daar kom ik zeker nog op terug. Moet nu gaan. Dribbeltje

Vele, vele stroopwafels verder en toch 78.8.... Toch nog steeds zwaarder dan met de 1ste stoppoging......vlg mij kloppen die calorieën niet die in de wijn zitten!? Anders kam dat toch haast niet.....of ik eet toch echt veel meer!? Zet een stroopwafel tegenover een glas wijn en dan eet ik toch echt niet 5 of 6 stroopwafels per dag. Dus ergens klopt er iets niet. Dribbeltje

Dag allemaal, Even tot rust gekomen, althans over de dagdraad van afgelopen zaterdag. Heb me nu weer wat ingelezen, dagdraadjes allemaal was een beetje teveel van het goede.... Zag een paar mooie dingen staan en ook de reactie van Agnieta raakt me. Ik laat eigenlijk niemand toe in mijn leven, niet echt. Alles gaat door maar ik raak steeds verder van het leven af lijkt wel. Ik heb er zelfs zo nu en dan geen zin meer in, ik weet gewoon niet HOE ik het makkelijker voor mezelf kan maken. Ik loop zo vast en twijfel over alles. Onze jongste is zo boos/ agressief en later verdrietig dat ik niet meer weet wat ik ermee aan moet. Strenger zijn helpt echt niet want het overkomt hem echt maar iedere ochtend wakker worden en beginnen met een strijd valt me zo zwaar. Ik geef onszelf maar de schuld, lijkt de rest van de wereld ook te denken, maar wat doen we dan toch niet goed. Waar haat het mis? Wist ik het maar, ik wil alles wel doen. Via de ouderbegeleider van mijn dochter krijgen we veel tips die we allemaal uitvoeren maar niets lijkt te helpen. We willen nergens meer heen omdat het altijd mis gaat met de kinderen en alle, ook al zijn ze soms goedbedoeld, opmerkingen ben ik meer dan zat. Moet ik hem dan ook laten onderzoeken. Zus en vader natuurlijk ook hun diagnoses maar ik twijfel, zoals over alles. Dochter komt bijna dagelijks uit school dat ze gepest wordt, ze wordt soms ' s nachts wakker en is dan zo misselijk dat ze niet naar school kan zegt ze. Weer naar school om te praten. Ze blijft nu binnen in de pauzes omdat er altijd ruzie ontstaat, het is zo de omgekeerde wereld, er is niet voldoende toezicht en nu moet zij binnen blijven omdat ze anders gepest wordt. Ik weet het niet meer. Ik blijf vechten voor mijn kinderen maar ik ben zoooo moe van dit alles, onmachtig voel ik me, intens verdrietig en ik deel dit met niemand. Praat er wel eens over maar altijd alsof ik het over een ander heb, heel zakelijk. Haast nooit speelafspraakjes omdat de kinderen bang zijn voor de boze buien van de jongste en dat reageert hij weer af thuis want hij is er wel verdrietig van. Wat wil ik dan graag drinken, gewoon om even niets te moeten, niets te voelen........maar ja, kennelijk komt het nu allemaal naar boven omdat ik juist niet drink. Wat staat ze en ons nog allemaal te wachten...ik kijk er niet naar uit en dat voelt naar! Genieten van je gezin hoort/ moet zelfs, maar mij lukt het niet omdat de zorgen groot zijn en gewoon omdat ze zo vaak boos zijn. Het is voor een buitenstaander niet te begrijpen hoe dat is. Ik moet wachten op de psycholoog, die hulp zit er aan te komen, ik ga nu even geen beslissingen nemen in mijn leven want ik overzie het niet meer. Het weekend voor de deur en dat wordt een lastige, want ik wil niet voelen wat ik voel, ben zo bang dat ik uit mijn slof schiet tegen iemand. Dat gevoel heb ik, zo op dat randje balanceren dus ga ik zoveel mensen uit de weg. Al 1 verjaardag afgezegd en 1 te gaan het weekend, dat wordt een kort beleefdheidsbezoekje, verder genieten van het mooie weer wat eraan komt! Nu die associatie nog uit mijn hoofd van buiten in de zon zitten met een biertje! Alle tips/ trucs- wijze raad of wat dan ook zijn welkom! En wat hadden jullie gelijk, ik heb dit forum echt nodig. Dribbeltje

Betweterig? Twee kampen krijgen op een forum met hetzelfde doel?? Lijkt me niet de bedoeling. Als een ieder oprecht leest wat er geschreven is, zonder met een gekleurde bril te lezen dan ziet het er toch echt anders uit. Ik ben even weg want kan dit er echt niet bij hebben!

Ik heb mezelf even terug gelezen en ik kan oprecht er niets uithalen waaruit zou blijken dat ik het ander misgun! En ik ben super blij met iedereen die mij is voorgegaan want daarom ben ik hier. Dat ik het ook kan, want jullie zijn me voorgegaan en hebben vaak dezelfde soort hobbels genomen! Dat zorgt er juist voor dat ik het niet opgeef! Ik heb een zeer naar gevoel bij het draadje van gisteren, ik vind de reactie zo hard, heb mijn best gedaan het te begrijpen, te bekijken van de andere kant. Ik blijf erbij dat ik het te hard vind en onvriendelijk naar de mensen die de fout ingaan. Het eigen schuld, dikke bult verhaal, want daar komt het voor mij op neer, is voor mij te kort door de bocht! Het schrikt mensen af om de waarheid te zeggen. Ik heb alleen maar last van de opmerkingen, voel me nog neerslachtiger en heb moeite dit los te laten. Dat is dan wel weer een mooie oefening voor me, kijken naar alle lieve, wel goedbedoelde reacties en die zijn er gelukkig altijd meer. Natuurlijk mag er geconfronteerd worden maar wel respectvol. Nu weer verder tot de orde van de dag, Hanneke en Jane, bedankt voor jullie reacties ! MG was ook super fijn om te lezen! Ik blijf weer veilig op ' mijn' draadje......denk ik...;-)) Ik heb het gisteren weer droog gehouden gelukkig, vroeg mijn bed in omdat ik te boos was om alles. Onder boosheid zit altijd verdriet zegt men maar boos worden voelt makkelijker. Vanmiddag het huis vol, voetbal en dan wordt er flink gedronken. Ik ga er weer voor en zal me storten op alle hapjes, verzorgen en nuttigen uiteraard! Fijne zondag! Dribbeltje

Ik denk dat we elkaar even niet begrijpen, jammer maar dat is soms zo. Ik bedoel het niet vervelend, kennelijk trek ik het me te persoonlijk aan. Dan pak ik het advies van MG op en dan pluis ik er uit waar ik wel verder mee kan. Ik vind het wel stoer dat mensen hun fouten toegeven, zelfs als het een fout is zoals weer drinken! Was ook weer een dom idee van mezelf om weer naar het dagdraadje te gaan en te reageren. Ik leer het ook nooit!

Daar heb je gelijk aan, daar zal ik beter op letten. En dat onderschat ik ook zeker niet. Als het zo makkelijk zou zijn dan was dit forum er niet. Maar als er mensen zijn die even niet zo sterk zijn dan is de boodschap die jij geeft ook niet echt helpend, althans voor mij niet. Ik verwacht hier juist meer dan van de mensen die wel normaal met alcohol om kunnen gaan. Dribbeltje

Super bedankt MG ! Hier heb ik wat aan, beter dan op het dagdraadje! Heb net een ietwat geïrriteerd berichtje achtergelaten.....daarom schrijf ik daar meestal niet meer.......trap er toch iedere keer weer in! Ik kan mijn mond dan niet houden, ook al weet ik eigenlijk dat ik niet vanuit emotie moet reageren. Zijn vaak niet de meest vruchtbare opmerkingen. Maar ik hoop dan maar dat een ander er ook wat aan heeft! Dribbeltje

Hey Peet, Het niet drinken zie ik zeker niet als een straf, en misschien gebruik ik bijkomende problemen wel als excuus. Wie zal het zeggen. Kennelijk ben ik niet zo sterk als jij, nu nog niet, dat komt echt nog wel want ik doe het uiteindelijk voor mezelf, het helpt mij wel om te zeggen dat ik het voor mijn gezin doe! Ik drink nu niet en er zullen nog veel moeilijke momenten volgen. Ik wil wel eerlijk blijven op het forum. Het moet toch niet zo zijn dat als je weer de fout in bent gegaan je niet meer om steun mag vragen omdat het je domme eigen schuld is! Want dat weet ik ook wel! Het is een verslaving en die zijn nu eenmaal erg hardnekkig, och.....weer een excuus! Dribbeltje

Dag allemaal, Schrijf hier eigenlijk haast niet meer, lees zo nu en dan wel mee. Nu kon ik het even niet laten te reageren, ook ik heb gedronken en heb dat geschreven op 'mijn' draadje. Ook daar beschreef ik dat ik als enige de verantwoordelijkheid daarvoor moet nemen en dat ik mezelf al voldoende verwijt, schuldig voel en dat ik het mezelf alleen maar moeilijker maak. Wat doe ik dan nog hier als ik ' alles' al denk te weten maar dat dat me kennelijk niet weerhoud te drinken. Het toch willen stoppen, echter zijn er teveel zwakke momenten waarbij ik toch naar die fles grijp. Nog beter leren (her) kennen van mijn vele valkuilen en weer opstaan! Hopen op steun, (h)erkenning. Ook al zijn de meesten van jullie al wel weken/ maanden/ jaren gestopt en gaat dit vaak zonder al teveel moeite MEER en is er in jullie levens veel goeds voor in de plaats gekomen, dat wil nog niet zeggen dat het ons uiteindelijk niet gaat lukken want dat is wel wat we willen anders waren we hier niet. Denk ik? Ik denk dat een ieder van jullie wel momenten heeft gekend van vallen en weer opstaan! Dat vallen doen we alleen, en opstaan hopelijk samen met jullie! Dribbeltje

Het lijkt toch meer op onzindelijkheid ineens, lang leve internet want heb me flink ingelezen en het eea aangepast, oa een kattenbak erbij gehaald. Maar de afspraak staat bij de dierenarts, aangezien hij in het voorjaar ook naar buiten gaat moet hij toch gecastreerd worden. Ik hou hem goed in de gaten! Maar eh, even weer waarvoor ik hier ben. Ik heb weer wat gedronken, dom, ik weet het, ik heb het zelf gedaan, ik en niemand anders! Excuses zijn er niet, wel redenen die voor mij verklaren dat het moeilijker werd maar ik blijf zelf verantwoordelijk voor wat ik doe. Kennelijk zit ik even in zo'n diep dal dat het me dan echt niet interesseert, ik weet dat dit de strijd alsmaar moeilijker maakt maar het zij zo. Naast alle succesverhalen ben ik dus niet zo 'n succesverhaal. Ik wilde wel eerlijk blijven, heb wel getwijfeld omdat ik mezelf al genoeg verwijt en niet zit te wachten op meer verwijten. Daar kom ik niet verder mee. Ik durf niets meer met mezelf af te spreken want voel me behoorlijk zwakjes momenteel...... Een gefrustreerde Dribbel!

Gggrrrrr 79.1 .....tja, was te verwachten!

Spijkermatje.......soory, dat lijkt me niet echt ontspannend...maar ik verzamel alle tips in een boekje en wie weet......dus bedankt voor de tip! En Pebles, ik ga kijken op de site en je bent meer dan welkom hoor om je tips/ gedachten of wat dan ook hier te delen. De huisarts belt me vandaag, maar ik heb geen idee hoe laat en dan ben ik toch gespannen. Weet niet zo goed wat te zeggen op de vraag ; hoe is het? Ik wil het liefst weg van alles en iedereen maar ja dat gaat niet, gelukkig heb ik kinderen waarvoor ik mijn bed uit moet. We hebben sinds enkele maanden een katertje in huis en die is momenteel ook onmogelijk, ongelofelijk zeuren en hij begint te sproeien waardoor ik niets anders doe dan schoonmaken en ik kan dit er ZO niet bij hebben. Ik heb zo' n spijt van die kat, terwijl ik het zelf graag wilde voor onze dochter. Zou goed voor haar zijn......zoveel kijkt ze er niet naar om maar ze wil hem niet weg hebben. Heb net een afspraak gemaakt om hem te laten castreren, las dat dat kan helpen. Ik laat hem maar even niet meer vrij los lopen in mijn huis. Dribbeltje

Dat is waar, Hanneke schreef ook al, gewoon mijn draad(je) teruglezen ....;-)) Vandaag weer gemerkt dat ik niet zo flexibel meer ben, geen overspannen reacties maar ook niet echt mezelf. Ben te druk, maak me te druk in verhouding tot het werk dat het ligt. Het lijkt bij anderen soms zo vanzelf te gaan en bij mij nu even niet. Te gespannen wat zorgt voor stress, en dat werkt altijd averechts, maar hou het maar eens tegen. Hele gesprekken voer ik in mijn hoofd! Ga weer, ben net thuis en de kinderen willen aandacht, en terecht! Dribbeltje

Weet gewoon niet waar ik moet beginnen met schrijven .....maar ga het advies ter harte nemen. Voor vandaag, dagje werken ( buitenshuis) want als ik thuis ben ik ook echt wel aan het werk vind ik! Misschien kost me dat momenteel wel meer energie. Op het werk is er de gepaste afstand! Althans dat was er, lijkt zo nu en dan ook een beetje weg te zijn. Moet gaan.... Dribbeltje

Dag Aloha, Pittig hoor, maar de 1ste stap is gezet! Je wilt je huwelijk een kans geven, kan je steun vragen bij je man in het proces van ' stoppen' met drinken? Of iemand anders in je nabije omgeving als de rek er een beetje uit is bij je man? Steun ga je echt nodig hebben, het zou natuurlijk geweldig zijn als je het open kunt gooien tegenover je man. Wie weet verast hij je wel nu je aangeeft een probleem te hebben met drank en dat je graag wilt stoppen? Ik weet als geen ander hoe moeilijk dat kan zijn hoor maar er zijn niet zoveel opties als ik je goed begrijp....hoe dan ook, heel veel succes, neem vandaag de eerste niet !! En je bent zeker niet alleen, hier veel lezen/ van je afschrijven helpt! Dribbeltje

Dag Aloha, Eerste posting en dan al een avatar, goed bezig! Welkom! Zeer herkenbaar wat je schrijft. Het is zo allesoverheersend en zo destructief ! En toch is het Zo moeilijk te stoppen, ook al weten we dat het niet goed is wat we doen. Kennelijk is de behoefte aan de verdoving sterk! Maar wij zijn sterker, ook al gaat dit met vallen en opstaan. Je schrijft " eindelijk ontdekt" . Bedoel je door jezelf of door een ander? Zat je hier al een tijdje op te wachten? Het omslagpunt? Wat zit eronder en waarom verdoven, tja....daar zit ik ook middenin. Maar jij schrijft dat je er niet meer bang voor bent en dan ben je al best ver, want ik vind het doodeng wat er komen gaat. Ben vanaf eind nov bezig met vallen en opstaan. Sinds kort aangemeld voor hulp bij een 1ste lijnspsycholoog, op zoek naar hoe ik kan omgaan met mezelf en de drank kan laten staan GEWOON omdat ik het niet meer nodig heb! Wat zou dat fijn zijn! Succes, zet hem op en hoop dat je veel steun krijgt hier. Dribbeltje

Laten ze nu wel wijn verkopen zag ik net! En dat op de ochtend al zien, mijn oog valt er onmiddellijk op of ik nu wil of niet ! Gelukkig hebben ze ook heerlijke cappuccino met dubbele stroopwafels! Was net mijn vakantiekilo's kwijt, jammer, ik ben goed in jojo'en! Die week erna maar weer! Heb bericht van de 1stelijnspsych. Wachttijd van min. 5 weken. Jammer maar was te verwachten. Ik ben zo bang dat ik dan weer voor mezelf bedenk dat het allemaal wel mee valt en het weer wegstop. Ben nu zover dat ik heel voorzichtig wat verteld, begonnen bij 1 collega ......weer niet droog gehouden( andere betekenis nu!!!) en dat vind ik echt moeilijk. Ook al voelde ik me naar ik liet het nooit zien en om dat nu wel te doen, alsof het een bewuste keus is?, het overkomt me meer, is ergens ook wel bevrijdend. Heel eventjes maar, maar toch! Dribbeltje

Goedemorgen, Vandaag weer vrij met de kinderen, dacht dat k het anders wilde doen vandaag dus zit nu bij balorig......vind ik vreselijk met al dat lawaai maar ik hoop dat ze zich goed vermaken en vanmiddag te moe zijn om ruzie te maken! Heb de koptelefoon bij me en ga zo uitzending gemist kijken, ben zover mogelijk in een hoekje gekropen, computerhoekje met een scherm dus hoef ook niet alles te zien. Wilde eerst wat vriendjes/ vriendinnetjes meenemen maar ook daar maken ze vaak ruzie mee en ik heb het nog steeds geen zin in gezelschap dus moeten ze het met elkaar doen. Ga gauw de koptelefoon op doen, want word hier gillend gek! Is maar goed dat ze hier geen wijn verkopen.....grapje hoor! Moet nog rijden. Dribbeltje