dribbeltje

Ik heb het gelezen, waarvoor dank, en idd volledig stoppen is de enige optie! En dat van het gevoelsmens vond ik erg mooi om te lezen want dat klopt voor de volle 100% alleen het lijkt of ik dat altijd wil wegstoppen en mee wil doen in deze veeleisende maatschappij. Mijn buiten en binnenkant zijn, zover ik weet, nog nooit in balans geweest!! En in kleine stapjes,tja.... iedere dag is er weer een en nu afwachten wanneer het niet meer alles overheersend is ( stiekem is dat het toch!) en dat is nu mijn eerste doel!! Dit is pas dag 2, vanavond naar het het theater en dat gaat altijd in combi met een wijntje. Vanavond aan de thee?? Dat is mijn mini-doel ( mijn kraaltje dan maar).

Dag allemaal en bedankt voor de reacties!! Dit moet gaan helpen maar dan moet ik wel dagelijks inloggen, mijn man weet nu nog van niets...........alhoewel er gisteren een reactie in de mailbox stond die hij geopend heeft maar hij heeft niets gezegd. We zijn niet van die praters, wel raar dus dat moet ik vanavond maar eens in de groep gooien!! En het dan niet gaan bagatelliseren zoals ik wel vaker doe. Nog weer een stap. Gisteravond NIET gedronken, wel gesnoept, mijn man wel 2 biertjes. Hij drinkt eigenlijk ook dagelijks maar houdt het keurig bij 2 dus dat is niet zo'n probleem. Eigenlijk moest het wel opvallen want als ik een keer niet drink dan ga ik vroeg naar bed om slaap in te halen. Wat ik dus begrijp is dat ik echt helemaal moet stoppen wil ik het serieus aanpakken, logisch natuurlijk maar wat vreselijk moeilijk. Nooit meer drinken bezorgt me een onrustig, bijna paniekerig gevoel. Wie ben ik dan nog? Eigen postings terug lezen? Smoezenboek? Je bedoelt het in het weekend willen drinken en doordeweeks stoppen?? Ik lees dat het na een week al beter kan gaan, die ervaring heb ik niet maar ik hield de optie om te drinken ook altijd open.......om mezelf te bewijzen dat ik wel kan stoppen. Tijdens de zwangerschappen vond ik het al moeilijk om niet te drinken, ik deed het niet en stond daar voor de volle 100% achter maar ik had er wel behoefte aan, tijdens de borstvoedingsperiode erachteraan dronk ik af en toe een wijntje ( kon je afkolven en weggooien). Daardoor zakt me de moed wel een beetje in de schoenen als ik een week lees, dat zal bij mij vast niet zo zijn. Naar de HA om een verwijzing te halen dat durf ik (nog) niet, dan staat het zwart op wit en wie komt dat ooit te weten, wordt het ooit tegen je gebruikt?? Tot snel!

Daar was ik al bang voor, helemaal stoppen......want ook ik ben natuurlijk al wel vaker doordeweeks gestopt om maar uit te kijken naar die vrijdag en dan alles in te halen en na 2 weken begint het weekend steeds eerder!! Maar wat doe ik in vredesnaam zonder wijn, ik ga vreselijk mopperen, wordt echt chagrijnig en ga eten. Iedereen weet niet beter dan dat ik drink. Behalve als ik moet rijden, ik heb geen zin in commentaar van anderen. Want als ik niet drink gaat dit zeker opvallen! En wrs is iedereen het er mee eens dat ik teveel drink en dat moet dan gezegd worden natuurlijk! Dat is anders dan hier, waar mensen je begrijpen en niet zeggen gewoon niet meer te drinken, gewoon stoppen. Wat een uitdaging staat me te wachten. Ik ben al vele uitdagingen aan gegaan mijn leven maar meestal was daar ook op korte termijn wel iets positiefs aan maar ik ben bang dat de beloning nu nog mega ver weg is.

Dag allemaal, Jee, doe ik dit echt?? Al zo vaak gedacht maar net zo vaak weer weggestopt want ik functioneer tenslotte nog prima, toch? Ik werk, verzorg mijn kinderen ( die extra zorg nodig hebben), doe het huishouden, help op school, ga braaf naar de sportschool, probeer zoveel mogelijk een sociaal leven te hebben/ onderhoudt contacten dus wat is eigenlijk het probleem zeg ik dan maar al te vaak tegen mezelf. Ik drink alleen 's avonds, stop na 1 fles ( doordeweeks) tja, behalve in het weekend en in de zomer op de middag want dan mag dat.Het probleem is dus dat ik 's ochtends al bedenk dat ik aankomende avond toch echt niet moet drinken..........dat ik te laat naar bed ga om toch dat wijntje te willen drinken, dat ik geen maat kan houden in het weekend en daardoor er van alles uitfloep waar ik later spijt van heb ( of in het ergste geval het me niet meer zo kan herinneren). Dat ik het niet meer leuk vind om ergens heen te gaan als ik moet rijden en dus niet mag drinken en dan het liefst zo snel mogelijk naar huis . Dat ik merk dat ik steeds vermoeider raak, mijn relatie slechter en slechter wordt. Maar ik vind mezelf zoveel leuker/ gezelliger als ik drink en pas dan kan ik echt ontspannen. Ik weet ook wel dat dat niet goed is maar ik kan mezelf aardig overtuigen dat het eigenlijk allemaal wel mee valt......maar ja dan was ik hier niet. En slapen zonder alcohol is ook al geen pretje, wat een onrust en dan die eetbuien als je niet mag drinken ............NU dan echt eens niet alleen maar denken maar ook eens gaan doen MAAR wat zie ik er tegenop. Wat gaat er gebeuren, moet ik dan nu echt de confrontatie aan met mezelf en al mijn verdriet. Daar heb ik zo geen zin in!!!!! En waar haal ik de tijd vandaan? Allemaal excuses maar ik hoop dat ik het echt ga volhouden, iig doordeweeks, laat ik daar eens mee beginnen of is dat niet mogelijk? Alles of niets?? Dribbeltje