Anna

Fantastisch Floortje! Volg gewoon je weg in dat niemandsland, in de richting waarin je nu gaat, want je gaat goed. Het was zeker goed eerst hier te komen, voordat je ging drinken, en ik ben blij dat je het niet gedaan hebt. Ik heb nooit gezegd dat ik nooit meer ga drinken, en dat zeg ik nog niet, want ik weet niet wat de toekomst in petto heeft. Nooit is veel te absoluut, maar je kunt je wel voornemen vandaag niet te drinken, ook al heb je misschien niet zo'n fijne dag. Die dag wordt beslist niet beter als je wel gaat drinken, en de volgende dag ook niet met die kater.

Hoihoi, Bedankt voor de felicitaties. Ik voel me zeer vereerd dat er mensen zijn die dit bijhouden. Zelf krijg ik dat namelijk niet voor elkaar (toch een beetje een Korsakopje? :$ ). Ik zie dat de discussie nog steeds over stoppen/minderen gaat. Gisteravond heb ik mijn bijdrage daar al over gegeven, ik kan slechts praten over mijzelf, niet over een ander, en voor mij zit matig drinken er niet in. Persoonlijk ben ik geen voorstander van opsplitsing van het forum, immers, zoals ik gisteren al schreef, vooral door de verhalen van mensen hier ben ik uiteindelijk tot dat inzicht gekomen dat ik niet matig kan drinken, en uiteindelijk gestopt. Wel moet ik bekennen dat ik het eens ben met degenen die hier al eerder gemeld hebben dat voor een alcoholist matig drinken tot de onmogelijkheden behoort. Wat niemand hoeft te hinderen het toch eerst te proberen. Ik vind het fantastisch als Safi de uitzondering op die regel is. Als je kunt drinken op de manier die jij beschrijft Safi, is er inderdaad geen reden om het niet te doen. Wat ik me alleen afvraag is: is dit voor jou geen enorme kwelling? Word je na twee biertjes, of wijntjes, of likeurtjes niet bijna gek van de drang naar méér, die je dan uren, dagen moet onderdrukken? Zo was het namelijk voor mij. Ik ga dan ook niet uitproberen of ik misschien ook een uitzondering ben, want ik weet zeker dat ik dat níet ben, en ben veel te blij dat ik niet meer hoef. Marjo vroeg vanmorgen hoe het nu is, en hoe het voor mij geweest is. Over het antwoord op met name die eerste vraag zit ik even na te denken. Hoe het geweest is weet ik nog al te goed; geen jubelverhalen hier, geen gejuich dat ik me zoveel beter voelde. De eerste weken voelde ik me zwak en ellendig, en vloog ik af en toe tegen de muren op van de trek. Het was zo verschrikkelijk, dat ik nog steeds zeker weet dat ik dat beslist niet nog een keer wil doormaken. Alles leek bij mij veel langer te duren dan bij anderen: de afkick, de lichamelijke klachten, en geestelijk heb ik nog heel lang aan de alcohol vast gezeten. Na zo'n twee maanden belandde ik in een diepe depressie, mijn hele leven leek loodzwaar en donker. Mijn gedachten raasden voortdurend chaotisch door mijn hoofd, ik dacht 24 uur per dag aan minstens 3 dingen tegelijk en kon dat niet stopzetten. En tot overmaat van ramp kwamen er ineens allerlei verdrongen herinneringen weer naar boven. Ik wist me absoluut geen raad, en heb lange tijd het idee gehad dat ik beter af was toen ik nog dronk. En tóch wilde ik niet terug, want ik wist dat ik toen ik stopte op het randje van de afgrond stond. En ondanks al mijn ellende wilde ik niet springen. Uiteindelijk heb ik me over mijn angst om erover te praten heen gezet, en heb hulp gezocht. Eerst bij mijn huisarts, die me doorverwees naar zowel de bedrijfsarts als maatschappelijk werk, en uiteindelijk (en dat duurde voor mijn gevoel eeuwig) ben ik bij een psycholoog beland van wie ik nog steeds therapie krijg. Ook slik ik antidepressiva, want ik ben in feite al een heel groot deel van mijn leven chronisch depressief, wat ik onderdrukte met alcohol. Als je me vraagt hoe het nu is, moet ik zeggen dat mijn leven op dit moment een heel stuk beter is dan toen ik nog dronk, en ook beter dan toen ik nog maar twee maanden, een half jaar of zelfs een jaar gestopt was. Voor mijn gevoel was er eerst een scherp dalende lijn naar de bodem van een diepe put, waar ik slechts uitklauterde om in een nieuwe put terecht te komen. Ik heb de bodem van vele putten gezien, en gek genoeg op iedere bodem iets geleerd. Op een gegeven moment ontdekte ik zelfs dat het geen kwaad kan eens een poosje op die bodem te blijven zitten, te wennen aan de duisternis en beginnen dingen te zien en te ervaren. Nog later leerde ik er zelfs op vertrouwen dat er in iedere put iets van een weg naar boven is, hoe zwaar ook, en dat je zelfs halverwege die put even kunt uitrusten. Die 20 maanden van niet drinken zijn eigenlijk een voortdurende weg naar vooruitgang, naar verbetering geweest, al zag ik dat lang niet altijd. En omdat ik er nog lang niet ben, omdat ik nog steeds in ontwikkeling ben, heb ik hoop dat het nóg beter kan worden. Want ja, mijn leven is wel beter geworden, maar dat betekent niet dat het ineens één groot feest is. Nog steeds word ik regelmatig geconfronteerd met één van die redenen die ik had om te drinken, en ik ben me daar op het moment erg van bewust. De behoefte om mezelf te verdoven met drank is er niet meer, maar er zijn nog steeds heel veel situaties die ik niet goed aan kan, emoties die me dreigen te verzwelgen, paniekaanvallen en over het algemeen is mijn leven nog steeds niet gemakkelijk. Ik dronk niet zonder reden, al is niets een reden om te drinken. Zoals Soothe al zei: het leven gaat door, maar dan zonder drank. Daar staat tegenover dat elke moeilijke situatie die ik doorsta zonder drank, iedere emotie die me níet opslokt, en het feit dat ik me nog steeds staande hou in mijn leven me steeds een stukje sterker maakt. Iedere overwinning, hoe klein ook, is er een van mij en niet van de drank. Ik leer ervan dat drank helemaal niets oplost of draaglijker maakt, integendeel! Mijn grootste beloning is, dat ik weer een gelukkig gezin heb met twee kinderen die van me houden en trots op me zijn, en voor wie ik er kan zijn als ze me nodig hebben. Dat ik na 13 jaar weer in staat ben een relatie te hebben, van iemand te houden en te durven geloven dat die persoon ook van mij houdt. Als iemand me vraagt of je ineens een fantastisch leven krijgt als je stopt met drinken, of je ineens dolgelukkig wordt, dan zeg ik "nee, het leven blijft gewoon het leven". Niet moeilijker, soms wel harder, omdat zeker de eerste maanden alles veel harder binnenkomt. Maar ook niet gemakkelijker of leuker. Niet drinken geeft je wel de kans je leven weer in eigen hand te nemen, problemen aan te pakken als ze zich voordoen in plaats van te vluchten in een roes. Je mogelijkheden beter te benutten. En als iemand me vraagt of dat het waard is om te stoppen, dan zeg ik "ja".

Charlie, gefeliciteerd met twee maanden! De aanhouder wint! Ik las dat de eeuwige discussie over stoppen of minderen weer opgelaaid is. Toen ik in juli 2006 voor het eerst op dit forum kwam was ik ook al enkele weken met de internetbehandeling bezig, met het doel om te minderen. Toen ik met die behandeling begon was ik al zo'n twee jaar zonder veel succes bezig met minderen. Mijn begeleider was van mijn alcoholgebruik op de hoogte, en ook van mijn langdurige pogingen om te minderen, maar men vond mij toch een geschikte kandidaat om het te proberen. Eigenlijk begrijp ik dat ook wel, als iemand mij destijds recht in mijn gezicht gezegd had dat ik helemaal niet met mate kán drinken was ik waarschijnlijk meteen afgehaakt. Waarom wilde ik mijn drankgebruik minderen? 1. Ik wist dat ik te veel dronk. 2. Ik voelde dat mijn drankgebruik binnen niet al te lange tijd tot grote problemen zou leiden, o.a. op mijn werk. 3. IK WILDE NIET STOPPEN, OMDAT IK WILDE DRINKEN! Dat Tactus mij voor de behandeling accepteerde, en mij nooit afviel al ging ik regelmatig over mijn doel heen, was voor mij een enorme steun in de hoop dat het zou lukken. Maar tegelijkertijd voelde ik me steeds wanhopiger worden, omdat het me dag na dag niet lukte mijn doel te halen. Mijn drankgebruik was wel minder dan het geweest was, maar ik had voortdurend het gevoel gek te worden, en was meer dan ooit met drank bezig. Ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Had enorme paniekaanvallen bij het idee die avond niet te mogen drinken, of het bij 2 glaasjes te moeten laten. De dag dat ik niet zou drinken bleef ik eindeloos voor me uit schuiven, want ik kon het niet, en op een gegeven moment ging ik zelfs liegen in mijn alcoholschrift! Wie houd je dan voor de gek? Het is dit forum geweest, en de verhalen van de mensen hier, dat me uiteindelijk tot het inzicht heeft gebracht dat minderen pure zelfkwelling was. Toen ik uiteindelijk op een avond de handdoek in de ring gooide en mezelf uit pure frustratie helemaal liet gaan, wist ik de volgende dag eindelijk zeker dat ik gewoon niet met mate kan drinken. Toen pas kon ik het besluit nemen te stoppen. O, niet voor altijd hoor, ik durfde zelfs niet eens aan drie maanden te denken. Ik hield het bij een voorzichtig 'voorlopig'. Ik kan jullie vertellen dat het me veel, heel veel moeite gekost heeft. Ik heb gehuild, mijn haren bijna uit mijn hoofd getrokken, ben in een diepe depressie beland, maar heb het tenslotte volgehouden door iedere ochtend met mezelf af te spreken dat ik die dag niet zou drinken. En terwijl ik dat deed zei ik tegen mezelf in de spiegel dat ik, Anna, het waard was om die afspraak mee te houden! Voor degenen die - net als ik destijds - hopen te kunnen minderen: ik ben het helemaal eens met wat Kate schreef. Soms vraag ik me ook wel eens af of ik het ooit zal kunnen, een of twee glazen drinken. En meteen daarna volgt in mijn hoofd de vraag wat ik in vredesnaam zou hebben aan een of twee glazen? Wat zou dat toevoegen aan welke feestelijke gebeurtenis of welke gelegenheid dan ook? Een of twee glazen zijn voor mij nog nooit genoeg geweest. Waarom zou iets wat ik al duizenden keren zonder succes geprobeerd heb ineens anders aflopen dan het al die duizenden keren gedaan heeft? Mensen, ik ben blij dat ik niet meer hoef te drinken, en de dwang om het te moeten wil ik nooit meer terug. Nog een fijne avond allemaal, ik duik mijn eigen bed weer in.

Fijn dat ook voor jou drinken geen optie meer is Marieke, zelfs al valt het af en toe allemaal niet mee. Je bent zo´n stuk rustiger dan een jaar geleden. Ik denk dat als je gewoon zo doorgaat, uiteindelijk alles wel goed zal komen. Ook met je zoon en de buurvrouw.

Kohtje, ik ben blij dat jij jouw weg gevonden hebt, dat heb ik je al eerder gezegd. Leuk dat je hier toch nog af en toe komt. Houtje, fijn dat alles goed verlopen is. Het zal een hele opluchting voor je zijn. Stien voelde zich door jouw verhaal, en die van andere mensen vandaag, diep geraakt. Ik moet bekennen dat het mij ook aan het denken zet. Mijn ouders leven beiden nog, dus Stien´s regelervaring, en die van jou vandaag, heb ik nog niet meegemaakt. Maar natuurlijk weet ik dat het op een dag zal gebeuren, en tegen die dag zie ik vreselijk op. Op mijn manier hou ik van mijn ouders, maar de relatie met vooral mijn moeder is zacht gezegd gecompliceerd. Ik heb wel eens gelezen dat de emoties haat en liefde vlak naast elkaar liggen, en soms zelfs bijna niet te onderscheiden zijn, en ik geloof dat dat waar is. Ik weet dat ik nooit de dochter geweest ben die mijn ouders zich gewenst hadden, en dat ook nooit zal worden. Vandaag kan ik leven met die wetenschap, maar het heeft me veel pijn, verdriet en schuldgevoelens gekost. Ik heb er 48 jaar voor moeten worden (ja, het is al geweest ) en ik heb die gevoelens vaak gedempt met liters en liters jww. Ik hoop dat ik, als het op een dag zover komt, ook zo sterk kan zijn als jij Houtje, of als jij destijds Stien. Maar ik hoop ook dat ik de gevoelens die ik er ongetwijfeld bij zal hebben kan ervaren en beleven. Ik hoop dat jij op een dag naar die kelder van je zoon kunt gaan Stien, en uit het verleden kunt opruimen wat opgeruimd kan worden. En meenemen wat het meenemen waard is.

BamBam, gefeliciteerd met 1 jaar en 7 maanden niet drinken! We gaan door hè. Marjo, jij gefeliciteerd met vijf maanden. Ook een enorme mijlpaal. Ik weet nog dat Kohtje, toen hij voor het eerst op het forum kwam, vijf maanden droog stond. Mij leek dat toen een eeuwigheid, en ik kon nauwelijks geloven dat ik ook nog een keer zover zou komen. Maar je ziet, als je dag na dag vandaag die eerste niet neemt, dan rijgen die dagen zich vanzelf aaneen tot weken en zelfs maanden. Klasse!

Heel veel sterkte vandaag Houtje! Ik denk dat het wel goed zal gaan vandaag, je hebt immers alles zelf georganiseerd. En als iemand ergens iets op aan te merken heeft, dan ligt het probleem waarschijnlijk bij die persoon, en niet bij jouw organisatie. Ik heb de hele week computerproblemen gehad, de zoveelste crash van ons oude apparaat. Mijn zoon heeft het (hopelijk) weer hersteld, ben alleen mijn volledige belastingaangifte die ik nog niet verstuurd had kwijt, want die stond op de C-schijf en daarop is Windows opnieuw geïnstalleerd. Gelukkig had ik al uitstel aangevraagd. De lente wil hier ook nog steeds niet vlotten. Ik merk dat het gebrek aan zonlicht zo langzamerhand wel op mijn gestel begint in te werken; ik voel me niet echt geweldig. Maar niets is een reden om dan maar te gaan drinken, dus ook vandaag hou ik het droog. Als ik het goed begrepen heb waren er deze week een aantal mensen jarig, helaas heb ik dat allemaal gemist. Maar bij deze voor alle mederammen: hartelijk gefeliciteerd!

Vie, gefeliciteerd met je verjaardag. Jammer dat je man onverwacht weg moest, maar ik geef jullie wel gelijk dat hij toch even is gaan kijken. Albertina, jammer dat je gedronken hebt, maar fijn dat je niet door bent gegaan. Het verlangen om niet meer te denken, het hoofd stil te zetten, ken ik. Ik heb er nog steeds af en toe last van, al riep het de laatste keer bij mij niet meer het gevoel op te willen drinken. Volgens mij zie ik drinken niet meer als de manier om mijn hoofd stil te zetten, de nadelen wegen zwaarder. Maar dat het verlangen naar vergetelheid er zo nu en dan nog is betekent voor mij dat ik nog steeds kwetsbaar ben. Ik zou de alcohol zomaar door iets anders kunnen vervangen, dus alertheid is nog steeds geboden. En actie, om met Ziza te spreken. Niet in de oude valkuilen trappen, niet in oude 'oplossingen' vervallen, die geen oplossingen waren maar een vlucht. Geen vergetelheid zoeken, maar hetgeen in mijn hoofd in de weg zit observeren en aankijken, en er iets mee doen. Bedankt voor je stukje vandaag Ziza!

Er wordt wat afgetoverd Pippi, als Soothe en ik bij elkaar zijn.

Hoi allemaal, De laatste tijd voel ik me zo'n beetje de grote afwezige hier. Af en toe begin ik het dagdraadje te lezen, maar dan komen er weer zoveel andere dingen tussen die ik ook wil doen, dat het er steeds niet van komt bij te lezen. Af en toe weerhoudt me dat er niet van toch iets te schrijven, vooral als ik me niet goed voel en iets kwijt wil, maar de laatste paar dagen merk ik dat het toch anders is dan als ik alles meelees. Er worden allerlei dingen geschreven waarvan ik niet weet waarover het gaat, omdat ik dan het draadje van gisteren niet heb gelezen. Ik voel me een beetje aan de zijlijn staan. Dat vind ik eigenlijk niet leuk, aan de andere kant merk ik dat er in mijn leven toch weer wat meer ruimte komt om andere dingen te doen. Ik heb heel lang erg veel tijd in het lezen en schrijven op het forum gestoken. Oké, voor het moment is het de zijlijn dus. Fijn dat sommigen hier een fijn/gevuld/bevredigend weekend hadden. Gaaf Tapas, die ren! Laat je kuiten maar goed loskneden, want anders loop je een week gebroken. Voor degenen wier weekend teleurstellend was: blijf niet bij de pakken neer zitten, maar trek lering uit wat er mis ging en doe wat Soothe al aangaf. Knietjes afpoetsen, opstaan, en weer doorgaan! Ik heb zelf een fantastisch weekend gehad, en daar ben ik erg dankbaar voor. Had wat te vieren, maar daar had ik bij de slechte belastingperspectieven totaal geen zin in. Mijn stemming was behoorlijk slecht eind vorige week, en de somberheid sloeg weer gigantisch toe. Maar mijn kinderen en Soothie zijn ongelooflijk lief voor me geweest. Toen ik vrijdagmiddag thuis kwam van mijn werk kwam ik regelrecht in een heel warm badje van liefde en geborgenheid terecht. Heerlijk! Ik ben zowaar twee dagen alle belastingperikelen vergeten, en al zijn ze nog steeds levensgroot aanwezig, ik voel me er nu ietsjes rustiger onder. En ik denk dat dit weekend dit weekend niet was geweest, als ik anderhalf jaar geleden niet de knoop had doorgehakt en gestopt was met drinken. Ziza zegt altijd "I love my live". Voor mij geldt dat heel vaak niet, maar beetje bij beetje begin ik er toch wat meer van te houden. En daarom wil ik iedereen graag bedanken voor alle liefde en steun die ik in die anderhalf jaar heb gekregen. Zonder dat was het denk ik niet gelukt. Ik heb nog niet het gevoel dat het bedtijd is (die stomme klok hè), maar aangezien de dag morgen weer erg vroeg begint, en het dan nog voelt alsof het nog wel bedtijd is, duik ik er nu toch maar in. Allemaal nog een heel erg fijne avond, een goed begin van de week, en de goede raad ten allen tijde de eerste te laten staan! Welterusten!

Lekker Stien, een paar dagen uitwaaien aan zee. Ik hoop dat het weer een beetje meewerkt! Blacky, ik heb gisteren en eergisteren niet gelezen, maar ik hoop dat het weer iets beter gaat met Yang. Lianne, fijn je weer hier te zien en te lezen dat je er weer voor gaat. Refusal lijkt me een uitstekend idee als je je nog niet zeker voelt van jezelf. Ik heb het nooit als een zwaktebod gezien, maar meer als een bewijs van iemand's vaste voornemen het over een andere boeg te gooien. Môgge BB! Mensen, maak er allemaal een fijne en droge dag van, en geniet van het weekend. Dat ga ik in ieder geval zeker doen.

Jee, wat een tempo zit er vanavond in de berichten! Blacky, beterschap met Yang. Zielig, zo'n ziek dier, en je voelt je zo machteloos hè. Ik hoop dat hij snel weer beter wordt. Mijn belastingaangifte is ingevuld, maar het ziet er een hoop minder rooskleurig uit dan afgelopen jaren, omdat mijn jongste vorig jaar in het eerste kwartaal al 18 is geworden. Geen recht meer op heffingskortingen dus, en dat hakt er flink in. Zoals het er nu uitziet moet ik tot mijn stomme verbazing zelfs nog een hoop terug betalen, wat ik teveel ontvangen zou hebben aan voorlopige teruggave. Misschien toch maar eens een belastingadviseur om advies vragen? Charlie, leuk dat stuk over vroeger. Wat heb jij een idyllische jeugd gehad zeg! Voor mij klopt het op een aantal punten niet. Zo zwaaide er wat (namelijk de houten lepel) als ik niet vijf minuten na einde schooltijd thuis was en had ik vrijwel geen vrienden, omdat bijna niemand door de keuring van mijn moeder heen kwam, en klasgenootjes bovendien bij mij thuis niet echt welkom waren. Ik was één van die kinderen die bij het voetballen of handballen aan de kant moest staan. Als ik héél stilletjes stiekum lag te lezen in bed ontdekte mijn moeder dat op de een of andere manier tóch en volgde er straf. Zeepkisten maken behoorden tot de verboden activiteiten, net als zonder toestemming de straat verlaten om naar een vriendinnetje te gaan, me amuseren of iets anders ondernemen dat niet onder de noemer "plicht" viel. Het brood voor op school (pas op de middelbare) werd wél door mijn moeder gesmeerd. Er moest namelijk niet iets lekkers, maar iets gezonds op zitten, en bovendien was ze bang dat ik te weinig zou eten. Daarin had ze overigens wel een punt, want ik vond dat kleffe brood in een trommeltje met een veel te dikke laag boter niet lekker. Mensen, de dag zit er weer op. Even nog met de hond er uit, en dan ga ik mijn lakens opzoeken. Na mijn belastingavontuur ben ik niet vrolijk. Maar het is ook geen reden meer om een paar afzakkertjes te nemen, om het allemaal te kunnen 'relativeren', en wat rustiger te worden. En dat is dan toch wel weer reden tot vreugde. Ziza en BamBam, leuk jullie ook nog even hier te zien. Het ga jullie goed!

Houtje, ik lees net je reactie van vanmiddag. Het was absoluut niet noodzakelijk je te verdedigen, maar dat weet je zelf ook wel denk ik. Natúúúúúúúrlijk begrijp ik dat je een huilende dochter halverwege het weekend aan de telefoon niet laat barsten, en is het me ook duidelijk dat ex je stomweg voor voldongen feiten stelt. Waar ken ik dat toch van? Het is zo verd&$%@d onrechtvaardig dat advocaten zo'n gigantische smak geld kosten (zelfs al zou je gesubsidieerde rechtsbijstand hebben, want dan is die 'beperkte eigen bijdrage' ook nog een kapitaal), maar wat ik wilde zeggen is dat JIJ DIT NIET HOEFT TE PIKKEN. Waarschijnlijk is bij de bepaling van de alimentatie rekening gehouden met het feit dat de kinderen om het weekend bij hem zijn, en ook minimaal een keer per jaar met hem op vakantie gaan. Hun levensonderhoud in die periodes is op de alimentatie ingehouden, dat was destijds bij mij ook zo. Dit betekent dat hij voor iedere afspraak die hij niet nakomt in feite jou financieel tegemoet moet komen, zodat jij wel aan je afspraken kunt voldoen. Kunnen de kinderen niet het weekend bij hem zijn, omdat hij met nieuwe liefde weg moet? Nou, heel toevallig had jij ook plannen (doet er niet toe of dat zo is) dus betaalt hij maar oppas voor ze. Gaan ze niet met hem op vakantie? Dan lijkt het me niet meer dan redelijk dat hij een weekje vakantie met jou voor ze betaalt. En ja, ik begrijp dat hij dat absoluut niet wil doen, dat hij in feite veel zieliger is dan jij (in zijn ogen), maar het zijn wel allemaal ZIJN KEUZES waar zijn kinderen de dupe van worden. En dat mag hem gerust wel eens onder zijn neus gewreven worden. Liever niet door jou, maar wel door een onafhankelijke derde. Ik heb destijds dezelfde keuze gemaakt die jij nu maakt meisje, en het is me heel duur komen te staan. Het zou me een hoop waard zijn jou niet in dezelfde valkuil te zien vallen. Overigens begrijp ik dat onder 'normale' omstandigheden die dag vrijwilligerswerk geen probleem is. Maar de omstandigheden zijn naar mijn gevoel even niet 'normaal'. Dus kun je niet een of twee keer iets anders regelen? Anderzijds, het is wel iets compleet anders, en daarom misschien wel juist goed. En nu ga ik me eindelijk wijden aan het vervolg van mijn belastingaangifte, die ik alsmaar voor me uit blijf schuiven omdat er op de een of andere manier steeds iets tussen komt. Wish me luck!

Mijn lieve Houtje, ik reageer even omdat ik me aangesproken voel door jouw bericht. Het bericht over alle bezigheden die je vandaag hebt, wel te verstaan. Zoals je weet is het vandaag mijn vrije, en dus ook hol-, vlieg- en draafdag. Die ik er inmiddels al half doorheen gedraaid heb door weer in slaap te vallen en me te verslapen, en toch even het forum op te zoeken voor ik boodschappen ga doen. Herkenbaar verhaal: het kledingbudget van de kinderen overschrijdt het jouwe. De zorg voor de kids heb je altijd omdat ex het druk heeft met zijn nieuwe leven. Ben je je ervan bewust dat je kunt EISEN dat hij zijn omgangsregeling nakomt, inclusief vakanties? Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat je dat niet doet, omdat de kinderen VEEL LIEVER thuis zijn, dan temidden van de perikelen met nieuwe liefde en wurm. Ik deed destijds exact hetzelfde. Maar inmiddels ben ik na gestopt te zijn met drinken, depressie, burn-out en een jaar therapie wel erachter dat dit ik mede hierdoor, door altijd de kinderen voorop te stellen, volkomen opgebrand ben geraakt. Natuurlijk wil je het voor hen prettig maken, natuurlijk wil je hen niets opleggen dat niet leuk is, maar stel jezelf eens de vraag hoe erg het eigenlijk voor hen is? En voor jou? Hun vader is hun vader, en dat nieuwe liefde en wurm tegenwoordig voor gaan is niet leuk voor hun. Laat hun vader maar voelen dat hij nog twee kinderen heeft, en dat hij er voor hen ook zal moeten zijn. Laat nieuwe liefde maar voelen dat ze een man heeft die al eerder een gezin had en verantwoordelijkheden daaruit, ze wist waar ze aan begon. Jouw kinderen zijn niet heel groot, maar ook niet meer zo heel klein. Als het hun niet bevalt kunnen ze dat best tegen hun vader zeggen. Ik zal er nooit meer achter komen of ik er verkeerd aan gedaan heb niet van mijn ex te eisen dat hij een vader was voor zijn kinderen. Jij hebt nog de kans het anders te doen. Ik weet alleen dat ik nu twee volwassen kinderen heb, die niet minder gewend zijn dan door hun moeder naar de ogen gekeken te worden, en alle onplezierige klusjes uit handen genomen te worden. En sta nu voor de taak ze alsnog te leren dat ook hun moeder recht heeft op een leven, soms (vaak) wel eens moe is, en niet alles alleen kan. Denk erover na Houtje. Er zijn heel veel dingen die moeten gebeuren, zoals het geregel rondom het overlijden van je moeder. Maar er zijn ook dingen die niet persé moeten. Vrijwilligerswerk is precies wat het woord zegt: vrijwillig. Doe het eens even een beetje minder. En als een kind een keer niet op hockey is vergaat ook de wereld niet. De kans is groot dat ze over een paar jaar niet eens meer willen, want ook dat brengt de puberteit met zich mee. Sterkte!

Oeps, iets te lang getypt, mijn bericht is nu wat mosterd na de maaltijd. Nou ja, scrollen maar!

Poeh, wat een lange dagdraad. Heb even geprobeerd wat bij te lezen, maar de hele draad is onbegonnen werk. Ik had er eigenlijk al in moeten liggen. Spud, fijn dat je het naar je zin had in je nieuwe baan. Ik hoop echt dat je je plek gevonden hebt. Soothe, wil jij je hier alsjeblieft niet voordoen als een oude man? Net nu ik iedereen wil laten denken dat ik een aantrekkelijke jonge blom ben. Wat moeten ze wel niet denken van die combinatie? Al hoef je nu ook weer niet te vertellen dat je door het niet drinken aan het veranderen bent in een slanke jonge god. Krijg ik teveel concurrentie! ;) Bliksem, heerlijk dat je vandaag het gevoel had dat je de confrontatie met je moeder aankon. Ik kan me zo goed voorstellen wat een opluchting dat geweest moet zijn. Ik heb jaren geleden een aantal jaren geen contact met mijn ouders gehad. Achteraf denk ik nu nog steeds dat ik dat waarschijnlijk ook nodig had om min of meer 'los' te komen, met name van mijn moeder. Nadat er een aantal ingrijpende dingen gebeurd waren heb ik het contact beetje bij beetje weer hersteld. Het drong tot me door hoe kwetsbaar het leven eigenlijk is, en onze geschillen leken in het licht van wat er allemaal kan gebeuren ineens minder belangrijk. En ook om het herstellen van dat contact ben ik blij. Ze zullen me nooit echt begrijpen, maar ik heb de hoop daarop jaren geleden al opgegeven. Ik begrijp mijn moeder tot op zekere hoogte, maar zal ook nooit volledig kunnen doorgronden hoe zij is, en waarom. Daarom heb ik Soothe aangeboden met hem mee te gaan naar zijn moeder, als dat het gemakkelijker zou maken. Ik begrijp hoe moeilijk het is, maar weet ook hoezeer het kan opluchten je ouders te kunnen laten zijn wie ze zijn, zonder hoop dat ze ooit veranderen, maar ook zonder hun weer die grip op jouw persoon te geven. Wat Soothe beslist moet hij zelf weten. Het viel tegen vandaag om weer te werken. Ik had een heerlijk lang en ontspannen weekend gehad in aangenaam gezelschap, en dan valt het tegen weer terug te moeten in de dagelijkse tredmolen. Morgen ben ik gelukkig alweer vrij, maar het wordt een drukke dag waarin er een hoop te doen is. Dus wens ik iedereen welterusten, en nog een prettige avond voor degenen die nog niet naar bed gaan. O ja, voor ik het vergeet: Soothe en Kaia, gefeliciteerd met vier maanden alcoholvrij!

Allemaal vrolijke, en bovenal droge Paasdagen! Zelf heb ik niet zoveel met Pasen. Ik ben niet (meer) gelovig, en als ik op zaterdag de drukte in de winkels zie voor zulke dagen, dan lijkt de wereld me compleet gek geworden. Toch vind ik het wel leuk te proberen het gezellig te maken. Ik heb leuke herinneringen aan het paaseieren zoeken door de kinderen toen ze nog klein waren, en de vrolijke paasversieringen. Eigenlijk spreekt het idee van een nieuw begin, de opleving van de natuur uit de voorchristelijke natuurgodsdiensten me ook wel aan. Alleen lijkt het weer dit jaar niet zo mee te doen. Hier sneeuwt het alweer. Safi, die vier inzichten sluiten wel aan bij de cognitieve gedragstherapie waar ik op het moment mee bezig ben. Net als de positieve en negatieve gedachten van Tactus trouwens. Ik ben er nog niet zo heel lang mee bezig, dus pas in een beginfase. Op het moment moet ik in alle moeilijke situaties stil staan bij mijn gevoel, en de achterliggende gedachten. Heel confronterend soms, maar het leert me wel zien hoe mijn negatieve gedachten mijn angst en onzekerheid, en daaruit voortkomende vluchtneigingen beïnvloeden en in stand houden. Overigens zijn er waar ik woon ook cursussen en gesprekken mogelijk voor mensen die bang zijn voor een nieuwe burn/out, dus ik denk dat dat er waar jij woont ook moet zijn. Sterkte met je horren Water. Iets dergelijks is mij ook eens overkomen met een hordeur, ik heb een dag zitten prutsen om het ding nog redelijk passend te krijgen. De op een gegeven moment daarbij rijkelijk vloeiende wijn hielp achteraf gezien ook niet echt mee, dus blijf er maar rustig en droog bij. Daar heb ik het volste vertrouwen in. Fruitvlieg, mogelijk zie jij het niet zo, maar toch jammer dat je je paasbrunch hebt afgezegd vanwege je katerdepressie. Jij zegt dat je geen kater hebt, maar waar denk je zelf dat die depressie door veroorzaakt wordt, en die behoefte om alleen maar op de bank te hangen? Ik herken dat wel hoor! Mensen, ik ga de kou trotseren. Maak er een fijne dag van!

Nou Vie, ik hou eigenlijk wel van wat oudere, schattige en lieve jongetjes! :$ Ik heb Kohtje wel eens gezien, en ik kan je melden dat hij écht erg cute is. Doe me een lol Koh, en blijf precies zoals je bent. Je bent namelijk goed zo!

We zijn vanavond allebei in Amsterdam Gem, maar als we uit moeten kijken blijven we wel uit de buurt van Parardiso. Goed van je, dat je besloten hebt je terughoudender op te stellen als je vriendin blijft drinken. Je hebt gelijk, je moet in de eerste plaats aan jezelf denken. Een avond op stap met iemand die beschonken is, is helemaal niet leuk, en dat kun je haar best vertellen. Zo, wij gaan even met de hondjes uit, en dan Paasboodschappen doen. Eens kijken of de winkels nog niet leeg gekocht zijn, want gisteren was het een gekkenhuis hoorde ik van mijn zoon (die heeft de voorboodschappen gedaan). Nou, ik ga niet gek doen hoor. Gewoon gezond en lekker eten, al die opgeklopte toestanden hoeven niet van mij. Fijne zaterdag!

Spud, gefeliciteerd met je nieuwe baan! Ik heb het draadje van gisteren niet gelezen, maar wel het een en ander opgepikt van Soothe. Ik wens je een heel goede start. Kohtje, ik ben erg blij te vernemen dat het goed met je gaat. Fijn dat je je eindelijk hebt overgegeven, en in zo'n warm bedje terecht gekomen bent. Ik vond het erg verdrietig om jou, die ik al zo lang ken en die een voorbeeld voor mij was, terug te zien vallen en maar niet de benen er weer onder te zien krijgen. En het is heerlijk te zien dat dat nu weer wel lukt, omdat je open staat voor de hulp die je krijgen kunt. Ga vooral verder op de weg die je nu bent ingeslagen!

Gem en Tapas, allebei gefeliciteerd met jullie mijlpaal. Klasse! En aangezien ik het voor iedereen niet zo precies bijhoud, alle andere ook veel gelukwensen met alle bereikte mijlpalen. Als ik zo naar buiten kijk lijkt het er niet op, maar toch is het mijn vaste voornemen het ook vandaag droog te houden.

Goedenavond allemaal, Ik zat net de eerste pagina's van dit draadje te lezen, en zag dat zoveel mensen meeleven met mijn leveringsperikelen. Dat vind ik zo enorm lief dat ik gelijk maar even reageer. Ik heb nog niet alles gelezen dus. Het dreigde een echt vervolgverhaal te worden. Ongelooflijk zoals men hier in Nederland met klantvriendelijkheid omgaat. Vanmorgen om half negen weer dat 0900-nummer gebeld, twee keuzemenu's doorgeworsteld, om vervolgens de mededeling te krijgen dat de telefonistes er nog niet zijn. Mijn dag begon dus gelijk goed. Om negen uur weer gebeld, en toen kreeg ik wel een vriendelijke dame, die ik nogmaals het hele verhaal kon uitleggen, en die me na lang wachten (op mijn kosten) met een irritant muziekje wist te melden dat er sprake was geweest van een overboeking. De computer gaf mijn bestelling dus als in voorraad aan, maar het was er niet. Waarom ik dan niet even een telefoontje heb gekregen wist ze mij helaas niet te melden. Nu kon ik wachten tot dat transportbedrijf mij belt met de mededeling dat er geleverd kan worden (waar ik inmiddels totaal geen vertrouwen meer in had), of later terugbellen, want dan was er wellicht meer bekend over de voorraad. Ik dus (mobiel!) terug gebeld, en toen kreeg ik eindelijk de belofte dat men míj zou bellen om het in orde te maken. Hiep hiep hoera, geen 0900-telefoontjes meer dus! Dacht ik. Maar om vijf uur was ik nog niet gebeld, dus ben ik toen ik eenmaal thuis was maar weer de 0900-lijn gaan spekken. Enfin, na een hele hoop heen en weer gebel, waarbij ik inmiddels helemaal vergeten was dat ik eigenlijk heel onzeker en verlegen ben, maar nu alleen maar heel kwaad, kreeg ik de belofte dat er vanavond nog geleverd zou worden. En tot mijn stomme verbazing is dat nog gebeurd ook! Dus inmiddels is de hele boel weer een beetje gefatsoeneerd, ben ik erg moe, maar kan ik lekker relaxen. Ja, het zit niet alleen lekker, maar ligt ook erg lekker! Bedankt voor alle medeleven! Trees, gefeliciteerd met je zes maanden. Knap hoor! Anjo, neem rustig de tijd voor je verhuizing en je gezin. Het zou fijn zijn als je af en toe laat weten hoe het met je gaat. Thil, ik heb je berichtje niet gelezen, maar begrijp dat je niet zo'n goed nieuws hebt. Heel veel sterkte, ook voor je zoon! Marjo, ik dronk ook nooit 's morgens, maar ik denk niet dat iemand zou kunnen beweren dat ik geen alcoholist ben. :$ Merkwaardige reactie hoor! Niet dat het me wat uitmaakt overigens, of iemand anders mij wel of niet een alcoholist vindt. Ik wil in ieder geval niet meer in de valkuil trappen te denken dat ik er wel een kan nemen! Mensen, morgen nog een werkdag voor mij, dus ik groet jullie en ga het moede hoofd te rusten leggen. Droog ben ik niet, want het regende dat het goot daarnet tijdens mijn rondje met het hondje, en mijn paraplu is nu definitief kapot gewaaid. Maar ik heb ook vandaag de eerste niet genomen, en dat is wat telt!

Hihi, ik wil mijn vriendje sparen voor mijn frustraties Water. Die kunnen nogal heftig zijn. Ik neem mijn petje af voor je, want mij lukt het in zo'n situatie niet om alleen maar mijn schouders op te halen. Maar ik ben er inmiddels wel achter dat al die opwinding ook nergens toe dient. Inmiddels heb ik het maar los gelaten, en mijn hondje uitgelaten. Ik geloof niet meer dat ze nog komen. Morgen maar weer een kapitaal er tegenaan gooien om de informatielijn te bellen, en te horen wat er nu aan de hand was. Ik denk dat ik zometeen maar tussen de lakens duik. Was me wel het dagje zo.

Dat heb ik ook Water, dat ik liever niet iets alcohol gerelateerds proef. Ik ben dol op Malaga ijs, maar toen ik dat vorige zomer een keer at kreeg ik echt trek in drank. Ik had visioenen van heerlijke likeurtjes en cocktails, en dat heeft een behoorlijke tijd aangehouden. Dus neem ik maar geen Malaga ijs meer. Er zijn meer lekkere smaken.

Heeft mijn waxinelichtje toch geholpen Spud. Ik hoop dat er iets leuks voor je uit komt.