Anna

Met mij gaat het wel goed Mieke. Ja, gewend aan een vent, zodanig dat ik geneigd ben alle andere sociale verplichtingen opzij te schuiven... Ik moet zondag naar een familiebijeenkomst ter ere van de verjaardag van een neef, en heb er nu al moeite mee. Het gaat natuurlijk niet alleen om zo'n verjaardag, is tevens een gelegenheid waarbij ik mijn familie weer zie, met name mijn ouders. Die kunnen de reis naar mij toe niet meer aan, dus ondernemen wij met enige regelmaat de reis naar het zuiden om ons van onze beste kant te laten zien. Maar dat betekent dus wel een dag minder met mijn lief. En de weekends zijn al zo kort! Het klinkt alsof je psychiater niet over een nacht ijs gegaan is. Sorry voor mijn twijfels hoor, die komen weer voort uit mijn eigen opleiding en ervaringen. Overigens werd ik ook geraakt door dat woord 'normaliseren', wat Safi noemde. Al ben ik tegenwoordig een enorm aangepaste burgertr*t die zich gelukkig voelt bij huisje, boompje, beestje en last krijgt van astmatische aanvallen als teveel mensen een houtkacheltje branden, ik krijg toch helemaal de kriebels bij zo'n woord. Brrrrr, vertellen ze er ook bij wie of wat 'normaal' is of zijn? Toevallig hebben wij afgelopen weekend net de DVD bekeken van een BBC documentaire over Auschwitz. Dan krijg je wel even de rillingen bij zo'n woord. En nu ga ik echt inpakken en wegwezen, anders heb ik morgen alweer moeite mijn ogen open te houden op mijn werk.

Niet te doen, proberen dit draadje bij te lezen. De berichten worden sneller geplaatst dan ik ze kan lezen, en binnen no time weet ik al niet meer waar ik ook al weer wat op wilde reageren. En mijn hoofd is al zo moe! In ieder geval weet ik dat ik mooie dingen heb gelezen, en dat een aantal mensen vreselijk goed bezig is. Volhouden hoor, Pippi! Het gaat er niet om dat er manieren te vinden zijn om toch te kunnen drinken. Dat is wat we hier een gremlin noemen, die je dat influistert. Het is gewoon vreselijk moeilijk af en toe, maar ook jij kunt het, en echt, het wordt beter! An, Trees, Marieke, en alle nieuwelingen waarvan ik de namen zo snel al niet meer weet (ze zijn ook zo moeilijk): veel succes, en doorzetten hoor! De enkele dissonant verkies ik maar liever te negeren. Sommige mensen kunnen nu eenmaal geen wijs houden, maar willen toch ook zo graag meezingen. Wat is wijsheid in zo'n geval? Doen alsof je de valse tonen niet hoort, de valse zanger verzoeken de mond te houden, of proberen muziekles te geven? Misschien een beetje van alles? Mieke, ik vind het nogal wat, de diagnoses die ze bij je gesteld hebben. Persoonlijk ben ik nogal huiverig voor etiketjes. Het kan verhelderend zijn, maar ook heel remmend in het vinden van oplossingen en manieren om het leven aan te kunnen. Ik hoop in ieder geval dat jij manieren vindt, om lekkerder in je vel te zitten. Daar gaat het om! Tapas, je hebt het mooi verwoord. Een heel goed advies, ook voor mij. Nog een fijne avond. Ik ga even toiletteren, mijn hondje uitlaten, en mijn bed opzoeken.

Anjo, sterkte lieverd. Er spreekt zoveel pijn uit je bericht, dat ik er verdrietig van word.

Een heel fijne morgen allemaal! De mijne begon alweer goed. Ik had een overzicht van de laatste bij- en voornamelijk afschrijvingen van mijn rekening in de bus, en een vriendelijke brief van de ziektekostenverzekering, of ik in het kader van de 150 euro eigen risico maar even 80 euro wilde overmaken voor de laatste kaakfoto's van mijn zoon. Ja mensen, dan is je dag gelijk goed! Houtje, ik kan je zorgen om het bezoek van je neef goed begrijpen. Maar geloof me als ik je zeg dat jongens op die leeftijd het alléén zien als iemand iets aanheeft dat 'echt niet kan'. Een Gaastra shirt blijft volstrekt onopgemerkt, en neef zal thuis dus echt niet vertellen dat Hansje dat aan had. Ongeveer net zoiets geldt voor het eten. Als het smaakt zal er geen woord aan besteed worden, alleen als het vies is wordt dat gemeld. Tenzij de ouders natuurlijk expliciet vragen wat hij gegeten heeft, en dan zal het antwoord waarschijnlijk "patat en vlees" zijn. Niet druk maken meid! Kohtje, mooie vergelijking, met dat lichtknopje. Wij gingen vroeger vaker op vakantie in de flat van familie in Apeldoorn, die dan in dezelfde periode in ons huis in Limburg logeerde. In hun trappenhuis had je ook zulde lichtknopjes, waar je op iedere verdieping even op moest duwen. Deed je dat niet, dan zat je op een gegeven moment echt in het stikkedonker, en moest je op de tast het volgende lichtknopje zoeken. Ik vond het altijd een sport te proberen twee verdiepingen op te rennen voordat het licht uitging. Pippi, Charlie, An, Sneeuwwitje, Marieke, en alle anderen die er vandaag weer voor gaan, veel succes!

Ik ga maar weer eens naar bed, voordat ik er nog meer uitflap. Niet drinken kost me op het moment geen moeite meer. Ik ben er nauwelijks mee bezig, en echte trekgevoelens heb ik niet. Nuchter leven daarentegen is heel andere koek. De vraag waar Soothe op het moment mee worstelt, of het allemaal wel zoveel beter is, daar heb ik ook al een paar keer een gevecht mee gehad. Ook rond de acht maanden (schijnt vaak rond die tijd voor te komen), en ook rond de 14 maanden nog een keer. Op het moment weet ik wel zeker dat het beter is dan met drank, maar ik zit ook niet altijd even lekker in mijn vel. Spanningen in huis, zoals vorige week, hakken er hard in. Op het moment heb ik weer last van een oude tic uit mijn middelbare schooltijd, en net als destijds weet ik maar niet hoe ik ermee op moet houden. En ik ben alweer dagelijks doodmoe. Toch een signaal dat ik ergens iets niet helemaal goed doe denk ik. Ik vrees dat ik mezelf weer voorbij begin te draven. Zucht, nog steeds veel te leren. Gelukkig maar dat mijn koppie helder is. Welterusten luitjes!

:$

Pippi, goed van je. Zet door hoor, jij kunt het net zo goed als ik of ieder ander. Ik vond die eerste dagen ook vreselijk, en ze zijn voor mij nog steeds een bron van motivatie om de eerste niet te nemen. Ik wil daar stomweg niet nog een keer doorheen. Net zoals ik die dwang, het móeten drinken, niet terug wil.

Soothie, misschien nog wel het grootste voordeel van niet drinken: je bent veel liever, zachtaardiger, schattiger én knapper zonder drank!

Truste Charlie, slaap lekker. Vervelend dat je zo prikkelbaar werd van het gebrek aan reactie. Het is zaterdagavond, en de meeste mensen zitten denk ik iets anders te doen! Ik kom ook pas net hier kijken. Druppeltje, is las je vraag van vanmiddag, over mijn hond de trap op dragen, en moest erg lachen. Jij kunt het niet weten, maar mijn hond is een labrador retriever met ADHD, dus hem 3 trappen opdragen is werkelijk een ondoenlijke zaak. Maar ik ga ervan uit dat mijn jongens goed voor hem zorgen. De ooievaar is inmiddels vertrokken, hij zal zijn nest toch wel ergens anders hebben. Marieke, zo jammer dat het toch weer mis is gegaan. Ik was er drie weken geleden al bang voor, maar je leek erg vastbesloten dat dat een eenmalige uitschieter was. Ga je eigenlijk nog naar de AA? Het lijkt me een goed idee om dat weer op te pakken voorlopig, je bent daar vorig jaar zo enorm van opgeknapt. An, heel veel succes! Voor mij was het twee jaar geleden ook de omslag, dat ik echt niet meer wilde. Fijne avond verder nog, allemaal. Ik ga nog even film kijken.

Goedemorgen! Hier zijn vanochtend ook al hele bakken uit de lucht gekomen, maar het lijkt er op dat het nu een beetje begint op te klaren. Ik zit bij Soothe, en op het dak van de flat aan de overkant zit al de hele ochtend een ooievaar, een poot opgetrokken, in de stromende regen. Wisten jullie dat een ooievaar ook wel eens het dak van een flat in een Amsterdamse woonwijk als pleisterplaats uitkiest? Ik vind het wel bijzonder. Mis mijn hondje een beetje, ik durfde hem dit keer niet mee te nemen, omdat enkele keren per dag trappen lopen me op dit moment nog niet goed lijkt voor zijn zere poot. Hij loopt alweer behoorlijk goed, hinkt vrijwel niet meer (alleen een beetje na een lange wandeling), maar ik wil niets forceren. Pippi, ik herken de gevoelens die je beschrijft. Mijn kinderen zijn jaren geleden ook met hun vader op vakantie geweest, en ik vond dat heel moeilijk. Gunde hun een mooie vakantie, maar het stak me ook dat ík niet met hen naar het buitenland kon, en ik miste ze vreselijk terwijl ik tegelijkertijd blij was even de tijd voor mezelf te hebben. Ik heb toen de piekers en sombere gedachten uitgebannen door de muren en plafonds van de woonkamer en hal van ons toenmalige huis te gaan schilderen. Lekker de hele dag bezig, en ´s avonds moe maar voldaan. Ik heb zelfs niet eens overdreven veel gedronken die twee weken. Alleen jammer dat ik het volgende jaar daar al niet meer woonde, dus ik heb niet lang van mijn inspanningen kunnen genieten. Ik ben het met anderen hier eens. Maak een plan, zoek bezigheden voor jezelf, en je zult zien dat het omvliegt. En het is een uitstekende mogelijkheid om aan jezelf te werken. Carolien's advies, om met de kleine Pippi rond de tafel te gaan zitten en afspraken te maken, vind ik heel goed. Ziza, heel veel plezier met de barbecue. Barbecueën onder een partytent kan heel knus zijn, let alleen op waar je de barbecue zet, zodat de rook niet onder de tent slaat. Ik heb een keer de barbecue onder een grote parasol naast de partytent gezet. Kon ik er droog naar toe lopen, en de rook kon vrij wegwaaien. Kaia, als ik het goed begrijp moest je vriend uiteindelijk toch toegeven dat een niet drinkende Kaia beter gezelschap is dan de drinkende. Je bent kennelijk net zo gezellig, en blijft er langer met je aandacht bij. Alleen maar positief dus! Ik denk dat je omgeving er uiteindelijk wel aan zal wennen dat Kaia gewoon een gezellige, leuke vrouw is die niet drinkt, en dat dat laatste totaal niet relevant is. Maak er allemaal een mooie zaterdag van, en hou het in ieder geval binnen droog!

Pippi, gefeliciteerd met je verjaardag. Leuk, die cadeautjes van je kinderen, en fijn dat het bezoek goed verlopen is. Ik heb zelf ook wel eens op mijn eigen verjaardag gezeten, de kring familie rondgekeken, en me verbaasd afgevraagd wat deze mensen eigenlijk van mij wisten. En ik van hen! Het belangrijkste is dat ze er waren, voor jou, om jou te feliciteren. Marion, fijn dat je er weer bent, en de draad weer hebt opgepakt. Mensen, ik heb de afgelopen twee dagen niet alles meegelezen. Te druk, en intensieve gesprekken gevoerd thuis. Gelukkig heb ik met zoon een hoop uit kunnen praten, voor het eerst zonder te veel van mezelf in te leveren. Ik ben enorm opgelucht, maar de afgelopen week heeft me veel energie gekost. De andere zoon zit inmiddels met een opleidingsdilemma, heeft besloten toch een andere kant op te gaan. Ik steun zijn keuze, want hij heeft er volgens mij goed over nagedacht. Maar natuurlijk steken alle moederlijke zorgen en twijfels de kop weer op. Gaat dit lukken, kan hij het aan? De tijd zal het leren. Al was de afgelopen week voor mij een zware week, toch is de gedachte aan drank niet in me opgekomen. Wel ben ik me ervan bewust dat ik vroeger in dit soort situaties te veel zou hebben gedronken, en vervolgens de verkeerde dingen zou hebben gezegd en gedaan. Ik ben zó blij met de rust die ik nu voel, en het feit dat drank geen enkele rol speelt in mijn gevoelens van twijfel, verdriet of hoop. Het staat er los van. Dit gun ik iedereen!

Hoi allemaal! Vandaag mijn vrije dag, en ik voel me maar zozo. De sfeer hier in huis is nog steeds om te snijden, en daar kan ik eeeeeeeerrrrrrrrrggggggg slecht tegen. Maar ik ben niet van plan toe te geven, voel me ondanks dat ik zeer gespannen en hyper ben sterk. Ik heb al een fijn telefoongesprek gehad met mijn vriend , met een lieve vriendin, hondje uitgelaten, senseo gedronken, heb daarnet een gedachtenschema voor mijn therapeute gemaakt (helpt me alles op een rijtje te zetten) en ga zo boodschappen doen. Ik had weer van alles gepland voor vandaag, maar ik denk dat ik het maar een beetje rustig hou. Niet te veel tegelijk aan mijn bol, want daar kan ik even niet tegen. Trees, als jij me rustig en wijs noemt vraag ik me serieus af of je het wel over mij hebt hoor. Pfff, ik voel me allesbehalve rustig, en vraag me voortdurend af of ik wel het juiste doe, dus zet bij dat wijs ook maar een heel stel vraagtekens. Er is een gedachte die al sinds gisteren door mijn hoofd spookt. Ziza heeft hier al vaker geschreven dat hij zich in situaties waarin het allemaal niet zo lekker loopt niet meer druk maakt om wie er nou fout zit en waarom, of met hoe onrechtvaardig het allemaal wel niet is, maar zich afvraagt wat hij kan doen om bij te dragen aan verbetering. Ik ben geen lid van de AA, zoals jullie weten, maar ik vind dit wel een mooie gedachte. En naarmate ik langer droog sta ga ik ook steeds meer de wijsheid erin, en het positieve ervan inzien. Dus vraag ik me al twee dagen af wat IK nu kan doen om uit de impasse met mijn zoon te geraken, zonder daarbij te veel van mezelf in te leveren, en over mijn grenzen te gaan. Want ik kan me niet voorstellen dat Ziza bedoelt dat ik mezelf op geven en over me heen moet laten lopen. Dat is nu juist wat ik het grootste deel van mijn leven gedaan heb, en waardoor ik hopeloos in de problemen ben gekomen. Pfff, lastige vragen allemaal, waar ik zo een, twee, drie nog niet uit kom. Mocht je dit lezen Ziza dan mag je jouw levenshouding nog wat verder toelichten, als je wil. Ik ga eens even kijken wat ze er bij de C100.000 van vinden. Laters!

Hihi, dat is een goede Carolien. Zo heel erg niet mij, dat het zelfs zou kunnen werken. Heb inmiddels een lang telefoongesprek gevoerd met een lieve vriendin (vanmiddag ook al een, vanaf mijn werk), en begin me nu wat rustiger te voelen. Net voor het eten vloog hij de deur uit om voor zichzelf iets te halen, heeft dus niet aan tafel meegeten. Hmpff, ik heb me voorgenomen me niet meer emotioneel te laten chanteren, dus jammer dan van zijn geld, en jammer van de lekkere spinazie die over was. Niet mee zitten Anna, zeg ik tegen mezelf! Ik moet weer even wennen in mijn iets legere huis. En mijn hond mist zijn vriendje, want hij komt me steeds zijn bal brengen. Maar hij mag alleen heel rustig spelen, want zijn poot is nog niet beter. Ik moet jullie nog bedanken, want dankzij de meeting en jullie aandrang te komen, is mijn lief de vorige week de hele week bij me gebleven. Ik ga zo even mijn hondje uitlaten, en dan mezelf opbergen. Het was een enerverend weekend, en een zeer enerverende dag, dus ik ben moe. Ik ga maar eens proberen van een flinke nachtrust te genieten.

Hij is 22 Caro. Overigens droeg ik een witte broek en hardroze polo zaterdag, én een bril.

Ferry en Rufus, jullie ook gefeliciteerd! En natuurlijk gaan we door naar de twee jaar.

Hoi! Ik moet bekennen dat ik het draadje van vandaag nog niet gelezen heb, en dat van gisteren ook grotendeels niet. Ik hoorde na thuiskomst (drijf-, maar dan ook drijfnat!) van Soothe dat er hier de nodige felicitaties geplaatst zijn voor het RAF-team, en realiseerde me toen pas dat het vandaag inderdaad de 7e is. Dank jullie, jullie houden het inmiddels beter bij dan ik, en dat is alleen maar goed, want dat betekent dat ik niet meer dagelijks met wel of niet drinken bezig ben. Vandaag heb ik een vreselijke rotdag. Hevige aanvaringen met oudste zoon, die steeds harder bezig is de zaken hier naar zijn hand te regelen. Mijn mening is dat hij eigenlijk al lang op zichzelf moet wonen, kan hij lekker bazen over zichzelf, maar ja, de regie overnemen in Hotel Mama is natuurlijk veel aantrekkelijker als je nog studeert en geen geld hebt. Helaas voor hem heb ik het grootste deel van mijn leven al geleefd met mensen die mij voorschreven wat te doen en te laten, ben ik broodjenuchter en ook niet meer voornemens te vluchten in een roes, en heb ik er geen zin meer in me te schikken naar de wensen van een bazig type. Niettemin - al ben ik beter voor mezelf opgekomen dan ik ooit gedaan heb, en heb ik mijn grenzen aangegeven - doet het pijn, en vreet het energie. Ik ben doodmoe nu, en voel geen voldoening of vreugde. Misschien was het geen toeval dat het vandaag gebeurde? Want ik ben me er scherp van bewust wat voor 'oplossing' uit de ellende ik 23 maanden geleden gekozen zou hebben. En als er één ding is dat ik vandaag heel zeker weet dan is het dat ik dat niet meer wil. Het zou niets opgelost hebben, integendeel, ik zou handvaten gegeven hebben om nog meer over me heen te laten lopen. Hoe zou ik grenzen kunnen stellen, als ik zelf geen grenzen ken? Vandaag weet ik dat niets, maar dan ook niets, het waard is om te gaan drinken. En alles, vreugde zowel als verdriet, is het waard nuchter te zijn.

Een fijne zondag allemaal! De indrukken van gisteren beginnen een beetje te bezinken, en ik heb lekker lang uitgeslapen. Tjonge, wat was ik moe zeg. Achteraf was het de juiste beslissing niet meer mee te gaan eten, dat voelde ik al juist aan. Dan was ik helemaal total loss geweest. Pippi, gisteren kon ik je opmerking niet goed plaatsen, maar inmiddels begrijp ik het iets beter. Tijdens de eerste meeting in Utrecht had ik op een gegeven moment ook dat dubbele gevoel, van erbij horen, de herkenning voelen, en er eigenlijk juist helemaal niet bij wíllen horen, omdat ik daarmee impliciet toegaf een alcoholprobleem te hebben. Meteen realiseerde ik me dat ik gisteren dat gevoel niet zo had. Dat ik erbij hoor heb ik inmiddels geaccepteerd. Ik ben een alcie, en ik ben niet de enige. En gisteren hebben we allemaal kunnen zien dat we eigenlijk heel heel gewone mensen zijn, zoals je ze dagelijks op straat, in de supermarkt en op je werk tegenkomt. Wannes, blij dat je weer terecht bent, en jammer dat je door je werk niet kon komen. Har, blij dat je me begrijpt. Inmiddels weet ik ook dat dat onwerkelijke, moeilijke gevoel op een gegeven moment weer afneemt, en dat ik dus niet écht in paniek hoef te raken. Is ook al een hele stap vooruit, en door toch naar de meeting te komen weet ik dat langzaam maar zeker sterker wordt in situaties die moeilijk zijn. Mijn hondje begint langzaam maar zeker iets beter te lopen, en hij kwispelt in ieder geval alweer hevig. Gelukkig! Achteraf toch blij dat ik gisteren niet meteen naar de dierenarts ben gehold om mijn portemonnaie een hoop lichter te maken en een mooie middag te missen. Tapas, hij had graag ook wel een paar broodjes filet americain gelust! Zijn kleine vriendje trouwens ook. Mensen, we gaan de woefen even uitlaten. Maak er een fijne dag van allemaal, en hou het droog. Dat doen wij ook!

Hoi allemaal, ik kom me ook nog even melden. Na de aanvankelijke zenuwen heb ik toch nog leuk gepraat met een aantal mensen. Het is ondoenlijk op zo'n middag met iedereen een gesprek te voeren, zeker als je (zoals ik) toch al wat moeite hebt met groepen mensen. Dus, Adam en Albertina, neem me niet kwalijk dat ik niet uit mezelf op jullie afstormde om me voor te stellen. Ik voelde me ietwat geremd. En degenen met wie ik maar een paar woorden heb gewisseld: ik vond het heel leuk om jullie te leren kennen, en nu een gezicht te hebben bij jullie icoontje. Joann, om antwoord te geven op je vraag: ja, het was net zo eng als de eerste keer. Anders, en op een bepaalde manier kennelijk nog enger. Gelukkig had ik Soothe bij me ter geestelijke ondersteuning. Het waren gewoon veel meer mensen, ik ben veel minder op het forum aanwezig als indertijd, en eigenlijk vond ik het ook eng de tactussen te ontmoeten. Heb ik ze ook eerlijk gezegd, dat dan weer wel. En ze zijn heel gewoon, aardig, en helemaal niet eng. Net als de andere forumgenoten eigenlijk. Het was fantastisch eindelijk eens kennis te maken met Ziza (leuke gast!), te zien dat het weer goed gaat met Kohtje, met eigen oren het sappige Vlaams van Francesca te horen (jammer dat jij er niet ook was Blacky), en te horen dat Corinne zo vernederlandst is dat ze vrijwel geen Vlaams accent meer heeft. Twee heuse Friezinnen te aanschouwen, waarvan één in galajurk en de ander in een vlot kort jurkje, te zien dat Pippi écht op Pippi lijkt, en Carolien op haar icoontje, te weten dat Har een krullebol heeft, te zien dat Stien beslist geen Michelinpoppetje meer is, Visje als een vis in het water op het gras te zien liggen, Tapas rode haar te bewonderen en Tapas om een chipje te zien vragen, het stopmaatje van mijn vriend de hand te schudden (Kaia), en te zien dat Gem écht gemotiveerd is. Een uitputtende lijst krijg ik niet uit mijn toetsenbord, dus de overige aanwezigen laat ik graag door een ander becommentariëren. Ik ga weer even voor taxi spelen. Dankzij alle koffie en Rivella vanmiddag kan ik dat alweer! Fijne avond!

Ik sta hier achter de computer te peinzen wat ik nu in vredesnaam wil schrijven. Het is gezellig hier, de meeste mensen zitten lekker buiten in de zon. BamBam staat haar zoveelste stuk taart te verorberen (3e pas hoor Anna!!!). Ik heb me met een paar mensen hier binnen bij de computer wat verdekt opgesteld. Heb een beetje moeite met al die mensen en indrukken, dus ik hou me maar liever wat aan de zijlijn. Gelukkig ben ik niet de enige. Druppeltje, wat jammer dat die taxi niet kwam opdagen! Charlie, veel plezier op de verjaardag van je kleinkind. Ik neem nog een kopje koffie (je moet toch wat tegen de zenuwen hè) en ga proberen weer een beetje sociaal te doen.

Zover kan hij niet lopen Marjo. Morgen is alleen op de hoofdvestiging spreekuur, en alleen 's middags na telefonische afspraak. Helaas! Hopelijk gaat het morgen iets beter, anders wordt het maandag. Welterusten!

Serene rust ja, dat komt omdat ik bijna in slaap val. Ik heb vandaag nog gewerkt, daarna boodschappen gedaan met Soothe (morgen heb ik te weinig tijd), samen gekookt, afgewassen, tussendoor nog even de radio van een buurvrouw aan de praat gekregen, was gedraaid tegen te duur tarief (morgen ben ik er immers niet), en nu ben ik dus moe. Ik maak me wel een beetje zorgen om mijn hond, die loopt sinds vanmiddag ineens mank. Hij heeft een wat zwakke linkerschouder (vreemd, ik heb ook al een tijdje last van mijn linkerschouder), maar ik heb hem zich helemaal niet zien verstappen of zo. Ik hoop maar dat het niet erger wordt, vanavond kon hij bijna niet meer lopen. De vorige keer dat hij dit had zette de dierenarts er een spuit in, maar ik kan morgen dus ook niet naar de dierenarts. Ik hoop maar dat het vanzelf weer over gaat. Wat taart, hartig dan wel zoet aangaat: ik moet dringend aan mijn lijn doen, en ik kom ook niet voor taart, dus mij interesseert het geen biet of die er is of niet. Ik ben wel zenuwachtig, maar als ik jullie zo lees valt het volgens mij nog mee. Komt ook omdat ik te moe ben om me erg druk te maken. Ik heb niets aan mijn haar gedaan, wat ik aandoe weet ik nog niet, dus jullie moeten het maar met me doen zoals ik ben. Moeten Soothe, mijn kinderen en mijn collega's tenslotte ook, de stakkerds! Luitjes, ik wens jullie allen een goede nachtrust! Voor de Deventergangers: tot morgen! Voor alle anderen alvast een fijn weekend.

Hoi Visje, ik heb altijd bewondering voor jou vanwege al de dingen die je met je kinderen onderneemt. Lijkt me vreselijk vermoeiend, maar jij bent altijd erg enthousiast.

Oeps, mosterd na de maaltijd. Je was me voor Water, en ook nog netjes gekopieerd.

Blurry, als je links boven op het logo van alcoholdebaas klikt, dan kun je daar heel veel informatie en antwoord op je vragen vinden. Om je vraag over wat de norm is te beantwoorden: volgens Tactus en andere instellingen voor verslavingszorg is voor een vrouw maximaal twee glazen alcohol per dag, en dat maximaal vijf dagen per week (dus twee dagen niets) normaal, 'gezond' alcoholgebruik. Zit je daar boven, dan kan het geen kwaad eens kritisch naar je eigen alcoholgebruik te kijken. Ik lees uit jouw berichten dat je zelf niet vindt dat je een probleem hebt. In dat geval denk ik niet dat ik of jouw familie je er van kan overtuigen dat dat wel het geval is. Bij mij heeft het jáááren geduurd voordat ik tegen mezelf (laat staan mijn omgeving) kon toegeven dat ik inderdaad een probleem had. En toen nog enkele jaren voordat ik zover was dat ik er écht vanaf wilde. Het idee niet meer (zoveel) te drinken jaagde me enorme angst aan, en juist daardoor ging ik beseffen dat ik verslaafd was. Wellicht heb je inderdaad geen probleem. Dat kun je jezelf, en je familie, gemakkelijk bewijzen door een paar weken de drank te laten staan. Als je dat geen moeite kost, heb je geen probleem. Wat let je? Probeer het gewoon uit!

'K wou zeggen Houtje, anders was ik nog even met mijn bezem terug gekomen. Ik heb een héle goede, zoals je weet. Altijd te leen voor lotgenoten met lastige gremlins.