Anna

Lady, Sterk dat je je eigen weg bent gaan volgen. Je bent niet de enige die zich niet kon conformeren aan de doctrines uit je jeugd. Waarom kan de een het wel, en de ander niet? Die vraag stel ik me ook vaak, maar misschien is het niet de vraag die je je moet stellen. Iedereen moet uiteindelijk zijn eigen weg ontdekken in het leven, en zijn eigen waarheden leren herkennen. En dat kan eenzaam zijn, en zwaar.

Ik snap het heel goed Petra. Ik denk dat een aantal dingen toch niet voor iedereen gelijk zijn, en dit is er een van. Wat ik wel met Ziza eens kan zijn is dat kniezen op de bank uiteindelijk ook niets oplost, dus soms kan het heilzaam zijn om weer in actie te komen. Zoals ik al zei, persoonlijk vind ik het moeilijk om die middenweg te vinden tussen maar door en door en doorgaan en mezelf uiteindelijk opbranden (en met alcohol op kon ik héél lang doorgaan) en in die put op de bank te blijven zitten. Femmy, fijn dat het zo goed met je gaat. BB

Jij ook al Ferry? Lady, het maakt niet uit of en hoeveel je schrijft. Jouw berichtjes zijn voor mij vaak heel herkenbaar een aansprekend, dus blijf ze alsjeblieft schrijven. In wat voor zin ben jij met spritualiteit bezig? Ik doorgaans niet zo heel erg veel hoor.

Was dat het euvel Stien? Fijn, gemakkelijk verholpen toch. Ja, ik ben degene met de computerproblemen, maar ondanks dat lukt het me toch maar mooi om het ene na het andere berichtje hier op het forum te plaatsen. Vraag me niet hoe, zo af en toe. Het verhaal van je schoondochter is heel herkenbaar. Inderdaad, als je een beetje te flink en opgewekt overkomt bij een arts, denkt men al gauw dat het allemaal wel meevalt en je niets mankeert. Voet bij stuk blijven houden hoor, om haar weer opgenomen te krijgen. Voor mij klinkt het toch niet goed wat ze heeft. Ziza, bedankt voor je verfrissende douche. Die had ik even nodig geloof ik. Maar ik moet wel zeggen dat ik het toch moeilijk vind een evenwicht te vinden tussen werkloos wegzakken in een depressie, of doorgaan met doen tot voorbij het punt waar het niet meer kan. Want voor dat laatste heb ik ook talent en bovendien jarenlange ervaring.

Mooi lichtpuntje toch Marieke, ik doe mee!

Gaat het weer een beetje Houtje? Het klinkt alsof het allemaal niet lekker ging vannacht en vanmorgen. En idem dito voor Petra. Heel verstandig van je, om uit die situatie weg te lopen. Ik vraag me toch af wat voor dag dit is, op de een of andere manier loopt het niet lekker voor een hoop mensen. Maar Petra heeft gelijk, gedeelde smart is halve smart, dus dat scheelt weer. Stien, heb je misschien een laptop? Dit effect kun je ook krijgen als je het toetsenbord op numlock hebt staan, moet je hem er weer even afzetten. Frustrerend hè, als zo'n ding het niet doet.

Kohtje, je bent een lieverd hoor, maar jij hoeft je toch niet schuldig te voelen als een ander somber is? Ik schoot in de lach toen ik die zin las, dus zie, toch weer een lichtpuntje ontdekt. Op zich kan ik gelukkig ook nog altijd wel positieve dingen ontdekken hoor, alleen blijven het als ik erg somber ben te zeer nog alleen maar speldenpuntjes licht, die niet in staat zijn het donker te doen optrekken. Ik hoop ooit een keer te leren, net als jij, me alleen op die lichtpuntjes te richten. Anjo, ik heb geen flauw idee of het met de tijd van het jaar te maken heeft. Zelf denk ik eigenlijk van niet, want twee maanden geleden dacht ik dat het aan de herfst lag, en de maanden daarvoor aan de regen. En voor die tijd werd alles afgevlakt en vertekend door mijn drankgebruik. De tijd zal het leren. Mensen, ik ga iets doen. Vandaag nog een paar minder leuke karweitjes te klaren, dus ik ga mezelf maar eens bij kop en kont pakken.

Er zit langzaam weer een stijgende lijn in Cato. Ik voel ze niet echt aankomen, maar het gaat bij mij vaak geleidelijk. Op het moment dat ik mezelf betrap op sombere gedachten, en me niet lekker voel, weet ik dat ik mogelijk weer aan het begin van een sombere periode zit. Ik weet dan ook dat ik nog niet op mijn dieptepunt zit, dus daar kan ik dan een beetje rekening mee houden. Maar ook als ik me wel goed voel kan een onverwachte gebeurtenis me ineens helemaal van mijn stuk brengen, en dan donder ik dus in een klap weer een put in. Voor mij is het al heel positief dat ik heb leren herkennen dat het periodes zijn, en dat het dus ook weer overgaat. Hoewel die periodes af en toe wel voor eeuwig lijken te duren. Op dit moment voel ik me ook niet top hoor, als ik iemand hier op het forum probeer op te peppen, fungeert dat eigenlijk ook als peptalk voor mezelf.

Sorry Cato, berichtje verkeerd begrepen kennelijk. Fijn dat het wel goed met je gaat. Bewaar mijn oppepper maar voor als je weer een keer een dip hebt. Niet dat ik je die gun natuurlijk, maar je weet maar nooit.

Kohtje, heb je al gestoomd? Bij ons een verplicht recept bij forse verkoudheid! Pannetje kokend water, je kunt er een druppel menthololie of zo in doen, maar dat hoeft niet eens persé, grote handdoek over je hoofd, en opsnuiven maar. Minsten drie keer per dag. Wel een flinke zakdoek bij de hand houden. En regelmatig een warm voetbad met zoutwater, dat schijnt ook te helpen (volgens mijn moeder). Beterschap. (tikfoutje)

Goedemorgen allemaal, BamBam, wat een fris begin van de dag. Ik kan merken dat je blaakt van gezondheid. Stien, goed plan, ik neem er ook geen een. Cato, vervelend dat de wereld er somber uit ziet voor je. Bij mij komen die sombere buien ook steeds terug, het is een soort cyclus. Af en toe gaat het een paar dagen goed, en kijk ik positief de wereld in, om korte tijd daarna weer te verzanden in zo'n sombere periode, waarin alles tegen zit en niets lijkt te lukken. Ik voel ze zo langzamerhand wel steeds beter aankomen, die buien. En ik hou me er maar aan vast dat het ook weer overgaat. Maar waar het vandaan komt weet ik niet, en ook niet wat ik eraan moet doen. Ik zou er eens over praten met je psych als ik jou was. En, ik herinner me dat je nog pas gisteren of eergisteren schreef, dat je nu pas sinds 9 maanden herstellende bent, en dat je niet kunt verwachten dat het zo snel gaat. Hou je daar aan vast meid. Je bent herstellende, het gaat al beter, en je bent net weer gestopt met drinken. Dat zijn allemaal positieve zaken. Eén ding hou ik iedere dag voor ogen: gaan drinken lost niets op, maakt het er niet beter op. Als ik somber ben dan is dat ook echt MIJN gevoel, het is ECHT. Daarom laat ik het er maar zijn, en wacht ik tot er weer een zonnestraaltje op mijn weg valt. Een fijne dag allemaal. Liefs, Anna

PietjePuk, gezellig dat je er ook even bent. Hoe is het daar in het buitenland? Begin je de taal al aardig onder de knie te krijgen? Stien, gefeliciteerd met je besluit definitief te stoppen, en daar niet mee te wachten tot januari. Je hebt volkomen gelijk, nu is een erg goed moment. Knuffie, je hoeft je niet te verdedigen hoor om hier te komen. Zoals Kohtje al zei, je bent hier omdat je zelf voelde dat het de verkeerde kant op ging. Je was dan wel nooit laveloos, maar 7 à 8 pintjes per avond is ook niet echt weinig. Dus prima dat je daar iets aan wil doen. En die alcovrije cocktails lijken me erg lekker. Fijn dat je zo'n leuke dag hebt gehad.

Gefeliciteerd BamBam, met je uitstekende gezondheid, en met 15 weken ADB en 13 weken NDB. En dankzij die nieuwe sportkleren kun je die extra kilootjes er weer mooi aftrimmen.

Petra, mee eens, waardeloos die drukte in je hoofd. Been there, done that, en ik ben tot dezelfde conclusie gekomen. De kunst is erachter te komen dat je ook dat ene glas niet hóeft te drinken. Pas dan krijg je rust. Enneh Cato, ik zie mezelf niet als een langstopper hoor. Eerder als iemand die net komt kijken. Maar als ik iemand kan helpen met de ervaringen die ik heb, doe ik dat graag.

Wat je zegt is het overdenken waard Anjo. Ik ben het met Ben en jou eens dat we voor een groot deel uit biologie bestaan. Ik ben het ook met Petra en anderen eens dat er meer is dan dat. We zijn zowel biologische als spirituele wezens. De biologie kan wel zonder het spirituele denk ik, alleen, wat voor mens hou je dan over? Het spirituele kan niet zonder de biologie, want daaruit zijn we nou eenmaal opgebouwd. Het is aangetoond dat de chemie kan veranderen door gedachtenprocessen, en het omgekeerde kan ook. Wat maakt dat wij - en dan bedoel ik alcoholisten, of mensen met een alcoholprobleem - neigen naar zelfdestructie? Een goede vraag, waarop ik geen antwoord weet. Destructieve gedachten, waar Ziza het vaak over heeft, spelen daar zeker een rol in. Is er ook een fysiek probleem, een bepaalde stof in ons systeem? Ik zou het niet weten, maar het zal wellicht al een keer onderzocht zijn. Eerlijk gezegd maakt het me ook niet zoveel uit. Het is genoeg om te weten dat er iets is in ons, in mij in ieder geval, wat maakt dat ik niet met alcohol om kan gaan zoals gelukkig de meeste mensen dat kunnen. Eenmaal begonnen is er geen stoppen aan. Ik heb niet, zoals jij, tot laat in de 20 sociaal kunnen drinken. Meteen de eerste keer dat ik 2 of 3 pilsjes op had en het roesje voelde, wist ik van WOW, dit wil ik meer! En ik ben altijd voor die roes gegaan, en had daarvoor natuurlijk steeds meer en meer nodig. Toch heb ik jaren gehad dat ik wel kón stoppen. Ik heb tijdens mijn zwangerschappen geen druppel gedronken, en de eerste maanden daarna ook niet. Bij de tweede zwangerschap kostte het me meer moeite dan bij de tweede, en ben ik ook sneller weer begonnen. Was dat het begin van de verslaving? Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik altijd als ik dronk véél dronk. Ik ben ook niet zoals Houtje, die zich volgoot tussen 16.00 en 20.00 uur. Tussen vijf en zes uur ging bij mij de rem eraf, en dronk ik door tot ik naar bed ging. De eerste paar glazen heel snel, daarna wat rustiger om de volgende dag niet helemaal van de wereld af te zijn. En daarbij werkte ik me kapot, ging altijd maar door, gesteund door de nepenergie van de alcohol. Dat kun je zelfdestructie noemen inderdaad, want daar was ik hard mee bezig. Ik zou niet weten hoe lang ik het nog volgehouden zou hebben, zelf denk ik geen jaren meer. En ik weet heel zeker dat het me op eigen kracht niet gelukt zou zijn om ermee op te houden, dus je hebt gelijk, wat we nodig hebben is wilskracht, en hulp van elkaar, en alle hulp die we krijgen kunnen.

Mooi Cato, houden zo. Geen nood, het zijn allemaal mijn eigen impulsjes, dus ik kan er tegen. Ik ga niet met mijn vingers in een stopcontact hangen of zo hoor. Ziza, veel plezier met je zoontje, lijkt me een leuke bezigheid. Gezellig toch, zo samen.

Houtje, ik ben bang dat ik een wel erg hopeloos geval was, want als ik bezoek had nam ik er twee. Eén stiekem in de keuken, waar ik tussendoor aan nipte omdat de rest zo langzaam dronk.:$

Hoi Cato, fijn dat je zo positief bent over de internetbehandeling. Ik heb het contact met mijn hulpverlener ook als heel persoonlijk en prettig ervaren. Ik ben blij dat je alles weer een beetje op de rit hebt. Prima dat je in januari dat gesprek met je stagebegeleidster hebt. Goed ingesteld op de Refusal inmiddels? De discussie daarnet ging erover wat er in het hoofd van een mens omgaat, een puur biologisch proces, of toch iets meer dan alleen dat. Het doet er ook niet toe, feit is dat we allemaal denken, allemaal verantwoordelijk zijn voor onszelf, en allemaal alleen zelf iets aan ons alcoholprobleem kunnen doen. Dat is waar het om gaat. Ik ga even mijn electrische impulsjes verder sturen.

Kan ik toch moeilijk op het forum gaan zetten Houtje. Hij is niet super bekend, maar wel een beetje bekend, ook in de politiek.

Ben, als neurobioloog zou je ook moeten weten dat het uiteindelijke resultaat van al die electrische impulsjes die tussen die cellen in je hoofd worden doorgegeven méér is dan alleen de som van al die impulsen bij elkaar opgeteld. En dat is precies wat Petra bedoelt met het kunnen sturen en het hebben van gevoel en keuzes. Als psychologiestudent was ik verplicht een aantal uren als proefpersoon te draaien (ik weet niet of dat nu nog zo is), onder andere voor het vak functieleer, waar we ons ook bezighielden met het meten en sturen van hersenimpulsen e.d. Ik heb daar proefondervindelijk vastgesteld dat het zelfs mogelijk is puur door denken en wilskracht bijvoorbeeld je hartslag te vertragen of te versnellen. Om precies te zijn heb ik de betreffende hoogleraar (nu een BN-er) de stuipen op het lijf gejaagd, omdat ik daar iets beter toe in staat bleek dan de gemiddelde proefpersoon. Net zo goed kun je dus ook je gedachten, zelfs je emoties leren sturen. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is, maar het kan. Een voorbeeld daarvan is wat Kohtje al eens gezegd heeft, als hij met het verkeerde been uit bed is gestapt. Zichzelf dwingen te lachen voor de spiegel. In het begin verkrampt en vreemd, maar uiteindelijk ga je je vanzelf vrolijker voelen. Houtje, geweldige helpende gedachte als iets tegenzit: mét alcohol zou het waarschijnlijk nog erger zijn.

Bedankt dat je ons niet wil aansteken Kohtje. Ik heb inderdaad geen behoefte aan een verkoudheid. De diagnose van mijn wasmachine was slecht sluitende deur Houtje, en daar was ik zelf inmiddels ook al achter. Het is dus even verholpen door die deur opnieuw te stellen, karweitje van niks dat ik zelf ook had gekund, als ik maar geweten had hóe. Maar aangezien ik altijd overal met mijn neus bovenop sta (kan ik makkelijk, want ik ben niet zo groot), ga ik het een volgende keer dus éérst zelf proberen. Het is mogelijk dat het euvel hiermee niet verholpen is, dan moet er ook nog een nieuwe rubberen manchet in. Petra, ik herken je gevoel over helpen, steunen, invoelen, raad geven. Ik worstel daar zelf ook veel mee. Voor mijzelf weet ik, dat ik soms iets haal uit wat een ander schrijft waar ik iets aan heb. Soms was datgene wat ik uit een bericht haal, niet eens de hoofdboodschap van die persoon. Ik denk dat we allemaal niet anders kunnen doen dan schrijven vanuit onszelf, vanuit onze eigen ervaringen. Voor sommige mensen zal dat herkenning opleveren, een steunend woord, iets waar ze mee verder kunnen in hun eigen proces. Voor anderen niet. Het hangt er maar van af denk ik wat eenieder op dat moment nodig heeft. Doordat er hier zoveel verschillende mensen komen, in verschillende fasen van hun gevecht tegen de alcohol en voor zichzelf, zal er voor iedereen wel iets te halen zijn. En degene die hier niets meer kan vinden haakt af, en gaat zijn of haar eigen weg. Dat is hoe ik het ervaar. Dus het delen van je eigen ervaringen, het voorhouden van jouw spiegel, is nooit negatief. Degene die er niets in herkent en er niets in vindt stapt er overheen. En voor anderen kan jouw verhaal helpend zijn, bij het vinden van een eigen weg. Een goede therapeut vertelt zijn cliënt niet wat hij of zij moet doen, maar luistert, verheldert waar nodig, houdt een spiegel voor, en laat zijn cliënt de eigen oplossingen zien, die in potentie al aanwezig waren, maar nog moeten worden ontdekt. Vaak ben je zelf niet in staat die oplossingen te zien, omdat je té dicht op jezelf zit, door de bomen het bos niet ziet. Daarvoor heb je die spiegel die een ander je voor kan houden juist nodig, evenals die boom waar je met je neus keihard tegenaan knalt, en die je eraan herinnert dat je in dat bos zit. Ik ben het met je eens. Niemand heeft alcohol nodig. Ik drink het vandaag dan ook niet. Anna

Goedemorgen allemaal, Zeeman en Knuffie, van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag! Maak er maar een mooie droge dag van. Ik neem een kop koffie op jullie. Kohtje, wat ben je in vredesnaam aan het doen? Ik vind het leuk dat je een gezicht hebt, maar moet je dat nou meteen voor het grootste deel bedekken? Houtje, wat maakt dat haar nu uit? Ik ben ook niet roodblond, en we zijn allemaal zo aan jouw koppie gewend. Allemaal een fijne dag. Mijn wasmachine heeft nog even uitstel van executie, dus ik ben met die twee manden bezig. Groetjes, Anna

Ben je jarig Knuffie? Gefeliciteerd meid. Mensen, ik ga ook naar bed, die computer houdt er toch de hele tijd mee op. Welterusten allemaal. Ik sluit me morgen bij je aan Houtje.

Truste Kohtje, mijn computer lag er weer eens uit. Sally, ik ben het met Kohtje en de anderen eens, draai de knop om, niet meer drinken. Ik hoop dat je als een ander mens uit het ziekenhuis komt. En tot vrijdag: volhouden.

Knuffie, wat een moeilijk nieuws. Ik kan me voorstellen dat je hier even heel moeilijk mee om kunt gaan. In ieder geval is je moeder er nu nog, en hoef je niet in angst te zitten over een nieuwe operatie. Op dit gebied worden er steeds nieuwe technieken ontwikkeld, dus misschien ziet het er over een paar jaar weer heel anders uit. En je moeder kan zelf ook iets doen, door heel gezond te gaan leven, en zich goed aan de doktersvoorschriften te houden. En jij kunt haar daar zo goed mogelijk bij helpen! Blijf sterk meid, je vader en moeder hebben je nu nodig. Als je moeder ziet hoe trots ze op je kan zijn, zal haar dat zeker goed doen! Liefs, Anna