Dit is voor mij een van de meest inspirerende draadjes (so far) die ik heb gevonden op het forum zo realistisch en goed en mooi geschreven door @Maarten82 dit is zijn reis die begon op 30-12-2022.lijkt wel een soort leidraad tot nu toe voor mezelf en hoop dat het ook mijn succesverhaal wordt zoals dat OOK voor @Maarten82is geworden
De weg van @Maarten82
Deel 1
30-12-2022
Goedemorgen allemaal,
Ik ben Maarten, getrouwd, leuke kinderen, leuke baan, sportief, leuk leven en lurkte tot voor kort ongeveer minimaal 1 fles wijn per dag naar binnen. In het weekend voorafgegaan aan een glas bier en zo nu en dan ook nog wat andere (sterke) drank. Wel kwaliteitsalcohol hoor, geen lokale halve liter blikken bier van de buurtsuper, want daar stond ik boven. Excuus, soms neig ik naar sarcasme. Alsof alcohol het een biet interesseert waarin het gemengd wordt. Het resultaat is altijd hetzelfde, ik was alleen altijd duurder uit.
Uiteraard heb ik in het verleden met frisse tegenzin meegedaan aan Dry januari (wat in mijn geval inhield dat januari ongeveer 20 dagen telde). Ook regelmatig besloten om alleen in het weekend te drinken (weekend telt ten slotte 3 tot 4 dagen toch?). En natuurlijk ook vaak geprobeerd hooguit 2 glazen te nuttigen en zelfs ook eens getracht te drinken om de dag, dus hooguit 3 tot 4 keer per week (hoe ik dat ooit heb verzonnen blijft een mysterie). Die halfslachtige pogingen duurde nooit langer dan een maand.
Al jaren weet ik dat ik een behoorlijk ongezonde relatie heb met alcohol, maar ergens bleef ik toch altijd hopen dat ik die relatie naar een, hoe zal ik het zeggen, minder ongezonde proportie kon terugbrengen door te minderen. Dat lukt niet, dat besef ik nu. Voor mij is er maar 1 oplossing en dat is gewoon helemaal stoppen.
Ik ben tot dat besef gekomen nadat ik vorige week eindelijk hardop tegen mijn vrouw heb gezegd dat ik wil stoppen, dat ik veel te veel drink en niet kan matigen, wat ik ook probeer. Ik heb haar alles verteld, niet gelogen. Gek genoeg bracht dat direct een zucht van opluchting, rust in mijn hoofd. En ook duidelijkheid. Ik hoef geen schemaatjes meer te verzinnen van om de dag of alleen in het weekend, ik hoef niet te bewijzen dat ik een hele maand januari droog kan staan. Dat kan ik niet, ik val altijd terug. Mijn vrouw was blij voor me, ze was niet verbaasd, ze wist van mijn onmatigheid wat betreft drinken, maar ze wist niet dat ik er zelf zo mee worstelde. Nee, dat vind ik logisch, ik was een meester in het verstoppen van flessen, momenten kiezen dat ik kon drinken wanneer er niet op werd gelet. En natuurlijk bracht ik regelmatig het lege glas weg wanneer ik alleen thuis was. En bovenal, ik functioneerde toch normaal in de maatschappij?
Ik stop! Wat een verademing, ik kijk er oprecht naar uit. Maar ik ben niet naïef, ik weet dat er moeilijke momenten aan gaan komen, maar in ieder geval weet mijn vrouw waar ik nu mee worstel. Ik heb mijzelf beloofd dat ik dit word: een nuchter persoon. Vrij van alcohol, vrij van die constante dagelijkse zoektocht naar drank (heb ik wel genoeg in huis? Waar moet ik al die drank verstoppen?). En ik weet nu dat er geen vooruitzicht is van een beloning (na een maand geen alcohol weer lekker een glaasje) en gek genoeg helpt mij dat enorm. Ik hoef het niet meer een maandje vol te houden, ik mag het eindelijk laten voor de rest van mijn leven.
Godallemachtig, wat is die Dry januari toch een verschrikkelijke uitvinding voor personen als ik. En wat is die drankindustrie toch een marketingtechnisch wonder. Drank als geïnstitutionaliseerd, sociaal geaccepteerd, geromantiseerd en (voor personen als ik die er niet mee om kunnen gaan) verwoestende vloeibare hel!
Sorry, dat moest er even uit. Ik hoop dat ik hier nog vaak mag zijn, steun kan zoeken bij jullie, om hulp kan vragen als ik dat nodig heb, al is het maar via een forum, want ik weet niet bij wie ik anders kan zijn. Uiteraard zijn de meeste mensen om mij heen in het algemeen niet zo bezig met alcohol. En hopelijk kan ik ooit ook via dit forum iets betekenen voor een ander een luisterend oor. Want dat was wat mijn vrouw mij heeft geboden 4 uur! lang afgelopen week. Ze heeft mij vol geduld aangehoord en niet veroordeeld. En dat was een ommekeer in mijn leven.
Deel 2 ook op 30-12-2022
Alcohol is een drug, en in mijn lichaam zullen de remleidingen hopeloos falen tijdens een APK. Het gevaarlijke is dat ik mijzelf nooit beschouwde als een verslaafde, ik lag ten slotte niet als een laveloze, dakloze stumper in een greppel. Maar ik ben wel degelijk verslaafd, zat in een soort negatieve overlevingsmodus. Het enige dat mij daarin hield was de gedachte dat ik ooit wel kon leren omgaan ermee, met mate kon gaan drinken en een normale relatie kon onderhouden met alcohol. Nu weet ik dat dit een contradictio in terminis is. Relatie en alcohol is per definitie niet te rijmen. Wie giet er nu vrijwillig een lading ethanol in zijn lichaam wetende dat je vergif gemaskeerd als een vrolijk glaasje vocht met een parapluutje achterover slaat?
ik ga de komende tijd zeker proberen te ontdekken wat de reden was van dat mateloze gezuip. Het leek wel alsof ik bestond voor alcohol, met mijn elitaire ‘wijnweetjes’. Maar ik ben veel meer dan dat. Alcohol is een gepasseerd station.
Dit forum is voor mij een houvast en de kracht van een goed forum wordt schromelijk onderschat denk ik. Ervaringen en gesprekken met anderen zoals jullie slepen mij er mede doorheen, daar ben ik van overtuigd.
Ik ben al gestopt. Deze week. En ja, ik schaamde mij, maar nu niet meer. Mijn vrouw vroeg gisteren nog aan mij, 'Ja je dronk best veel, maar je schaart je toch niet onder de groep verslaafden?' Dat is dus precies wat ik mij altijd voorhield. Ik drink dan wel veel, maar ik ben toch niet verslaafd̈?'
Yep, jawel, absoluut, zonder meer, zonder tussenpozen, zonder twijfel en nog lekker consequent ook.
Daarom ben ik blij dat jullie dit herkennen en kennen. Mijn vrouw kan serieus 1 glaasje drinken, en vervolgens een week niet meer. En het grote verschil is dat ze pas weer aan alcohol denkt als ik voorstelde om iets te drinken. Om die reden denk ik dat ze niet beseft welke impact alcohol heeft op mijn leven, welke rol het speelt. Ik was er de hele dag mee bezig. Nu nog steeds, maar wel op een constructieve manier, namelijk dat ik het niet meer wil, nooit meer!
Ik kan niet genoeg benadrukken wat een vrijheid ik nu voel. Ik kijk uit naar lekker slapen, fris en helder wakker worden, altijd kunnen functioneren zonder de beperking van een alcohol doordrenkt gestel. Op elk moment van de dag in de auto kunnen stappen, ook 's avonds laat. En dat is ook wat ik mijn kinderen wil meegeven. Want onbedoeld gaf ik daar het verkeerde signaal, ook al probeerde ik te verbergen hoeveel ik zoop.
Deel 3
02-01-2023
Ik sta nu een klein weekje droog. Gevolg van een enorme knop die ik heb omgedraaid in mijn hoofd: ik stop, ik ben verslaafd en kan niet zonder drank. Minderen is een kansloze missie, heb dat geprobeerd, en heb jammerlijk tot 10 keer toe gefaald. Pas op het moment dat ik eerlijk was naar mezelf en het heb uitgesproken tegen mijn vrouw leek het wel alsof er een bom ontplofte in mijn ziel. De explosie vaagde mijn hele, door alcohol doordrenkte wereld(beeld), weg en liet een enorme, haast serene rust achter. Er is geen minuut meer geweest dat ik de behoefte heb aan een slok alcohol (en normaal, rond 16:30, galmden die minuten keihard door in huis). Sindsdien kachel ik rustig, fris, helder door het huis. Maar nu komen er zo veel vragen, vragen die ik normaal effectief beantwoordde met een flesje drank waardoor antwoorden lachwekkend werden. Maar de vragen blijven nu staan. Een kleine opsomming:
Was ik wel verslaafd?
Wanneer komen de echt moeilijke momenten en hoe ga ik die te lijf?
Waarom voel ik me zo kinderlijk gelukkig en tegelijkertijd leeg?
Waarom schaam ik mij zo voor al die tijd dat ik weer aan het drinken was, waarom ben ik zo boos op mezelf?
De eerste vraag lijkt me behoorlijk eenvoudig te beantwoorden, daar heb ik geen websites, boeken of artsen voor nodig: ja! Dagelijks minimaal een fles wijn en. als we toch eerlijk zijn, vaak aangevuld met een shotje sterke drank of een speciaal biertje. De dagen dat ik minder dronk waren in een maand op 1 hand te tellen. Rond 16.00 telde ik de minuten af tot 16.30. Een tijdstip dat ik, in mijn wondere wereld van totaal onlogische feiten, bestempelde als een tijdstip waarop je ongegeneerd aan de zuip kon. Want voor die tijd drinken was alleen voor probleemdrinkers, toch?
Mijn vrouw heeft me de afgelopen dagen met engelengeduld aangehoord. Ze is trots op me en vind het een erg goede beslissing, maar ze zet vraagtekens bij de vraag of ik verslaafd was. Ze erkent wel dat ik een behoorlijk probleem had. Nou ja, is niet erg. Daar ga ik nu even niet over in discussie, misschien als er wat meer tijd overheen is gegaan. Ik weet wel zeker dat veel lezers hier op het forum het volmondig met me eens zijn als ik mijzelf als verslaafd aan alcohol bestempel. Ik heb gemerkt dat wanneer ik mijzelf voorhoud dat ik niet met drank kan omgaan, zelfs niet 1 glas, ook niet op gelegenheden, dan komt het wellicht goed. Het geeft mij in ieder geval veel duidelijkheid en een vreemd soort rust die ik eerder niet had wanneer ik weer een lachwekkend schema van minder drinken in elkaar flanste. Lachwekkend voor mij, omdat het simpelweg neerkwam op het feit dat ik een paar dagen per week katchagrijnig was, de dagen aftelde en wanneer het weer kon geheel los ging.
De overige vragen daar kom ik nog wel aan toe. Voor nu is elke dag nuchter een kleine overwinning. Ik begin nu wel te ontdekken welke tactieken er gebruikt worden om alcohol als volslagen normaal, sociaal geaccepteerd iets in de wereld te zetten. Blijkbaar behoor ik dus tot dat deel van de mensheid die, gesteund door deze sociale acceptatie, deze drugs als normaal zag en het drankduiveltje verwarde met het nuchtere engeltje. Maar wat ben ik blij dat ik daar nu doorheen heb weten te prikken. Ik kan voorlopig mijzelf in de spiegel kijken en vol trots zeggen: ik drink geen alcohol meer. Nu niet en nooit meer. En wat hoop ik dat zich dat voortzet.
Het is jammer dat ik dit in mijn directe omgeving met niemand kan delen, niet in de laatste plaats omdat ik daar niemand tot in den treure mee wil lastigvallen, en omdat ik mij simpelweg schaam voor mijn verslaafdheid. Dus zijn jullie de komende periode mijn klankbord, of je wil of niet, maar dat is het mooie van een forum. Ik schrijf het van me af en de rest mag
Deel 4
24-02-2023
Bijna een maand gestopt met drinken. Nog niet zo lang maar tijd voor een eerste persoonlijke reflectie vind ik. Leuk om dit eens puntsgewijs op te sommen.
Laat ik eens beginnen met de kenmerken en de voordelen:
Het gaat goed.
Geen onrustig gevoel dat wordt veroorzaakt door de vraag of er genoeg alcohol in huis is.
Geen gejaagde fietsrit door de stad op zoek naar een slijter waar ik alweer een tijdje niet ben geweest zodat het niet opvalt hoeveel flessen ik erdoorheen jaag elke week/maand.
Geen onrustig gevoel elke week opnieuw omdat mijn vrouw wellicht op internet bankieren kijkt en toevallig ziet dat ik weer bij een drankzaak ben geweest waar zij niets van af weet. (soms pinde ik contant zodat de naam van de slijter niet bij het afgeschreven bedrag stond op internetbankieren).
Geen schuldig gevoel als ik weer eens stiekem een fles wijn naar binnen aan het klokken was terwijl ik het voordeed als slechts 1 glas.
Wat een treurig en sneu gedrag als ik dit teruglees. Maar goed, en door:
Dagelijks aan het einde van de middag nog wel een (lichte) hunkering naar een glas wijn, maar niet ernstig en zeker beheersbaar.
Rustige avonden zonder dat ik half bewusteloos al om 20.00 lig te pitten.
Normale gesprekken kunnen voeren met gezin tijdens avondeten en daarna en:
Herinneren waar we het over hebben gehad de volgende ochtend.
Heerlijke rustige nachten gevuld met diepe nachtrust.
Helder wakker worden.
Langzaam wat gewicht aan het verliezen
Wallen onder ogen beginnen langzaam weg te trekken
Nadelen
………
En of ik mij zorgen maak dat ik binnenkort toch weer ga drinken? Ja, een beetje, ik zou liegen als ik dit ontken, maar bovenstaande lijst is een soort mantra die dit gevoel bijzonder slagvaardig elimineert.
Op naar maand twee.
kiezen of ze deze hersenspinsels tot zich willen nemen.
Voor nu, een mooi 2023. Ik kijk er naar uit, ga nu lekker wandelen met mijn kinderen en vanavond, als mijn vrouw thuiskomt zet ik iets lekkers op tafel. De tranen stromen over mijn wangen nu, maar gelukkig van blijdschap. Ik denk niet dat iedereen deze tranen begrijpt. Wat een gevoel, en wat een vooruitzicht die pas verworven vrijheid!
Het is meer de hunkering naar een roes. Ik zou graag willen dat ik die niet had, maar deze komt en gaat soms. Gelukkig kan ik hem redelijk makkelijk weerstaan aangezien ik de voordelen van niet drinken zo veel sterker voel dan de noodzaak van de roes die mij in zijn greep hield al die jaren. Ik ben ervan overtuigd dat, na verloop van tijd, die hunkering minder en minder wordt totdat het een desastreuze verliefdheid uit het verleden blijkt te zijn. Ooit verslavend, uiteindelijk een herinnering die je met een grimas weer wegstopt in het 'archiefkastje' van je brein genaamd: been there, done that, never again!
Die zoektocht blijf ik onverminderd fascinerend vinden. In mijn geval kan ik niet anders concluderen dat ik de roes gewoon ontzettend lekker vond. Dat gevoel dat mijn hele lichaam na een paar glazen ontspande en er een soort zorgeloze, wazige deken over de werkelijkheid werd getrokken. Er lag geen onderliggend trauma aan ten grondslag denk ik, geen problemen of zorgen die ik probeerde weg te drukken met alcohol. Desalniettemin zorgde die simpele zucht naar de roes evengoed voor een probleem, een verslaving. Daar had ik geen psychologische problemen voor nodig. De alcohol kreeg zonder trauma's waar hij zich in vast kon bijten toch wel vat op mij.
Blij dat ik van die zooi af ben
Deel 5
31-02-2023
Vannacht weer een interessante 'drankdroom' gehad. Ik vond een aangebroken fles bubbels in de koelkast en die dronk ik zonder aarzeling leeg. Daarna vond ik nog een restje rode wijn en deze schonk ik in een glas. Ik had al een aantal slokken gehad van de wijn toen mijn vrouw de keuken inliep. Snel verstopte ik het glas achter een aantal flessen olijfolie/azijn et cetera dat op het aanrecht stond maar mijn vrouw had het al opgemerkt.
Ik voelde me bijzonder dom en schuldig in mijn droom en vervloekte mezelf dat ik na 5 weken weer begonnen was met zuipen. Dat gevoel was zo naar dat toen ik wakker werd de opluchting des te groter was. Hoewel het niet de meest fijne dromen zijn geeft het mij maar weer een flinke bevestiging wat een goede beslissing het was om te stoppen. En alhoewel ik de sterke euforie van bepaalde personen die ook zijn gestopt mis, ben ik tot op de dag van vandaag mijzelf zo enorm dankbaar dat ik deze beslissing heb genomen!
Deel 6
21-02-2023
8 weken zonder alcohol. De langste periode sinds 10 jaar. Het begint zowaar normaal te voelen. Geen erge zucht meer naar alcohol, maar nog wel dagelijks mee bezig in mijn hoofd. Af en toe een nare drankdroom, maar het positieve daaraan is het wakker worden met een enorm gevoel van opluchting dat het slechts een droom was. Nog steeds gaat er dagelijks rond 17.00 een wekkertje af in mijn hoofd. De ene dag wat luider dan de andere. Een klein koekoeksklokje waaruit een laveloos vogeltje komt gestruikeld, een flinke boer laat en enthousiast roept: ‘17.00 uur! tijd voor wijn. Schenk maar in, gooi maar achterover en niet getreurd, in de garage ligt nog een halfvolle fles wodka!’
Dat duurt echter maar heel even. Het vogeltje verdwijnt net zo snel als dat het kwam. Tot 8 weken geleden zou ik dat vogeltje niet meer dan een dag of twee kunnen weerstaan. Maar nu is het vooruitzicht op een heldere avond, een rustige nacht en al die tientallen voordelen van niets drinken zo’n enorme motivator dat ik vrij zeker ben van het feit dat ik geen drank meer aanraak. Zoals een aantal van jullie ook wel eens zegt: ‘been there, done that’. En daar zou ik nog aan willen toevoegen: ‘didn’t work, caused shit.’
Ook bijzonder tevreden met mijn voornemen om niet matig te drinken. Het vooruitzicht dat ik over een maand of over een jaar weer voorzichtig een glas zou mogen drinken stemt mij diep ongelukkig. Het zou voor mij voelen als een halfslachtige poging om mijn probleem aan te pakken. Een aantal van jullie geeft aan dat het te definitief klinkt: nooit meer drinken. Dat dit een uitspraak is die teveel onrust brengt. ‘Zeg nooit, nooit’. Bij mij is het andersom. Maar goed, ik weet dan ook zeker dat het niet is weggelegd voor mij om in de toekomst misschien weer af en toe iets te drinken. Nogmaals, ik val in herhaling, die zekerheid geeft mij zoveel rust en duidelijkheid en maakt het dat ik eindelijk succesvol nuchter door het leven kan. Waarom zou ik in Valhalla’s naam nog alcohol willen drinken?
En door…
Deel 7
27-03-2023
Morgen drie maanden droog. Veruit de langste periode sinds 20 jaar. Het begint als normaal te voelen. De euforie is voorbij, verbazing over het gemak van het niet drinken ligt op de loer. Maar toch, de gedachte dat ik misschien toch weer af en toe een glas kan drinken voelt zo lachwekkend, zo treurig. Mijn hemel, wat zou ik diep zinken als ik daar aan toe zou geven. De rust en duidelijkheid van de gedachte ‘nooit meer alcohol’ heeft zich van mij meester gemaakt. Elke dag opnieuw berust ik tevreden in mijn besluit niet meer te drinken.
Waar was ik toch de afgelopen jaren? Waarom al die tijd angst gehad dat de realiteit zo rauw was dat ik drank nodig had om het beeld meer kleur te geven terwijl de alcohol nu juist een fletse filter voor mijn ogen trok. Godallemachtig, ik word er bijna poëtisch van…
Met absolute verbazing kijk ik om mij heen en zie ik drank als traditie en welkome vaste stamgast in de maatschappij. Als een verbindende factor tussen sporters en het publiek dat laveloos in de kroeg de prestaties toejuicht. Alcohol als een volkomen logische partner bij grote, kleine, feestelijk en droevige momenten. Emotie eruit, drank erin!
Ooit zo jaloers op lieden die met mate de drank tot zich konden nemen. Nu zo trots dat die jaloezie is verdwenen. Op naar de volgende drie maanden, en de rest.
En door…
Deel 8
13-04-2023
Even tussendoor een gedachte van me afschrijven. Ik hoor en lees vaak: 'eens een alcoholist, altijd een alcoholist'. Dat is uiteraard een manier om er tegenaan te kijken, maar niet de manier die ik kies. Ik ben ook geen cocaïnist of vicodinist. Ik ken die rotzooi niet, maar ik durf te wedden dat ik na het gebruik van twee lijntjes cocaïne, of drie pillen Vicodin direct niet meer wil stoppen en binnen de kortste keren zwaar aan de drugs zit.
Ik kan niet matigen. Met heel veel dingen niet. Ik sla vaak door in alles. Soms onschuldige zaken, maar vaak ook dingen die niet goed voor mij zijn. Dat is denk ik ook het grootste verschil tussen personen als ik toen ik nog elke dag teveel zoop en anderen die het bij 1 of 2 glazen kunnen houden en gewoon kunnen stoppen. Beide zijn slecht voor je lichaam maar, aangezien ik doorsla, is het in mijn geval stukken slechter.
Ik vind het ook nog steeds lastig om mijn verleden te bestempelen als een verslaafd verleden. Ik dronk veel volgens de gangbare maatstaven. Maar ik deed dat bewust. Ik wist ook dat ik teveel dronk en toch koos ik bewust ervoor om door te drinken. Ik kon ook niet matig drinken, ja met moeite, als het niet anders kon.
Maar ergens heb ik blijkbaar een knopje dat ik kan indrukken dat ervoor zorgt dat ik relatief makkelijk kap met onmatig gebruik. Per direct en rigoureus. Dat lukte lang geleden ook met roken, jaren geleden met teveel ongezond eten en in dit geval koos ik er ook bewust voor om te stoppen met drinken. En daar sla ik nu ook weer in door om nooit meer een druppel aan te raken. Als ik dan toch mijzelf als verslaafde moet kenmerken in de periode dat ik dronk, dan kenmerk ik mij nu als niet verslaafd, want ik drink niet meer. Ik heb ook geen behoefte meer aan drank, heb geen enkele moeite om anderen te zien drinken, en beschouw mijn leven als stukken mooier dan toen ik nog zoop.
Alcohol is een complex, bijzonder, treurig en enerverend goedje. Wanneer je neurologisch zo geprogrammeerd bent dat je altijd extreem links of rechts aan de rand van het zuipspectrum zal zitten (alles of niets), en deze twee uitersten ook langere tijd hebt mogen beleven, kun je dat goedje in het juiste perspectief plaatsen en besluiten in hoeverre je dat een rol wil laten spelen in je leven.
Ik heb niets tegen alcohol (hoe kan het ook, je kunt ook de steen waartegen je je kleine teen stoot moeilijk iets verwijten), en ik heb geen enkel gevoel bij de gedachte dat andere mensen alcohol drinken. Ik heb wel wat moeite met de marketingmachine, ook al proberen zij gewoon een goede boterham te verdienen, en met de overheid die veel te laks omgaat met regelgeving rondom alcohol en de risico's.
Maar waar ik de meeste moeite mee heb is de onmatige mens in mij op het gebied van alcohol. Dus die heb ik onderweg afgezet op een onbewoond eiland. Laat hem daar maar kokosmelk gaan vergisten tot een exotisch drankje dat hij tot in de lengte der dagen mag consumeren tot hij omvalt. Ik heb nog een fotootje genomen als herinnering. Dan kan ik zo nu en dan proosten op die beste man met een kopje thee.
Gezondheid!
Deel 8
21-05-2023
Om eerlijk te zijn maakt alcohol (bijna) geen deel meer uit van mijn leven. Ik lees nog wel mee hier, maar schrijf weinig, omdat ik weinig te melden heb. Ik heb heel af en toe nog wel drankdromen, en dan blijf je toch even zitten met een schuldgevoel als je wakker wordt. Ook schiet het in de avond soms nog wel even door me heen: dat ik vroeger zo kon uitkijken naar een fles wijn en een lekker glas sterke drank met ijs. Maar dat schud ik snel weer van me af. Dat zegt me wel dat er ergens nog iets zit, maar dat dit relatief makkelijk onder controle te houden is. Het leven zonder drank bevalt me prima, en ik zie dan ook totaal geen rol meer weggelegd voor dat vergif.
Deel 9
28-12-2023
Vandaag 1 jaar alcoholvrij.
Ik herinner me de euforie in het begin nog goed. Het vooruitzicht van droog staan. Ik verbaasde me over het gemak waarmee ik alcohol kon laten staan. Met name in de jaren daarvoor heb ik zoveel geworsteld met matig drinken of periodes van ‘even niks’. Halfslachtige pogingen die steevast opgevolgd werden door het normale patroon van dagelijks weer drinken.
Dus daar ben ik eens over gaan nadenken. Wat maakt het dat ik ineens die knop om kon zetten? Dat ik die worsteling niet meer had? Ik was niet veranderd, mijn omgeving of leefsituatie ook niet. Er blijft maar één conclusie over. In tegenstelling tot de jaren daarvoor heb ik hardop toegegeven dat matig drinken geen optie is. Nooit. Ook niet na een jaar voorzichtig weer een glas wijn om te kijken of je ervan geleerd hebt, en dat je het zo nu en dan wel weer een keer kan nemen.
Dat kan niet! Ik kan dat niet en met mij 99,99% van alle mensen die net als ik niet met drank kunnen omgaan ook niet.
Die zekerheid gaf mij rust. Ik legde mij erbij neer. Het is wat het is. In zekere zin sluit je vrede met jezelf als het gaat om het gevecht dat je elke dag weer leverde rondom de drankkwestie. Niemand wint namelijk door elke dag compromissen te moeten sluiten rondom de hoeveelheid die je dagelijks mag drinken. Een dry january is voor mensen als ik een farce, een totaal mislukte poging om maar te bewijzen dat je er best mee om kan gaan. 31 dagen lang de minuten tellen totdat je weer mag zuipen. En oh, wat ben je dan trots dat je die dagen droog bent blijven staan. En je nooit afvragen hoe het kwam dat je elke dag die zucht voelt, die dagelijkse worsteling om ervan af te blijven.
Alcohol is een fascinerend goedje als je ernaar kan kijken vanaf de zijlijn. De wereld is ermee doordrenkt. We heffen het glas bij de feestdagen, geboortes, successen, verjaardagen, reünies en lekker eten. Op die manier associëren we drank met het goede in het leven en vergeten daarbij achteloos dat alcohol ons ruïneert wanneer we er een gewoonte van maken om mijlpalen te verwarren met de dagelijkse meters die we afleggen. Wanneer we dat glas nodig hebben om elke dag af te sluiten door onszelf te verdoven.
Alcohol uit mijn leven verbannen was één van de beste beslissingen in mijn leven. Het heeft mij iets gebracht dat geen druppel drank mij ooit kan geven: trots zijn op jezelf. Het gevoel dat iets jou niet meer in de greep heeft. Dat is vrijheid, en iedereen die ook hier doorheen is gegaan snapt wat ik bedoel. Ik gun dat iedereen die hier op dit forum steun zoekt. Je moet het zelf doen, maar weet dat als het mij lukt, dan lukt het jou ook. De eerste stap is het makkelijkst. Zeg het gewoon hardop: ik kan niet omgaan met alcohol. Niet met mate, niet af en toe. Nooit! Schud het van je af, accepteer dit feit en wentel jezelf niet in medelijden. Het is in ieder geval mooi duidelijk. Je hoeft je nooit meer af te vragen wat het plan is rondom alcohol. Geen schema’s, geen hoeveelheden afmeten of dagen ‘even niet’. Alcohol is verleden tijd.
Dat was het voor mij. Ik verlaat het forum, het heeft mij gebracht wat het moest brengen. Het gaat jullie allemaal goed, ik wens iedereen een mooi en nuchter leven toe. En als je een keer een sober uitziende man ziet hardlopen om 08.00 ’s ochtends, met een vreemde grijns op zijn smoel, geef hem dan een vriendelijk knikje of zwaai even. Het zou zomaar kunnen zijn dat we elkaar dan een mooie dag toewensen.
En door….
Het bovenstaande heb ik in een woord proberen samen te vatten GEWELDIG
DANKJE @Maarten82 het ga je goed