knakker

Ik heb ook nogal de neiging om alles zelf op te willen lossen. Maar ik ben nu al twee jaar met vlagen weer zo aan het klootzakken met drank dat ik liever iemand laat meekijken onder de motorkap. Ik weet wel van alles, maar kom er niet duurzaam uit. Allerlei hulplijnen onderzocht en vandaag wil ik daar een geschikte keuze uit maken. Anders blijf ik weer hangen in eindeloos wikken en wegen. Hort sik.

“O captain! My captain! Our fearful trip is done” Ik hoop dat mijn reis over de alcoholische wateren ook voorgoed ten einde is. Twee weken is het nu. Ik zou zo graag eindelijk aanmeren in een veilige haven. Vandaag een nieuwe, belangrijke stap. Hulp kiezen. Maar ik zag gisteren met mijn zoon Dead Poets Society. Tranen met tuiten. Toen ik de film in mijn studententijd in de bioscoop zag vond ik het nog een sentimentele draak. Het is alweer elf jaar geleden dat die vrolijke en inspirerende Robin Williams zo tragisch aan zijn einde kwam. Carpe diem, mensen, want morgen sterven wij.

Oja, @Spirit jarig. Van harte mevrouw! Lust u ook worteltjestaart?

Mogge Ja, echt herfst, regen en windvlagen. Ik vind het wel een mooi seizoen. En morgen is het weer 28 graden. Het lijkt er soms op of de Grote Regenmaker hierboven dronken is en maar lukraak wat knoppen zit in te drukken. @IJsvogel: goed je hier weer te zien, en fijn dat bij jou de omgeslagen ook zo spoedig gaat.

Welkom terug @Okkie. Het is nooit te laat om het roer om te gooien. Frisse moed erin houden. Voorwaarts maar weer. Fijn om je verjaardag morgen zonder drank en met visite te vieren @Spirit. Extra lekkere taart kopen. Koekela ofzo. Ik net een uurtje op de fiets door de Biesbosch geragd. Verkleumd, kletsnat en onder de modder weer terug. Lekker wel. De Biesbosch begint al weer wat drassig te worden gelukkig. Onderweg twee lepelaars die schouder aan schouder door het water schepten. En een kleine zilverreiger. Een mooie ochtend.

Bredero was die gozer van ‘het kan verkeren’. ‘Alles sal reg kom’ is van een 19e eeuwse Zuid-Afrikaanse president. Wat ben ik toch een wijsneus. Beiden leefden overigens ver voordat de laptop kwam, dus reken je niet rijk.

Dat zijn mooie ontwikkelingen @Zbb. Fijn dat je verblijf in de kliniek je zoveel heeft gebracht. Nou de boot op koers blijven houden. Als je tot geloof bent gekomen hoef je ook geen kunstgrepen uit te halen om de formuleringen van de 12 stappen te kunnen verdragen, dat scheelt. Ik vind het mooi: een geloof. Eigenlijk heeft iedereen een geloof. En daarvan vind ik het atheïsme het meest onverdraagzame geloof. Maar dat terzijde.

Ik heb mij nog nooit doodgedronken. Het lijkt me ook niks. Ik verbaas me er als altijd ook nu weer over hoe razendsnel ik van de duisternis van de drank doorschakel naar grote levenslust. Terwijl ik verder behoorlijk gematigd van karakter ben. Ik ben een bipolaire kabouter. In die bewustheid zit zowel risico als redding. Maar hoe is het nu @Zbb, lukt het goed om ook buiten de kliniek overeind te blijven?

Ik heb ook geen absolute zekerheid. Niemand. Maar de manier om het ‘per dag’ aan te kijken is dacht ik bedoeld voor hen die dreigen te panikeren bij het idee nooit meer te kunnen drinken. Mij geeft dat vooruitzicht juist rust.

Gute Fahrt @bumperjim. En succes om dat opdringerig mokkel daar van je af te houden 😉

Morgen drink ik ook niet, en de dagen daarna evenmin. Voor mij werkt het beter om die keuze meteen voor de lange termijn te maken. Dan heb ik daar geen kopzorg meer over. Anders zou ik elke dag opnieuw weer een beetje gaan twijfelen.

Ik zit me nu te bedenken wat een leuke dingen er allemaal mogelijk zijn: een end rossen op de gravelbike, een museum bezoeken, een boek lezen, gedichten schrijven. Het leven zonder drank zit vol aardigheid. Ik denk dat het de fiets gaat worden.

Mogge. Vandaag een groot deel van de dag alleen thuis. Ik voel me beresterk en overtuigd om niet opnieuw rare dingen te gaan doen maar zal toch nog maar een keer op het dagpact gaan staan om de dansmuis stevig aan de ketting te leggen. Dagpact: renaldo61 knakker

Mogge. Op naar dag elf. Meen ik. Ik raak de tel alweer een beetje kwijt. Ik ga vanaf hier niet meer elke dag op het pact. Niet omdat ik overweeg om weer iets te gaan drinken. Maar de eerste basis is goed. En ik sta al op het jaarpact. Werken, alweer. Fijne dag allen. En sterkte voor hen die worstelen. Altijd moed houden.

Geen enkel probleem. Ik vind het juist wel prettig als het hier een beetje een levendig geheel van interacties is.

@Kohtje: Dank voor je uitgebreide en persoonlijke reflectie hierboven. Dat geeft mij stof tot nadenken. Ik zit mij nu af te vragen in hoeverre het niet drinken voor mij vermoeiend is. Het geeft mij wel een enorme stoot energie, maar wellicht dat juist die stoot ook vermoeiend is verongelukken met de lome kabbel van de alcoholische roes. Verder wil ik natuurlijk ook graag bewijzen tegenover mijn omgeving met het niet-drinken, maar de diepste overtuiging komt echt wel uit mijzelf, ook nu al. Dit vind ik een mooie zin.

Zeker. Nu nog de juiste dokter erbij vinden. Kick your habits zit niet hier in de buurt. Maar er is keus volop, ook in de negorij waar ik woon.

Ik geloof oprecht niet dat dit toen het geval was.

Met dat laatste ben ik het zeer eens. Maar ik denk wel dat daarbij therapieën, bijeenkomsten handvatten, nieuwe inzichten, etc. kunnen opleveren. Net zoals hier op het forum. Maar er zit ook een boel tussen waar ik weinig mee kan.

Dat is een mooie prestatie renaldo en een felicitatie waard. Ik nader dag 10. Dagpact: renaldo61 knakker Fijne dag allen. Ik haast mij naar het werk.

Ik zou ook wel heel graag goeie hulp krijgen Rosie. Alleen heb ik in het verleden ook ervaren dat er een hoop tussen dat mij weinig opleverde. Ik zoek wel degelijk, maar ben daarbij kritisch. Ik geloof dat een groot deel van de theorie van de verslaafde patronen mij wel helder is. Op rationeel niveau bedoel ik, dat hoeft niet meer met cognitieve gedragstherapie in kaart te worden gebracht. Mijn probleem zit erin dat ik ondanks al die inzichten op bepaalde momenten alle alarmbellen wel hoor rinkelen en heel goed weet hoe ik het anders had moeten doen, maar dat ik mij daar dan niks van aantrek. Express keihard door rood fietsen. Dan moet ik of zien te proberen in een vroeger stadium al signalen te herkennen met iets van ACT, of ik moet met bepaalde therapieën (hypnotherapie of misschien EMDR?) proberen direct toegang te krijgen tot mijn onderbewuste. Want daar zit een koppeling hardnekkig verkeerd. Het liefst heb ik dat ze mijn hersenpan openzagen, de motorkap omhoog zetten, het draadje weer op de juiste manier aansluiten, en zeggen dat was het meneer, u kunt weer veilig de weg op. Dat zal wel teveel kwikfiks gedacht zijn door de alcoholist, maar het zou wel mooi zijn.

Toch heb ik zelf op mijn bezopen momenten de indruk dat ik dan juist helemaal niet ben ‘zoals ik echt ben’. Ik accepteer wel eventueel wel die malle vergroeiing in mijn kop, maar niet het gedrag dat er soms uit voortkomt. Dat wil ik juist omleiden. En dat mijn omgeving dat ook wil snap ik. Maar ik waardeer wel je lieve, vriendelijke woorden. Het doet me dezer dagen best veel ook eens wat aardigs over mezelf te horen namelijk. Dus dank.

Het is nog volop nacht, maar ik rits de nieuwe dag alvast open. Goedemorgen. Ik lig al een tijdje snotterend wakker, niet door alle emootsies maar door een snel oprukkende verkoudheid. Dan rook je al acht dagen niet meer, ben je weer aan het hoesten. DAGPACT knakker

Dank allemaal voor jullie reacties, ik stel dat erg op prijs. Het lukt mij niet om op alles in te gaan, maar vind het best bijzonder dat zoveel mensen hun best doen om hun lampje op mijn pad te laten schijnen. De hoofdmotivatie voor mij om voorgoed met de drank (en ook met roken) te willen stoppen komt uiteraard uit mijzelf. Ik wil nooit meer de slaaf zijn van de verslaafde patronen die mijn leven zo lang hebben verstikt en bovendien mij de laatste jaren helemaal niets, nul, hebben opgeleverd. Dat is mij echt wel duidelijk, al heel lang. Maar ik denk wel dat het goed is mij rekenschap te geven wat mijn gedrag voor invloed heeft en heeft gehad op mijn vrouw, op mijn gezin. Dat weet ik wel, maar voel ik niet ten volle, moet ik enigszins schoorvoetend toegeven. Terwijl ik over het algemeen best een vriendelijke en invoelende jongen ben, kan ik in mijn excessen als een blinde egoïst tekeer gaan. Dat mijn vrouw daar harde grenzen aan wil stellen begrijp ik heel goed. Zij moet ook haar eigen leven, en dat van onze kinderen bewaken. Maar het helpt mij niet van de verslaving af te komen denk ik. Het doet mij eerder vluchten in de heimelijkheid vluchten. En precies dat is mijn grootste gevaar. Altijd geweest. Daar raak ik steeds meer van doordrongen. Ik hoop juist dat het mogelijk zal zijn dat er een sfeer van volledige openheid en het liefst enig begrip komt. Niet om ‘lekker mijn gang te kunnen gaan’, integendeel. Maar omdat ik voor mijzelf er steeds meer van overtuigd raak dat dit de beste garantie is op duurzame abstinentie. En natuurlijk kan mijn vrouw, mijn familie, van daaruit haar of hun eigen conclusies trekken. Ook dat snap ik heel goed. Mijn eigen frustratie bij zulke gesprekken is dat mijn eigen oprechte inzichten soms zo makkelijk terzijde worden geschoven. Omdat ik tenslotte de alcoholist ben die toch heeft laten zien hoe vaak het op mijn manier fout ging. Buitenstaanders kunnen (begrijpelijkerwijs) vaak niet vatten dat je soms donders goed weet welke kant het op had gemoeten, maar dat je desondanks vaak trefzeker de tegenovergestelde richting in fietst. Ik denk ben er intussen wel van overtuigd geraakt dat ik enige hulp van buitenaf goed kan gebruiken. Maar niet elke hulp is effectief. Maar als ik protesteer word ik er soms vrij snel van beticht dat ik hulp afhou of ‘alles weer zelf wil oplossen’. Dat heb ik in het verleden ook vaak gedaan, dat maakt het er allemaal niet eenvoudiger op. Maar ik ben momenteel zuiver en oprecht in mijn zoektocht. Een eigenwijze flikker met een duidelijke mening en een grote mond, maar ook een bang en hulpeloos mannetje die niet meer zo goed weet waar hij het moet zoeken.