knakker

En voor ik u nog verder ga vervelen klauter ik uit bed om de kruidenrub in de procureur te gaan masseren. Vanavond pulled pork uit de slowcooker 🙂

Een gedichtje. Gewoon omdat het zo mooi is.

Vandaag is Annie MG alweer 30 jaar dood. De tijd raast voort. Gisteren was het Annie MG Schmidt dag hoorde ik, maar dat is in Huize Ezel ongemerkt gepasseerd. Vandaag wil ik een lans breken voor de Heen-en-weerwolf uit Pluk van de Petteflet. Als kind was ik daar als de dood voor. Maar pas toen ik het boek 40 jaar later aan mijn kinderen voorlas bleek hij eigenlijk heel erg lief en eenzaam. Zo ziet u maar. Nooit te snel oordelen.

Mogge mensen. Na een paar dagen flink bikkelen op het werk vandaag eindelijk een dag vrij. Lekker wel. Van de weeromstuit ben ik om 4 uur wakker. Ik droomde dat mijn vrouw bij mij weg wilde. Maar ze ligt tot mijn opluchting nog vredig naast mij te slapen, en voor zover ik weet zijn er geen plannen in die richting.

Rietsj 🙂🐧

Nee nee, ik heb niet gedronken en vind het leven doorgaans verre van kut. Ik bedoelde slechts dat ik dat songfestivalliedje eergisteren voor het eerst hoorde. En dat c'est la vie is een instelling waarmee ik zelf het leven doorgaans graag trotseer, maar ik besefte me door het bericht van bumperjim dat je op de echt slechte momenten bitter weinig zult hebben aan deze dooddoener.

Nu houd ik me weer even koest hoor 🙃

Voor @Yana ook een bloem. Een heel veld. Gewoon omdat ik je leuk vind.

En ik mis @Reacher. En @Quinn. Nog steeds. Kom terug. Toe?

Voor @Lika. Om de moed erin te houden.

Mogge. Tot eergisteren was het mij gelukt om te mijden, maar toen kwam onze songfestivalinzending ineens in het jeugdjournaal dat ik met mijn zoontje keek. Wat een verschrikking. C’est lalala vie. Ja, dat is het leven. Maar wat als het leven kut is?

Wat een nachtmerrie @bumperjim. Heel veel liefde, wijsheid en troost gewenst voor jullie allen. Wees mild voor haar.

Haha ja. Of als je nadat je handen wel netjes heb gewassen, maar niet grondig gedroogd, omdat dat altijd zo kneiterlang duurt met die blazers van tegenwoordig. En dat er dan ineens een nieuwe collega is als je naar buiten loopt. En dan je dan een klein beetje een nattig handje moet geven. Dan wil ik eigenlijk die persoon gerust stellen. Maar om te zeggen: dat is geen urine hoor, maar gewoon water. Dat is ook zo wat.

Verder schrik ik ervan dat vrouwen blijkbaar zoveel herrie maken. Ik idealiseer het andere geslacht soms, en ging er vanuit dat zij heel rustig en zonder geur hun behoefte deden. Maar nee. Weer een droom aan scherven.

Oe ja, die vermeende anonimiteit van het toiletbezoek op het werk. Ik poep nooit op het werk omdat ik vind dat iedereen dat thuis behoort te doen. Maar sommige collega’s lappen dat doodleuk aan hun laars. En dan sta je in de kaklucht van een ander. Dat is al niet leuk. Maar wat te doen als je dan onschuldig uit dat stinkhokje loopt en een collega wil na jou naar binnen. Moet je dan zeggen: dat was ik niet hoor, die lucht hing er al. Dat is ook raar. En bovendien verdacht. Net doen alsof er niks aan de hand is werkt ook niet. Dan roddelt men achter je rug over jou. Ik tob daarover.

@Jannigje traditiegetrouw luister ik vandaag de Johannes Passion. Zing jij die dit jaar nog? En - ik durf het eigenlijk nooit beter te weten dan Bach - maar vind jij ook niet dat hij de Johannes had moeten afsluiten met Ruhet wohl in plaats met dat zouteloze koraaltje dat nu het slotstuk ervan vormt?

Ja, het is wel jammer dat de bombarie de boodschap vertroebelt. Ik dacht eerst: daar is weer een boekverkoper die het forum volblaft met berichten en weer weg is. Maar deze praatte terug, dat was wel leuk. De discussie over dit onderwerp vind ik altijd wel interessant. Verslaving als ziekte waartegen men de rest van zijn leven moet strijden. Of verslaving als dwangmatig gedrag waarbij het vooral als een opluchting voelt wanneer je je eenmaal van je ketenen hebt weten te bevrijden.

Goed je weer eens te lezen Jannigje. Is u een weinig overstelpt vandaag? Ook voor jou: Goede Pasen.

Hallo weer eens. Een beetje reuring op het forum vandaag, gezellig. Interessant wel om zowel de bijdragen van @Cici100 maar ook de reactie van veel forummers op hem te lezen. De vorm van zijn berichten roept ook bij mij wel weerstand op, maar met de inhoud ben ik het voor een groot deel eens. Ik zie verslaving ook niet als een hersenziekte, maar eerder als een dwangmatig patroon van gedragingen. Wat overigens bij mij bepaald niet tot de conclusie leidt dat het daarmee altijd eenvoudig is er vanaf te komen.

Mogge. Geen nieuwe kansen vandaag Claudius? Vanochtend zwijgen hier de vogels. Straks naar een begrafenis, ik geloof dat er drie mensen komen. De eenzaamheid van het leven weerspiegelt zich in de dood. Cocaïne, heroïne, de hele flikkerse zooi. Ja, lieve jongens en meisjes, zo zien jullie maar waar drugs en alcohol toe kan leiden. Maar we houden de moed er in.

Terwijl het de heersende mode is om je blind te staren op ellende en narigheid worden we ook nog steeds omringd door bizar veel moois. Aan ons de taak dat op te merken en in het geheugen op te slaan. Even knippen met de vingers. Naar het evangelie van Daniël Lohues.

Gewekt worden door de zang van de merel die via het open raam binnenrolt. Mooie dingen. Intussen heeft de houtduif zich erbij gevoegd. Wat een prutser is dat dan zeg. Verder ben ik erg tevreden met het resultaat van twee dagen ploeteren in de tuin. Gisteren de tuin propvol bollen gezet, die deze zomer kobaltblauw gaan bloeien. Een zwarte lelie, als eenzame koningin daartussen. En anemoontjes, want die zijn zo lief. Als pessimist zijnde denk ik al dat er wel weer niks van op zal komen. Zo kan het alleen maar meevallen. Vandaag een flinke wandeling op het programma in de Biesbosch. Daar heb ik erg veel zin in. Ik geloof dat mijn levensvreugde voor een groot deel wortelt in de natuur.

Ojee. Ik wist niet dat ik bij tuincentra ook al moest opletten. Nu heb ik gewoon gifbloemen gehaald en hebben de vlinders het nakijken. Wel heel mooie gifbloemen: astilbe, die zien eruit om te knuffelen. Ik heb ze ook in volle bloei gekocht. Het is niet zozeer dat ik het geduld niet heb om de bloempjes rustig in hun eigen tempo groot te zien worden. Maar nu weet ik zeker dat ik ze in elk geval even heb zien bloeien. Want hoe liefdevol ik ze ook met mijn gietertje besprenkel, meestal halen ze dat niet bij mij. ('Sag mir wo die Blumen sind, wo sind sie geblieben.)

Terwijl overal de natuur prachtig begint te bloeien is het in mijn tuin een dorre boel. Ik vind tuinieren best leuk en zou graag groene vingers hebben, maar die heb ik niet. Ik ben een zwarte Koning Midas: alles wat ik aanraak sterft. Toch probeer ik de moed er ook dit voorjaar gewoon in te houden. Straks fiets ik naar het tuincentrum om wat vrolijke bloeiers uit te zoeken. En de kussens eindelijk naar buiten. Het wordt een mooie dag mensen. Geniet ervan!

Mogge Fonny. Was jij snotdorie net een paar tellen eerder met jouw dagdraad. Ik zal de mijne sluiten en de tekst overhevelen.