Jen

Hoi, ik breek even in. Nog niks gelezen, maar ik zie wel een aantal bekende namen. Even behoefte om te crashen, heb het erg zwaar vandaag. Het goede nieuws is dat ik al meer dan twee maanden droog sta. Het vervelende nieuws is dat ik kerst totaal onverwachts alleen moet doorbrengen. Mijn man kwam normaal vandaag thuis na veertig dagen opname voor manische episode, maar hij is dit weekend onverwachts in een psychose beland en zit nu in een afzonderingskamer. Ik weet niet hoe ik de dag moet doorkomen. Drinken zal ik wel niet, maar ik kan niet meer.

Ashes to ashes, David Bowie

En uitdaging vind ik een rotwoord. Als mijn werkgever een toffe uitdaging voor me heeft, dan weet ik wel hoe laat het is.

Sterkte rapilos. Verlies van ouders voelt een beetje ontheemd, vind ik. vond ik. Hmm, hoop dat dit niet deprimerend klinkt. Ik wil iets begripvol zeggen, maar vind niet de juiste woorden. Knuffel dan maar.

Smart, bedoel je dat ik ervan mag uitgaan dat ooit, wellicht, mijn kwaadheid vanzelf zal slijten?

Mooie draad. Is het niet mogelijk om jezelf te vergeven,Meya? Wat betreft het uiten van emoties als je kinderen er zijn. Ik kom uit een gezin waar emoties niet geuit werden, zeker niet door mijn ouders.Zonder mijn ouders dat kwalijk te nemen, zo waren ze nu eenmaal: ik denk niet dat dat gezond was voor mij. Eigenlijk voel je het als kind toch wel aan. Vragen hoef je volgens mij niet steeds te beantwoorden. Aangeven dat je ergens niet graag over praat, kan ook een eerlijk antwoord zijn.

Soms begrijp ik mezelf niet. Ik zit met veel kwaadheid in mij, mijn huidige psychiater vindt mijn kwaadheid terecht, iemand van mijn zelfhulpgroep noemt het"gezonde kwaadheid". En toch. Gisteren een redelijk boze mail gestuurd (eigenlijk eerder kil een sarcastisch dan boos), en nu voel ik me weer schuldig. Het is alsof ik mezelf het recht ontzeg om kwaadheid te uiten. Ik weet niet goed waarom dat zo is.

Te grootse plannen... Dat zie ik bij mijn man vaak. Ik vraag al drie jaar om het tuinhuis af te werken, maar nu is hij ineens bezig met wilde ideeën voor ons balkon. Enfin, misschien compenseren we elkaar. Zelf zie ik alles a al mislukken voordat ik begonnen ben :-)

Haha, dank je vol. Ja we zijn de tuin een beetje aan het herinrichten. Ik heb nooit zin om eraan te beginnen, maar eigenlijk kan het soms wel rustgevend zijn.

Misschien kinderachtig, maar ik ben trots op mezelf omwille van iets heel kleins. We konden in de buurt gratis tuinplanten gaan halen, maar toen kwam ik te weten dat de vrouw waar ik ze moest halen een vriendin is van mijn oudste zus. Met die zus heb ik een tijdje geleden gebroken(met reden vind ik zelf), en ik was dus bang voor eventuele vragen. Toch maar doorgezet en er was eigenlijk niks vervelends of moeilijks aan. Wat ben ik toch een stomme angsthaas.

Klinkt mooi Lars. Fijn om te lezen.

Sorry. De vaak gemaakte fout pubertijd irriteert me om de een of andere reden mateloos.

Ik heb erg hard de neiging om te schreeuwen dat het puberteit is.

Niks hoor, stoort me allemaal niet. Ik erger me er gewoon ook niet aan als een man vergeet om de bril naar beneden te doen.

Dus jij wil dat ze in de tuin gaan?

Haha, ik heb het eigenlijk altijd raar gevonden dat mannen de wc bril naar beneden moeten doen. Misschien vinden zij het wel praktisch als wij hem naar boven doen.

Mem klinkt wel gezellig vind ik. Bij ons in de familie beginnen de kinderen hun ouders ineens aan te spreken, en ook tegenover andere mensen te benoemen, als oma en opa wanneer ze kinderen hebben. Ik vind dat om de een of andere reden erg storend

Misschien is het ook gewoon cultuur gebonden. En gedeeltelijk subjectief. Ik vind het raar dat mijn man mama en papa zegt, omdat dat voor mij kinderlijk is. Hij vindt moeder en vader dan weer raar.

Het klopt ook niet helemaal wat ik zeg. Bij situaties wat ikzelf bij betrokken ben, heb ik wel degelijk oordelen, soms een beetje te uitgesproken zelfs. Enfin. Ik vind jouw toon overigens niet verkeerd,Lars, eerder gewoon een respectvolle uiting van je mening.

Hoe ouder ik word, hoe minder oordelen ik heb. Raar is dat.

Spud, het is een bekend probleem, dat gedoe met ge en gij en u. Als je ermee bent opgegroeid, moet je er natuurlijk niet over nadenken :-)

En voor ouders gebruik ik ons moeder en ons vader.

U zeggen we eerder achter een voorzetsel. Hoe gaat het met u, bijvoorbeeld. Dan is u geen beleefdheidsformule. Zonder voorzetsel is het ge of gij.

Geen zin om te slapen, maar hoor het niet al te laat te maken. Morgen een "date" op de hondenspeelweide. Spannend :-)

Vandaag ineens probleemloos terug op forum. Gisteren kreeg ik een probleem met de "volledige versie". affijn, geen ban dus, leek me al vreemd. Spirit, raar misschien, maar in zekere zin ben ik jaloers, ik word maar zelden verliefd. Als ik erover nadenk, is dat maar een stomme gedachte, want die verliefdheid ooit op een getrouwde man als getrouwde vrouw, was eigenlijk vooral vervelend. Het is me wat.