Na een aantal weken piekeren heb ik besloten ( en ook gedáán, daarnet!) om te solliciteren op een andere baan. Man man man, wat vind ik dat moeilijk! Het oude vertrouwde achterlaten, vooral de mensen waarmee ik werk, en kiezen voor een zeer intensieve baan met allemaal vreemde mensen! Maar ik voel me niet meer goed daar waar ik nu zit. En opeens, vannacht, tussen het muggen-doodslaan, bedacht ik me dat genoeg genoeg is. Ik bepaal mijn eigen leven. Ik ben er klaar mee. Maar oh oh, wat haal ik me op de hals, studie is ook nog niet klaar...ik zou nou wel een glas wijn lusten. Doe ik niet, maar toch wel opvallend dat dit na bijna 5 jaar zich zo opdringt. Ik ben bekaf nu, na de gemaakte keuze om op Verzenden te drukken.
Maar goed, rust op de plaats en nu maar afwachten. En gaandeweg het traject hoef ik pas echt een beslissing te nemen. Wat moeilijk toch allemaal, kies ik voor gemak en de automatische piloot en ietwat verveling, maar toch gemak en vertrouwd of voor nieuw en groei en hernieuwde enthousiasme en .....
En wat als het tegenvalt? Teruggaan naar waar ik nu werk zit er dan niet meer in.....
Ik ben moe van mezelf.