Rudy

Mijn somberheid bestond uit teleurstellingen en een negatieve denkwijze over alles wat op mijn pad kwam. Ik stond nergens bij stil en mijn omgeving bevestigde mijn negatieve gedachten en wat ik over hen had geleerd. Ik was makkelijk te beinvloeden en altijd met anderen bezig. Anderen en de omstandigheden bepaalden grotendeels mijn stemmingen, omdat ik niet met die omstandigheden om kon gaan. En wie staat er als tiener bij stil dat het bevrijdende hemelse gelukzalige gevoel van één schnapps de eerste tekenen van een verslaving zijn? Nadat ik ben gestopt met drinken was mijn wereld nog steeds een chaos. Ik heb daarin mijn weg gevonden mede dankzij de professionele hulpverlening en de AA organisatie. Mijn relatie was mede door het drinken ten einde. Uit elkaar gegroeid en voor het eerst kreeg ik weer aandacht van mensen van het andere geslacht. Voor je het weet wordt je meegesleurd in een draaikolk van oningevulde verlangens. De roes van de verliefdheid, het heimelijke gevoel begeerd en geliefd te zijn. De wonderschone fantasiën. Je maakt toekomstplannen voordat de oude rommel is op geruimd. Verliefdheden in het eerst jaar van inventariseren, het is zo herkenbaar, maar levensgevaarlijk voor je nuchterheid. Blacky het is niet voor niets dat in AA het verhaal de ronde doet van het eerste jaar een hond of een plant te nemen. Als beide na één jaar nog leven denk dan eens aan een relatie. Er zit een kern van waarheid waar verliefden vaak de ogen voor sluiten. Het is verschoonbaar. Liefde of geluk zijn niet het resultaat van bepaalde omstandigheden. De omstandigheden zijn het resultaat van liefde en geluk. Eenmaal het geluk en de vreugde terug in mijzelf hervonden ben ik gaan nadenken over een relatie als welkome aanvulling van mijn nieuwe leven zonder drank. En als je er voor open staat, kun je nergens zoveel leren over jezelf als in een relatie. Iedereen een fijn weekend toegewenst, hou het droog pak de eerst niet en leef per dag. Rudy....

Jij bent ondankbaar. Ik herken die woorden, zij zijn me met de paplepel ingegoten. Enerzijds voelde ik me daarom schuldig, anderzijds had ik er geen idee waarom? Eindelijk gestopt met drinken zijn mij de de ogen geopend over dat ondankbare kind. Alles is vroeger(tegen mijn zin in) voor mij gedaan En hier zit de kern van veel van mijn latere problemen. Nu en dan mocht ik zelf wat doen maar dat ging niet snel genoeg dus werd nagenoeg alles uit mijn handen genomen. Ik deugde nergens voor, het medeleven was klein, de teleurstellingen groot. Ik protesteerde als ik voelde dat mij te kort werd gedaan,maar werd weggestuurd. Ik was een ondankbaar kind. Ik was afhankelijk gemaakt van mijn ouders. Mijn weerstand was uit angst voor de afwijzing gebroken. Ik werd een braaf aangepast kind zonder afweermechanisme. Ik heb niet de gelegenheid gehad in een veilige omgeving te experimenteren en te ontwikkelen. Ik heb deze "kijk op de wereld" en bepaalde gedragspatronen van mijn mijn ouders overgenomen en in mijn wereld toegepast. Ik kocht een t.v als goedmaker na een ruzie, strooide met bloemen omdat ik niet wist hoe anders en misbruikte seks als pasmunt in conflicten. Ik wist het verschil niet eens tussen seks en genegenheid, ik kende het verschil niet tussen lust en liefde. Ik raakte verslaafd , stopte met drinken en ontdekte andere normen en waarden in het leven die mij onbekend waren. Ik voelde weer vreugde en verdriet maar tegelijkertijd het gemis van een liefdevolle jeugd. Enigszins met beide voeten op de aarde terug gekomen heb ik mijn ouders aangesproken over hun verantwoordelijkheid en mijn gemis. Weer was ik het ondankbare kind, want zij hadden toch krom moeten liggen voor mijn opvoeding die ik overigens jaren achtereen heb terugbetaald in kleine maandelijkse termijnen toen voor het eerst ging werken. Althans zo voelde dat toen. Ik dacht zelfs dat mijn ouders recht hadden op dat geld. Verdrietig, ja. Bovenstaande evaring heeft mij het onderscheidt doen inzien van voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde. Dat je niet anderen, maar alleen jezelf kunt veranderen. Dat het hunkerbrein alleen vervangen kan worden door Liefde en nergens anders door. Rudy.

Bambam pijn is een voorwaarde voor geestelijke groei. Eenmaal de oude pijn verwerkt en een plaats gegeven wordt ze leefbaar. Je kunt er mee omgaan in het heden. Ook dat betekend dat je op de goede weg bent. Het verleden is het heden. Rudy

Dromen is het verwerken van onderliggende problemen. Het betekend dat je op de goede weg bent. Rudy.

Blacky wie schrijft die blijft. Rudy

Goedemorgen. Vooral in het begin is een aantal dagen weken en maanden niet meer drinken een reden om feest te vieren. De overwinning groots vieren en jezelf eens lekker verwennen, genieten van de overwinning. Iedereen die de afgelopen dagen iets te vieren heeft gehad van harte gefeliciteerd. En ondanks alle goed voornemens toch gedronken? Pak de draad zo snel mogelijk weer op, bekijk het leven per dag en laat de eerste staan. Naar mijn mening bestaat ADB alleen in de vorm van geheel vrijwillige abstinent blijven. Wanneer je hier schrijft dan neem ik aan dat er problemen zijn met drank. Ik heb tot nu toe geen alcoholist meegemaakt die door te minderen met drinken van zijn alcoholisme is afgekomen. In tegendeel, minderen houdt de verslaving in stand. Denken in plaats van zes, twee glazen te kunnen drinken is een illusie gebleken. Een kapitale denkfout. Het lost de achterliggende problemen niet op en het dagdagelijkse dankpatroon wordt er nauwelijks mee doorbroken. Ik heb mijn drankpatroon weten te doorbreken, door definitief te stoppen met drinken. Nu en dan komt in situaties het oude onverwerkte naar boven, vroeger een reden om te vluchten in de drank. Tegenwoordig kies ik voor het lange termijn traject met zijn positieve effecten in plaats van het korte traject door vergetelheid in de drank te zoeken. Dit ADB forum heeft ook voordelen, mensen raken zich ervan bewust dat ze i.p.v minderen beter helemaal kunnen stoppen met drinken. Ik denk niet dat ik uit mijn schijnwereld was gestapt door alléén maar op dit forum te schrijven, er is meer voor nodig om de verslaving op afstand te zetten. Allemaal een heerlijke droge dag toegewenst. Rudy.

Benthe ik las mijn naam en had op dat moment geentijd meer terug te schrijven. Mijn betrokkenheid bij mensen op dit forum is niet minder geworden maar ik heb helaas geen tijd over vanwege van alles en nog wat. Een goed teken kun je zeggen, maar het is kiezen of delen. t Is het een of het ander. Mensen die mij kennen weten mij wel te vinden en dat is goed zo. Als ik me niet volledig kan inzetten beperk ik me meestal door nu en dan te reageren middels een PB. Ik lees een stukje van RJB en denk dan terug aan de tijd toen ik pas gestopt ben met drinken. Ik schreef ook over onverwerkte pijnlijke verdrietige ervaringen uit het verleden. Inmiddels heb ik mijn oude pijn verwerkt en kan er nu mee omgaan in het heden. Het verleden is het heden. De geschiedenis herhaalt zich want miljoenen keren vóór ons zijn mensen gestopt met drinken en het is een herinneringstocht geworden naar wie wij zijn geweest alvorens onze gevoelens en emoties werden verboden meestal door onze opvoeders, met desatreuze gevolgen voor later. Mijn leven is daardoor een overlevingstocht geworden van ruim 35jaar totdat ik stopte met drinken en kon beginnen aan het verwerken van het leed waardoor mijn leven niet meer leefbaar was. God zij dank, denk ik weleens, was er drank, die me nu en dan vergetelheid bood De druk was even van de ketel. De dagelijkse spanning gebroken, maar helaas kon ik zoals met veel dingen in het leven, ook met drank niet omgaan. Ik wilde zolang mogelijk in de roes blijven en raakte verslaafd. Maar zoals je ziet ben ik er goed uitgeraakt en ik heb mijn leven weer op de rails. De kracht van dit forum zit in het vertellen over ervaringen hoe aan het leven weer kleur te geven zonder erbij te drinken. Geen makkelijke opgave. Het vergt discipline en kritisch blijven kijken naar onszelf. Mijn leven is er zonder drank niet gemakkelijker op geworden maar kleurrijk en boeiender.. Benthe een fijne avond toegewenst. Rudy...

Rufes Anna Ferry een dikke proficiat met het behaalde resultaat. In het proces naar volwassenheid is tijd een onbelangrijke factor. Degeen die vanmorgen het vroegst is opgestaan is vandaag het langst nuchter. Een fijne dag allemaal. Rudy.

Hey Bambam en Marieke, ik denk dat het aantal jaren dat men niet meer drinkt onbelangrijk zijn. Niet meer drinken betekend niet per definitie dat je ook goed bezig bent. Ik ken mensen binnen de AA die nog maar een jaar bezig zijn en emotioneel meer inhoud hebben dan iemand die 15 jaar bij AA is. Vanochtend hoorde ik zeggen dat hij, die vanmorgen het vroegst is opgestaan vandaag het langst nuchter is. Duidelijker kan het niet verwoord. Groetjes van Rudy..

Mooi geschreven Blacky, eenmaal je vriend geaccepteerd ben je nooit meer alleen en je hoeft nooit meer bang te zijn. Het is moedig je leven in handen van die ander te durven geven. Voor mij is er nog een facet wat ik wilde toevoegen, waaardoor mijn hele leven is verandert. Mijn HM heeft onvoorwaardelijk lief en die onvoorwaardelijkheid liefde gezien in het licht van mijn kindertijd heeft me duidelijk gemaakt, hoe voorwaardelijke liefde eruit ziet. Ik heb daardoor de oorsprong van mijn gevoel en emotie uit mijn kindertijd herontdekt. Weer gaan voelen hoe ik me vroeger voelde voordat mijn emoties werden verboden. Het is het referentiekader van mijn nieuw leven geworden waaraan ik samen met de AA mensen aan tafel en AAlectuur zoals de 12 stappen wekelijks werk. :heart:telijke groet Rudy..

Omdat ik gisteren vluchtig de draad heb doorgelezen en geentijd om te antwoorden vond ik het beter om van mijn gedacht een thema draadje te maken. Misschien herkent iemand zich erin. Ik heb eens nagedacht welke rol de controle in mijn leven heeft gespeeld. Controleren speelt best wel een belangrijke rol in het dagelijks leven maar dwangmatig iedere minuut van de dag controleren is wel wat te veel van het goeie. Dat laatste deed ik.. Heeft dat met zelfvertrouwen te maken? Met angst en oneerlijkheid? Met minderwaardigheid of een natuurlijk afweermechanisme dat niet goed tot ontwikkeling is gekomen.? Perfectionisme en faalangst? Minderwaardigheid en wantrouwen? Jaloersheid? Ik denk dat niet goed kunnen omgaan met bovenstaande ingrediënten voldoende reden zijn om blijvend te moeten plannen en controleren. Ik wilde niet betrapt worden op oneerlijkheid, ik wilde dit soort pijnlijke situaties vóór zijn, omdat daarmee geconfronteerd, ik wist dat ik ze niet kon handelen. Ik denk ook de kern van mijn gedachten en mijn gedrag. Denken en keuze maken vanuit angst en vanuit de slachtofferrol. Ik wilde geen pijn en verdriet meer in mijn leven. Het was teveel ineens. Daarom wilde ik het leven steeds vóór zijn door te plannen en te controleren. De controle is geleidelijk aan weggevallen door te stoppen met drinken, meer zelfvertrouwen te kweken, eerlijk te zijn, angsten te doorbreken, omleren gaan met mijn natuurlijke kwaadheid , geen reden meer hebben tot jaloersheid dus mensen weer gaan vertrouwen, en een rotsvast vertrouwen dat alles weer goed komt. Perfectionisme bestaat niet en in overleg met mezelf heb ik mij toestemming gegeven om fouten te mogen maken. Sterker nog, veel fouten waar ik me vroeger voor dood geneerde kan ik nu hartelijk lachen. Ik hoef niet perfect te zijn. ik mag fouten maken en zeggen dat ik iets niet kan. Het woord "maar" achter iedere zin heb ik geschrapt en ik heb "sorry"leren zeggen. Ik heb geleerd mensen om hulp te vragen en kritisch blijven kijken naar mijzelf en mijn omgeving horen ook thuis in dit rijtje.. Ik durf het leven op me af te laten komen en dat heeft er toe geleid dat ik spontaner durf te reageren. Mijn leven is er na gestopt te zijn met drinken niet makkelijker op geworden, wel boeiender. Al met al een heel leerproces. In het NU leven betekend ook dat verwachtingspatronen en controleren overbodig zijn geworden. Rudy.....

Fran een prachtig nummer, speelde ik vroeger veel in een melancholische bui inclusief drankje. Anna pas als je eigen pijn uit het verleden is verwerkt kun je de ander helpen zijn pijn te doorgronden en medelijden wordt dan medeleven. Het is goed voor het zelfvertrouwen. Ik was bang geworden de ander te kwetsen omdat ik uit ervaring wist hoe pijnlijk het leven kan zijn. maar wat ik (nog) niet wist was de oorzaak van mijn pijn . Tien jaar geleden ben ik na een intensief persoonlijk onderzoek mijn eerste herinneringen uit mijn verleden tegen gekomen. de eerst omslag in mijn geestelijk emotioneel leven. Ik zag in gedachten mijzelf als kind van een verjaardag naar huis lopen en hoe dichter ik bij huis kwam hoe sterker bij mij het beklemmenden en verdrietige gevoel van vroeger terug kwam. Het gevoel dat me alles werd afgepakt, zo ook mijn blije stemming van het verjaardagsfeest. Volgens mijn moeder was het niet mogelijk dat ik bij de familie waar ik verjaardag had gevierd plezier had gehad. Deze antwoorden brachten me in opperste verwarring. Nu denk ik dat zij jaloers was op mijn nog zo onbevangen omgaan met het leven, want als kind speelde ik muziek, speelde toneel, voetbalde, won alle eerste prijzen met gedichten opzeggen en had het naar mijn zin. Alleen dat thuiskomen en luisteren naar de tegenstrijdige berichten van moeder was pijnlijk en maakte me verdrietig. Ik begreep toen niet waarom. Ik heb dan ook op jonge leeftijd besloten om mijn vreugde en blijdschap niet meer met haar te delen. Ik heb later nooit meer iets gedeeld met mijn medemensen. De angst en de verwarring was inmiddels te groot geworden. Achteraf een rampzalige beslissing en bij die ene is het niet gebleven. Anna, het verleden verwerken en een plaats kunnen geven voegt alleen maar meer kwaliteiten aan het leven toe. Je komt op een punt waarop je in welke relatie met mensen dan ook geen genoegen meer neemt met minder. En dat is Anna waar het om draait....geen genoegen meer nemen met minder... Geen vent in huis waarbij je moet inleveren. Veel mensen komen armer uit een relatie dan ze er voorheen zijn ingegaan. Storten zich vol overgave in de volgende met de vuilnisbelt van de vorige achter zich aan en dat kan niet goed gaan. Anna je komt er vast en zeker. Ik accepteer mensen zoals ze zijn, dat betekend niet dat ik zoals vroeger over me laat lopen. Voor mij houdt acceptatie in dat ik mij niet meer zo laat behandelen als vroeger. Ik introverte man van vroeger, weet sinds kort een glimlach op de gezichten van mensen te toveren, sterker nog, als ik naar de diepvries kijk springt die op ontdooien, maar dat is een grapje..haha een fijne dag vandaag... Rudy

Bambam veel plezier in het casino en hand op de knip... Rudy.......

Goedemorgen, vroeg uit de veren, maar lichamelijk zit ik nog niet echt lekker in mijn vel. Vandaag vertrek ik terug naar mijn lief in België. Ik wil met jullie een stukje geschreven door Toon Hermans delen. Als ik mijn tien liefste woorden mocht kiezen, zou het woord NU daar zeker bij zijn. Zoals in zoveel gevallen, was het een fantastisch gebeuren in slechts twee letters. Minder kan niet. NU is duidelijk, men heeft er geen veertien lettergrepen voor nodig. Toch is het niet eenvoudig het kleine woord te begrijpen, te doorvoelen, te weten wat het is. Wie het NU beleeft met hart en ziel , en met open ogen, heeft begrepen wat het leven is. Ik heb er lang over gedaan. Te lang misschien. Maar NU begin ik het NU te begrijpen, en daarom is het nu nog niet te laat. Je kunt per dag maar één dag leven, per uur maar één uur, per minuut maar één minuut, als je dat onderkent is het NU van moment tot moment een geschenk" (overdrijvende wolkenvelden) Een moment stil staan bij alles wat ik doe en ervaar om me heen. Niet al vooruit kijken naar de dag van morgen, maakt, dat het leven in het NU voor mij een stapje dichterbij is gekomen. Het is daardoor rustig geworden in mijn hoofd en terugkijkend naar hoe het is geweest ontroerd me dat. Tranen komen niet meer uit de fles maar uit het hart. Een fijn weekend allemaal. Rudy

Altypend e was je me net voorbij gestoken... Water. Voor de goede orde zal ik mijn tekst onder jou draad plakken. Saluut... Rudy

Zie andere draad..... Mick........ dagdag....

Hey Bammetje alles in orde? Rudy

Water.. dat zijn de geschenken die je op den duur krijgt door niet meer te drinken. Heb een goeie dag Rudy

Stien van harte gefeliciteerde met je verjaardag en de resultaten behaald door niet meer te drinken. Geschenken zijn het. Tel per dag je zegeningen. Om op mijn verhaal van gisteren terug te komen. Tapas ...en lotgenoten...ik heb geen moeite met visites als ze maar kort zijn. Dit weekend heb ik regelmatig in de keuken gestaan om de visite even te ontlopen. Ik heb in veel keukens gestaan en vond het werk leuk maar zenuwslopend. Mijn vader heeft vroeger, zoals met alles ging, dit werk voor mij gekozen. Zelf zou ik nooit voor dit vak hebben gekozen. Vroeger nodigde ik mensen uit puur en alleen maar om mijn drankje veilig te stellen. Achter alles wat ik deed en besloot zat een drankgedachte. De planning en snelheid waarmee ik door het leven ging had alles te maken met tijd winnen om te kunnen gaan drinken zonder dat iemand het merkte. Nu dit leven met drank is weggevallen wordt ik geconfronteerd met mijn weerstand tegen parties en feesten en grote groepen mensen. Maar ik heb mij voorgenomen om alles wat moeilijk is aantepakken en me er niet meer met een Jantje van Leiden zoals vroeger af te maken. In groepen voel ik me nu na jaren steeds beter op mijn gemak. Ik ga b.v nu naar een vergadering zonder mij voor te bereiden. en dat is voor mij een grote stap voorwaarts. Het grote probleem is denk ik dat ik mij vroeger voor alles wat in mijn nabijheid gebeurde verantwoordelijk voelde. Dank zij verandere inzichten heb ik begrepen dat mijn verantwoordelijkheid van vroeger een andere is dan die van nu ik niet meer drink. Ik heb begrepen dat ik niet altijd mijn mond open hoef te doen om de conversatie op gang te houden en het welslagen van een feest niet van van mij alléén afhangt. Ik kon er voorheen niet tegen als de boel stil viel. Ik kreeg dan het gevoel dat iedereen op die momenten mijn kant op keek. Ik zat maar te wachten op het verlossende woord en tussentijds brak het angstzweet me uit. En dat Tapas dat is een stuk van vroeger waar ik met mijn ouders als een gedresseerd aapje, keurig net in het pak, op visite ga en pas wat mag zeggen als ik een teken krijg. Ik wilde veel vertellen en was ik aan de beurt, was ik het kwijt en zat van de opwinding met een mond vol tanden te wachten op het verlossende woord van mijn ouders.. Het huilen stond me nader dan het lachen. Mensen lachten,.... ik dacht, mij uit...ik voelde me belachelijk gemaakt. Ik schaamde me. Ik werd bang voor visites, bang om weer uitgelachen te worden. Deze ervaring en de ontstane angst heb ik een levenlang met me mee gedragen en gelukkig heb ik ..nu ik niet meer drink ...enig inzicht gekregen in deze situatie. En dat is een stuk wat blijkbaar nog niet helemaal is verwerkt. Maar komt tijd komt raad en aldoende leer ik me te gemakkelijker te bewegen in feestelijk kringen zonder te veel onrust in mijn lijf. Tapas..zoals jezelf schrijft zal ik ook nooit een feestbeest worden, maar ik wil wel bereiken dat ik zonder me dood ongelukkig te voelen naar een feestje kan gaan en daar ook zonder me schuldig te voelen ieder moment weer kan vertrekken. Ik wens jullie ondanks het onstuimige weer een rustige alcoholvrije dag toe. Rudy....

dag allemaal... Bijlezen is niet te doen, dus maar gelijk met de deur in huis gevallen. Lieve mensen het weekend is geslaagd. Leuke visite gehad, goed gegeten en veel wijn over gehouden. De overgebleven drank meegegeven aan de pa van mijn vrouw. Als afsluiter moesten wij vanmiddag naar een verjaardag en voorlopig vind ik het mooi geweest. Het vreemde of achteraf niet vreemd is dat een feest geven of naar een feest toe gaan voor mij meer een straf is dan een aangenaam verpozen tussen vaak mensen die ik niet ken. Als ik weet dat ik naar een feest moet word ik overvallen door onaangename gevoelens van vroeger. En ik raak die gevoelens met de negatieve gedachten niet makkelijk kwijt. In plaats van op de vlucht te slaan (te gaan drinken) praat ik erovermet mijn vrouw en probeer me op dat moment aan een positieve draad vast te klampen om verder te kunnen. Ik heb begrepen dat ik vroeger veel verkeerde keuzes heb gemaakt en te veel tegen mijn zin in gedaan, nooit mjn hart gevolgd, daar was ik te bang voor. Ook vroeger was ik een man die geen drukte kon verdragen, niet van feesten hield en toch in de horeca terecht kwam. Ik had sloten drank nodig om mij te kunnen handhaven. Om de onaangename gevoelens van de ontkenning en niet nee durven zeggen weg te spoelen. Ik voelde me doodongelukkig. Ik kon geen contacten leggen met mijn medemens maar in de horeca en restauratieve voorzieningen waar ik heb gewerkt was dat geen probleem... ik speelde een rol. Mijn leven was één groot toneelstuk. Ik speelde een rol in een rol. Deze gevoelens spelen mij steeds parten als ik naar een feest moet of thuis visite krijg. Eenmaal de positieve draad te pakken en de feestdag dichter bij komt, slaat mijn stemming om als een blad aan de boom. Nu en dan verlies ik het contact met mijn gasten naar nu heb ik begrepen is dat niet waar. Ik verlies het contact met mezelf en voel me dan verloren. Vroeger was dat het moment om te gaan drinken nu zoek ik mijn vrouw op ...zij knijpt in mijn hand om me te zeggen dat ik niet alleen ben.. Het waren gezellige dagen, goed voor het verstevigen van de familieband. Ik zal nooit een feestnummer worden en vind dat niet erg. Ik ben daarom zoals ik vaak heb gedacht, geen saaie man. Mijn kwaliteiten liggen op een ander terrein wat ik, sinds ik gestopt ben met drinken, aan het verkennen ben. Het bevalt me wat ik mee maak, ik voel me daarbij niet meer ongelukkig. Liefde is niet het resultaat van bepaalde omstandigheden. Bepaalde omstandigheden zijn het resultaat van liefde... Een fijne avond allemaal.. Rudy...

Helena het is vervelend dat je vriendinnen je niet serieus nemen met je probleem van verdikken. Ze krijgen door jou een spiegel voorgehouden en dat vinden mensen die niets aan hun situatie willen doen niet leuk. Aanvaarden is het beste wat je kunt doen. Op het moment ik mijn drankverslaving aanvaarde gingen er deuren open die voordien gesloten waren gebleven. Pas na het accepteren kon ik aan mijn verslaving gaan werken.. Na het stoppen met drinken begint het eigenlijke leven pas. Uit de schijnwereld stappen. Ik wens je veel sterkte, blijf schrijven want schrijven is ook verwerken. Rudy...

Safi.. Als je zus met respect omgaat wat je haar hebt toevertrouwd, vind ik vertellen over je verslaving eerder moedig dan jezelf onderuit halen.. Het is een onderdeel van het verwerkingsproces wat begint als men stopt met drinken en daar is vertrouwen eerlijkheid en respect voor nodig. Rudy........ En nu ben ik echt weg.......

Ja Corinne...tussen de soep en het hoofdgerecht.. Rudy..

Benthe toen ik nog dronk ging er minimaal een halve liter cognac in de groc. Er waren genoeg andere middelen voor handen om mijn ziekte te bestrijden, maar ik koos voor de groc. Ik was vaak ziek, ik had véél grocs nodig, werd er niet beter van, alleen steeds grokkieerder Rudy...

Als ik mezelf bij de kladden neem kom ik tot de conclusie dat toen ik dronk ik zoveel mogelijk contacten zocht in het drankmillieu. Ik ondervond daar weinig weerstand en mijn drankje was gewaarborgd. We waren zielig altijd de underdog. De wereld was een zooitje vond ik en iedereen was het roerend met me eens. Iemand van buiten mijn kennissenkring vertelde me op een keer dat ik mijn drankgebruik eens in de gaten moest houden. In mijn hoofd is deze mens duizend vreselijke doden gestorven en ik liep er nadien met een grote boog omheen. Ik was kwaad liet dat niet blijken, ik voelde me betrapt iemand had door wat ik zo goed mogelijk geheim probeerde te houden en kroop in mijn schulp. Ik ben niet gestopt met drinken ik liet niet merken dat ik me betrapt voelde maar innerlijk heeft de waarschuwing van de ander me wel wat gedaan. Blijkbaar moet Iemand anders dan de meest dierbaren de verslaafde op zijn verslavingsgedrag wijzen anders dringt het blijkbaar niet door en gaat deze zijn eigen uitgestippelde weg en daar is geen spelt tussen te krijgen totdat hij zelf toegeeft machteloos te staan tegen over drank. Intussen komen mijn nieuwe vrienden en kennissen uit andere kringen dan de kroeg en dat is goed zo.... Rudy.....