Spring naar bijdragen

Jannigje

Forumdeelnemers
  • Aantal bijdragen

    7.374
  • Geregistreerd

  • Laatst bezocht

  • Gewonnen dagen

    41

Alles door Jannigje geplaatst

  1. Jannigje

    Za 20 feb 21

    En dan te bedenken dat ik vroeger een ochtendmens was, het kan verkeren.
  2. Jannigje

    Za 20 feb 21

    Maar dat is midden in de nacht voor mij!
  3. Jannigje

    Za 20 feb 21

    Het lijkt mij fijn om eens met je mee te lopen langs de IJssel, het lijkt me zo ruimtelijk en rustgevend. Maar ja, jij wilt liefst zo weinig mogelijk mensen zien, dus dat is misschien nog even een lastig punt. Dit is enkel een suggestie van mijn kant, je hoeft er niets mee, het mag wel.
  4. Jannigje

    Za 20 feb 21

    @Quinn, jij zei ergens deze week dat je @Larsmist, ik heb dat ook. Vaak zelfs heel erg. Ik hoop zo dat hij nu ergens is waar hij het goed heeft!!
  5. Jannigje

    Za 20 feb 21

    @nancy, hoe is het nu met je?
  6. Jannigje

    Za 20 feb 21

    Dus toch! Ik dacht dat het aan mij lag en niet aan de wind.
  7. Jannigje

    Za 20 feb 21

    Ik weet het niet goed @Harp, ik heb al weken zo’n onbestemd “zwaard van Damocles “ gevoel. Onrust, heel veel onrust, een vervelende spanning.
  8. Jannigje

    Za 20 feb 21

    Mooi weer, dus tijd voor een fietstocht, een knooppunten tocht. Op papier lijkt dat altijd korter dan het in werkelijkheid is heb ik weer gemerkt. Het bleek best flink te waaien, en geloof het of niet, het voelde alsof ik hem 3/4 van de tijd tegen had, wat niet kan als je beginpunt ook het eindpunt is. Mensen liepen zonder jas, veel mensen op de racefiets en flink wat motoren. (de motorclubs hebben ook weer de leuke fietsroutes ontdekt helaas). Ik zag sneeuwklokjes, anemoontjes en rook voor de eerste keer dit jaar de geur van gemaaid gras. Goh ja, dat is ook zo, zo ruikt dat. En her en der nog resten ijs in de sloten, wonderlijk die snelle omslag. Mijn stemming? Rond het nulpunt. Nu eerst maar thee, misschien scheelt dat een punt.
  9. Ooit tijdens een Afrika reis kregen wij hetzelfde advies van de reisleider. Ik had regelmatig gesprekken met echte macho mannen die zich ver verheven voelen boven de vrouwen. Met mijn allervriendelijkste glimlach en stem vroeg ik hen dan bijvoorbeeld waarom hun vrouwen zich drie slagen in de rondte werken en zij ‘s middags al uren lang met elkaar bier zaten te drinken. Of bv een gesprek over God die de man toch echt superieur had gemaakt, de vrouw was daarom ondergeschikt aan de man. Er weer allervriendelijkst legde ik dan uit dat wij daar in Nederland toch echt heel anders over dachten. Het was echt ongelofelijk hoe wij van beide kanten dingen tegen elkaar konden zeggen in toch redelijke harmonie, terwijl wij het totaal oneens waren. De lokale vrouwen deden er wel het zwijgen toe als de mannen spraken. Ze zullen ons ongetwijfeld ook hebben gezien als rare, vreemde Europese vrouwen met heel vreemde gewoontes en opvattingen. Ik vind het reuze spannend, maar de glimlach en de vriendelijke benadering werkte fantastisch. Uiteindelijk waren we her roerend eens dat we het totaal met elkaar oneens waren, maar in ieder geval gebeurde dat ik een vreemd soort harmonie.
  10. @Cleo66, lastig zo’n dame. Misschien zit er ook een deel testen in van haar/hun kant? Zij verwachten blijkbaar veel, misschien proberen ze je bewust of onbewust uit, kijken hoever ze kunnen gaan?( Ik heb vroeger nogal eens zulke mensen gehad, vandaar mijn opmerking ) Mogelijk zit ik er helemaal naast, dat hoop ik voor je. Wat de anderen ook al zeggen: thermoskan mee en zelf pauze nemen. Makkelijk gezegd, lastig om te doen. Sterkte!
  11. Goedemiddag. Mama is verdrietig en mama is teleurgesteld zijn killing. Mama zwijgt (lang!) en negeert ook.
  12. Ik heb de neiging om nu niet verder te lezen, dagpacter van de dag? Leuk hoor. Hierna kan het alleen maar minder worden.
  13. Opgelucht ben ik ook, niet meer al het gedoe!! Dankbaarheid voel ik bij vlagen, dat gaat parallel met hoe ik me verder voel. Als ik me somber voel, vind ik het moeilijk om dankbaar te zijn. Dan kan ik bijvoorbeeld nog wel dankbaar zijn voor mijn huis, of dat ik geen geldzorgen heb, dus voor de basale levensbehoeften , maar verder strekt die dankbaarheid dan niet.
  14. Ik ben wel trots op het feit dat ik een paar verslavingen de baas ben geworden, zonder het gevoel van trots overigens. Geen idee hoe ik dat uit moet leggen. Misschien is het meer het idee dat ik een forse prestatie heb geleverd, zonder het gevoel dat bij trots hoort? Want trots mag eigenlijk niet, zoiets. Het voelt niet als iets dat me is overkomen, ik heb er keihard voor gewerkt.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...