Jannigje

Ach Lars, wat ontzettend akelig! Zij durfde zelf de stap niet te zetten en heeft jou gebruikt om zover te komen. Ik kan me voorstellen dat je je behoorlijk genomen voelt. Ik wens je veel wijsheid en sterkte Lars, ik hoop oprecht dat je keuze om naar huis te gaan goed uitpakt voor je. Er zal veel op je af komen, ik hoop dat je de kracht hebt om het zonder drank aan te kunnen. Ik denk aan je en duim voor je

“Onbehagen, vrees, spanning, stress, zorgen, - allemaal vormen van angst – worden veroorzaakt door een overmaat aan toekomst en een tekort aan aanwezigheid. Schuldgevoelens, spijt, wrok, grieven, treurigheid, bitterheid en elke vorm van niet kunnen vergeven worden veroorzaakt door een overmaat aan verleden en een tekort aan aanwezigheid. Eckhart Tolle Even een bericht van mij. De boeken en mensen waarover op de dagdraad wordt gesproken, ken ik niet. Ik kan daar dus niet over meepraten. Bovenstaande uitspraak kreeg ik vanmorgen in mijn postbus. Als ik dit op mijzelf toepas, heb ik veel "overmaat aan toekomst", nogal wat "overmaat aan verleden" en een behoorlijk tekort aan aanwezigheid. Ik had vier dagen geen internet, vanaf afgelopen maandag weer wel, maar ik heb nauwelijks geschreven. Ik voel me somber, ben heel lusteloos en voel me lichamelijk niet goed. Gisteren ben ik wel naar het museum gegaan, misselijk en wel. Ik had hoofdpijn, was kortademig en niet "bezield" zal ik maar zeggen. Het was een kwestie van volhouden en er het beste van maken. Wat ik lastig vind, is te weten of dit door de extra medicatie komt of dat ik dit "zelf" ben. ​Ik zie weer als een berg tegen elke dag op, heb nergens zin in. Ik doe dingen om mijn dagen te vullen, omdat ik afspraken maak (om te zorgen dat ik toch bezig blijf en me niet volledig isoleer). Ik kan het niet goed uitleggen, maar ik voel me eerlijk gezegd ellendig. Het voelt alsof ik al weken met die medicatie bezig ben, maar het is pas week 3, dus ik moet doorzetten en geduld hebben, maar dat valt me zwaar Wat ik "normaal doe" als ik me zo voel, is me terugtrekken, dat heb ik al eerder geschreven. Ik merk weer de tegenstrijdige gevoelens in mijzelf: dit niet willen versturen, dit niet willen laten weten, versus de behoefte om te vertellen en te delen hoe ik mij voel. ​En dan vervolgens bang zijn dat degene die dit leest mij een zeur vindt en geen zin heeft in dat eeuwige sombere gedoe van mij. Om dan daarna te denken dat die opmerking wel weer een slachtofferige manier van aandacht en goedkeuring vragen is. En nu "moet" ik gaan sporten. Wederom hoop ik op helpende endorfientjes. Moet ik mij wel eerst aankleden

Ik heb zelf geen ervaring in dit opzicht Lars, maar een vriendin van mij wel. Zij hebben jaren lang, ieder op hun eigen manier hun best gedaan, maar zij konden elkaar niet bereiken, niet echt.Het maakte haar heel verdrietig en zij voelde zich erg machteloos. Hoe het voor hem was, weet ik niet, want hij praatte er niet over. Ik hoorde dus vooral de verhalen van mijn vriendin en verder zag ik hoe hun interactie was. Jaren lang was er onbegrip (van beide kanten), een gevoel van machteloosheid (merkbaar bij mijn vriendin) en verdriet en pijn. Niet vervulde verwachtingen, achteraf bleek, niet te vervullen verwachtingen. Het heeft lang geduurd voor er meer duidelijkheid kwam in mogelijke oorzaken. Uiteindelijk werd de diagnose gesteld en vielen veel puzzelstukjes op hun plaats. Dat was verre van gemakkelijk, maar wel nodig. Zij zijn uiteindelijk gescheiden, hebben ieder een eigen leven. Maar samen hebben ze het nu beter dan ooit. De verwachtingen naar elkaar toe zijn veranderd. Het is niet gemakkelijk, maar ze hebben wel een manier gevonden. Ze gaan zelfs samen met de kinderen op vakantie (vergat ik er bij te zetten)

Lars wat vreselijk verdrietig en moeilijk allemaal

[quote name="smart" post="971818" timestamp="1457350380" Ha Jannigje, je bent er weer; je werd gemist! Zeg dat wel..... die afhankelijkheid van stroom, het net.... ja, dan ben je blij als het weer in orde is! Tot later! Fijn om gemist te worden. Smart

Home made producten doen mij altijd denken aan de zelfgemaakte bessensap van mijn moeder, onovertroffen, heerlijk.

http://thumbs.dreamstime.com/x/slak-6773542.jpg HALLO, DAAR BEN IK DAN! Ik heb een boodschap van Jannigje: ze kon jullie niet bereiken, inderdaad geen internet (letterlijk). De postduif heeft ze gezien, maar die wou niet terug vliegen. Iets met arbeidsvoorwaarden?

Goedemiddag allemaal Na vier dagen weer online, vervelend hoor zonder internet. Ik heb wel weer gemerkt hoe afhankelijk ik/we ervan zijn geworden. Ik moest nog e.e.a. regelen, maar dat gaat tegenwoordig allemaal via het internet, dus dat lukt dan niet. Geen telefoonnummer te vinden dat ik kon bellen, nou ja uiteindelijk gelukt. Ga je bellen, krijg je een bandje: in geval van problemen, bezoek onze site www............. Tja, dat was dus nou net het probleem. Dan "natuurlijk" ruim 10 minuten in de wacht.

Nee Yvonne, niet vergeten, maar ik had geen internet. Helemaal afkicken dus. Mijn gewicht 74 kg. Streefgewicht 70 kg.

Goedemorgen allemaal. Hier regen en natte sneeuw, toch maar de deur uit om te gaan sporten. Tot later

Dat is precies wat ik bedoel Smart.Bv. : Moeder die somber was, moeder die dagen zweeg. Nooit een verklaring, nooit een antwoord op vragen. Als kind kon ik alleen maar bedenken dat het dan mijn schuld wel zou zijn. Dit was het patroon in ons gezin. En ja, het antwoord is zelf vragen stellen, checken of wat ik voel en denk klopt. En als dat niet kan, bijvoorbeeld bij mijn zus, dan wil ik "haar last" er niet meer bij hebben. Zij wil niet met me praten, geen uitleg geven. Dat is vaker gebeurd en altijd heb ik gedacht dat het vast wel mijn schuld zou zijn, ook al had ik geen idee wat ik fout had gedaan. Nu denk ik: nee, dit ligt niet bij mij, dit is haar stuk. Ik begrijp niet wat er is gebeurd, ik kan niets bedenken wat ik verkeerd heb gedaan, zij heeft redenen die ze me niet wil zeggen. Dat is aan haar, maar dat is niet mijn schuld. Dat is voor mij factor B. Ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben? Nu eerst maar slapen

Geen puf meer om bij te lezen, doe ik morgen wel. Ik ben moe van het zingen, wel een goede moeheid. Welterusten allemaal, sweet dreams

Oei, oei, oei! Bolletje zit jij in Tanzania?

http://st.depositphotos.com/1695366/1400/v/950/depositphotos_14003567-Cartoon-Exhausted-Woman.jpg Ik ben er weer. Willen jullie me tegenhouden als ik nog eens met zo'n jonge man op stap wil? Ik heb er de kracht niet meer voor

Sinds 2 weken heb ik aanvullende medicatie, ik kan nog niets zeggen over het resultaat. Wel merk in een aantal bijwerkingen: heel moe, meer hoofdpijn, slechter slapen en meer spanning in mijn geest en lijf. Ik droom ook weer, heftige dromen. Nu heb ik die vaker, dus ik weet niet zeker of die door de medicatie komen. In mijn dromen komen nogal eens dezelfde thema's voor, maar nu heb ik 2 x achter elkaar een "nieuw thema" gedroomd. Dromen laten zich moeilijk vertellen, maar het komt er op neer dat ik in mijn dromen mijn best deed om goed te doen voor anderen en dat de uitkomst teleurstelling, verdrietig zijn (van hen), veroordeling en afwijzing was. En ik stond er bedremmeld bij, begreep helemaal niet wat er aan de hand was. Ik had "het"goed bedoeld, had mijn best gedaan om het de ander naar de zin te maken, maar het mislukte faliekant. Waardoor het mislukte, zag ik niet in mijn dromen, dat stuk was er niet. Ergens gebeurde iets wat ik niet begreep, waar ik blijkbaar schuldig aan was zonder het te weten, te begrijpen. En het ergste was: degene die zo teleurgesteld ed. was, wilde er niet over praten! Ik kwam er dus niet achter wat er nou eigenlijk aan de hand was. Opeens leken de puzzelstukjes in elkaar te vallen en zag ik een plaatje. Een plaatje dat nieuw was, maar dat ik toch wel herkende. Eigenlijk kende ik het plaatje al, maar ik wist het nog niet of het was nog wat versluierd Ik zag: A 2 (= kwadraat) + B 2 = C 2 Ik ben A2 De uitkomst (teleurstelling ed.) is C2 En daartussen de grote onbekende B2, de "de uitkomst volledig veranderende" B2 Ik heb B altijd ingevuld als: het ligt aan mij, in ben fout, ik ben niet goed genoeg, het is mijn schuld etc. Omdat er nooit gepraat werd, kwam ik er niet achter wat B was. En ik was zo bang (geworden) dat ik niet durfde vragen. Het enige wat ik kon bedenken was dat ik de oorzaak van de slecht uitkomst was, dat moest haast wel. Alle keren dat mijn moeder verdrietig was maar niets wilde zeggen? Mijn schuld Zus die contact verbreekt en niet wil zeggen waarom, überhaupt niet met me wil praten. Mijn schuld. En opeens viel het kwartje, zag ik het plaatje: die onbekende factor waardoor mijn welgemeende pogingen uitlopen op verdriet en Ellende, waardoor ik zo bang ben geworden in contacten ben IK NIET. Ik maak fouten, ben soms onhandig, maar ik ben wel een goed mens dat erg haar best doet. Die factor B is niet van mij, dat ben ik niet. Wat het wel is en hoe verder? Daar ga ik mee aan de slag. Wordt vervolgd. Weer een lang verhaal geworden.

Ha Blondie, ik heb net je draad gelezen. Ppfffff, jij legt de lat inderdaad hoog. Ken je deze: als je de lat (te) hoog legt, ga je er altijd onderdoor? Moet je horen wie het zegt hoor, wat ik ben zelf zo'n de-lat-altijd-veel-te-hoog-leggen type

Smart, jij vroeg naar de griepprik? Ik heb hem gehad, ben wel ziek geworden in januari, dat duurde ongeveer een week. Dus niet wat menigeen hier nu meemaakt. Of dat door die prik komt, weet ik natuurlijk niet.

Yvonne, vorige week was ik te laat, maar ik wil graag meedoen. Dus ik zal morgen mijn (Streef)gewicht doorgeven. Stok achter de deur, altijd goed.

Voor alle zieken: jullie hebben al veel zon toegestuurd gekregen, dus van mij krijgen jullie vitamientjes

Dit plaatje gaat niet over bijltjes, maar ik vind hem zelf wel geweldig

Beterschap Lars, hier is een kopje thee voor je. Lars, hoe stel jij je een weekend thuis voor als je vrouw niet echt blij is met je thuiskomst? Je zegt zoveel als "dan heeft ze pech", maar kun jij er dan wel van genieten? Levert het juist niet veel extra spanning op? En is het dat waard? Ik kan zelf erg slecht tegen dat soort spanning en ik zou daar dan graag aan willen ontsnappen. Dat maakt me extra kwetsbaar. Is dat ook geen groot risico voor jou? "

Hoor je morgen Nadia, ik moet weer gaaaaaaaaaaaan

Hoezo Vol? http://2.bp.blogspot.com/_2Ex_Fcu6HyA/S7zHR794n1I/AAAAAAAAAK4/753T2iuqFVc/s1600/Angel%20copy.jpg Ben weer weg, druk, druk, druk