Jannigje

Hoop ik ook voor je Lars.

Goed idee Lars

Vandaag gaat het gelukkig wat beter Lars, na een akelige week. Ik heb vanmorgen het ZH gebeld of ze al weten wanneer ik opgenomen wordt voor de ingreep. U krijgt bericht.... zucht. Maar ik was assertief en heb doorgevraagd. Volgende week hoor ik wannneer ik aan de beurt ben. Als met "meezit" is het dan twee weken later. Dat neemt een beetje spanning weg. Lief dat je het vraagt

He bah, heb je dat weer Lars! Spannend!!! Ik duim voor je!

Oei Herstel, wat akelig, zo'n beneden buurman! Sterkte

Oohh, ik mag geen appeltaart meer voorlopig, teveel gegeten de afgelopen tijd. Oké, daar begin ik morgen mee. Nu toch lekker een stukje taart van Lars. Heeft iemand de slagroom?

Goedemorgen

Sterkte Berlioz!! Wat een rotsituatie Goed nieuws Herstel, fijn voor je

Jopie

Maar hoe doe je dat dan, dat "leven". Ik weet niet hoe dat moet.

Ietje en Skyer: gefeliciteerd

Soms zit het mee, zelfs bij mij, blijkt Ik aan het sjouwen, zucht, kreun, auw. Wilde ik een nieuwe pot gaan halen, hoor ik buiten een enorm kabaal! Oei, te laat, hij is er al. Ik gauw naar buiten één en al verontschuldiging..... zegt die lieve man: laat maar staan mevrouw, ik spuit er wel omheen. Maar alles moet toch leeg? Ja eigenlijk wel, zal later ook wel moeten voor de schilders, maar van mij mag u het nu laten staan. Joechei! Ik moest nog 10 grote potten. Scheelt weer. Lars

Lijkt me fijn Jopie en Smart

Sterkte Boletje, Lars, Lika en Herstel. En Fleur. En wie het verder nodig heeft. Suikertje hoe is het? Ik zelf onder andere! Ze zijn nu de galerij aan het schoonspuiten boven mij, dat betekent dat alles klets nat is! En al die kletsnatte potten mag ik nu weer door mijn huis naar het balkon slepen. Waar ik eerst weer alle duivenpoep op moet gaan ruimen. Bah! Het moge duidelijk zijn, ik voel me waardeloos vandaag: erg somber, pijnlijk lijf, hoofdpijn. Toch maar aan de slag.

Ik probeer me niet terug te trekken, maar dat is moeilijk. En ritme en regelmaat is wat me nu absoluut niet lukt. En daar baal ik dan weer van en geef ik mezelf voor op mijn kop. Helpt ook niet. Dat wandelen, moet ik eigenlijk van mezelf, lukt me niet. Stom vind ik dat! Waarom doe ik dat niet elke dag! Waarom kook ik niet gezond, waarom eet ik niet regelmatig? Waarom ga ik niet op tijd naar bed? Waarom doe ik dat allemaal niet? Waarom niet? Het lukt me niet, ik voel me zo lam geslagen! Sorry ik kan het niet uitleggen.

Begeleiding is een rekbaar begrip Sita. De psychiater "vindt alles best". Wil je geen pillen meer? Dat is goed. Wil je wel pillen? Dat is ook goed. Dat klinkt misschien wat flauw, maar haar maakt het niet uit. Ik ben gestopt omdat ik de bijwerkingen niet meer kon verdragen en omdat ik uitging van een leveroperatie. De levertumor schijnt ook verantwoordelijk te zijn Voor sommige symptomen, alleen kan niemand zeggen van welke in in welke mate. Om het effect te kunnen beoordelen, wilde ik ook zonder AD zijn. Nu gaat die operatie niet door maar krijg ik een andere behandeling. Nu met medicatie. Een van de twee is een vorm van chemo, daar kan ik ook last van krijgen. Ik wil weten wat door wat komt. Althans dat was mede het plan, maar nu weet ik niet of ik dat aankan. Maar in deze fase nieuwe AD zie ik ook niet zitten. Ik heb nog wel een soort na-therapie omdat de groepstherapie is gestopt, maar zij is niet voor medicatie en vindt dat im. Let proberen dit vol te houden.

Vrije dag kun je op veel manieren opvatten

Ik kan me goed voorstellen dat het beangstigend is Lars, en ik snap ook dat het moeilijk is om hulp te vragen. Daar weet ik alles van. Maar soms moet je wel om niet te verzuipen. De kunst van zelf doen, maar niet alleen ben ik ook nog niet machtig. We moeten het allebei proberen denk ik. Wat ik zelf zo moeilijk vind is dat ik vaak niet eens goed uit kan leggen hoe ik me voel en welke hulp im eigenlijk nogig heb. Dan komt er soms ongevraagd "hulp" die welliswaar goed bedoeld is, maar waar ik niets mee kan. Dat is voor mij regelmatig een reden im dan maar mijn mond te houden. Herken je dat? Ik hoop dat je kleindochter gauw weer opknapt.

Welterusten

Het gaat niet zo goed met me, dat is eigenlijk een understatement. Ik weet niet goed of het een reactie is op de afgelopen maanden of dat het komt omdat ik geen antidepressiva meer slik. Ik voel me emotioneel heel wankel. Emotioneel zijn vind ik op zich niet erg, het is nu misschien een beetje te, maar dat geeft niet. Maar het ongrijpbare, akelige, wanhopige gevoel dat er steeds is, kan ik heel moeilijk verdragen. Die pillen deden blijkbaar veel met mijn hormonen, want ik heb weer heel veel opvliegers. Dat is vervelend, ik kan weer opeens kleddernat zijn, maar dat is bijzaak. Wat ik heel moeilijk vind, is dat ik opeens in een enorme put val, ik voel me dan angstig en totaal ontdaan en weet niet waar ik het zoeken moet. Daarna komt dan het zweten en weet ik weer: o shoot, dit is er weer één. Dat gebeurt me ook 's nachts, dat is pas akelig. Geen enkele relativering in die uren. Ik ben er wakker van geworden!! En geloof me, wakker liggen en je wanhopig voelen is erg, maar wanhopig wakker worden is zo mogelijk nog erger. En juist als ik me zo voel is het zo moeilijk om contact te maken. Dus ik moet alle zeilen bijzetten om me niet terug te trekken. Er was op het nieuws dat een of andere zanger een eind aan zijn leven had gemaakt, mijn reactie daarop is voor mij veelzeggend. Ik benijd hem, hij hoeft niet meer. Dat is een veeg teken. Daarbij voel ik mij lichamelijk ook niet goed. Ik denk regelmatig weer aan verdoven: weg met die rot gevoelens. Maar drinken doe ik niet. En zo weer de nacht in.

Fijn Bol

Kanonne, dat is ook wel erg veel!!! Ik moet er niet aan denken! En dat werk!! En die LAT!! Zo herkenbaar. Opeens schiet het me weer te binnen: " als je de lat te hoog legt, da je er altijd onderdoor" Tja, moet ik ook maar weer vaker aan denken. Sterkte! Knuffel van mij

Mooi Lika, een goed voorbeeld voor mij. Ik vind je dapper, echt waar.