Jannigje

Dank lieve Reacher, Lika en Smart Ik heb een voorstel voor een nieuwe therapie, moet ik maar eeens overleggen met de GGZ deskundigen: je neemt een clubje depressieve, angstige mensen en laat hen, in een testsituatie, een experiment ondergaan dat weeeeeekkken gaat duren. We noemen het ...... eh..... omlerengaan met zakendiejeabsoluutnietindehandhebt. Te lang? Oke. ZDJANIDHH? Mmm, klinkt niet, niet pakkend genoeg. Afijn, ze wonen ergens, tijdelijk, zeg een flat met een balkon vol planten. Tja hoe kom ik er op he? Geen idee, valt me zomaar in. Dan geef je ze weken van tevoren te kennen dat er "werkzaamheden" komen, maar je zegt niet wat en wanneer. Geweldig toch!! Wat een goede testsituatie! Laat maar komen die onzekerheid en angst! Onderga het maar!!! Wij staan klaar voor je ( dat weten ze bij de GGZ nog niet hoor, van dat klaarstaan, moeten we het nog over hebben). Afijn, dan geef je de proefpersonen na weken een nieuwe brief: vanaf maandag kunnen we komen! Paniek natuurlijk bij die lui? Wat betekent dat? Komen ze maandag of niet? Wat moet ik nu doen? (En ggz observeren he ). Oke, deze keer niet te lang de spanning opvoeren. Laat ze maandag inderdaad maar komen. En die arme depressievelingen werken zich een slag in de rondte, ze hebben helemaal geen tijd om somber te zijn. Bang wel, hhmm..... En als ze tussendoor opeens stukjes gaan schrijven op een of ander forum dan spreken we hen aan op hun ontwijkende gedrag. Weglopen? Smoesjes verzinnen? Niets ervan! Schrobben nu, de spuitgasten zijn weg. Nu de kans grijpen om dat balkon goed schoon te maken!! En daarna laten we hen weer wachten, wachten op de schilders. Weten ze niet wat ze moeten doen, Ha! O ja en dan zeggen we ook nog dat er aan de andere kant ook werkzaamheden plaats gaan vinden, en ook dan zeggen we niet wat en wanneer. Laat ze maar in onzekerheid! Loslaten moet ze leren! Angst onder ogen zien! Hulp vragen! Zullen we er ook nog een stuk fysiek ongemak bij doen, of is dat overdreven? Sorry, ik draaf nu misschien een beetje door. Tsjonge , misschien toch niet zo'n goed plan? Want ik had nu al lang weer op mijn donder gekregen dat ik niet aan het schrobben ben nu de ijzers heet zijn. Wat een vreselijke mensen, beetje sadisme is hen niet vreemd. Nu maar weer schrobben. Straks komt een vriendin helpen, voor het eerst dat ik dat hier toelaat. Alle gekheid (deze was niet bewust) op een stokje, zij komt met liefde en ik vind het spannend en eng. Maar ik aanvaard het wel. Schiet ik toch opeens weer vol.

Ach Herstel, ik maar piekeren vanmorgen "wie je dan was", beetje traag van begrip hier. Het kwartje is gevallen Dank je, ik heb besloten dat ik me niet meer druk ga maken. Ik ga eens kijken of ik dat langer dan een paar uur vol kan houden. Misschien moet ik een nieuw mini-dagpact beginnen getiteld: VANDAAG MAAK IK ME NIET DRUK. En me dan iedere dag aanmelden en afmelden. Vrees dat ik het niet ga redden, maar het is de moeite van het proberen waaard. Meer liefhebbers?

Ha lieve Smart, eindelijk weer eens een reactie van mij. Geen idee wat ik wil schrijven eigenlijk, kan niet zo goed rustig denken en voelen nu. Ik wil wel steeds lezen en reageren maar dan wil ik ook graag iets zinnigs zeggen en dat weet ik dan weer niet. Ik denk vaak aan je, je woonsituatie, het wel-of-toch-niet-contact met je dochter. Al de andere dingen die je bezig houden. Je onderzoekt, leert, valt misschien eens of struikelt, maar je staat steeds op en leert blijkbaar. En dan lees ik dat je je best redelijk tevreden noemt. Hoe mooi is dat!? Weet je nu of je mag blijven wonen? Het lijkt me vreselijk uit zo'n paradijsje weg te moeten! Het roept bij bij een enorm gevoel van onveiligheid op, dat stukje gaat over mijzelf, dat realiseer ik me heel goed. Ik voel me onveilig in mijn eigen situatie. Verandering daarin maakt me bang, terwijl het waarschijnlijk hoog nodig is. Het gekke is nu wel dat ik ramen en deuren open moet doen en alles van zijn plek moet door de werkzaamheden. Dus ipv mij op te sluiten op mijn relatief veilige balkon moet ik veranderen, naar buiten (=bijvoorbeeld de voorkant waar ik opeens zichtbaar ben voor iedereen) en hulp vragen En dat is eng!! Dus ja, dan kom ik vanzelf weer bij de angsten. Zie je, wil ik iets zinnigs schrijven voor je, ben ik alleen maar over mijzelf bezig. Ik ga maar weer schrobben. Fijn dat jij er bent.

Ik dacht dat ze mijn hele balkon schoon zouden spuiten, maar nee, alleen het betonwerk plafond. Moet ik zo gaan boenen. Hou ik niet van. Planning: het schilderwerk begint aan de andere kant van het blok, het kan dus nog weken duren voor ze bij mij zijn. Dan hou ik de planten maar aan de voorkant zei ik.( Ik blijf niet slepen!) Daar gaan ze ook aan het werk mevrouw! Wanneer?? Tja. Loslaten!!,! Nu eerst maar boenen, en dan de 10 grote en 10 kleinere bakken maar weer naar buiten. Dan staan er nog 20 grote bakken aan de voorkant! Die ga iK nu echt niet opnieuw door mijn huis slepen, nu niet. Ik ben moe.

Het regent! Geen pijpenstelen, maar straalregens! Goedemorgen

DIt mag in de krant: ik was eerder dan Yvonne. . Dus geheel verse thee voor mij vandaag! Dank je Yvonne. ZZB: ik dacht hetzelfde. Ik heb nooit refusal gebruikt, dus ik weet niet of je daar bijwerkingen van hebt en of je het mag blijven gebruiken voor langere tijd, maar het lijkt me wel rustgevend als het wel kan. Lars, jammer van gisteren, weer terug naar kleinere stappen. Maar morgen wél de taarten! Vind ik zelf wel een grote stap overigens, maar beter te overzien denk ik!! Ik hoop zo dat het je bevalt!,

Nu ik eenmaal begonnen ben, is het gedoe gelukkig te overzien. Het is een gigantisch gesjouw, maar het lukt. Nu nog 10 grote potten en één pruimenboom, mijn trots. Dat moet allemaal binnen staan, want buiten aande voorkant staat al vol. Ik ben heel benieuwd hoe lang het allemaal gaat duren, want er moet van alles geschilderd worden, voor én achter. Kan weken duren. Maar goed eerst dit en dan maar verder zien. Ik kwam misschien niet duidelijk over in het stukje over mijn lever. Ik ga er ook absoluut van uit dat hij/ze mij zo goed mogelijk proberen te helpen. Ik bedoelde dat eigenlijk ook te zeggen: het onderzoek is nog niet eens officieel gepubliceerd en toch willen hij en zijn collega's het al proberen. Hij had ook voor de oude vertrouwde, methode kunnen kiezen, maar dat doet hij niet. Én hij doet het in overleg met mij, dat vind ik ook wel bijzonder. Wat het lastig maakt is de onzekerheid, het afwachten, geduld hebben, proberen het op me af te laten komen zonder me suf te piekeren. En die duiven!? Tjsa , dat gevecht blijft wel bestaan . Straks op een schoon balkon!! Over de Duvel gesproken! Weg!! Ik wilde kijken en reageren op je link en nu is hij weg?

Goedemorgen

Welterusten Lars, hoe was Den Bosch? Ik,laat nog even een nachtlampje aan, voor alle zekerheid.

Tja Asterix, Baas boven baas he? , kreeg is niet voor elkaar

Dat doet mijn ezeltjeshart goed: blijk ik al de hele tijd krachtig en moedig te zijn, zonder dat ik het wist.

Dubbel mooi

De Jeugd van Tegenwoordig. Het leek voedertijd voor de jonge spreeuwen, op drie plaatsen tegelijk waren moeder of vader spreeuw hun ongeduldige kroost hapjes aan het toestoppen. Zoveel tegelijk had ik nog niet gezien. Wat een ongeduldige en verwende beestjes, die jonkies. Ze hadden het ene hapje nog niet achter de spreekwoordelijke kiezen of ze bedelden alweer luidruchtig om het volgende. Vermoeiend voor die arme ouders. Nu en dat hipte pa of ma gauw even weg, als de jongeling de aandacht even liet verslappen. Ik snap dat wel, geen moment voor henzelf die arme ouders. Maar dat waren echt maar korte momenten, want hup, daar kwam de schooier ijlings aan gehipt. Maar goed het verliep wel in harmonie. Maar toen: daar waren er weer twee. Ma spreeuw (denk ik) was druk in de weer voor junior. Maar dankbaar? Ho maar!!! Nu kennen vogeltjes dat gevoel waarschijnlijk niet, dus dat kan ik hem dan niet kwalijk nemen. Maar opeens: begint hij ongeduldig zijn moeder te pikken! Schikt op!!! Waar blijven de hapjes!!! Pik in haar rug. Zij vluchtte weg, hij er achter aan!!! Hapje, slik, pik etc etc. Het ging maar door. Geen ontkomen aan. Hij pikte haar echt elke keer venijnig in haar rug!!! Nou ja zeg, waar moet dat heen? Er bestaat vast geen meldpunt voor moeilijk opvoedbare, gewelddadige jonge spreeuwen?!

Ik ben terug uit de sportschool, is te merken denk ik. Linda Welkom Lars hoe is Den Bosch Suikertje, gaat het met de misselijkheid? Bor, mooie avatar, paars, hou ik van. Voor iedereen

Zoiets?

Dit is pas een identiteitscrisis!!!!!

Goedemorgen, op naar de sportschool .

Precies Spirit en dat stinkt verschrikkelijk. Ik ben de hele middag bezig geweest en er staan nog steeds 20 grote plantenbakken op mijn balkon! Aan de voorkant begint nu een nieuwe tuin te ontstaan. Wat een gesleep!! Ik heb 2 heel zware bakken, daar heb ik er 1 van verhuist, de andere zag ik echt niet zitten. Aan het eind van de middag vroeg een sterke Afrikaanse buurman wat ik aan het doen was. Need Some help? Nee joh, het lukt wel! Sukkel! Ik dus! Wil je echt helpen? Sure! Nou, eh, ik heb 1 heel zware bak......... Nou, zo gepiept! Wat een opluchting. De rest ook, vroeg hij? Nee hoor, dit is genoeg voor vandaag. Maar ontzettend bedankt. Toch maar eens vaker hulp aanvaarden! Hulp vragen kan ook geen kwaad, moet ik ook maar eens leren. Nu eerst maar eens eten maken, na het douchen.

Dank je Spirit. De chemo wordt rechtstreeks in de lever gebracht via de directe bloedtoevoer. Ik heb last van duiven Spirit, ze blijven komen.

Ik zal erover denken Reacher, likt me wel gezellig dat gekwetter. Alleen dat gaas voor mijn neus , heb ik gehad, werd ik toch een beetje claustrofobisch van.

Ik krijg een lokale behandeling met chemo Rapilos, geheel nieuw en experimenteel. Het nieuwe is dat men heeft ontdekt dat chemo blijkt te werken bij mensen die net als ik deze vorm van een goedaardige tumor blijken te hebben. Die chemo moet de tumorcellen kapotmaken (en niet andere weefsels hoop ik). Daardoor moet de tumor slinken, genoeg om hem daarna met minder risico te kunnen verwijderen. In het meest ideale geval is een operatie niet meer nodig, maar die kans is klein. Bij de mensen bij wie het niet meer nodig was, was de tumor veel kleiner. Ik heb de pech een enorm exemplaar te hebben. Maar wie weet? Stel je voor?!

Dank voor de vlindertjes! Mooi. Schreef ik 5 juli over het wachten, nu lijkt het opeens hollen! Vanmorgen zag ik opeens een zo'n "hangbak" aan de balkonkant, daar komen de spuitgasten mee langs de gevels. Ze zijn geëindigd bij de rij naast mij, dus maandag kan ik inderdaad zomaar aan de beurt zijn. Nu heeft het gisteren gehoosd en was mijn balkon flink nat, dus alles moet eerst drogen! Ik ben al uren bezig, maar je ziet het nauwelijks!! Afijn, geen tijd om te piekeren, dat heeft ook wel wat. Er staan nu pas 10 potten in huis, ik heb 10 grote naar de voorkant gewroet. Je ziet het nauwelijks . Er leeft van alles, mieren, muizen, wolluizen, gewone luizen, er komen bijtjes langs, mijn musjes zijn onverzadigbaar, meneer ekster komt regelmatig even badderen. En natuurlijk die *#?¥~ duiven. Allemaal op en in mijn BalkonTuin. Dat is buiten en dat wil ik graag zo houden. Maar ja er zal toch een flink aantal ook grote potten naar binnen moeten! En mijn pruimenboom, vol hangt hij! Die moet ik ook binnen zien te krijgen, met mieren en al vrees ik. Ach ja, waar maak ik me druk om, gezien al het andere, maar toch! Mieren, muizen, luizen, ze horen buiten!! Dit gesjou heeft wel een voordeel: ik heb geen tijd om somber en angstig te zijn. Ik word er wel zen van. Angstige en sombere gedachten gaan rigoureus over het balkon. Ik hoop dat ze vannacht niet de weg naar mij terug vinden. Wat mijn lever betreft: de chirurg liet de keuze bij mij, hoewel ik wel heel duidelijk merkte (opnieuw) dat hij de operatie liever niet doet, onder deze omstandigheden. Dus ik probeer te kiezen, niet alleen met woorden maar ook met mijn gezond verstand en gevoel, voor de verstandige oplossing. Dat is in mijn geval nu een nieuwe behandeling, experiment nog. Ik krijg een lokale chemo terwijl mijn tumor goedaardig is. Toch is uit onderzoek (nog niet eens officieel gepubliceerd) gebleken dat de chemo ook goedaardige cellen aanvalt in vergelijkbare tumoren als die van mij. De hoop is dat de tumor behoorlijk kleiner wordt door die chemo. Misschien zo klein dat operatie niet meer nodig is, maar dat is maar zeer de vraag. In ieder geval hoopt de chirurg dat de tumor zoveel kleiner wordt dat hij met veel minder risico verwijderd kan worden. Als het allemaal doorgaat, kan het op zijn vroegst plaatsvinden begin augustus ivm de vakantie. Dan volgt dus die ingreep (aantal dagen zh opname) en dan begint het spannende wachten, en dan niet ziek zijn van de chemo hoop ik. Na een aantal maanden opnieuw onderzoek. En dan is de ideale situatie: klachtenvermindering en forse omvangvermindering van de tumor. En héél misschien hoef ik dan niet meer geopereerd te worden. Maar dat is alleen het geval als alles meezit en het wonderlijk goed gaat. Zou het??? Misschien??? Ajb??? Kosmos of God of wie of wat dan ook: help!

Nou Fleur, dat gaat helaas niet gebeuren. Wat mijn lever betreft: dat kan een traject van minstens een half jaar worden. En die werkzaamheden gaan ook wéken duren, en in de tussentijd moet ik met al die plantenbakken heen en weer slepen. Maar goed, er is een begin.

Eindelijk bericht gekregen van de chirurg én over de werkzaamheden op mijn balkon. Wachten, wachten, wachten en dan komt opeens alles tegelijk When iT rains iT pours