Jannigje

Het stormt buiten, ik vind het fijn. Verder geen geluiden, alleen de wind. Niemand buiten, dat is goed.Geen Mensen buiten, die op weg zijn naar iets of iemand, maar niet naar mij. Dat kan nu ook niet, ik kan nu geen mensen zien of spreken. Terwijl ik juist zo graag deel wil uitmaken van, ergens bij wil horen, bij iemand horen voor wie ik er ook toe doe. Die mij ook nodig heeft. Vorige week was ik een week weg met een vriendin. Van te voren ben ik gespannen, zal ik “het” kunnen? Zal het goed gaan? Het lukte, we hadden het goed. Samenzijn, structuur, actief op een rustige manier. Lopen in de natuur, ook in de regen, museum, rondleiding. Maar dan, naar huis. Ik weet wat er kan gebeuren, maar hoopte dat het anders zou gaan. Het maar ondergaan, geen oordeel vellen, rustig aan maar. Maandag ging het wel, het voelde raar, alleen. In mijn eigen huis dat niet als thuis voelt, nog steeds niet. Gisteren naar het museum, dat was goed, de deur uit, de dingen van hier weer oppakken. Het gewone leven hier weer aangaan. Het ging moeizaam maar het lukte. Maar de bodem voelde zo dun. Weer terug: een boek, thee, muziek. Kalm maar, het went wel weer. De bodem kraakte, vertoonde scheuren. Gisteravond zakte ik er weer doorheen, ik kon het niet tegenhouden, omdenken was volkomen onmogelijk. en dan is het weer zo donker, zo alleen. De wanhoop plooit zich om mij heen, heeft me weer te pakken. Ik probeer kalm te worden, het gaat weer voorbij zeg ik tegen mijzelf. Maar oh wat is het weer moeilijk. Als ik niet weg was geweest was dit nu niet gebeurd, maar ja, dan had ik ook geen dassenburcht gevonden, of het spoor van een ree. Geen sperwer, grauwe kiekendief, buizerd en valkje gezien. Niet even het gevoel gehad van samenzijn . Gelukkig stormt het , de regen slaat tegen de ramen. De bamboe zwiept heen en weer, ruist, buigt alle kanten op maar breekt niet.

Moeilijk kan omdenken inderdaad zijn, maar als het lukt kan het verrassende resultaten opleveren, dat heb ik de afgelopen week weer aan den lijve ondervonden

Ik ben niet thuis Yvonne, een weekje in zuid Limburg, er is geen weegschaal hier. Door vreemde openingstijden hier is het nog steeds niet gelukt om Limburgse vlaai te eten. Uit eten wil ook niet erg lukken, dus een vakantie die goed is voor de lijn. Ik denk dus dat ik stabiel ben gebleven: 69.

69 De schade valt mee gelukkig

Kijk es, hier is een lekker kopje voor je.

Jij bent ook nog laat? Mimi wakker?

Nee, te druk nog in mijn hoofd door gisteren, plus de drukte die er al was. Die gaan niet goed samen. NEt maar even gemberthee. gezet

Ik kan wel vast een vriendelijk nachtlampje aandoen, voor de slechte slapers of de bange slapers, of voor degene die zich niet zeker voelt in het donker, of heel alleen. Vul maar in

Fijn @Vol, mooi om te lezen hoe trots je op haar bent. Kan het licht al uit? Ach ik wacht nog wel even.

Het is zeker geen taboe onderwerp voor mij. Ik reageerde op de manier waarop jij op mij reageerde, althans dat dacht ik, en die deed mij pijn. Ik had niet begrepen dat je op Lonster reageerde, ik voelde me aangesproken, vandaar mijn reactie.

@Yana, stop ajb niet met beschrijven hoe jij het leven ervaart, want zoals ik eerder schreef: het is ook mooi om te lezen, zelfs al is dat tegelijkertijd moeilijk voor mij. Zoals jij vanmorgen beschreef hoe jij je voelde vind ik bijzonder, zuiver ook. Blijf het ajb doen. Als ik alles wat ik moeilijk vind uit de weg zou gaan, moet ik onder een steen kruipen en dat wil ik niet. Ik zal het moeten doen met wat er is en proberen daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Er zo goed mogelijk het beste van maken. En zo nu en dan wil ik het graag hier mogen zeggen. En @Reacher dank je voor jouw beschrijving!!

Ik kan begrijpen dat het voor jou zo werkt. Ik heb het over iets heel anders. Dit bedoel je blijkbaar grappig, een beetje lucht brengen in het geheel? Ik vind deze opmerking pijnlijk, behoorlijk pijnlijk zelfs. Voor mijn gevoel snap je niets van wat ik probeerde te zeggen , dat kan natuurlijk altijd zo zijn. Maar deze opmerking maakt dat ik me volkomen níet serieus genomen voel en dat doet pijn. het voelt verdomd eenzaam. Ik ga maar een uurtje sporten, misschien knap ik daarvan op.

Dat gaat maar deels op volgens mij. De maakbaarheid van het leven , je eigen interpretatie maakt een groot verschil, maar ik kan van zwart proberen grijs te maken, maar daar houdt het dan wel op. Ik kan alles proberen positief te labelen, maar dat maakt het leven nog niet mooi voor mij. Maar goed, die discussie is hier wel eerder gevoerd. Zonder rem @Lonster en dan inderdaad ongezond. Gelukkig heb ik de alcohol kunnen laten staan, maar het patroon is precies hetzelfde. De rode vlaggen ook.

Sterkte @Remi1 (ik moet nog erg wennen aan je nieuwe naam)

Hallo Hat paradijs, inderdaad, ongelofelijk @Yana. Je weet (dat hoop ik tenminste wel) dat ik het je van harte gun, maar ik vind het vandaag weer moeilijk om het te lezen. Het staat zover af van mijn eigen beleving. Ik merk dat ik gemengde gevoelens heb terwijl ik je lees. Aan één kant wil ik het niet weten, veel te mooi, veel te positief, veel te onbereikbaar voor mij, veel te confronterend. Maar het is ook mooi om te lezen. ”Ik hou van het leven” is voor mij nog steeds een verbijsterde uitspraak, ik kan er echt werkelijk niet bij. Ik zwoeg me zo goed mogelijk door de dagen heen, probeer actief te blijven maar oh wat gaat het moeizaam. Leven? Nee, overleven. Ik durf het weer niet te plaatsen, te negatief, te somber. Maar ik voel me zo langzamerhand een snelkookpan die de stoom niet kwijt kan. Hard duwen om het eronder te houden. Het lukt niet, een poosje misschien, maar niet echt. Ik drink niet, maar ik ben totaal de kluts kwijt met eten. Zorgelijk, hellend vlak. Daarom plaats ik het maar wel.

Gelukkig, ben ik niet de enige die dat doet.

69

Goedemiddag. Ik zat helemaal klaar voor een zoomlezing. Het duurde en duurde.. Hij is nooit zo laat dacht ik nog. Toch maar even naar de mail met link kijken. Ja, echt om 16.00 uur. Maar eh, de datum? 5-2.

@jopie

Zo is dat! Ik ben er een van. Goedenavond nog. Of welterusten, is misschien beter.

Ik zie het helemaal voor me! Leuk hoor! Fijn om het kamertje op te knappen en in te richten zeker? Ik kan me voorstellen dat jullie daar veel plezier aan beleven.

Even een bericht van mij. Jullie weten dat ik (het) leven ingewikkeld vind, de eerste weken van januari vond ik ronduit zwaar. Maar nu kan er weer meer, dus kan ik weer meer buiten de deur doen. Gisteren had ik zo’n dag die we allemaal wel eens hebben: alles gaat “verkeerd”, niet wereldschokkend maar wel vervelend. Afijn, ik weer naar de apotheek omdat er voor de zoveelste keer iets was misgegaan. Ik stond daar met een mondkapje en een totaal beslagen bril. Hoor ik opeens een kinderstemmetje.: ze zei iets tegen me maar dat weet ik niet meer. Want opeens kwam ze op me af en sloeg haar beide armpjes om mijn benen heen! Zo ongelofelijk, en zó welkom. Ach meisje zei ik jij maakt mijn hele dag weer goed. Ik kon wel huilen, zo spontaan, zo lief.