Je schreef vaker zoiets Koh, over opstandigheid (en frustratie).
Ik zag het wel eens als opgeven van mijn autonomie (met dank aan Etty), me bedreigd voelen
door wat een ander mij wel niet zou opleggen!! nou poeh, berg je maar Dan werd het verzet dus juist groter!
Veel angst dus ook... zoals achter veel vermommingen angst schuilgaat.
Mensen willen zich toch ook onderscheiden, in de zoektocht naar wie zij wezenlijk zijn. Daartoe wordt soms van alles uit de kast gehaald
Meestal blijken we in feite niet zo erg te verschillen, als je de vermommingen eraf trekt..
Ik vind het een mooi schouwspel (meestal, vaak ook niet) en niet om mezelf er boven te stellen, maar meer
om mens onder de mens te mogen zijn. Ik houd erg van dit leven, ondanks... ondanks.... de lessen en tegenvallers etc.