Morgen sta ik 2,5 jaar droog.
Moest daar vooral de laatste dagen aan denken.
Aan de mensen die getriggerd worden om te gaan drinken door het overlijden van Kaboutertje en wat voor impact dit heeft op haar directe omgeving.
Voor mij werkte het juist andersom. Absoluut wil ik niet gaan drinken.
Ik heb zelf een dochter die net zo oud is als die van Kabouter, waarvan ook de vader (mijn liefde) is overleden. Ook ik ben nog de enige die ze heeft zo ongeveer. Dat beangstigt mij wel enorm wanneer ik naar haar kijk.
Wat ik eruit haal is dat het inderdaad zomaar voorbij kan zijn en dat het nog belangrijker wordt om goed voor mezelf te zorgen en er voor te zorgen dat wij (mijn dochter en ik) het goed hebben samen. Want ik weet niet hoeveel tijd ons samen nog rest. En tegelijk wil ik haar in vrijheid laten opgroeien, haar de ruimte geven om te genieten, zonder het gevoel dat ze voor mij moet zorgen.
En zodra ik weer zou gaan drinken dan is haar zorgeloze leventje (als ze dat al heeft) zeker weg.
Ik heb me de afgelopen tijd daarom ook bewust wat afzijdig (althans op het forum) gehouden van wat er rond Kaboutertje gebeurde, gezegd en geschreven werd.
Het raakt zo aan mijn situatie dat ik niet altijd kan bepalen of mijn reactie vanuit mijn eigen pijn en onmacht komt of niet. En voor mij voelt het dan niet zuiver om te reageren.