Klassement

Troubled Water De Rouille et D'or Precious Mommy

Heel veel sterkte vloekje

Op eerste Kerstdag kom ik in Kaapstad aan en wordt door hun chauffeur afgehaald en naar de kliniek gebracht. Medisch onderzoek, urinecontrole, koffer wordt grondig doorzocht. Ik deel de kamer met een stille vrouw, een schat maar we worden niet speciaal vrienden. Zij zit voor cocaïne en ik voor alcohol, en ze is 20 jaar jonger... Het programma in de kliniek is super leerzaam en overvol, van 6.30 uur tot 18.00 uur en 's avonds altijd een meeting. Ieder programma-onderdeel is verplicht; van yoga en voordrachten tot groepsgesprek en cardio. Er is huiswerk, dat kun je doen in het weekend. Alleen zaterdagmiddag en zondagmiddag zijn vrij. Dan mochten we zonder toezicht in ons eigen zwembadje. Er was controle bij het eten, overal een presentielijst. Bij klachten, bv blessure bij het sporten, kiespijn, moest je tot 18.00 uur gewoon meedraaien en dan naar de verslavingsarts om een pijnstiller te krijgen. Of toestemming voor tandartsbezoek te vragen. Er was een uur tv per dag, na de meeting. Er was geen radio of gsm of internet (deze na aanvraag een kwartier, met controle naast je). Bellen met de huistelefoon was een uur per dag: delen met de andere groepsleden! Dit klinkt niet gezellig he? Toch was het gezellig! Heel leerzaam, ritme en structuur en strenge regels. Het personeel was dienstbaar, vol liefde. En respectvol. Meer dan wijzelf waren: wij waren soms slachtofferig, soms bozig, king baby en drama queen inéén. Soms ondankbaar, soms bang. We waren vol toneel zoals we dat gewend waren. We wisten geen van allen wie we waren. We hadden bijna geen van allen visie. De regels waren zó streng, en vaak zo onbegrijpelijk, dat het regime een goede oefening was voor het leven. Ik kon oefenen met weerstand, alles willen begrijpen, alles willen weten, controle willen hebben. Grip willen hebben. En alle andere illusies waar iedereen mee af moet rekenen. K4, mocht je een kliniek overwegen, schroom niet. Het is Hulp in het kwadraat, en er is geen tijd voor trek. Je leert er om te beginnen om je helemaal over te geven aan psychologen en aan een regime, waar je niets te willen hebt. Je hebt niet in te brengen en dat hoeft ook niet. Heerlijk, even geen zorgen. Geen georganiseer. Geen smoezen. Geen leugens. Geen twijfel. Alleen maar aan jezelf werken. Inzicht en ritme krijgen. Is dit een antwoord op je vraag eigenlijk?

dit vond ik via google heb je hier wat aan? http://editorial.nl.softonic.com/wat-zijn-de-codes-voor-emoticons-in-facebook-chat

Bang..bang wezen voor. Kan ook heel terecht wezen. Een waarschuwing die het lichaam afgeeft. Zoiets als ik wil dit niet meer. Je lichaam kan heel veel zeggen wat je nodig en niet nodig hebt. Wat goed is en slecht. Ik herken bang zijn in mijn eigen verhaal. Ik was gestopt kreeg leefstijltraining in groepsverband. Onderwerp sociaal drinken. De meesten waren overtuigd dat ze toch nog sociaaldrinker konden worden. Ik barste in tranen en vertelde dat ik bang was voor alcohol om te drinken. Dat ik bang was wat het met me deed..bang om niet te kunnen stoppen. Snapte mezelf toen nog niet...ik die zoveel gedronken had en nu bang was voor alcohol. Ik weet nu dat mijn lichaam een goed signaal af heeft gegeven. Alcohol ik kan er niet tegen..en heb het ook niet nodig. Dus belangrijke vraag is jou denk je dat het signaal..bang...terecht is?