Klassement

Jullie duimen heeft geholpen! Joepie! Heel erg bedankt! Ik eh heb geloof ik weer een baan, ha!

Goedemorgen allemaal. Hier is ze weer. Na 3,5 dag Parijs met dochter. Het was zeer geslaagd. Veel winkels van binnen gezien maar soms moet je je een beetje opofferen. Alle leuke en mooie dingen gezien. Zelfs de Eiffeltoren beklommen. Ze is nu weer naar haar vader. Haar verjaardag vieren. Het blijft na al die jaren nog steeds onwennig Ik ben wel enorm blij en trots dat wij het zo gedaan hebben. Fijne dag allemaal

Allemaal zeer bedankt voor de felicitaties. En ja, dit lijkt me een leuke baan. In ieder geval met leuke mensen, ik heb geen enkele rot vraag gehad. Ze lieten vrij snel blijken dat ze me graag erbij wilden. Gewoon, vriendelijk. Heerlijk. Ik kan het nog amper bevatten maar wat zal ik lekker slapen vannacht. Welterusten!

ons trotse trio dat van hun strijd om de vliegers in de lucht te houden, een spel heeft gemaakt

Bolletje gooi die kegels om, you can do it! Jopie wat fijn je auto straks gemaakt, dat zal wat vrijheid geven. Gister een documentaire gezien van het boek thé secret. De wet van de aantrekkingskracht etc. Dat meesten kennen we wel, maar wat ik mooi vond is dankbaarheid. Dat doe ik eigenlijk nooit 'bedenken waar ik dankbaar voor ben' en toch is dat een hoop. Voor mij een eye opener. Ligt mijn mooie dochter nu op de grond in het zonnetje voor de openslaande deuren, lange zwarte haartjes omhoog, handjes in de lucht en ze kijkt ernaar. Kleine geluidjes beginnen uit haar mondje te komen, mooi.. Fijne avond!

@Lucide: Ik zocht mijn "traject" helemaal zelfstandig uit. Ik haalde mijn informatie van het Internet en ik had wat hulp van Hogerhand. Ik had al snel in de gaten dat "tijdelijk" of "sociaal" gebruiken er voor mij niet in zat. Het was (en is soms nog) bij mij alles of niets. Bovendien zat ik zó in de ellende dat ik er helemaal klaar mee was; genoeg gezopen. Ik wilde mijn leven omgooien, er nog iets van proberen te maken, dus resoluut stoppen met die handel. In die informatie fase leerde ik van het begrip "abstinentie" en over een spiritueel, niet religieus programma. Ik las ook over de slagingskansen, eigenlijk over terugvallen. Ik schatte in wat ik zou kunnen en koos voor een klinische opname in een 12-stappen kliniek, Counterpane, die helaas niet meer bestaat. Niet vanwege hun inzet en kwaliteit, maar vanwege bezuinigingsdriften en beoordelingsfouten van de overheid en zorgkantoor. Met die keuze loste ik ook mijn probleem van eenzaamheid op: de suggestie is dat je na de behandeling de groepsbijeenkomsten van de AA en/of NA (CA, SLAA en zo verder) blijft bezoeken en een sponsor zoekt om aan je programma te blijven werken. Dat verslaving een ziekte in je hoofd is, samen met wat denkfouten, daar kon ik wel wat mee. Spuiten in mijn bil en griezelige pillen uit een doosje daar zat ik niet op te wachten. Ik wilde de ene verslaving niet voor een andere inruilen. De detox deed de kliniek niet in huis, werd uitbesteed bij Novadic Kentron. Daar zat ik elf dagen. Een redelijk relaxte tijd maar wel tussen mensen die buiten de regels om nog steeds gebruikten. Achteraf had ik toen al met het basisboek van de AA of NA kunnen beginnen. Ik stortte me maar op het koken wat we als groep zelf moesten doen. En sporten, natuurlijk. Groepsbijeenkomsten of zo, of therapeutische gesprekken waren er niet. Ik sliep er in een royale eenpersoonskamer met eigen badkamer. Het was gewoon een medische periode. IK werd opgehaald op de dag dat ik "klaar" was, een beetje gespannen en angstig wat er zou volgen. Dat waren zestig dagen van hard werken, erg hard werken. Elk uur wel een paar keer geconfronteerd worden met mezelf. We hadden er groepslezingen, individuele gesprekken met een psycholoog en gingen een paar avonden in de week naar AA/NA bijeenkomsten. (Dáár heb ik het dus van... ) Het duurde bijna tot in de voorlaatste week dat ik volledig inzag dat ik naar mijn eigen bijdrage diende te kijken en helemaal zelf verantwoordelijk was voor met leven met alles daarin en daar niets van kon uitbesteden. We zaten daar in een oude boerderij, ver weg van de wereld. Er werd elke dag goed warm eten bezorgd door een eigen keuken, soms was er op zaterdag een snack maaltijd (friet, italiaans, turks). De meeste kamers waren tweepersoons, een eigen bed, een eigen kast(helft) en een burootje om aan te schrijven, geen wastafel op de kamer. Een enkel stopcontact per bed. (Neem verdeelstekkerdoos mee als je een wekkertje met radio hebt of een elektrische tandenborstel.) Computers, telefoons, geld en papieren werd goed voor je bewaard in een kluis. Er was een gezamenlijke badruimte met 4 douches en twee wastafels. Beneden was er nog een kleine badruimte voor de dames. Ook in de sportzaal waren er open douches. Sporten was overigens beperkt om te voorkomen dat mensen zich daar aan te buiten gingen, maar goed ook voor mij. Opruimen, poetsen en maaltijden verzorgen was onze taak, aangevoerd door een wekelijks wisselende groep oudste. De dag begon na het vroege ontbijt met een wandeling, al dan niet in stilte. Daarna het dagprogramma, onderbroken door korte pauzes. In de avonduren dus vaak meetings of eigen huiswerk. Een tv of ander vertier was er niet. In de weekenden werd er vaak een ter zake doende film of docu gespeeld. Die zaken waren verplicht. Contact met de wereld was gelimiteerd tot zeer beperkt bellen en zeer beperkt gebruik van een ter beschikking gestelde en deels afgeschermde tabletcomputer. Facebook en dergelijke en dating-sites kwamen niet door. In het programma was plaats voor een schade dag, waarop je in de gelegenheid was om van je naasten te horen welke schade je had aangericht. Onder deskundige begeleiding en voorbereiding. Op het eind van je tijd mocht je met vrouw en kinderen of wat ook van toepassing, een dagdeel onbegeleid op stap. Ik vergeet nog te vermelden dat je bij binnenkomst je levensverhaal diende te schrijven en binnen een week voor te dragen aan de rest van de groep. Ook moest je een dagboek bijhouden en dagelijks inleveren. 's Morgens kreeg je het terug. Het was er bikkelhard werken voor mij, het was ook niet alle dagen leuk, maar wel heel erg goed voor mij. Ik ben er weer op aarde geland. De laatste dagen wou ik er liever blijven dan dat ik naar huis moest gaan. Dat gevoel is overigens inmiddels weg....kliniek ook, jammer. Doodzonde. Als er vragen zijn, hoor ik het wel.

Lucide, ik weet niet of er hier een speciale draad voor is. In de loop van de tijd zijn hier verschillende klinieken, methodes, behandelingen voorbijgekomen. Om dat allemaal na te gaan zoeken lijkt mij onbegonnen werk. Ik zal je mijn ervaringen in het kort vertellen. In 2005/2006 ben ik in Zutphen in een kliniek geweest (HHK). Eerst een week detox, enkele weken later een opname van drie weken om te bepalen hoe ik verder zou gaan: deeltijdopname, klinische opname of ambulante begeleiding. Voor mij werd het toen deeltijd. Drie dagen in de week naar de kliniek voor therapieën, gesprekken, dagboekbespreken etc.. Na enkele weken bleek dat het voor mij niet te zijn. M'n "vrije tijd" gebruikte ik regelmatig om terug te vallen. Ik kon toen doorstromen naar de klinische behandeling. Vijf dagen in de week, intern. Alleen de weekeinden naar huis. Daar heb ik vier maanden gezeten en dat werkte goed. Intens, maar voor mij zette dat zoden aan de dijk. Nadat ik daar weg ging heb ik me hier op het forum aangemeld voor de "feedback" die ik zou gaan missen. Dat ging best goed. 18 Maanden cleantijd heb ik toen gehaald, waarbij aangetekend moet worden dat de laatste 3 à 4 maanden vrij moeizaam gingen. De dingen die ik in de kliniek geleerd had begonnen te vervagen. Het forum was niet genoeg om een langzaam dichterbij komende terugval te voorkomen. Sterker nog, het forum werkte mee aan het afglijden. Overigens niet de schuld van het forum, hoor. Na een tijd van terugval na terugval heb ik me ten einde raad in 2008 aangemeld voor een 12-stappenbehandeling. In Apeldoorn, via Tactus. Duur: 16 weken. Daar moest ik vier, later drie middagen in de week heen. Je bent inmiddels een beetje bekend met NA. Je hebt een boekje met de stappen. In die behandeling werd ik min of meer wegwijs gemaakt in hoe om te gaan met die stappen. Ook veel theorie over hoe de ziekte verslaving werkt. Hoe de manier van denken van iemand met de ziekte verslaving is. Ervaringsverhalen, eigen ervaringen verwerken in het herstelprogramma. En, last but not least, de zeer sterke aanbeveling om ten minste twee meetings in de week te bezoeken en een sponsor te zoeken. Want ná die behandeling (en een jaar nazorg in de vorm van een wekelijkse bijeenkomst van groepsgenoten uit de behandeling) komt het toch op jezelf neer. Voor mij is de combinatie van dit forum met veelal Niet-12-Stappen-mensen én de meetings van NA een gouden gebleken. Ik leer de stappen toepassen in mijn leven door meetings te bezoeken. En ik leer mijn 12-stappen-taal te "normaliseren", om te buigen naar "gewone mensen taal" om op dit forum nog enigszins mee te kunnen doen. Al met al leer ik de dingen én mezelf van meerdere kanten te bekijken. Al met al leer ik ook dat ik nog een hoop te leren heb. En dat is goed. Want stilstand in m'n leerproces heeft me in het verleden niet veel goeds gebracht.

Bert balen joh maar je bent geloof ik nog niet zo heel lang bezig hé? Gun jezelf ook een beetje de tijd om van de alc. af te komen. Dat valt om de dooie dood niet mee. Heel veel sterkte.

Oh wat lief allemaal. Ik ben er klaar voor en ga mijn best doen. Ken de route al uit mijn hoofd. Tot later!

hup Kate

Landgoed is mijn volkstuintje van 250m2...

Dhen dol fijne droge maand erbij

Zo, dat is even geleden dat ik hier voor het laatst actief was op het forum (14 januari om precies te zijn). Toch even een kort berichtje, vandaag ben ik 200 dagen zonder alcohol. Ik heb veel meegemaakt het afgelopen jaar, en dan met name nare dingen. Toch is het geen moment in mij opgekomen om de narigheid "weg te drinken". Eigenlijk is het mij allemaal heel makkelijk afgegaan, geen enkel moment gekend waarin ik heb getwijfeld. Tegelijkertijd heb ik mij ook geen seconde beter gevoeld zonder alcohol, en dat had ik anders verwacht. Natuurlijk, er zijn geen katers meer, maar daar heb ik nooit veel last van gehad. Ik had wel verwacht dat ik zou afvallen en dat mijn hardloopconditie zou verbeteren, maar dat is dus niet zo. Ik voel mij zo sterk dat ik het probleemloos heb volgehouden, dat ik nu in een gedachtenpatroon zit dat ik makkelijk gecontroleerd zou kunnen drinken. Het lukt mij toch immers ook moeiteloos om helemaal niet te drinken? Maar ik weet dat daar ook de valkuil is waar al velen, inclusief ikzelf, al vaker ingevallen zijn. Hoe het ook verder gaat, ik ben trots op deze periode van langer dan een half jaar zonder alcohol. Groetjes, meedoen.

Succes Nancy!!!! Ik moet eerst weer naar het begin van de startbaan om een (mentale) aanloop te nemen...