Klassement

Zo! Mijn eerste zelfgebakken brood! Wat ben ik trots. Straks de smaaktest.

ik kan m hier bijna ruiken Joris! in een bekende super heet dit model: liefde en passie! dat hij je wel moge bekomen. amen

Dit vind ik een mooie les voor vandaag. Hoe ga ik bijvoorbeeld in de toekomst om met opgestapelde frustraties en boosheid? Misschien door het bakken van een brood wat ik nu aan het doen ben... voor het eerst in mijn leven. Zeer rustgevend

Blekje...het toelaten van alle gevoelens vond ik het moeilijkste van het stoppen. Eigenlijk best eng ook..ik kende alleen onrust...en daar moest ik zo snel mogelijk vanaf. Toch door het toelaten van gevoelens is het nu mijn betrouwbaarste vriend geworden. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder gevoelens. Alhoewel er wel bepaalde gevoelens zijn..die ik liever niet ken. Deze mag ik niet wegdrukken...ze zijn ook van mij Soms moet ik een extra traan..extra aandacht geven zodat dit weer beter aanvoelt Gevoelens ze mogen er zijn...gedachtes versterken ze.

Kyon? Deze dag voor jou?

Bol Jane MijnGerrit Proudmary Kastanje Skip Huttula Yogajuf Sowhat Jopie Blekje Jootje finniks Kate Eline Blondie Lieselot

Hallo Bas, Zeer interessante materie! Ik sluit me aan bij onder andere Kohtje: ik ben niet verantwoordelijk voor het hebben van mijn ziekte verslaving, ik ben wel ten volle aanspreekbaar om er iets aan te doen: stoppen met gebruik en herstellen. Voor een andere reden ben ik bezig met "systemisch werk", hou ik me bezig met mijn afkomst en relaties daarin (zie mijn meldingen over Hannah Cuppen, Liefdesbang). Nu wordt me duidelijk dat in zeker één van mijn families van afkomst verslaving in de vorm van alcoholisme voorkwam. Het lijkt me logisch aannemelijk dat ik de ziekte verslaving overerfd heb. En ik ben bang zeker te weten dat ik hem ook weer doorgegeven heb........ In de andere familie zijn bijna alle vrouwen uit een generatie door de ziekte met de k overleden, in de familie van mijn generatie is het ook. Daar schijnt ook erfelijkheid te spelen. Daar kun je dus weinig aan doen, ben je niet verantwoordelijk voor. Die stomme en achterlijke zaken die ik in gebruik uithaalde en waarmee ik anderen (en mezelf) schade heb toegebracht, daar ben ik weer wel verantwoordelijk voor. Er zijn daar echter dingen bij waar ik door de jaren die eroverheen gingen niet echt meer iets wezenlijks aan kan doen. Ik kan het echter wel opbiechten, benoemen en mijn oprechte spijt betuigen. Moreel goedmaken, zogezegd. Ik ben dus wel verantwoordelijk voor de daden die ik pleegde. Het feit dat ik sommige dingen niet eens meer weet omdat ik te bezopen was, ontslaat me niet van die verantwoordelijkheid. Dat naast het werk dat ik voor "nu" doe om mijn leven op een nieuwe manier in te richten is een berg werk en verantwoordelijkheid. dat maakt het niet altijd gemakkelijk, maar geeft me wel weer een manier om te leven, zin in te leven. En iemand zei het al: "Ik moet gewoon van alcohol afblijven, ik kan er niet tegen en ik kan er niet mee omgaan." Daaraan toegevende, valt ook een hoop strijd ineens weg. Tegen alcohol strijd ik niet eens meer sinds ik me gewonnen gaf. Ik ontloop het gevecht, laat me niet meer uitdagen. De ziekte verslaving, die chronisch, dus ongeneeslijk is tot dusver, stelt me dagelijks voor andere uitdagingen, die ik liever ook zo zie en niet als strijd. Ik vind dat aangenamer leven.... Zolang ik geen middelen gebruik die mijn brein verder vernielen en mijn geest aantasten, leg ik mijn prioriteiten ergens anders. Succes met je herstel Bas, volgens mij ben je goed bezig!

Kyon, ik hoop dat je doorgaat hier! en wie weet waar Willem W bleef schaatst ie nog recht of een beetje scheef?