Alle activiteit

Ja @LightVein, dat is normaal. Rondom die tijd is jouw lever hard aan het werkt om te detoxen. Daar kun je wakker van worden.

Ja, en wat gij niet wil dat u geschiedt... Ik ervaarde kritiek op mijn partner als zeer onwelkom, nog steeds eigenlijk. Mijn loyaliteit ligt uitdrukkelijk bij hem. Als iemand daar aan zit te prutsen kan ie optiefen.

Mooi stuk @Etty mijn dochter is 11, ik plaag haar nu nog.. met mogelijke vriendjes waar ze 'zeker niet verliefd op is' volgens haar eigen woorden

Oh ik ga niet de keurmeester uithangen. Ik ga niet zo onuitstaanbaar irritant zijn als mijn ouders destijds waren, voor hun was nooit iemand goed genoeg en daar bleven ze over doorzeuren. Tis niet voor niks dat we hier zijn gaan wonen. Waren ze niet blij mee maar dan hadden ze maar normaal moeten doen. Overigens is de holenbeer veel kritischer dan ik, als zij m heeft goedgekeurd zal het wel een goeie knul zijn.

Ik ben wel vaker een tijdje niet op het forum geweest en terug gekomen. Maar ik voel me fundamenteel anders dit keer. Er zijn bij mij scherpere randjes bij gekomen. Het voelt gek genoeg goed.

Hoi, ik was even vergeten dat ik met je in gesprek was 1 maand is top! Gefeliciteerd! Met mij? Ik sta droog en daar blijf ik trots op

@Yana; felle tante ben jij af en toe, maar idd je hebt groot gelijk in dezen!

Schitterend, ik ken de versie van Wim Sonneveld

spijker op zijn kop , ik kan heel goed luisteren en onthouden en daar op terug komen weken later gewoon ff checken of die de waarheid sprak, (maakt ze onzeker als ze het er te dik boven opgelegd hebben )en alles onder het mom van wat ben jij een leuke jongen ik ben in die gevallen een toneelspeler pursang zo behoudt je afstand en respect

Je hebt gelijk @Yana En je hebt alwéér gelijk. Tel zoals het jou goeddunkt @Dune. Maar denk alsjeblieft niet dat mensen jou 'niet moeten' als er niet of weinig op je gereageerd wordt...

Voor de vaders van dochters, uit een Kronkel van Carmiggelt: ‘ik zal je eens wat zeggen over de vrije opvoeding. Ik vroeger - ik vertelde mijn ouders niks. Maar ik deed wat ze zeiden. En zo'n modern kind vertelt je alles, maar 't doet nooit wat je zegt. Nou ja, aan het begin is dat nog geen doodwond. Maar zo'n meisje groeit op, hè, en dan komen de jongens. Goed, de natuur moet zijn loop hebben, dat kan ik billijken. Maar ik weet nog precies, ze was veertien en toen komt ze thuis met een knul van achttien. Ik zag 't zó - een gluiperd van het zuiverste water. Harry - ik droom nog wel eens van hem als ik wat zwaar getafeld heb. Maar wat doe je, in de moderne opvoedkunde? Je zegt niet: “Zeg, uit me ogen met dat stuk verdriet.” Nee, je haalt de kwal in of hij Sinterklaas is. Die Harry! Hij was er voortdurend. En mee-eten. Hij moest ook telkens mee-eten. En dan was hij zo gedienstig, weet je wel. Zo glijerig. Hij reikte je alles an - de sju en het zout en de aardappels. Bah. Ik dacht, als dát me schoonzoon worden moet, dan verhang ik me op een mooie, stille zondag in 't Bosplan. Maar ja, ze was veertien toen, dus je had nog wel een zékere invloed. “Hoe vind je Harry, pa?” vroeg ze. En ik link. Ik begon 'm enorm te prijzen, man, ik prees hem regelrecht het graf in. Dat hij zo beleefd was. En dat hij je alles zo mooi aanreikte. Op die manier zaagde ik indirect de poten onder zijn stoel uit, want zo'n meisje heeft dat niet graag, dat pa zo enthousiast is. In een maand had ik 'm plat. Dag Harry.’

Echt niet misschien geldt dat voor BJ hier eerst maar ff kijken voor een maand of drie wat voor vlees er in de kuip zit voor dat we elkaar op de eertse dag gaan omhelzen en er een happy family van maken en de verstopplaats te delen waar de kroonjuwelen liggen opgeslagen, het is niet mijn vriendje en dat gaat hij ook niet worden ook acceptatie is het hoogst haalbare voor hem en ik heb maar een belang in deze en dat is mijn dochter

Insgelijks @Kohtje

@Reacher, ik vind je een rare, maar wel een schatje.

Tien jaar. Minimaal. *vinkje op takenlijst bij taak om Kohtje te deprimeren vandaag*

Na hier verder over na te denken… ik zie dat je niet op het jaarpact staat @Dune, dus wat dat betreft is er geen gesjoemel. Uiteindelijk lijkt het mij het meest toe te doen wat jezelf het meeste helpt. Als je makkelijker straks weer naar de fles grijpt omdat de laatste uitglijder niets was vergeleken met het aantal dagen dat je droog stond dan zou ik opnieuw beginnen te tellen. Als je door opnieuw te gaan tellen de moed verliest en juist dán naar de drank grijpt dan moet je vooral doortellen waar je gebleven was met nuchter zijn. Ik kan alleen niet in je eerste redenering met je mee gaan. Ik vind het een alcoholische gedachtegang. En ik heb het idee dat er iets bij je broeit; wijn in je eten doen en daarom die bus pil niet slikken, zonder advies van de dokter niet zomaar een halve pil willen innemen iedere dag (verstandig) maar ook niet naar de dokter gaan om alsnog met hem te overleggen. Herken je dat?

Wat leuk @bumperjim, de rol van schoonvader. Je lijkt me een hele leuke. Het heerlijke van dit soort ontmoetingen is dat er veel bereidheid is elkaar te mogen, het halve werk is al gedaan voor ze binnenkomen. Een beetje als op vakantie, dan zijn we ook zo aardig tegen elkaar. Toevoeging: tegen vreemden.

Ja, @Jac, drank heeft (ook) mijn heugenis geen goed gedaan.

Soms kom je er in je eentje niet uit. Ik vraag ook of mijn partner met me meekijkt, die haalt de angel er vaak uit. Of ik zelf al, als ik het mezelf hardop hoor vertellen aan hem. Dan zie ik dat mijn wantrouwen en angst voor afwijzing opspeelt. Opschrijven helpt ook, maar minder. Als mijn partner er niet zou zijn denk ik dat ik wel op zoek zou gaan naar iemand anders om dat te doen. Ken je iemand die je zou kunnen helpen op dit soort momenten? Bij mij was de angst voor afwijzing en belachelijk gemaakt te worden heel sterk. Ik had allerlei onbewuste neigingen en patronen ontwikkeld om die angst en de pijn onder die angst te voorkomen: slijmen, helpen, indruk maken enz. En dan vooral bij de personen door wie ik me juist afgewezen voelde en daardoor eigenlijk niet mocht. Ik heb hierbij veel gehad aan therapie. En ik denk ook dat de leeftijd heeft geholpen. Ervaringen van echt afgewezen worden ook. Ik ben er niet meer bang voor. Het doet nog steeds pijn als het gebeurt, en dat is volstrekt normaal. Het kan niet worden voorkomen. En hoeft ook niet want de pijn is te doen. Dat ik me zo schrap zet en bang ben is een overblijfsel uit het verleden en daar kan een therapie bij helpen, als dat onbeheersbaar is en je in zijn greep houdt. Het heeft voor mij niet te maken met sterker worden, meer met je zwak mogen voelen en voor mijn eigen emoties zorgen.

zit er hier en daar gaatje in je eigen heugenis

Hoe lang duurt die dan? Ik heb dit al sinds eigen heugenis bij tijd en wijle. Ik wijt het zelf aan lichte koorts.

Dat is de overgang

OOhh ja, dat zou maar zo kunnen, @Yana. Er zijn van die dagen dat zelfs het kleinste beetje doordenken me niet lukt. Vandaag is zo'n dag. Watten in m'n hoofd.

Ach, @ikkanhet, wat moeilijk voor jullie! 💐

Goetnnmorgnnn, Ik zegggg, RRRR-ebus Balvormig lid, klinkt als.... , 2 lettergrepen. Geen idee? DAGPACT: Elonwyn Maja Yvonne Fonny Freekie