Alle activiteit

Neen, gewoon in mijn bed gekropen.

@alesto: wens je het beste voor vandaag. Welk boek ben je aan het lezen als ik zo nieuwsgierig mag zijn?

@Mormel @alesto juist mensen die nog volop lopen te klooien met gebruik zijn ook waardevol hier (althans naar mijn bescheiden mening). Mooie stok achter de deur voor mensen die al jaren gestopt zijn en dan goed kunnen lezen waarom zij dit (terecht) absoluut niet meer wilen. Maar ook voor mensen die anoniem hier meelezen. Kan ze misschien net dat zetje geven. En natuurlijk ook voor ons die nog volop lopen te modderen met stoppen. We kunnen allemaal van elkaar leren!

Precies zoals een verslaving werkt. Als je langer clean bent dan leer je die patronen ook steeds beter te herkennen. Slim van je om dit weekend met de auto te gaan en met het sporten ook de focus te leggen op gezonde activiteiten! Veel plezier alvast.

Vandaag 'eindelijk' de twee jaar clean gehaald. Dat was voor mij toch wel een magische mijlpaal op de een of andere manier. Twee jaar met veel ups en downs. En vooral inzichten. Opgedaan in verschillende therapieën (nu traumatherapie) en het belangrijkste: stappenwerk. Ik leer steeds meer over mijzelf en door het stappenwerk heb ik geleerd om mijn geheimen, schuld en schaamte uit het verleden los te laten. De meetings en contacten met de fellows en felle's heb ik verbinding en liefde leren voelen, en leren luisteren zonder oordeel. Ik voel tegenwoordig veel meer rust en tevredenheid, alhoewel het hard werken blijft. Maar wat is het het waard. Ik liep laatst over straat en had een vreemd gevoel. Het was het gevoel wat ik als jongen van 20 had, toen ik net op kamers woonde, net een relatie had, nog niet in verslaving zat en met een gevoel van vrijheid de wereld en mijzelf kon ontdekken. En dat gevoel van vrijheid, dat is wat nu voorzichtig af en toe omhoog komt. En daarnaast is de relatie met mijn vrouw en met mijn kids enorm verbeterd. Nadat we bijna in scheiding lagen een jaar geleden, zijn we weer dichter naar elkaar toegegroeid, zonder verwijten maar met vertrouwen en in verbinding. En dan mijn kids. Hoe heerlijk om elke dag knuffels te krijgen, en te merken dat ze contact met mij maar vooral ook geborgenheid bij mij zoeken en vinden. Toch blijf ik me er van bewust dat het verslavingsmonster altijd op de loer ligt. Vooral als het goed gaat moet ik niet verslappen en blijven werken aan mijn herstel. Daar kan ik dan op leunen in tijden dat mijn triggers of oud gedrag opspelen. En door het werken aan de stappen heb ik ook geleerd om los te laten en vertrouwen te hebben in dat het goed komt. ik dacht eerst dat ik in herstel een soort supermens zou worden, die elke emotie de baas zou zijn. Inmiddels heb ik geleerd dat ik gewoon een mens mag zijn, net zoals iedereen. Die zijn leven met alles wat er op zijn pad komt puur mag beleven en daar op een verantwoordelijke manier mee om kan gaan. En zelf keuzes mag en kan maken, op basis wat zich in het hier en nu aandient ipv blijven hangen in het verleden. Trots en blij ga ik de volgende twee jaar tegemoet!

Ik ben het helemaal met je eens @Mormel, juist van die valkuilen kun je leren, ook die van een ander. Stoppen ben ik niet goed in, volhouden ook niet 🫢….. vandaag houdt het me zo bezig. Gelukkig niet toegegeven. Het komt al door een feestje die we zaterdag hebben, zal ik….. ging de vorige keer ook goed, twee glaasjes in het weekend… Iedereen hier heeft het geprobeerd.

PS toch maar niet naar Brussel gegaan?😇

In de draad weer oppakken ben ik bijster goed, het is alleen het volhouden dat nog niet wilt lukken. Al eerder geschreven dat ik soms denk dat mijn bijdrage hier niet nuttig en soms zelfs schadelijk kan zijn, maar langs de ander kant geloof ik niet dat het slecht is als sommige lezers de ervaring lezen van iemand die nog midden de verslaving zit.

Jammer @Mormel, fijn dat je het deelt. Ben je goed in de draad weer oppakken?

Dagpact: Mormel renaldo61 MaryArt Fonny 🌞 Yvonne Spirit Alesto Ik doe nog even mee, maar ik voel me down, moe, vriendlief is weg (werkbezoek), dus weg ritme. Hij drinkt vast een pilsje vanavond, dat gun ik hem ook, hij kan dat. Zo nog maar even wandelen na een pittige werkdag, daarna een kop thee erin en lekker vroeg op bed lezen 🍀

Goed dat je dat vraagt. Om eerlijk te zijn geen idee eigenlijk. Vroeger toen ik nog voetbalde ging ik ergens tussen de derde en achtste helft vanuit de kroeg naar de snackbar en zoop daarna 'vrolijk' verder. Eindigde dan wel steevast met een broodje shoarma ergens rond sluitingstijd. Wanneer precies het omslagpunt kwam van na het eten geen drank weet ik niet meer. Kan misschien te maken hebben dat ik nu electrisch kook (zonder timer) en geen zin heb om dood te gaan aan een brand en mij daar ook heel bewust van ben. Maar het is niet eens iets van een principe o.i.d. Behoefte is gewoon weg na het eten. Wel komt er dan na een paar uur een soort lekkere trek voor terug. In de zin van de grootste Milka hazelnootreep. Maar dat haal ik niet in huis dus is makkelijk te weerstaan. Het is bij mij dus niet zozeer de drukte vooraf. Maar je hebt mij wel aan het denken gezet.

Kan ik hier duizend duimpjes plaatsen? Toen wij onze hond adopteerden had ik een discussie met een vriendin van mijn partner omdat ik had aangegeven dat mocht ik haar als pup hebben gehad, ik naast de gewone hondenschool ook paktraining had gedaan met haar. Deze vriendin vond dat schandalig omdat volgens haar zelfs bij een inbreker je hond niet zou mogen aanvallen, terwijl mijn natuurlijke reactie is: waarom heb je dan een hond? Hoe graag ik het dier ook zie, primair heeft deze voor mij een functie namelijk bewaking. Net zoals mijn kat. Ik heb die niet in huis gehaald omdat ik een knuffelbeest wou, ik heb die in huis om het ongedierte buiten te houden en daar ik nog nooit een muis in huis heb gehad terwijl ik vrij landelijk leeft, doet dit beest haar werk prima.

Ik denk dat dit dan weer hier het beste past. Omdat ik me kan voorstellen dat het andere een reet kan roesten omdat het zo nonsens is eigenlijk, terwijl ik daar dan wel heel diep over nadenk. Vandaag gebeurde alle voor mij bijzondere dingen vanuit mijn ooghoeken. Daarmee bedoel ik, ik ga aan iets voorbij en dan zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. En dan ga ik kijken of ik dat goed zag. Het begon vandaag op mijn werk, ik ging de wc stofzuigen en toen dacht ik iets in mijn ooghoek weg te zien kruipen. Dus ben dat gaan checken, en ja er zat een mot, dus die heb ik netjes gevangen en buiten gezet. Ik kan dan wel poetshulp van beroep zijn, maar mijn dierenverzorgingshartje speelt daar ook een grote rol bij. Ik wil behalve teken, vliegen en vlooien geen andere insecten vermoorden. Maar dat is maar bijzaak in mijn schrijven. Ik ben boodschappen gaan halen, voor op jacht geweest naar een doos waar ik mijn oud papier weer in kan stoppen. En op de terugweg zie ik ineens vanuit mijn ooghoek, een wit met bruin beestje zitten langs de kant van de weg. Ik had mijn bril niet op dus ik moest echt een paar keer kijken wat het nu was? Bleek een chiwafwaf te zijn. Het leek niet echt verloren gelopen te zijn maar bevond zich toch best in een onveilige situatie. Drukke weg, en ik had deze ook bijna al aangereden met de fiets. Het liep een oprit op en daar ben ik aan de deur gaan bellen. En heb ze maar getipt dat hun hondje buiten liep, en omdat ik ze ook al had zien vliegen, ze er ook op geattendeerd dat de buizerds op jacht zijn. En het was echt een heel klein hondje, ter grote van een middelgroot konijn, dus ik acht de buizerds er wel toe in staat om zo een hondje als prooi te zien. Die mensen zullen me voor gek verklaard hebben later, maar op dat moment waren ze vriendelijk. En toen naar huis, en vlak voordat ik thuis kom, zie ik in mijn linkerooghoek iets op straat zitten. Een hele mooie grote bosmuis. En van zodra dat ik naar die muis kijk, duikt ie voor mijn wielen het bos in en mag ik deze ook nog ontwijken. En dan kom ik thuis, en dan vraag ik mezelf van alles af? Vooral waarom kruiste ze allemaal mijn pad? Zou dit iets kunnen zeggen of is het een teken? En waarom ik het nu vanuit mijn ooghoeken zie en niet zoals gewoonlijk altijd ver van tevoren? Maar wat het meeste telt, nu helaas dan even vanuit mijn ooghoeken, ik ben en blijf dus oplettend.

@Sanity: enig idee waarom de dorst mindert na het avondmaal? Zelf herken ik dit heel erg en bij mij kwam het vooral omdat de paar uur voor het avondeten altijd heel druk waren. Stiefzoon die thuiskomt van school en waarmee huiswerk gedaan moet worden, beesten die eten moeten krijgen, koken, vrouw die haar verhaal kwijt moet na een werkdag,...

Wees welkom!!

Ik heb geen ervaring met klinieken. Dus kan daar geen zinnig woord over zeggen. Wel een keer aangemeld bij de Jellinek voor opname. Alleen hoorde ik tijdens intake gesprek toen iemand op de gang praten die vertelde aan iemand dat hij de kliniek zo geweldig vond. Want alles (m.b.t. drank, drugs etc.) was zo makkelijk binnen te krijgen.😟 Heb het intake gesprek toen maar gelaten voor wat het was..... Verder heb ik op vorige week na ook geen ervaring met afbouwen maar na talloze keren cold turkey, vind ik dit wel de moeite waard om iig te proberen. Heb overigens ook wel eens via de Brijder met Naltrexon proberen te stoppen. Dat was ook geen succes.

Pak even alles samen. Ja, deze ochtend was niet goed en nadat ik geslapen had zag ik dat er nog wijn stond, dus weer van het padje af. Sommigen zullen nu zeggen, giet alles weg, maar dat werkt niet bij mij. Straks als ik terug ga slapen ga ik wel zorgen dat alles weg is zodat morgen er geen aanleiding is. Had enkele dagen geleden al gepost dat ik moest oppassen omdat mijn energie weer hoog zat en toch weer in dezelfde val getrapt. @bumperjim: Met die vermoeidheid valt het op die momenten eigenlijk goed mee. Brussel zou betekenen: eerst een bus naar Leuven en daar mijn vroegere stamkroeg bezoeken, vervolgens een korte treinrit alwaar je direct eindigt bij de meisjes en bruine kroegen. Waarschijnlijk zou er van seks niets in huis gekomen zijn, maar had ik ze gewoon betaald om te knuffelen (het is weer lang geleden dat ik iemands huid voelde). Enfin, niets van dat dus, ben iets later gewoon gaan slapen. Enkele zeiden triest, een ander moest vloeken; tja dat is het leven zoals ik het altijd al ken. Die constante schommeling tussen pieken en dalen terwijl ik nochtans medicatie slik om dat wat af te vlakken.

Ik denk dat je autisme je hier wat in de weg zit. Goed dat je vandaag je weg naar het forum hebt gevonden en heel leuk dat je nog steeds nuchter staat. Omdat ik weet dat dit een valkuil is bij autisme zeg ik het je toch nog een keer: neem kritiek niet persoonlijk. Het is niet omdat iemand het oneens is met jou dat deze het kwaad bedoelt met jou als persoon.

Die reactie was meer naar @Bob gericht, afbouwschema's zijn misschien toe te passen. Ik ben al dikwijls opgenomen geweest, maar buiten de PaaZ in steeds dezelfde kliniek. In de PaaZ en de verslavingskliniek waar ik geweest ben werd zeker geen alchohol gebruikt om af te bouwen. Misschien in andere klinieken? De therapieën zijn ook helemaal niet op afbouwen gericht.

Dat wil ik best doen @Emmy Mijn klant had een mail gehad van de watergroep, dat ze van naam veranderd waren en of ze haar contact gegevens wilde bevestigen. Hoewel mijn klant 86 is, is ze geen digibeet dus vond deze vraag op zichzelf al vreemd dus negeerde het eigenlijk. Omdat ze van mening was dat als de watergroep van naam veranderde haar klantgegevens gewoon bekend bij ze waren. Maar ze kreeg elke keer herinneringsmails, met hetzelfde verzoek. Dus op een dag besloot ze tegen al haar gewoontes in, zoals telefonisch contact opnemen met de watergroep toch dat formulier maar in te vullen. En toen ze op bevestigen drukte kreeg ze een error op het scherm dat de bevestiging mislukt was. Op dat moment, was ze toen bezig met uit te zoeken wat ze eventueel verkeerd had ingevuld. En toen werd ze gebeld door dat anonieme nummer, zoals gewoonlijk drukte ze het weg en ging verder met de pc bezig. Maar dat anonieme nummer bleef maar bellen en haar bevestiging op de pc bleef maar uit. Dat ze op een onbewaakt moment toch dat anonieme nummer opgenomen heeft. En toen had ze opeens een bankmedewerker aan de telefoon van haar bank, die tegen haar zei dat ze bezig was met het bevestigen van haar gegevens bij de watergroep en dat ze gemerkt hadden dat ze daar problemen mee had. Dus mijn klant dacht, wat is dit raar maar wat fijn dat mijn bank me belt om me verder te helpen. Alleen maakte degene aan de telefoon een grove fout, want in plaats van dat deze mijn klant verder ging helpen in het programma van de watergroep, vroeg deze al snel of ze haar bank wilde bellen (degene die ze dus aan de telefoon dacht te hebben) want haar bankrekening zou zijn geblokkeerd en of ze dat even zou willen opheffen? En toen werd mijn klant wakker, want ze vond het maar raar dat haar eigen bank haar belde om te vragen om iets op te heffen wat de bank blijkbaar zelf gedaan had. Dus toen heeft ze opgehangen. Wat er uiteindelijk gebeurt is, is dat die oplichters 5000 euro van haar spaarrekening hebben weten door te sluizen naar haar betaalrekening. Maar dat de bank toen verdere overschrijvingen geblokkeerd heeft omdat het volgens de bank niet paste bij het gewoonlijke uitgavepatroon van deze dame. Eind goed al goed, haar pas is geblokkeerd en ze krijgt een nieuwe, de 5000 euro staat nu op haar betaalrekening en kan ze weer terug zetten op haar spaarrekening als ze haar pas terug heeft. Dus er is niks gejat, maar haar ego heeft er wel een deuk van gekregen. Want zoals haar zussen altijd dachten, had ze zelf ook altijd gedacht ik trap daar niet in. Vooral dat nu te weten, vind ze heel erg. Dat ze er dus wel in kan trappen.

Voor @renaldo61. Zomaar.

Wel gvd @Mormel, toestanden. Thanatos is weer los. Zeig dich, ja. Maar ook al zou Iemand, wie of wat dan ook, zich op wonderbaarlijke wijze gaan openbaren, dan merk je het niet op als je met je kop in de drank hangt. Nuchterheid is bij mij bepaald geen garantie voor een gelukkig leven, maar ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het een voorwaarde ervoor is.

Oeh, ik dacht even dat je het Aude Kolonyhûs van Schiermonnikoog postte @lady jane. Dat was ook vroeger voor de astmapatiëntjes en nu een favoriet vakantieverblijf van de familie Ezel. Ik krijg meteen zin om weer eens naar mijn eiland te gaan zeg. Ik vind het daar wel zo aangenaam. Jaren geleden gingen wij in de zomervakantie één week naar Zakyntos en later diezelfde vakantie een week naar Schiermonnikoog. En toen vond ik Schier eigenlijk veel mooier. Druk geweest de laatste dagen, ik. Gisteren mijn eerste hypnose. Apart wel. Mijn innerlijke cynicus roept regelmatig dat mij een daar door een kwakzalver een flinke loer wordt gedraaid. Anderzijds merk ik op dat ik mij vandaag geweldig opgetogen voelde, alsof ik drugs had gebruikt. Maar dat kan ook prima te verklaren zijn met de normale schommelingen van mijn gemoed. Ik ga er vooralsnog maar open in.

Ik zei ook niet dat ik in een kliniek zat. Dat in 1x stoppen heb ik idd verscheidene malen gedaan. 12 blikjes is natuurlijk wel veel te veel maar nu ook weer niet zo'n schrikbarende hoeveelheid dat ik daarvoor naar een kliniek zou moeten omdat detoxen anders te gevaarlijk zou zijn. Als ik al eens een dag niet drink (wat zelden voor is gekomen het afgelopen jaar) heb ik buiten nachtzweten om ook niet echt afkickverschijnselen. Heb godzijdank (nog) geen alcohol nodig om de dag op te starten. Daarvoor vind ik een paar bakken koffie ook veel te lekker. Het is bij mij meer het mentale aspect wat speelt. Ik heb ook de maffe eigenschap dat als ik eenmaal avondeten op heb, ik ook totaal geen behoefte meer heb aan drank. Alleen leef ik in een soort van Spaans ritme ('s avonds laat pas eten).

dit is dat huisje spirit Vroeger een vakantiekolonie voor bleekneusjes, en daarvoor burgerweeshuis. geweldig pand.