Alle activiteit

Vandaag had ik Mignonnettese en wortelpuree

Ben jij misschien stiekem Pink Floyd?💗

De kinderen zijn op school, mijn vrouw is op kantoor. Maar in plaats van dwangmatig naar de slijter te sjokken zoals de laatste keer ben ik nu gaan wandelen in de Biesbosch. Wat is dat lekker zeg. Hoewel de waterplas is verschrompeld tot de helft van de normale grootte waar de eenden beteuterd hun kleine rondjes zwemmen is er ook in deze tijd van het jaar nog bijzonder veel moois. Ik ben opgelucht dat ik het nog kan: genieten. Van de duizenden gele bloempjes van de heelblaadjes, het wilgenroosje tot mijn persoonlijke favoriet, het tedere lila van de watermunt. Ik denk dat Yana die meteen in de soep zou doen. Ik weet al die namen trouwens niet van buiten hoor, maar heb zo’n appje op mijn telefoon die alles gewoon voorzegd. Er lag ook een dode aardmuis op mijn pad. Ik stapte er bijna bovenop. Ik denk om mij te vermanen dat niet alles meteen weer koek en ei is.

Over een uurtje de deur uit voor een optreden. Vriend is al druk bezig de bus in te laden, want er moet altijd veel mee qua geluidsspullen. Een heel gedoe altijd voor hem. Ik heb alleen maar een accordeon om mee te nemen . De prikkelloze dag van gisteren heeft me goed gedaan. Vanmiddag gaan we weer sociaal doen. Heb er zin in Fijne dag mensen Voor degenen die het moeilijk hebben, even een hart onder de riem

Ja dat herken ik. Alsof dan ineens niets meer enige waarde heeft. Alsof alles afhangt van of je je kan beheersen (we hebben het slechts over drop 😁) en zo niet, dan kan alles verder even goed naar de 🏈🏈 gaan. Wat zegt het over je eigenwaarde? Of is het gewoon een truukje in je hoofd van Koning Alcohol, een mindfok? Ik ben er nog niet uit maar het is een fnuikende shortcut naar ellende.

En inderdaad, tegenwoordig moet je gevonden voorwerpen op het gemeentehuis afgeven, weet ik nu. Dat is hier ook om de hoek. Alleen vind ik tegenwoordig nooit meer wat. Scheelt een hoop gedonder.

Goedemorgen. Afgelopen weekend tijdens ons jaarlijkse (Aca)Dyane kampeertreffen nog geboft met het weer en nu zit ik al weer met een warme trui aan omdat ik zo'n koukleum ben, vooral in de ochtend. Ben een beetje onthutst door de berichten van @knakker (formerly known as ?? en dáárvoor als knakker...) en ik wens je veel sterkte en (nog meer) wijsheid, vooral naar jezelf toe. Ik lees wat over een gevonden telefoon. Moet meteen denken aan die keer, een jaar of zes, zeven geleden of zo, dat ik tijdens het rondje met de hond op zondagmorgen op een hekje een telefoon zag liggen. Uiteraard meegenomen en later die dag op de fiets gestapt om hem naar het hoofdbureau van politie te brengen, een kilometertje of vijf verderop. Maar daar zeiden ze dat ik die daar niet kon inleveren, dat ik die bij de wijkagent moest inleveren. Waar zit die dan?? Praktisch bij me om de hoek. Dat kon echter niet op zondag, dus boden ze aan om er zelf dan maar voor te zorgen dat die telefoon daar terecht kwam. Toch fijn dat er politie is. Zo behulpzaam..🫤

Misschien zijn het ook geen grote trauma's of spanningen, maar puur de gewoonte om ongemak niet te ervaren maar weg te wuiven. Ongemakkelijke gevoelens horen bij het leven en als het goed is hebben we er elke dag wel enkele. We komen uit een generatie waar het niet de bedoeling is dat we er even bij stilstaan. Dan blijf je er maar in hangen, maak je het te groot, maak je jezelf verdrietig. Zolang dat wegwuiven werkt is het nog oké, maar na verloop van tijd gaat zich dat toch wreken, althans, bij mij is dat zo.

Dat ging vroeger steeds door mijn hoofd. Ik dacht dat ik er mogelijk wat van zou aan overhouden, maar niets weerhield me om weer naar de frigo te lopen en een blikje te openen. Zelfs niet het kosten. Het is zeker geen ziekte als iets wat je oploopt als een virus. Maar aangezien niemand een verslaving bewust kiest?

Eerst de overtuiging en dan de ervaring? Als nuchter boerke zijnde werkt het mij mij doorgaans andersom. Hoewel een grondhouding permanente twijfel aan alles je ook aardig in de weg kan zitten. Dat je op voorhand al denkt: wat een flauwe kul allemaal, dat wordt toch niks. Open iets ondergaan, nieuwsgieirg uitproberen en daarna de boel evalueren en conclusies trekken.

Dat zijn mooie woorden @renaldo61 Van Niebuhr dus, ik dacht altijd dat het van Franciscus van Assisi was. Maar AI zegt ook Niebuhr, en die weet alles, ook op welke politieke partij je moet stemmen. Ik ben altijd terughoudend geweest om verslaving als ziekte te beschouwen. Maar de hang naar mateloosheid is overduidelijk. Die manifesteert zich in alles: drinken, roken, eten. Daarom zet ik momenteel ook in op een algemeen gezonde levensstijl. Anders ga ik bij gebrek aan sigaret ineens weer kilo’s drop eten ofzo. Alles bewust en met mate momenteel. En niet meer als een varken alles gedachtenloos naar binnen proppen. (Zouden varkens dat eigenlijk echt doen?) Dat bevalt momenteel goed. Het risico is wel dat als ik op één vlak het niet volhou ik de neiging krijg op op alle vlakken de handdoek in de ring te gooien. Dat ik na een pond drop ook maar weer de sigaretten en welja ook de drank er maar weer bij pak. Want nu maakt het toch niet meer uit. Door me dit risico steeds in te prenten hoop ik er in geval van klein falen mee te kunnen dealen.

Nu we het toch over slapen hebben. Ik had de Maandag een lang gesprek met de huisarts en die zegde dat ik overtuigd moet zijn dat het CPAP (Continuous Positive Airway Pressure) apparaat mij helpt. Dat het anders niet veel nut heeft dat ik het blijf gebruiken. Ik heb het apparaat nog niet zo lang.

Ik slaap bijna tijd als een roosje renaldo

Ik kom weer uit op het gebed van de AA. Het is geschreven door een theoloog Reinhold Niebuhr. ""God, schenk me kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, moed om te veranderen wat ik wel kan veranderen en wijsheid om het verschil hiertussen te zien." Dan kom ik ook bij de aanpak van de verslavingskliniek die speciaal wordt toegepast op de afdeling voor verslaafden. Wat er niet direct kan veranderd worden zijn de achterliggende oorzaken van de verslaving. Dat is het aanvaarden. Volgens de meeste genees je niet van een verslaving maar je kunt er leren mee om te gaan. Dat is het veranderen. Aanvaarden wat je niet kunt veranderen en werken aan hetgeen je wel kunt veranderen. Ik moet hier zeker aan toevoegen dat ik zeer veel problemen met mijn eetverslaving heb. Maar ik tegenstelling met alchohol heb ik eten wel nodig.

Heb je geslapen @knakker ?

Ja gelukkig wel, ik had er speciaal de wekker voor gezet om bij openingstijd het Gemeentehuis binnen te stappen. En zij kunnen, mits de vrouw legaal ingeschreven staat, haar waarschuwen. Vannacht geen enge geluiden gehoord Maar men vertelde me dat ze idd vrij nauwkeurig mijn adres hadden kunnen zien. En ze wisten natuurlijk niet dat ik de tel. aangemeld had.

Ben je die enge Servische telefoon alweer kwijt Sjaan?

Dank voor je reactie @Etty. Ik zit ook in die richting te denken. Met dubbele gevoelens daarbij. Want aan de ene kant zie ik mijzelf als iemand die alle gevoelens vrij makkelijk toelaat en accepteert. En daarbij doorgaans tamelijk rustig en stressloos vrolijk door het leven dobbert. Ik heb in de verste verte niet een vermoeden van narigheid of spanning die ik aan het verdringen ben. Alleen door die ongrijpbare soms opkomende drang om het op een destructief zuipen te zetten op een manier waar ik behalve de aanleiding evenmin de toegevoegde waarde in kan ontdekken. Toch is dat niet drinken ooit ook zonder etiket en therapie ooit vier jaar zonder moeite goed gegaan. Daar wil ik graag naar terug. Het liefst door simpelweg het kurkje in de fles te laten. Maar als een stevige psychische revisie noodzakelijk is: ook prima. De CGT die bij de meeste drankhulp tegenwoordig wordt toegepast levert mij niks op. Maar dat ACT ga ik bekijken, dank voor de tip.

goeiemooiemorgen frummers lekker zonder wekker ik had wat in te halen nog koffie!

Goeie morgen iedereen,

Het zou mij misschien een houvast bieden om mijn problematiek gericht aan te pakken. Dat lijkt me wel prettig. Ik ben het gemodder van de laatste twee jaar zo zat. Dat het mijn schuld wel of niet maakt mij minder uit.

Goedemorgen, Aan de slag na een paar dagen wandelen. Er komt een nieuwe film uit van Jim Jarmusch las ik. Verheug ik me op! Dagpact: knakker renaldo61 MaryArt Freekie Etty

Je vraagt je hierboven af of je bent losgezongen van je gevoelens. Dat zou best eens kunnen. We hebben allemaal een jarenlange training achter de rug om vooral niet te voelen, of alleen de prettige gevoelens toch? Mannen nog meer dan vrouwen is de concensus geloof ik. Als je je niet bewust bent van je gevoelens, dan ben je er vaak een speelbal van. Het verhaal dat gaat ontstaan in je hoofd om die onbewuste gevoelens niet te voelen gaat dan de dienst uitmaken. En dat gaat vaak fout. Het zou je misschien kunnen helpen om een professional te zoeken die je eventueel kan helpen met leren voelen. Kunnen voelen kan je ook helpen wat zachter te worden voor jezelf, want je kunt niet je gevoelens volledig toelaten en tegelijkertijd jezelf op je donder geven. En als voelen is toegestaan, zelfs een gewoonte is geworden, dan ben je misschien ook in staat beter te observeren wat er gebeurt voordat je gaat drinken, zodat je een andere beslissing kunt nemen. Ben je bekend met Acceptance and Commitment Therapy (ACT)? Zelf niet zo'n therapie gehad, maar wel over gelezen. Ik zie leren alle gevoelens toe te laten voor mezelf als een manier om het tij te keren, anders blijf ik zie ik steeds in dezelfde fuik zwemmen. Maar het vergt wel een omwenteling in mijn leven, een focus op mezelf in plaats van eerst op mijn omgeving, de ander, de maatschappij. En dat lijkt egoïstisch omdat ik dat zo heb opgevangen en dat roept weer de angst voor eenzaamheid op. Terwijl ik veel beter van betekenis kan zijn voor anderen als ik eerst voor mezelf weet te zorgen, en dat blijf doen.

Morning. @Mormel ik zat nog te denken. Volgens mij verdien jij een aardiger naam. Ik vind je geen mormel en ik hoop jij jezelf ook niet. Sterkte!

Ik doe vrijwilligerswerk @bumperjim . Ook deze namiddag in een centrum van dagopvang voor ouderen. Ook bij de plaatselijke bibliotheek sta ik op een lijst van kandidaten voor vrijwilligerswerk. Het klopt dat mijn psychiater me geen doel gaf. Maar ik wilde niet in eeuwige opvang zitten en dan kwam er eigenlijk maar een ding in mijn hoofd naar boven. "Ik wil bij mijn hondje zijn". Dat deed me stoppen om weer naar de alchohol te grijpen. Wat me nu stopt weet ik niet juist.