ontwenning van Rivotril

[hoopvol]

Beste

een jaar of vijf geleden kreeg ik van de neuroloog Rivotril voorgeschreven, omdat ik een slaapprobleem had.

Mij werd er wel bijgezegd dat ik dit maar max 2 maanden mocht nemen (maar geen uitleg waarom ik dit maar max 2 maanden mocht nemen).

Ik sliep inderdaad veel beter, voelde me herboren, en zag er voor mezelf dan ook geen graten in om elke avond braaf mijn 2mg te slikken.

Dit deed ik aan een constante van ongeveer een kleine vijf jaar. In december 2016 had ik er genoeg van, want het slapen was terug slecht geworden.

Ik ben dus uit eigen houtje, van de eene op de andere dag gestopt... 

Na een dag of vijf begon voor mij de hel.... 

Ik dacht dat ik een hartaanval kreeg, was angstig, voelde me vreselijk, beefde voor gek, kon niet meer aan mijn woorden komen, stotterde voor gek, en had het gevoel dat ik geen zuurstof voldoende had.

Ben naar een andere huisarts gestapt, en die wist me te vertellen dat ik aan het afkicken was... owkay....

Ik kreeg voor drie weken diazepam voorgeschreven, en moest op die drie weken afbouwen.

Ik ben nu ongeveer een maand verder, maar voel me nog steeds shit!!!

Mijn hart klopt uit mijn borstkast, trillen is er ook nog bij, met momenten geen zuurstof, en algemeen heel echt slecht voelen.

Heb nu op drie weken tijd, 5 maal bij mijn huisarts geweest, ondertussen al naar de cardioloog geweest, maar die bekijken mij alsof ik me alles inbeeld...

Ik vind dit zoooooo lastig!!! Buiten het feit dat ik me zo ellendig voel, heb ik nog het meeste last met het ongeloof van de mensen rondom mij... niemand kan dit zich inbeelden tot ze het zelf meemaken.

Ik ben het moe om tegen mijn man, en 2 kids te moeten uitleggen dat ik me niet goed voel, en waarom dit nog steeds niet over is (want ja... volgens de medici mankeer ik helemaal niks)

Op mijn werk juist hetzelfde... wat scheelt er met jou? Waarom ben je zo stil? Ben je met je verkeerde been uit bed gestapt?

Ik word dit alles echt stillaan moe...

Wou dat ik een concreet antwoord kon krijgen hoelang ik hier nog doormoet... 

Er zijn al sporadische dagen geweest waar ik me net iets beter voel, en dan heb ik de ijdele hoop dat het over aan het gaan is... maar dan kruip ik mijn bed in, en dan begint dat hart weer te razen... dan val ik eindelijk in slaap, om dan na een minuut of 20 wakker te schieten, en het gevoel te hebben dat ik klaar wakker ben... i need some sleep!!!!!

Enfin... ik moest dit alles effe van mij afschrijven... 

15 februari 2017 bewerkt door hoopvol

[Ton]

Beste Hoopvol,

Wees Hoopvol er zijn er duizenden met dezelfde klachten ,tintelen handen ,denken dat je geen zuurstof krijgt , niets is minder waar je krijgt juist een te veel aan zuurstof, je moet het denk ik zo zien je lichaam reageert alsof je aan het einde van een marathon bent, ik kan er jammer genoeg over meepraten 30 jaar aan de Lorazepam, troep is het echt waar , maar ik weet ook dat de ontwenningsverschijselen LANGZAAM verdwijnen kan maanden duren en ja soms betere soms mindere dagen, kan geen kwaad zeggen de meeste artsen het gebruik, maar ze hebben het niet over het afkicken dat niet, het lezen van berichten hier heeft mijzelf veel geholpen het idee al dat je zeker niet de enige bent ,in nog meer of juist mindere mate maakt iedereen het zelfde mee met ontwennen, 

Mvg Ton...

[hoopvol]

Lieve Ton,

eerst en vooral... dank je wel om mij te horen/aanhoren. En dank je wel, dat je effe de tijd nam om mij te woord te staan. Ik apprecieer dit ten zeerste! Ik heb hier al vele topics gelezen. En het klinkt misschien vreemd, maar het is ergens wel bemoedigend. Gewoonweg het feit dat ik niet alleen ben. Want rondom mij, lijk ik wel de enige... de enige die zich aanstelt... de enige die het zich inbeeld... en ja, ik word er moedeloos van. Het lijkt zo oneindig. Ik ben ook zo boos!! Waarom doen dokters dit?? Ja ik had een probleem met slapen (nu nog meer en erger natuurlijk), maar is het niet de taak van de dokter om correct te informeren?? Aaaargh... het heeft geen zin om boos te zijn. Maar toch ben ik het. Vooral, ik ben een moeder van 38, heb 2 prachtige zonen van 10 en 13 jaar. Twee jongens met energie, levenslust, jongens die aandacht verdienen van hun moeder. Ik heb een echtgenoot die aandacht verdiend van zijn vrouw. Maar ik kan enkel aan mezelf denken. Voel me zo egoïstisch... voel me niet wie ik ben... dit ben ik niet. Ik ben normaal een echte controlefreak... maar dit alles heb ik niet onder controle...

nogmaals Ton... bedankt om me te aanhoren... dit doet me echt goed  

groetjes, hoopvol

16 februari 2017 bewerkt door hoopvol

[shakemarieke]

Bouw niet te snel af... volg je eigen lichaam en tempo.. dat is de beste oplossing om je leven leefbaar te houden. Van 10 mg tot 3.25 ging het goed voor mij en nadien ben ik moeten tempo vertragen. Ik bouw nu ja je leest het juist .01 mg af per 7 dagen. Dus ontzettend traag maar ik wil niet gekluisterd zitten aan mijn huis door een te snelle afbouw. Er zijn nog anderen die op me rekenen. Als het voor mij te snel gaat blijf ik gewoon enkele extra dagen op  mijn hoeveelheid staan. Ik ben nu nog in staat mijn kids naar school te brengen, 2 wandelingen met de hond te maken en 2x een uur te gaan zumba'n in de week. Ik vertrek ontzettend vermoeid en energieloos maar mijn mindset heeft dit nodig en ik kom nadien vol energie en met haast geen neveneffecten weer thuis. Verzet je gedachten en blijf in de mate van het mogelijke in beweging. Dit helpt je verder vooruit en vooral luister naar je lichaam. Het is een proces van veel , heel veel geduld maar je komt 'r wel !

Succes !

[hoopvol]

Hoi shakemarieke, 

bedankt voor je reactie. Dat is nu net mijn probleem... ik ben cold turkey gestopt!!  eind decemeber 2016 ben ik gestopt met Rivotril, na een paar dagen begon de hel (omdat ik niet wist dat er een afkick ging volgen). Dus in volle angst naar de huisarts geweest, die wist me dus te zeggen dat ik in ontwenning zat. Ik moest dan drie weken diazepam nemen, week 1: 2mg, week 2: 1mg,week 3: een halfje. Maar dat deed niks!! Dan zou ik zogezegd volledig ontwend zijn... dus nu ben ik 1 maand benzovrij... maar dit is de hel!!!! Ik vraag me soms af of ik niet beter terug zou beginnen om diazepam te nemen, en dit langzaam af te bouwen.  Ik werk nog steeds, maar voel me totaal niet in staat om te werken. Ik ben alles behalve nog een goede moeder, en al zeker geen goede echtgenote meer. Maar er is ook niemand, maar echt niemand, uit mijn gezin of naaste omgeving die dit begrijpt, laat staan accepteert, en energie in me wil steken. Ik word met momenten gewaar dat ik de controle over mezelf verlies, maar stel me dan de vraag: waar gaat dit naartoe leiden?? Jobverlies? Echtscheiding? Kinders die hun moeder niet meer herkennen? Wat ben ik blij dat ik hier mijn gal kan spugen.

Dus ik weet niet goed wat ik moet doen... volledig benzovrij blijven, of terug met diazepam beginnen...

thanks voor jullie tijd. 

Groetjes, hoopvol 

18 februari 2017 bewerkt door hoopvol

[Bert2]

hoopvol, een bekend verhaal.

Mensen zijn mij ook zat ... het kan een eeuwigheid duren om van zoiets af te komen.

Mensen hebben ook geen referentiekader. Het is geen alcohol of opiaatverslaving. Het is ook geen ´mild´ slaap of kalmeringmiddeltje.

Als je opnieuw af zou bouwen zou je dat misschien beter rechtstreeks van de Rivotril zelf kunnen doen.

Er is natuurlijk het bekende Engelstalige forum benzobuddies.org

[Silla]

Ik herken je gevoel, voel me ook geen goede moeder en echtgenote meer. Altijd moe en lusteloos. Bij mij begon de ellende in oktober. Dokter wilde mij aan de anti depressiva hebben maar dat wilde ik niet maar ik sliep zo slecht dat ik in november ben begonnen met slaapmedicatie, Lorazepam. Het werkt nu een stuk minder dan in het begin en denk dat ik me door dit middel ook erg duf voel overdag. Probeer nu een aantal dagen 3/4 tablet te nemen om zo te gaan minderen. Huisarts zei afgelopen week een keer een halve en de rest van de week weer een hele. En volgende week 2 dagen een halve en de rest een hele. Maar ik denk dat mijn lichaam dan steeds weer went aan een hele. Baal er zo van dat mijn hoofd me in de steek laat en dat ik niet meer normaal kan slapen zonder zo'n rot pilletje. Snap ook je gevoel van er alleen voor te staan, zijn een aantal mensen die weten wat erbij mij speelt maar ze vragen me er niet naar hoe ik me voel en of ik me kan redden met de kinderen.

ik kan je helaas niet adviseren wat het beste is om weer te beginnen met diazepam of niet, ik weet nu zelf inmiddels wat voor troep het allemaal is en hoe verslavend het werkt.

[hoopvol]

@Silla, het is een lastig iets hé... 

maar waar ik me wel aan recht trek, is het feit dat ik hier toch ook succesverhalen lees. Ik heb nu 2 "betere" dagen achter de kiezen, en dat geeft me hoop. Hoop dat er ooit aan dit alles een einde zal komen. Ik heb dit weekend ontzettend genoten van mijn gezin, en dit was toch al effe geleden. 

En inderdaad, die muur waar je steeds tegen botst. De muur van mensen die vinden dat je je aanstelt... ik heb nu een andere tactiek aangenomen. Als me iemand vraagt wat er met me is, dan laat ik ze de trailer van "as prescribed" bekijken. En raar maar waar, dan plots hebben ze empathie... 

ik wil, en zal steeds een luisterend oor voor je zijn als je daar behoefte aan hebt. 

Liefs, hoopvol

[Gaba]

Hallo hoopvol, ik lees zojuist je verhaal hier en ik voel vreselijk met je mee omdat ik als geen ander weet hoe afschuwelijk het is om van Rivotril af te komen. Het is mij wel gelukt maar het heeft verschrikkeljk lang geduurd voordat ik weer een beetje de oude ik werd.

Ik kan niet anders zeggen dan dat je veel te snel bent gestopt. En nu krijgt je hele zenuwstelsel een enorme dreun. Het duurt nu eenmaal vreselijk lang voordat al je receptoren weer hersteld zijn. Bij mij was de omschakeling naar Diazepam geen succes. Zoals Bert zegt lijkt het bij sommige mensen beter om die omschakeling niet te doen en verder af te bouwen van Rivotril.

Maar je bent al Cold Turkey gestopt begrijp ik. Dat moet echt vreselijk zijn, dus ik begrijp jouw wanhoop. Ik kan alleen maar zeggen dat het voorbij gaat. Dat je op een dag weer normaal bent. Maar schrik niet als het lang duurt, je hebt het immers ook lang gebruikt en al die tijd zijn je receptoren buiten werking geweest. Die moeten zich helemaal opnieuw "inleren" en dat gaat gepaard met een enorm ellendig gevoel.

Wat ik op benzobuddies leerde was dat het vaak weinig zin heeft om opnieuw te starten. Rivotril doet dan niet meer wat het eerst deed. 

Ik ben bang dat je dus door de zuurste appel ooit moet heenbijten. Je zult nu echt moeten overleven. Althans, zo heb ik het ervaren.

Aan de buitenkant zullen mensen niet zien wat je mankeert, ik zag er tijdens het hele ontwenningsproces gewoon normaal uit. Dus dachten mensen dat ik ook niks mankeerde.

Dat is het afschuwelijke hieraan, je bent van binnen en in je hoofd helemaal stuk, maar niemand die het ziet. Ik liet mijn vrouw vaak de filmpjes op youtube tot vervelens toe zien om maar enig begrip te krijgen.

Het ontwenningsproces gaat echt met vallen en opstaan. Drie stappen vooruit en twee weer terug. En soms ineens weer 4 of 5 stappen terug. Het is een bijzonder grillig proces. Ik beschreef het wel eens alsof ik de hoogste berg moest beklimmen en elke keer weer meters terugviel. Teruggaan was geen optie dus doorgaan was de enige mogelijkheid. Het heeft bij mij 2 jaar geduurd voordat ik over de top heen was. Daarna ging het steeds beter. De heftigheid van het ontwenningsproces is het meest in de eerste maanden. Daarna gaat het langzaam sluimeren. Het is dan nog steeds aanwezig maar steeds minder heftig.

Ik ben erg benieuwd hoe het je verder afgaat, met name of Cold Turkey stoppen hetzelfde, langdurige proces geeft. Dat is wat specialisten immers beweren, die stellen dat je na 6 weken wel ontwend bent. 

Ik kijk hier niet zo veel meer op benzodebaas. Maar zo af en toe lees ik jullie verhalen.

Heel erg veel sterkte de komende tijd. Ik hoop echt dat je voldoende steun uit je omgeving kunt krijgen. Uiteindelijk komt het goed!

 

Liefs Gaba

 

 

[Ellendig]

Hoi allen,

ik voel met jullie mee! Een hele ellendige periode! Maar zoals Gaba al zei, je komt hierdoor, je wordt echt weer beter! Ik zelf ben nu 11 maanden benzo vrij en sinds een tweetal maanden beter. Af en toe een kleine terugslag, maar echt beter. De eerste maanden waren een hel! Iets dat je niet kan beschrijven aan anderen, die dit niet zelf ondervonden hebben! Het was de meest enge periode uit mijn leven! Nooit wil ik dit nog meemaken! Weet zelf niet hoe ik dit overleefd heb, maar het is gelukt! En het gaat jullie ook lukken! Hier lezen en schrijven heeft mij enorm geholpen op momenten dat ik het niet meer zag zitten! Mijn verhaal vind je bij afzien van kanarie. Ik ben ook een mama van 37 en heb twee pubers. Mijn moeder is de enige die echt wist, hoe ik me voelde, de enige waar ik durfde tegen te zeggen wat er door mijn hoofd ging. Zij hield mijn gezin recht, want ik kon het niet meer zelf! En idd het ongeloof, onbegrip van anderen was vreselijk! Ze konden en kunnen nog steeds niet geloven dat dit pilletje zoveel ellende kan veroorzaken! Want de dokter weet het toch beter zeker! Uren, dagen, weken, maanden zocht ik naar meer info over benzo's. En vond ik toch mensen die hetzelfde hadden beleefd en eindelijk het begrip en geloof dat ik zocht! Geef niet op mensen, laat deze medicijnen jullie niet klein krijgen! En schrijf vooral veel over hoe je je voelt, zo kan je anderen helpen en ook jezelf! Mijn overwinning heb ik onder andere te danken aan dit forum en de mensen die hier luisterden, raad gaven en zelf hun ervaring vertelden! Ik kom hier niet meer dagelijks, maar zeker nog wel af en toe lezen. 

Ik wens jullie veel moed en hoop dat jullie echt volhouden, dan komt alles goed!

veel liefs,

 

Ellendig ( Elke)

[hoopvol]

@Gaba @Ellendig, zalig om jullie hier te horen! Ik heb jullie verhalen allemaal gelezen, en het is zo herkenbaar voor me. En Elke... ik denk dus dat we een beetje hetzelfde zijn qua leeftijd en kids. Ik heb 2 zalige dagen gehad afgelopen weekend, maar afgelopen nacht was het terug naar af... in paniek wakker geschoten, hartkloppingen, geen zuurstof (of net teveel zuurstof), elektriciteit door gans mijn lijf en hersenen. Met als gevolg dat er geen nachtrust meer aan de orde was. Wat ik me ook afvraag... bleven jullie aan het werk? Ik heb het zo lastig en moeilijk om me te werken... echt gek. Ik apprecieer echt dat jullie reageren, en trel me op aan jullie succesverhalen. Wetende dat ik niet alleen ben, en dat er ooit een betere tijd komt... ik blijf dus hoopvol. 

Heel veel liefs aan allen. 

[mama]

Hoi nieuwe moedige vrouwen,

Ook ik heb helaas ervaring met de benzo'tjes... ik was een kort gebruikster 2 maanden en dit resulteerde bij mij al in vreselijke ontwenningsverschijnselen... ik was de 1e keer colt turkey gestopt en ik ben binnen 2 weken weer begonnen en ik heb afgebouwd en ik ben er nu 3 maanden vanaf.

Ik ben nog niet 100 % , maar iig al beter als met de pillen en na de eerste colt turkey. Mijn herstel loopt dan ook echt in het beschreven windows en waves patroon.

Ik weet maar al tegoed hoe deze walgelijke pillen je gezin ontwrichten. Ook ik heb mijn familie de filmpjes op you tube laten zien en de berichten laten lezen  in de facebookgroepen waar ik ook steun vond.

Mijn familie heeft mij godzijdank gesteund omdat zij ook zagen dat ik dit echt niet meer was... deze pillen veranderen je karakter en zorgen voor levensbedreigende gedachtes. 

 

Mijn huisarts vond het heel normaal dit voor te schrijven aan een net (3 weken) bevallen vrouw. 

Maar al met al kan ik jullie wel een hart onder de riem steken en zeggen dat je je echt weer beter gaat voelen... voor mij is het soms al alsof er nooit wat gebeurd is en voel ik mij prima. 

Soms heb ik alweer normale nachten en voel ik mij heel kalm en normaal... dit is echter nog niet altijd het geval, maar ik ga ervan uit dat het ergste achter mij ligt. 

Ik kan je  ook niet adviseren wat je het beste kan doen hoopvol... ik ben 2 weken na colt turkey herstart en dit heeft mij wel geholpen, maar jij bent er al langer uit.. dus ik weet het niet. 

Maar houd vol! 

[hoopvol]

@mama, wat leuk te horen hoeveel jij je al beter voelt! En dat jouw gezin jou door deze vreselijke tijden heenhelpt. Ik kan niet zeggen dat ik geen steun krijg, maar ik voel me ontzettend misbegrepen. Als ik al een iets aan een familielid vertel, krijg ik te horen: 't is wel een obsessie aan het worden é. Een obsessie???? Neen, toch niet, dit is nu op dit moment mijn leven. Dit is een vreselijke tocht, die ik alleen moet bewandelen... 

ik vind het toch allemaal te gek voor woorden wat die benzobucht met een mens kan doen. En geen enkele dokter, specialist, die me ooit op de wrange nasmaak van benzogebruik heeft gewezen! Geen enkele!!! En dat maakt me zo boos!!! In die jaren dat ik Rivotril slikte, heb ik meermaals aan mijn huisarts gevraagd of dit geen kwaad kon. Zijn antwoord was steeds steevast: neen hoor... de dosis die jij neemt is verwaarloosbaar en niet verslavend.... ondertussen ben ik zooooo boos op die man, kan hem nog steeds niet onder ogen komen. Ik wacht mijn tijd af... en elke dokter, specialist die me in die jaren dat ik gebruikte hebben behandeld, die mogen allen nog een bezoekje van mij verwachten. Aan allen wil ik een uitleg vragen, en aan allen wil ik toch mijn ervaring meedelen, mijn ergernis, mijn frustratie, mijn pijn, mijn ongeloof, mijn fysieke maar vooral mentale marteling... zal dit iets uithalen? Vermoedelijk niet, maar voor mezelf moet ik dit doen! 

Nu vecht ik, en heb voor mezelf besloten om toch niet terug met de rivotril of diazepam te starten, om dan terug af te bouwen. Ik ben nu 36 dagen benzovrij, en wil deze teller niet meer opnieuw starten!! Jullie konden het ook, en hebben het ook doorstaan...dus ik heb beslist... ik ben de volgende in rij van de succesverhalen. Ik ben HOOPVOL! 

Veel liefs aan allen

22 februari 2017 bewerkt door hoopvol

[mama]

Hoi hoopvol, 

Ik denk idd dat je niets gaat uithalen bij de artsen, maar je kan het proberen als het je oplucht... ik ben namelijk door de benzo troep in de psychiatrie beland, en ik ken er zo meer. 

2 mg rivotril is gelijk aan 40 mg valium en dat is zeker geen lage dosis, maar een hele hoge. Ik slikte 1 mg alprazolam ( xanax), dit is 20 mg valium... dit alles volgens de ashton manual, en mw ashton kan het weten, want zij heeft haar leven gewijd aan het helpen van mensen die aan deze verslavende bocht zijn geraakt, door artsen.

Alprazolam, lorazepam en clonazepam (rivotril) zijn de meest potentste benzo's. En artsen hebben gewoon geen idee echt niet.

Het is nogmaals een grote schande dat dit kan.

 

Groetjes 

[Ellendig]

Hoopvol,

Ik werkte niet meer. Zou dit ook niet gekund hebben! Kon zo goed als niets meer. Mijn mama heeft echt lang alles komen doen. Kuisen, wassen, strijken, eten maken, de kinderen weg brengen en halen, ... . Zelfs mezelf verzorgen was een zware job. Die enge gedachten lieten niets meer toe. Kon ook geen lawaai of beelden verdragen. Heb me lang gevangen gevoeld, zo kan ik dit het best omschrijven. Ik was iemand anders, echt een vreselijke ervaring! En schuldgevoelens tov mijn gezin! Pfff, kan me niet meer inbeelden hoe ik hier door ben gekomen. Maar je komt erdoor, hoelang het gaat duren, kan niemand zeggen, want dit scheelt van persoon tot persoon. Hou vol, het is de moeite!!! Het leven wordt echt terug mooier! Hoe moeilijk dit ook te geloven is, als je er midden in zit. En de waves gaan minder erg en minder lang worden. Windows gaan meer en meer komen! Blijf hoopvol en schrijf van je af, zoveel dat nodig is!

Liefs,

Ellendig, Elke

[hoopvol]

Hoi allen, 

wat ik me ook afvraag... ik heb de indruk, dat de meesten onder jullie vooral last hebben van een mentale afkick. Of heb ik dit verkeerd op? Bij mij is het ergste de lichamelijke afkick. En eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat die lichamelijke afkick toch iets beter is dan de eerste 20 dagen dat ik cold turkey gestopt ben. Ofwel is het mss gewenning van klachten? Geen flauw idee. Ofwel voel ik me nu effe euforisch, want ik heb deze nacht toch een uur of 4 eens goed geslapen. Echt gek... sinds enkele maanden mag ik al blij zijn als ik 2 uurtjes slaap, nu slaap ik er eens 4 uurtjes, en voel me echt euforisch. Ik vrees dat mijn mentale klop nog moet komen. En aaaargh.., wat voel ik mij een zaag!!! En het feit dat ik nog werk is heel dubbel... als ik alleen werk, dan lukt het met momenten goed. Maar de momenten dat ik met collega's moet werken zijn voor mij een hel!!!! De drukte, de gesprekken, de energie die ik moet geven... dat is voor mij het moeilijkste!! Soms wenste ik dat ik eens naar mijn huisarts kon stappen, en kon vragen om me enkele dagen thuis te zetten! Maar aangezien ik me toch alles maar inbeeld ( volgens alle dokters althans), weet ik dat dit toch niet mogelijk is. Toch verlies ik mijn hoop niet!!! Dit weiger ik!!!! Mijn grootste wens, is dat ik snel terug mama en echtgenoot wordt. 

Liefs aan allen 

23 februari 2017 bewerkt door hoopvol

[hoopvol]

Dag iedereen

ik zit momenteel op dag 47, dat ik benzo-vrij ben. Hoe het met me gaat? Ik moet eerlijkheidshalve toegeven... het gaat vrij goed met me. Ik zie licht in de duisternis. De betere dagen nemen de overhand over de slechtere dagen. Ik heb meer energie, kan mijn gezin al veel beter verdragen, en heb zelfs al een paar uitstapjes gedaan. Ben zelfs naar de bioscoop geweest, en ben daar in slaap gevallen... hihihihi. Ik blijf wel realistisch, want ik weet dat ik nog niet aan het einde van mijn lijdensweg ben. Maar als ik terug kijk op een maand geleden, dan voel ik me echt een pak beter. Mijn man begrijpt me ook veel beter nu. En dat is heel aangenaam. 

Dit wou ik toch effe met jullie mede delen. Bedankt alsnog voor alle lieve woordjes en steun. 

Liefs, ZEER hoopvool

5 maart 2017 bewerkt door hoopvol

[Pierre]

Beste allen,

Volgens mij ben ik behoorlijk gewend geraakt aan deze benzo. Slik het samen met antidepressiva. Sinds verleden week dinsdag griepgevoel en afvlakking gevoelens. Denk dat gewenning oorzaak is (10 mg Rivotril / Clonazepam per dag). Toen het goed werkte energieker gevoel en overal meer gevoel bij (Duurde meerdere jaren).

Herken je iets, verneem ik dat graag.

7 maart 2017 bewerkt door Pierre
Aanvulling

[Pierre]

Op Wednesday, February 22, 2017 om 15:54 zei mama:

Hoi hoopvol, 

Ik denk idd dat je niets gaat uithalen bij de artsen, maar je kan het proberen als het je oplucht... ik ben namelijk door de benzo troep in de psychiatrie beland, en ik ken er zo meer. 

2 mg rivotril is gelijk aan 40 mg valium en dat is zeker geen lage dosis, maar een hele hoge. Ik slikte 1 mg alprazolam ( xanax), dit is 20 mg valium... dit alles volgens de ashton manual, en mw ashton kan het weten, want zij heeft haar leven gewijd aan het helpen van mensen die aan deze verslavende bocht zijn geraakt, door artsen.

Alprazolam, lorazepam en clonazepam (rivotril) zijn de meest potentste benzo's. En artsen hebben gewoon geen idee echt niet.

Het is nogmaals een grote schande dat dit kan.

 

Groetjes 

 

7 maart 2017 bewerkt door Pierre

[hoopvol]

@Pierre

neem jij ook Rivotril?

en ja... de eerste anderhalve maand dat ik deze troep nam, wist ik geen blijf met mijn energie! Op dag 3 van mijn inname van Rivotril, ben ik beginnen studeren voor mijn theoretisch rij-examen, op dag 5 ben ik examen gaan doen. De week erna begonnen met de rijlessen, meestal in blokken van 4 uren. Na 20 uren had ik mijn voorlopig rijbewijs... ik voelde me TOP!!! Mijn energie was niet normaal... maar ik moest wel elke ochtend een soort "energiepil" nemen om wakker te worden van de Rivotril. Na een tweetal maanden was mijn energie totaal foetsie... eigenlijk heb ik me bijna 5 jaar (de periode dat ik de benzo's nam) slecht gevoeld... constant vermoeid, mijn lichaam pruttelde langs alle kanten tegen.. het is vergif!!! En geen enkele medici die ons hierover inlicht!!! Nu, na al die tijd, kan ik heel veel dingen plaatsen. Waarom ik moe was, waarom ik geen energie had, waarom ik geen zin had in genegenheid, waarom ik geen zin had in een liefdevolle vrijpartij, waarom ik geen moeder was die met haar jonge kinderen speelde op de speeltuin... in niks had ik zin... mijn dag doorkomen, dat was mijn dagelijks doel. Ondanks het feit, dat ik nu cold turkey ben gegaan, en dat mijn lichaam daar op reageert, en dat ik amper slaap... heb ik toch terug energie!! Ik heb terug zin om te leven... ik heb terug toekomstperspectieven...  ik ben stilaan terug een moeder aan het worden voor mijn kids... en stilaan terug een levenspartner aan het worden voor mijn echtgenoot. 

5 jaar hebben die benzo's van mijn leven gestolen!!! 5 mooie jaren ben ik kwijt met mijn kids! 5 jaar was ik een echtgenote, die geen waardevolle echtgenote was! Maar ik mag me gelukkig prijzen... wat heb ik 3 fantastische mannen in mijn leven! Mijn 2 tienerzonen en mijn echtgenoot! Rivotril is nu nog steeds een deel van mijn leven. Elke dag wordt ik er nog aan herinnerd, door de lichamelijke klachten. Maar mentaal sta ik ik veel sterker! Ik ben heel vastberaden! 

Ik ben HOOPVOL.   

[Pierre]

@hoopvol Bedankt voor je uitgebreide reactie. Was vergeten te vertellen wat mijn dosis Rivotril is. De tijd met Paroxetine zonder benzo erbij was fijn tot de dag dat Seroxat /Paroxetine / SSRI niet meer werkte. Daarna begonnen met Rivotril. Had begrepen via een lotgenotensite dat dit minder verslavend zou werken dan Lorazepam wat ik eerder slikte in combinatie met Fevarin (SSRI). Heb op 6 mg lorazepam gezeten. Lorzepam gaf mij ook mijn gevoel terug en meer energie in begin. Valium zelfde verhaal wat ik korte tijd slikte.

7 maart 2017 bewerkt door Pierre
Aanvulling

[Pierre]

@hoopvol Bedankt voor je uitgebreide reactie. Was vergeten te vertellen wat mijn dosis Rivotril is. De tijd met Paroxetine zonder benzo erbij was fijn tot de dag dat Seroxat /Paroxetine / SSRI niet meer werkte. Daarna begonnen met Rivotril. Had begrepen via een lotgenotensite dat dit minder verslavend zou werken dan Lorazepam wat ik eerder slikte in combinatie met Fevarin (SSRI). Heb op 6 mg lorazepam gezeten.