Spring naar bijdragen

Stoppen


Gast Lars

Aanbevolen berichten

Het is net of ik iedere keer blijf steken. Emoties voel ik wel het komt er alleen niet uit. Er zit ook angst bij mij om me te laten gaan om de controle kwijt te raken. Ondertussen moe en veel hoofdpijn. Raak een beetje op heb ik het gevoel. 

 

 

Het klinkt alsof je tegen ''overgave'' aan zit? Zo moe en op dat je niet anders meer kunt dan de strijd opgeven en je overgeven aan wat is?

 

In ieder geval weer sterkte en succes vandaag!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Schaamte is een lastige.

Ik vind schaamte lastig om te duiden.... want vaak heb ik er helemaal geen last van, maar stiekem weg soms wel :( M.n. jegens vreemden, want tegenover vrienden heb ik het amper. (zij mogen alles/veel weten en van me vinden)

Wat is schaamte eigenlijk? Het tegenovergestelde van trots-weten waar je voor staat?

 

Hoe zou jij het uitleggen Lars?

(ik denk eigenlijk dat schaamte je erg in de weg staat. Zijn dat stemmetjes van vroeger?)

 

Ik gun je iig meer dan al deze rotgevoelens. Deurzetten :)  Omdat het moet!! :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Schaamte is een heel vervelend, niet helpend gevoel.

Het kan je enorm belemmeren om stappen te zetten.

I know... :blush:

Goed dat je dat ziet, voelt..opschrijft (uitspreekt?).

Daar kom je wel verder mee!

 

Lars, cliché misschien, maar je bent nooit te oud om te leren.

Er zijn er genoeg die het nooit doen. Jij hebt de moed om wél aan te pakken.

 

 

Succes Lars.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Laat het lekker rusten Lars?
En je moeder blijven geloven dan?

Niks ervan, tijd om volwassen te worden

en sla vooral de puberteit niet over

op jouw moeder mag je best boos worden.

sjonge Lars, wat triest dat zij dat jou vernederen nodig heeft en had

wat zegt dat wel niet over haar?
Bijt maar door deze zure appel heen Lars

dan ben je echt klaar voor de volgende stappen! :rose::present::rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lars, je was 5

en je beer viel,

hoe kan jij schuld hebben

aan de dood van je broer?

Er was geen schuld.

Jij bent gebukt gegaan onder alles;

de gebeurtenis, het werd  verzwegen,

hoe kon je niet denken dat jij schuld had?
Kinderen zijn het middelpunt van hun universum.

Jouw ouders hadden hun verdriet.

Hoe het is gegaan dat kan niet terug gedraaid worden,

maar hoe jij van hier uit verder gaat heb jij invloed op.

En hoe jouw moeder jou behandelt, daar heeft ook zij invloed op (gehad).

Wat hun/haar eigen voorgeschiedenis ook was, het maakt het hoog uit

te begrijpen, maar nooit goed te keuren hoe ze de ellende hebben doorgegeven.

Dat jij in het verlengde daarvan, en met teveel drank, de puinhoop hebt mede

doorgegeven, ook dat kan niet worden teruggedraaid.

Maar, ennnn dus eigenlijk, je bent het aan jouw kinderen en jezelf (en kleindochter)

verplicht de rode draad door te knippen nu. Huil om je verleden, je broer, word boos

(in therapie liefst) op je moeder en leer je te uiten, dan is de vloek/ban doorbroken.

Voor jou is het nog niet te laat. Je weet inmiddels dat drank niets helpt, het vertraagt

het broodnodige verwerken.

Maar de ellende is er en moet verwerkt worden, anders kun je niet verder.

Bij mij was er ook een beerput, en bij wel meer mensen die hier schrijven.

Jouw pijn en verdriet, al jouw emoties zijn exact even waardevol als die van mij

van anderen hier, van je moeder, enz enz enz.

Maar allemaal verdienen die emoties en gebeurtenissen erkenning en drank helpt daar niet bij.

59, ach Lars, nog zo de moeite waard voor je toekomst. (je kan wel 90 worden, sprak ze troostend)

nog zoveel jaren te oogsten. Van Emma te genieten, met haar te praten, haar vragen te beantwoorden.

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ontzettend verdrietig Lars.

Dat eenzame kind komt weer terug.

Op enig moment leer je dat hopelijk te omarmen en te geven wat het zolang al nodig had.

Geen wonder dat je ging drinken....

 

Je verstand zegt nu dat het achter je ligt. Maar ik weet zeker dat je er met je gevoelens te verwerken

nog achter komt wat er te helen is!!

 

Ik zie dat Jane heeft gereageerd zoals ik het had willen zeggen :heart:

 

Ik wens je veel doorzettingsvermogen! De kracht zie ik al zo lang! :rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Een kind van 5 is een kind. Dat hoogstens verantwoordelijk kan zijn voor iets dat het op die leeftijd kan begrijpen .. Dat tekenen op papier moet en op de muur niet mag bijvoorbeeld.

Lars, wat Etty schrijft in de derde alinea klopt. De copingmechanismen van een kind werken als kind, niet meer als volwassene. Ik hoop dat de therapie je helpt dit te leren.

Er is een goed boek over, kreeg ik van mijn therapeut ooit, als je wil zoek ik het op als ik weer thuis ben.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lars, begrijpelijk dat je er tegenop ziet om het allemaal aan te gaan.

Toch zal het je helpen. Te begrijpen waarom de dingen gaan zoals ze gaan,

te accepteren en te weten dat je het zelf daardoor ook anders kunt gaan doen.

 

Ik vind het heel mooi hoe er door anderen op je gereageerd is, 

waardevol, en hopelijk voor jou helpend, ondersteunend.

 

Je doet het kei-goed.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het lijkt mij meer de angst die spreekt Lars.

De depressie is waarschijnlijk meer het gevolg van het drinken.

Je kunt je issues vergelijken met hen die het erger hadden, maar

ook zijn er velen die dronken om minder. Weinig zinvol dat vergelijken dus.

Zeker als je vergelijkt om dus niet in de actie te hoeven.

Een feit is dat je vele jaren geen onderhoudsbeurten hebt gehad, wat je met

een auto wel zou hebben gedaan. Wij hebben ons emotionele wereldje gewoon

verzopen en betalen later de rekening. Als je olie ververst komt ook eerst de drab boven.

En als het weer helder is loopt je auto weer als een zonnetje.

Als jij je shit aangaat, hoe moeilijk en pijnlijk ook, dan heb jij ook je positieve emoties weer.

Dat is wat je hier steeds leest van oudgedienden. Ook wij gingen tot het gaatje vaak.

En zelfs nu na 7 jaar droog, is het leven vaak niet halleluja. Maar er is gewoon wat er is.

Ik geniet wel veel subtieler van kleine dingen. En kan problemen aan voor ze grote issues worden.

Dus voor het oog lijkt het leven wat saaier, maar eerlijk gezegd noem ik het meer in evenwicht.

Juist voor iemand met Asperger is dat helend. En dat gezuip funest.

Ik denk dat je het allemaal wel weet van binnen. Maar dat de angst nog regeert. En een stukje

gemakzucht of luiheid misschien? Want net als de grote schoonmaak in huis; als je eenmaal

echt begint dan kun je eigenlijk niet meer terug. Dat wil je ook niet als je over de helft heen bent.

Doorzetten dus Lars.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...