Spring naar bijdragen

Woensdag 29 juli


Aanbevolen berichten

Terug van hardlopen. Deze keer snel even alleen en gewoon direct lopen de voordeur uit. 5km 36 minuten en vooral heerlijk gelopen. Zoals Fruitvlieg laatst al zei soms is het zo simpel als niet denken maar schoenen aan en lopen. Niet denken maar doen. En het was heerlijk.

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Interessant debat!

Ik vraag me wel af of er mensen zijn die zich bewust weer in de afgrond storten na een behandeling. Volgens mij betekent herval dat iemand ofwel nog niet beseft hoe groot zijn probleem is ( eentje kan geen kwaad) ofwel niet sterk genoeg is om zonder drank het leven aan te kunnen. Bijvoorbeeld omdat er niet voldoende is opgelost van de oorzaken van gebruik. Want wie zou er nu bewust voor kiezen om weer in dezelfde ellende te belanden? Dat zijn toch maar een paar uitzonderlijke masochisten? Van alle anderen denk ik dan dat de behandeling niet voldoende was...

Al kan ik er helemaal naast zitten...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tja Fruit, ik respecteer je mening uiteraard en ik wil zeker niet in een ja-neediscussie belanden, maar aangezien ik hier zo sterk over voel geef ik toch mijn feedback.

 

Ik geloof oprecht niet dat iemand er moedwillig voor kiest om als 'gebruikende alcoholist' door het leven te gaan. Misschien zegt of dénkt iemand dat hij ervoor kiest, maar dan is het mijns inziens om af te zijn van de vreselijke schuld- en schaamtegevoelens waar hij mee kampt. Of omdat hij gewoon niet gelóóft of wéét dat het anders kan.

Daarbij komt dat motivatie en wilskracht en het aanpakken van de verslaving alleen vaak niet voldoende zijn. Het lukt ook zeer gemotiveerde verslaafden vaker niet dan wel om tot duurzame positieve resultaten te komen. 

Wie zegt dat die handvatten die worden aangereikt de juiste zijn? Ik heb niet zo'n hoge pet op van de reguliere verslavingszorg in Nederland. Er komt uit verschillende richtingen een oproep voor een alternatieve aanpak van verslavingen, alternatief aan de evidence-based behandelprotocollen met voornamelijk cognitieve gedragstherapie waarin het verslavingsgedrag en het middel centraal staan. Die hebben vaak kortdurende resultaten. Een oproep dus voor een perspectief waarbij de werkelijke gevoelens, behoeften en verlangens van de mens centraal staan en niet het middel. Een aanpak van het geheel waarbij we niet alleen kijken naar wat we doen en hoe we het doen, maar ook naar wie wij zijn en wat we van daaruit willen. Binnen dit perspectief houden hulpverleners zich niet bezig met het controleren of beheersen van problemen bij hun cliënt of patiënt, maar begeleiden zij hem op een weg van zelfontdekking.

 

Ja, Stofferis… Je hebt zelf het zaadje geplant bij mij. Het punt is: ik denk dat hij groot gelijk heeft. Elke dag ben ik er weer meer van overtuigd.

 

(En trouwens jowan had het over binge-drinken jongeren hè, maar mijn visie geldt voor iedereen met een alcoholprobleem).

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Interessant debat!

Ik vraag me wel af of er mensen zijn die zich bewust weer in de afgrond storten na een behandeling. Volgens mij betekent herval dat iemand ofwel nog niet beseft hoe groot zijn probleem is ( eentje kan geen kwaad) ofwel niet sterk genoeg is om zonder drank het leven aan te kunnen. Bijvoorbeeld omdat er niet voldoende is opgelost van de oorzaken van gebruik. Want wie zou er nu bewust voor kiezen om weer in dezelfde ellende te belanden? Dat zijn toch maar een paar uitzonderlijke masochisten? Van alle anderen denk ik dan dat de behandeling niet voldoende was...

Al kan ik er helemaal naast zitten...

Het mag taalkundig en logisch helemaal ok klinken wat je hier schrijft, maar ik zou ze de kost niet willen geven. Ik ken mensen die bij vertrek naar huis de trein niet eens haalden......

Ken ook mensen die "het pas lukte" na hun vijfde klinische opname.

 

En kijkend naar mezelf: ik had wel een vaag besef dat ik mezelf en de mijnen ten gronde richtte, maar ging evengoed door. Ik had geen oplossing, dacht dat het niet anders kon.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het debat krijgt een goede en interessante wending. Er worden meerdere zienswijzen ingebracht die maken dat mijn beginstelling snel geïsoleerd raakt. Het is niet allemaal zo eenduidig en simpel. Er zitten meerdere kanten aan.

Ik heb een aantal mensen hierover nog net gelezen, die komen vanavond pas, hoop ik.

Maar eerst ga ik naar een NA meeting en hoop straks meer te lezen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hallo allemaal, ik ben vanmorgen bij Tactus geweest. Ik kreeg een hele wijze les.

Ik ga proberen om wat meer bezig te zijn met wat ik denk.

Zeker als er negatieve dingen gebeuren, dan ga ik proberen om dat in een positieve manier om te zetten.

Dat lijkt mij niet eenvoudig maar ik ga het toch proberen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zak zo'n beetje ineen na het eten...

Dus opslomen en bijtijds naar mijn mandje.

Morgen halve dag werken en vanmiddag spontaan een afspraak gemaakt bij de kapper voor morgen.

Ga voor een complete metamorfose...

Kort en krullen.

Effe bezien of ik morgen nog steeds zoveel lef heb

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Muis,

Misschien helpt het je om de irritaties eruit te houden.

Was het een advies aan jou persoonlijk, of een onderwerp besproken in een groep?

Ik ben benieuwd wat je er van vindt!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, Stofferis… Je hebt zelf het zaadje geplant bij mij. Het punt is: ik denk dat hij groot gelijk heeft. Elke dag ben ik er weer meer van overtuigd.

 

 

Moest even nadenken bij die naam want die herkende ik ergens van. O ja naamgenoot ook nog. Als ik terugzoek herinner ik me de Wandeling met Hella en Stofferis in Hulst, geen boeken nog van gelezen. Ik volg even niet het verband tussen hem en de discussie? Waarin heeft hij gelijk vraag ik me af....

bewerkt door erik
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mag ik een samenvatting geven van het debat van vandaag over de bijdrage in de kosten van hulp na gebruik?

 

Meningen die gaan over vergoedingen en geld verschuiven mijns inziens de verantwoordelijkheidslast naar buiten, buiten zichzelf.
Daar lijkt een overeenkomst met verslavingsdenken aan de oppervlakte te komen: het buiten jezelf zoeken, vooral niet bij jezelf.
Ik las ooit eens:"Don't fix your problems, fix your thinking first." Dat geeft aan dat er een duidelijk onderscheid is in het denken door gebruikers en mensen die gestopt zijn met gebruiken. Gebruikers 
houden steeds een slag om de arm, houden een achterdeur open.
 
Meebetalen of niet. Dat moet getoetst worden aan een norm. Wat wordt gedekt en wat niet. Wie heeft die wijsheid in pacht? Bron van eeuwige discussie, lijkt me.
De beginstelling was dan ook meer ingegeven door het geloof in het zelf nemen van de verantwoordelijkheden voor je eigen leven. Neem verantwoording voor je eigen aandeel.
De stelling was op het stoppen van middelengebruik gericht, terwijl discussies over wie het zal gaan betalen zich meer lijken te richten op het verdekt faciliteren en dus continueren van het gebruik.
 
Het niet-vrijblijvend houden. Dat is ook een modus die je in de politiek op diverse plekken tegenkomt. Als je verantwoordelijkheden neemt, gedraag je je niet vrijblijvend. Lijkt me ok, dus.
Genuanceerd in plaats van zwart-wit denken is steeds te verkiezen. Er zitten altijd meer invalshoeken aan een stelling dan je vooraf kunt vermoeden.
Solidariteit wordt genoemd, een sociaal en goed gewaardeerd begrip. Ook hier komt normering om de hoek kijken: hoever ga je?
Overigens zou ik in dit verband niet graag de zorginstellingen de kost willen geven van een soort "draaideur behandelwijze": stel je voor dat we ze echt helpen, dan komen ze nooit meer terug!
Voor mezelf overigens geldt ook, zoals voor ook andere verslaafden in herstel, dat ik het grootste deel van mijn verantwoordelijkheid nu pas neem. De zooi ik ik toendertijd gemaakt heb opruimen, 
en dat is nogal wat. Iets terugdoen voor de maatschappij door onder andere vrijwilligerswerk en diensten verlenen aan zelfhulpgroepen mbt verslaving en het geven van voorlichting.
Er zijn ook meningen die vinden dat de verslaafde niet alleen de verantwoordelijkheid heeft, dat "de maatschappij" ziekten als verslaving faciliteert en in stand houdt (gokken onder andere).
Dat mag wel zo zijn, maar dat ontslaat je niet van de morele plicht om het eerst en alleen bij jezelf te zoeken zonder met het vingertje naar buiten te wijzen.
Dit is wat zijdelings van de discussie, want het ging erom de verslaafde (in wording, desnoods) een signaal te geven waardoor hij zijn verantwoordelijkheden zou kunnen nemen.
Ik ben verslaafd, daar neem ik alle verantwoordelijkheid voor, nu wel. Ik voel me absoluut niet ontmenselijkt, integendeel. Nu ik in herstel ben voel ik me meer mens dan ik me ooit gevoeld heb!
Die verantwoordelijkheid moet ik wel nemen, eerlijk gezegd, want ik heb alle spul zelf gekocht en stuk voor stuk er zelf ingegoten. Uit eigen wil, ik ben nooit gedwongen.
Er wordt ook gewag gemaakt van de ziekte verslaving. Waarmee goed te leven valt als je een paar eenvoudige regeltjes ter harte neemt. Een ervan is: neem de eerste niet. En het vervolg is: neem 
jezelf onder handen zodat je van het idee afkomt dat middelen van buiten of anderen jou gelukkig moeten maken of je goed moeten doen voelen. Verslaving is een geestesziekte ook op dat plan 
aanpak vereist: spiritualiteit. Met uitsluitend wilskracht zijn er maar bitter weinig die een duurzame en bestendige nuchterheid kunnen beleven.
Er is trouwens nooit een garantie dat je nooit terug zult vallen. Ik ken mensen die dat na 30 jaar nuchterheid nog meemaakten...... Een terugval zien als een onderdeel van je herstelproces lijkt voor 
de hand te liggen, maar is mij persoonlijk nog te zeer op het randje van de afgrond. Hoogtevrees, ja.
 
Met dank aan iedereen die meedeed aan deze gedachtewisseling, boeiend en leerzaam.
 
Edit: tikfouten.
bewerkt door jowan
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Even bijgelezen voordat ik mijn ogen sluit.

@ Spud: ja, dat ervaar ik ook. Soms, als het gebeurt, niet altijd, maar in wezen: ja. En ja, lijkt me leuk om over te kletsen.

@ fruit: okido

@ erik: de visie die ik verkondigde is de mijne, maar aan stofferis heb ik het kader van de verslavingszorg ontleend. Fruit weet dit want hij kent het boek waar ik me door liet inspireren, De grote verdoving

bewerkt door Yogajuf
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kan het niet laten.

In mijn beleving als je dreads eruit haalt, ben je al kort toch?

Hoe kan je er dan nog krullen in laten zetten? Dat maakt je haar toch nog weer korter?

Iemand die totaal geen verstand van haarmode heeft Blondie, maar je verhalen erover wel altijd met plaatjes leest. En de laatste keer dat ik iemand zag met dreads uit, koos ze voor een Sinead kapsel. Dus dat plaatje heb ik voor me. Het is kaal of lang, wist niet dat daar nog middenwegen in zaten. ;)

Succes morgen en houdt de regie.

Ik ben maar een gewoon mens, die van kort naar lang gaat en dan weer in etappes voor kappersmodel kan spelen.

Nou stop ik echt. Anders ga ik deze avond weer kei ontevreden zijn met mezelf. Omdat ik niet naar mijn lichaam geluisterd heb.

Tot morgen!

Lieve Spud.

Die dreads die ik er regelmatig in laat zetten zijn geen echte dreads maar van die nepdreads die ingevlochten worden in mijn haar.

Dus als ik ze er na een tijdje uithaal dan heb ik nog steeds mijn eigen haar eronder.

Gelukkig hoef ik mijn kop niet kaal te scheren als bij echte dreads.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...