JoAnn stelt zich ook voor

[Gast]

JoAnn, ik ben een denker en kan soms dingen niet goed loslaten. Niet zozeer een piekeraar. Als ik 's avonds klaar was met de dag en mijn hoofd in de vrijstand ging, leek het wel een op hol geslagen flipperkast daar bovenin. Met flink wat drank werd het dan wel rustiger en sliep ik. Na het stoppen met drinken was ik erg onrustig. Om puur fysieke redenen ben ik yoga gaan doen. De combinatie van ontspannen en concentreren betekenen voor mij echter ook, dat ik overdag en 's avonds veel rustiger kan zijn. Ik kan veel beter zaken los laten, naast me neer leggen. Ik slaap beter.

Yoga doe ik iedere week en vind ik nog wel enigszins  betaalbaar. Wat ik van mindfulness weet is dat het een beperkt aantal sessies zijn en dat ik die redelijk aan de prijs vond.

[lady jane]

ik kreeg het vergoed

via verwijzing huisarts en GGZ

organiseerde het.

8 weken 1 dagdeel

+ 1 terugkomdag (stiltedag)

en map met huiswerkmateriaal.

[huttula]

Ik heb een 10 wekelijkse groeps training gehad ,Voluit leven, bij Mindfit.

Dat ging ook een groot gedeelte over mindfulness en het leren ervan.

Ik kreeg deze vergoed van zorgverzekering.

Zelf heel veel baat bij gehad en nog steeds

[kruidenthee67]

Yep...yoga, mindfulness, aandachtsoefeningen, wandelen in het bos.

Heel helpend! De kunst is om het in te passen in je dagelijks bestaan

en dat hoeft niet ingewikkeld.

[Indigo]

Hier idem dito, kreeg het ook vergoed, en heb er veel aan. Meer in het hier en nu te blijven, je hoofd niet eindeloos door te laten draven. Heb het idee dat jij ook een 'sterk brein' hebt, je zoon zal het niet van een volkomen vreemde hebben ; ) En kan heel handig zijn, zaken snel 'snappen'. Aan de andere kant kan het ook enorm in de weg blijven zitten die ratio...

 

Vraag me af, 'gebruikte' jij wijn ook regelmatig in moeilijke situaties (beiden ontwijkende persoontjes: ))... Zaken met wat glazen achter de kiezen makkelijker durven dan zonder? Pfoe, schaam me nog als ik daar aan denk. Bijvoorbeeld vorig jaar, rapportgesprek met nogal onvriendelijke en autoritaire docent van dochterlief... Pas na drie glazen wijn 'durfde' ik het aan, bah. Nu alles zonder 'hulpmiddelen', tis nog een hele weg, maar vele malen beter dan schijnvertoon.. 

[JoAnn73]

@Indigo

Jaaa heb wijn veel gebruikt als ik zenuwachtig was, besef ik nu achteraf. Ook als iets de volgende dag spannend was waardoor ik het fijn moest doorstaan met een kater, wat t vaak alleen maar erger maakte natuurlijk.

Ik voel me nu vaak kwetsbaar zonder alcohol, het was mijn pantser tegen de buitenwereld. Met alcohol kon ik de mensen wat beter handelen dacht ik. Maar ik geloof nu dat ik mn mannetje beter sta zonder alcohol omdat ik échter ben, en geaard en scherp. Het vertrouwen heeft moeten groeien maar elke dag dat het lukt is er weer 1 toch?

[Indigo]

Heel herkenbaar, ook dat kwetsbaar, bijna 'naakt' voelen zonder wijn. Heb even jouw draadje terug gelezen, moest even lachen, ik had ook 'aspecten van add'. Zou zo maar kunnen dat we straks min of meer dezelfde 'diagnose' blijken te hebben ; ) 

Je zegt het mooi, en zo waar, elke dag is er 1, steeds meer situaties die je aangaat zonder wijn. En dat maakt steeds sterker! Het gevoel van hé ik kan dit, helemaal zélf! En dat is heerlijk

[ronja]

Wat jammer dat je zo wenig met mensen over je zoon kunt praten , maar ik herkenn het wel. Mijn oudste is ook heel slim en had naar de basischool advies gymnasium .Daar is hij kompleet vastgelopen en nu gaan zij toch een uitgebreid intelligentie test doen .Het is moilijk als je een kind hebt wat niet binnen de norm passt , ik heb er twee .Menschen hebben vaak meer begrijp voor een kind wat zwakbegaafd is als een kind wat hochbegaafd is terwijl alle twee kids en ouders het moilijk hebben .Is je kind heel intelligent moet je als ouder ook nog bang zijn dat mensen denken dat je er mee wil opscheppen .Zo een onzin allemal .Mijn jongste zit op special onderwijs voor zeer moilijk opvoedbare kinderen maar mensen vragen eer makkelijker naar als naar mijn oudste .Ik wens je toch dat je er gewoon over kunt praten en blij bent met je bijzonder Kind maar dat zou je zeker zijn .Er zijn nog veel meer bijzondere kids op deze wereld , autisten adhd , odd zwakbegaafd , hochbegaafd , en en en dus zo bijzonder zijn de kids ook niet maar toch weer wel .Soms moeilijk voor mij de goede worden te vinden hoop dat je begrijpt wat ik bedoel .

[JoAnn73]

Ik begrijp je heel goed hoor @Ronja! Ik lees er gewoon een beetje overheen en begrijp de strekking van je verhaal. Ik ben al heel blij dat je de moeite neemt om mij dit te vertellen. Ben blij met alle reacties, zijn allemaal erg helpend en voel me erg thuis op het forum. Zo fijn dat ik dit heb ontdekt. Doordat het anoniem is durf ik me kwetsbaar op te stellen en dat werkt heel goed voor mij.

Ik zie ook veel overeenkomsten met jou @Indigo, heb jouw draadje ook doorgelezen, en soms denk ik hetzelfde bij jou als mensen ook over/tegen mij zeggen: 'oh meid, zie je nou zelf niet hoe goed je bezig bent? Verontschuldiging je niet voor een 'wat minder positief' bericht. Net of ik mezelf hoor praten als ik jou lees. Alsof t altijd goed moet zijn.. ik heb ook altijd het gevoel dat het niet goed genoeg is. Gek hè. Zelfs bij de therapeut tijdens het onderzoek ging ik huilen omdat ik bang was dat mijn voorbeeld (ze vroeg om een voorbeeld) niet het juiste was.. heel grappig dat ze daarop direct zei: is dit een goed voorbeeld? Het gaf direct aan dat altijd afga op degene die voor me zit en niet op mijn eigen gevoel. Ik moest daar ook wel om lachen toen. Ik denk dat wij hier best wat aan elkaar kunnen hebben! En elkaar omhoog kunnen tillen, want dat is wat ik graag wil.

[Indigo]

Jaaa wat is dat fijn hè, herkenning! Sorry voor de late reactie, kids zijn net vertrokken met hun vader, drie weken vakantie. Was weer druk, wassen, inpakken etc, maar nu ff rust. 

Herkenning, ten eerste natuurlijk op het gebied van alcohol, iets wat je maar zelden kunt bespreken met anderen...maar ook de onzekerheden, zoektochten hoe het leven anders en beter aan te gaan zonder die rommel. Ik ervaar het ook als een verademing, niet anders voor hoeven te doen dan je bent, een enorme steun in de rug! En schrijven, als je in het 'normale leven' vrij geremd bent ervaar ik ook als een openbaring. Het is anoniem ja, maar toch krijgen mensen gezichten, voel ik me ook steeds meer thuis, een warm bad, gun ik jou ook zo!

Dat voorbeeld bij de peut was wel heel kenmerkend ja, haha. Wat is dat toch moeilijk hè, bij jezelf blijven.. Moet wel zeggen dat er zaken beginnen te veranderen. Voorheen 'vrat' ik mezelf bij alles op vanbinnen, flink wat wijn erover heen en ach laat maar weer... Nu spreek ik me soms uit, ook in het echte leven. Zaken die knagen, ik moet er iets mee, 'opvreten' werkt niet meer, anders vreet het mij op van binnen.

Denk zeker dat we eea kunnen delen, wat aan mekaar kunnen hebben! Ik stuur je straks een pb-tje : ) 
 

[Monster]

nou dames, jullie hebben de lat zó hoog dat ik er rechtop onderdoor kan lopen .

 

Eén en al herkenning! Het heeft mij heel veel tijd gekost om te ontdekken waarom ikzelf de lat zo hoog legde. Bij mij leek dat te zijn: ik wil niet zijn hoe en wie ik ben, maar hoe ik zou kunnen zijn; zou móeten zijn (van mezelf). Want hoe ik echt ben, dat valt zo tegen. Ik ben het nét niet. En dat moet niemand weten, want dan zal ik vast erg tegenvallen.

Hoe jammer, want hoe ik echt ben, ben ik precies leuk genoeg, spannend genoeg, goed genoeg en de moeite waard om van te houden. Te beginnen door mijzelf.

Als dit voor mij geldt, dan geldt dit dus ook voor jou. In mijn posting staat niets nieuws, ik gun je dat je gaat beleven wat je al wéét!

[JoAnn73]

Na 2 shitty days, veel emotionele en fysieke pijn vind ik t wel weer mooi geweest. Het lijkt of ik overdreven reageer de laatste tijd of is dat de New Me? Ik moet nog wennen aan de new me geloof ik. Maar aan de andere kant ben ok heel blij dat ik emoties kan ervaren zonder erbij te denken 'dat is de kater die spreekt' of 'je bent emotioneel omdat je hebt gedronken'. Ik hield me dus in Veel gevallen in. Eigenlijk altijd als ik erover nadenk.

Ik ben in het verleden een soort van gehersenspoeld door iemand in mijn omgeving die mij altijd vertelde hoe het moest, wat ik moest denken en voelen. Het zit er dus nog heel erg in om zo te denken. Rekening houden met de ander (invullen voor een ander dus), kijken wat het met jou doet (teveel naar jezelf kijken, de schuld bij jezelf zoeken). Een mooie theorie (psychologie) die bij mij dus verkeerd uitpakte omdat ik het teveel te vaak toepaste en niet meer mezelf was. En een soort van ontwijkende persoonlijkheid ontwikkelde. Nu is gelukkig vastgesteld dat ik geen persoonlijkheidsstoornis heb, maar trekken ervan heb ik wel.

In mijn familie is dit ook te zien, omdat diegene ook veel invloed op mijn naasten had. Iedereen gaat dus in mijn beleving heel raar met elkaar om. Mantel der liefde erover en hup, niet meer over praten. Als er eens iets pijnlijks naar boven komt, snel een ander onderwerp, of er wordt niet echt op ingegaan. Nu zijn er wel mensen die dat doorbreken, maar ik reageer daar hetzelfde op, te pijnlijk, geloof het niet, andere kant laten zien (positieve), maar niet hoeven voelen wat er echt speelt.

Terwijl ik dit schrijf denk ik weer 'overdrijf ik niet heel erg?'.. ik laat het staan, ik schrijf dit niet aan iemand die het moet af-of goedkeuren. Dit is wat ik voel.

[Monster]

quote:

Terwijl ik dit schrijf denk ik weer 'overdrijf ik niet heel erg?'.. ik laat het staan, ik schrijf dit niet aan iemand die het moet af-of goedkeuren. Dit is wat ik voel.

 

Je overdrijft niet. Niemand keurt het af. Het is toch mooi wat je allemaal ziet? En dat je het voelt?

Het is erg leerzaam om jouw draadje te lezen. Je zoon heeft de intelligentie niet van een vreemde.

 

Volgens mij zal jij snel leren wanneer je naar je gevoel kunt luisteren en wanneer jij jezelf voor de gek houdt, nu je verlost bent van die persoon die jou hersenspoelde. Dank je voor hoe je schrijft en deelt. En succes in jouw proces.

[JoAnn73]

Dankjewel @Monster..wat een mooie woorden.

Gisteren was ik met vrienden in de stad, even een uurtje feesten. Echt super naar mn zin gehad. Gelukkig kwam mn favo band al vroeg. Zooo te gek!

Grappig om te merken dat het zo makkelijk is om niet te drinken. Blijkbaar gaat mijn alles-of-niets theorie hier op, als ik 'niets' afspreek met mezelf, is het ook duidelijk. Vroeger had ik geen rem (ok, die is nog steeds kapot) en was t 'alles' en had ik nu een vette kater gehad.

Waar ik het meest blij mee ben na 4 maanden droog is dat ik weer durf. Durf op mezelf te vertrouwen. En weet dat ik een leuke tijd zal hebben. En ben niet meer bang dat mensen mij niet leuk vinden zonder alcohol. Sterker nog, ik ben nog steeds dezelfde, sta nog steeds te springen en te zingen. Het mooie is dat ik nu weet dat het genieten uit jezelf komt en niet uit de alcohol. Dat geen enkele emotie wordt versterkt of verzwakt. Dat ik mezelf stiekem steeds leuker ga vinden (ja ook met die enorme boosheid die ik afgelopen week heb gevoeld én geuit naar de juiste persoon) omdat het ECHT is.

26 augustus 2015 bewerkt door JoAnn73

[Gast]

Je hebt een mooi feestje gehad, zonder drank. En je voelt je er prima bij.

Dat is hard gegaan JoAnn, in die vier maanden. Heerlijk da het zo is gelopen!

 

Je was bang voor een diagnose en ook die hobbel is nu genomen. Je was bang voor je strenge therapeute, maar ook dat gaat goed volgens mij.

We zijn vaak bang voor van alles en nog wat vooraf. Bang dat we niet voldoen, dat we iets niet kunnen, bang voor wat andere mensen van ons denken ... noem maar op. Achteraf blijkt dan dat er eigenlijk niets tot weinig aan de hand is.

Nu de les daaruit nog trekken en toepassen ...

 

Mooi mens ben je, volgens mij.

[huttula]

Een hele mooie...durf op mezelf te vertrouwen.

En stiekum mezelf leuk ga vinden.

Super stap gemaakt jij

[Gast]

Prachtig om te lezen JoAnn. Daar word ik Ook blij van. You go girl

[kruidenthee67]

Joan...je hebt die drank niet nodig om het leven te leven....het ECHTE LEVEN

Wat doe je het goed...

[Indigo]

Prachtig JoAnn!! Wow, daar kan ik nog veel van leren.... Bij mij blijft het nog even bij babystapjes, maar hé zijn ook stapjes ; )

[JoAnn73]

Je eigen draadje af en toe doorlezen helpt! Dikke tip!

Dag 154 = 5 maanden = TROTS

Wat een verandering kan je doormaken in relatief korte tijd. Wat een rust in mijn hoofd en ik ben zoveel meer ontspannen, heb minder lichamelijke onrust. Het drinken hoeft niet meer en ik kijk alleen nog naar wat het (voor goeds) met me doet, dat ADB zijn.

Tuurlijk, ik ben gevoelig dus er komen nog steeds veel emoties in alle hevigheid op me af maar ik ben er minder bang voor geworden. Ik kan er beter naar kijken. Het hoeft niet meer verdoofd te worden door alcohol.

Inmiddels bem ik eindelijk in therapie om aan mijn eetstoornis nao te werken (blijkbaar zijn er nog steeds wel andere maniertjes om dingen weg te stoppen). Ik denk zelf dat dit oude patronen zijn die op cognitief vlak veranderd kunnen worden. Als ik er hard aan werk, kan ik dit ook achter me laten! Het begin is er, en het wordt ook wel eens tijd dat ik mijn spiegelbeeld leuk ga vinden.

Tot zover mijn dagboek.

[huttula]

Niks mis mee met verandering,..

Die ..ik...is super belangrijk

19 september 2015 bewerkt door huttula

[lady jane]

dat riep iets op van vroeger:https://www.youtube.com/watch?v=ceOiAFyAYyM

[JoAnn73]

Hahaha LJ ik hou van Willeke!

[Monster]

quote:

'Wat een rust in mijn hoofd en ik ben zoveel meer ontspannen, heb minder lichamelijke onrust.'

 

 

JoAnn, wat een grote stappen toch weer! Dit is wel het beste wat ik me voor kan stellen van herstel.

En dat bij 5 maanden al. Fantastisch. Wat heb jij veel reden om trots te zijn op jezelf.

 

Een eetstoornis aanpakken is een reuzestap op zich. Een procesverslaving lijkt mij (hoor ik om me heen) zoveel meer discipline vergen dan een middel dat speciaal gekocht moet worden en waar een mens buiten kan. Ik heb geen idee hoe een mens dit alleen zou kunnen. Ik heb huizenhoog respect voor je dat je dat nu al gaat aanpakken. Heel veel sterkte en heel veel succes!

[JoAnn73]

Een half jaar.

Bestwel cool klinkt dat eigenlijk.

Veel gebeurd de afgelopen tijd. Rode draad is dan vooral het ervaren van emoties. Het klinkt zo simpel maar dat is het niet voor iemand die dat nooit zo goed heeft gekund. Ik begin langzamerhand in te zien dat het ervaren van verdriet, boosheid en teleurstelling iets is dat erbij hoort, en dat het gevoel ook weer weggaat. Het voelen van verdriet of schok is een stuk minder pijnlijk en heftig zonder alcohol. Ik blijf rustiger en kan gedachten beter ordenen. Maar het blijft iets onwerkelijks, dat ik dat al die jaren opgelost heb met alcohol (en roken) als een automatisme. Dat ik dat patroon nu doorzie. Dat ik daardoor ook niet meer terugkan. Dat ik daar ook niet meer naar terugwil. Maar dat ik het nog best lastig vind.

En langzaam, heeeel langzaam, begin ik mn eetprobleem nu ook te ontrafelen.