Spring naar bijdragen

dinsdag 7 juli 2015


eline

Aanbevolen berichten

Maar Wijfie lukt het je dan niet om hier te komen en te schrijven dat je weer wilt gaan drinken? Of ben je bang dat wij het dan van je (afpakken) ik bedoel dat wij je van die gedachte af kunnen brengen. Want ik weet nog wel dat ik daar toen wel bang voor was. Niemand pakt mijn drank af. ;)

Ook kan je je onbewust richten op alle negatieve dingen die er in je omgeving gebeuren waardoor je (mag) gaan drinken van jezelf.

Ik bedoel dat het allemaal heel erg is voor jou dus moet je haast wel gaan drinken omdat je je zo rot voelt daardoor.

bewerkt door bolletje
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tja, hoe een brein werkt???? Waarom je begint te drinken...

Vanavond naar AA geweest.

We zitten allemaal in hetzelfde schuitje.

Praat, trek aan de bel als je zucht krijgt.

Hoe vaak ik me dat niet heb voorgenomen.

Het is een gewoonte om de dingen zelf op te lossen.

Gewoontes doorbreken is moeilijk. Maar ik blijf ervoor gaan.

Truste allemaal.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goed dat het jou wel is gelukt Rapilos en ja, ik voel me ook al een paar weken erg deprie, ik was moe gisteren en kon zelfs niet meer genieten van muziek maken, ik ergerde me zelfs en weet niet eens waaraan.

Ik ergerde me aan al die mensen daar, voelde me heel eenzaam bij al die mensen en bovendien zitten er veel echtparen op dat koor, dat steekt ook een beetje.

Daarentegen rij ik altijd mee met een vrouwtje, die haar man 7 jaar geleden op 55 jarige leeftijd heeft verloren, dus dan denk ik: wat zeur ik eigenlijk, ik heb nog een man, allemaal tegenstrijdige gedachten eigenlijk

Ik voel me ook niet prettig bij al die mensen, kan daar eigenlijk niet tegen, denk dat dat het ook is geweest, wat drinken om wat los te komen en wel gewoon gezellig mee kunnen praten.

Heb het dus wel kunnen analiseren, het hoe en waarom...

Naar mijn mening en ervaring hoef je zo'n situatie niet te analyseren en te beredeneren. Met die twee zaken zit je uitermate in je hoofd en het brein van een verslaafde doet rare dingen. Zelfs als die al drie jaar niet meer gedronken heeft...  In mijn hoofd wil ik niet zijn,dat is de slechtste plaats voor mij om te zijn als er emoties opkomen. Járen heb ik mijn leven verkloot met mijn "verstand".

Ik heb geleerd dat het me meer dan genoeg is me te beseffen dát ik iets voel en het daar bij te laten. Dat gevoel vriendelijk welkom heten als een substantieel deel van mij. iets wat intrinsiek van mij is en dus bij me hoort. Dat deed het altijd al. Als dat aankijken van het gevoel pijn doet of ander verdriet veroorzaakt, laat het maar gebeuren. Ga er maar mee zitten en onderga het. Als je een heel goede vriend(in) of een fellow hebt: probeer het te delen. Niet analyseren, delen. Zeggen dat je iets voelt wat je verdrietig maakt, dat een gevoel van eenzaamheid je aanvliegt, dat je je verlaten voelt. En laat het toe.

Pas als je je gevoel kunt toelaten en beleven, komt er ruimte voor heling, verbetering. Met analyseren bereik je niets. Snappen en begrijpen is iets om controle proberen te houden, ook al zo'n geweldig "hulpmiddel" uit mijn actieve verslaving; NOT.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik meld me succesvol af voor de dagpact. Maar het had vandaag gemakkelijk anders kunnen lopen.

Mijn oerpijn van de verlatingsangst speelde weer hoog spel en dan doet mijn brein rare dingen als ik het zijn gang laat gaan.

Mediteren en bidden is voor mij de remedie. Dat deed ik toch al vanwege kaboutertje. Ik hoop dat ze een rustige nacht met herstel heeft.

Welterusten en wellicht tot morgen.

 

Agnieta ook nog alles goed?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...