Zondag 12 januari 2014

[Jen]

Klopt rapilos. En uiteindelijk werk ik voltijds nu.

[rapilos]

Bij zoveel werken, heb je je ontspanning hard nodig Jen, daar kan ik van mee praten.

Het is alleen vaak een heel gepuzzel HOE je dat dan doet.

Zeker als, zoals in jou geval de omstandigheden niet idiaal zijn

 

Trouwens,

Bammie,

Nog van harte gefeliciteerd he

[Jen]

Ja dat is zo. En het was mooi wandelweer vandaag.

Anderzijds is mijn werk een hele belangrijke afleiding nu.

[Jen]

Een teveel aan learning days is niet goed voor een mens.

 

Nee, man is echt een mopperpot dus ik snap wijfie heel goed.

 

Sowhat, als alles goed gaat is mijn man binnenkort voltijds thuis. Verder ben ik van plan om veel tijd in haar te investeren.

[Jen]

Vind je me onverantwoordelijk/egoistisch?

[Jen]

Natuurlijk is het soms wel te veel. (Met spatie, teveel is een substantief). Daarom kies ik nu even voor mezelf, uit noodzaak.

[Jen]

Dat ben ik inderdaad, Agnieta. Het is ook moeilijk om grenzen te bewaken ten opzichte van een zieke geliefde. Je gaat er sowieso over, uit liefde, en dan moet je een beetje gas terugnemen.

[Jen]

Ik ben er wel van geschrokken hoeveel ik aankan.

- Geen trots hier, wel verwondering.

12 januari 2014 bewerkt door Jen

[bolletje]

Wijfie die onvrede herken ik erg goed, en bij mijn J. is dat altijd wel zo geweest maar toen hij zieker werd en een paar keer was opgenomen werd het erger, dus misschien moet je rekening houden dat dat bij jouw J. ook blijvend is en alleen maar erger kan worden.

Het is de onvrede van het ouder worden, het lichaam dat niet meer mee werkt en niet meer wil wat hij wil, en, en dat was bij mijn J. heel belangrijk, hij kreeg aandacht. Weliswaar door hemzelf afgedwongen en heel vervelend voor z'n naasten maar dat zag hij niet. Als de kamer vol met mensen zat, die toch een hele hoop energie in hem hadden gestoken en heel even wat luchtigs wilden vertellen, ging hij heel demonstratief uit het raam zitten kijken met zijn rug naar het bezoek toe, en sloot zich af.

Ook denk ik dat het bij mijn J. zo was dat hij niet zelf meer kon en mocht beslissen over zijn eigen leven. Dat werd gedaan door de verpleging, iets waar denk ik, bijna iedereen moeite mee zou hebben.

Krijg je nu als jouw J. thuis komt, hulp? Want anders krijg je dadelijk weer hetzelfde, je kan het op een gegeven moment niet meer aan.

12 januari 2014 bewerkt door bolletje

[Jen]

Oh jee Bolletje, daar zou ik echt niet mee kunnen omgaan. Ik erger me vreselijk aan mensen die ostentatief ontevreden zitten te wezen.

12 januari 2014 bewerkt door Jen

[bolletje]

Tja Jen maar als deze mensen juist met die onvrede een hele hoop krijgen van anderen, dan heeft het nut voor die mensen.

Als een zus van J. op bezoek was geweest, (ze is al jaaaaren opgenomen) dan was ik kapot, ik voelde al m'n energie weg lopen en kon er niets tegen doen. Ik had het gevoel dat alle aandacht die ze kreeg, in een groot zwart gat verdween. Naar hoor om zo'n contact te hebben met iemand.

Maar ook ik kon veel meer aan dan wat ik van mezelf gedacht had. Ik werd er alleen maar sterker van.

12 januari 2014 bewerkt door bolletje

[Jen]

Draagkracht is iets raars.Je bent je daar niet van bewust.

Maar je moet jezelf zel in het oog houden, vind ik. Voorkomen dat je instort.

 

En bij de uitdrukking "in het oog houden" schiet ik nu hardop in de lach. Ooit zei ik tegen mijn zus "ik hou het onkruid in het oog." Ze keek bedenkelijk en antwoordde "je moet het niet in het oog houden, je moet het wieden."

[bolletje]

Wat mij erg goed hielp Jen was het contact met mijn huisarts. Af en toe als ik het niet meer aan kon en tegen een depressie aanzat, ging ik naar hem toe en hij liet me zien dat ik niet verder kon en echt rust moest houden, want ik had het vaak niet in de gate, een ander moest me daar op attenderen.

Heb jij ook een hele goeie kennis of zo, of een maatsch. werker waar je terecht kunt als je het even helemaal niet meer ziet zitten? Is heel belangrijk hoor want een partner met M. depressieve klachten is best moeilijk.

Ook zou je eens bij een forum kunnen kijken van partners van deze mensen, daar leer je een hele hoop van en kun je ook een hoop kwijt. Deze mensen weten waar je het over hebt als je het moeilijk hebt.

12 januari 2014 bewerkt door bolletje

[Jen]

Ik heb zoel een psychiater als een psychiatrisch verpleegkundige Bolletje. Ze vinden het ook allemaal wat veel voor me en volgen me op.

Het mooie van de verpleegkundige is dat ze thuis komt en mijn problemen dus echt lijfelijk waarneemt.

 

Rust heb ik mnisschien niet nodig, niet letterlijk. Wel een eigen leven.

[Jen]

Agnieta, als dat zo zou zijn, waarom plegen sommige mensen dan zelfdoding?

[Jen]

Het is moeilijk om met je te praten Agnieta.

[Jen]

Klopt jopie. Het is helemaal niet zeker of je kan dragen wat er op je pad komt. Ik moest vandaag aan jou denken toen ik verwondering voelde. Dat vind ik namelijki echt een jopie-woord.

[Jen]

Je loopt vaak weg Agnieta. Als het je niet aanstaat. Ik denk niet dat het zo ooit wat jij een "learning day" noemt kan worden.

 

De niet-echt-wilende-belerende

[bolletje]

Ietje ze hadden vroeger een middeltje. Ik geloof dat dat spiritus was waarmee je de hoofdhuid goed moest masseren maar je kan dat zeker op internet opzoeken. Anders wil ik het wel voor je doen als je het niet kan vinden hoor.

[Jen]

Ik zag vandaag een supervette spin. Op de muur.

Ik stond klaar om een glas te nemen, en een kartonnetje, en beide voorwerpen in de handen van het lief te drukken.

Toen besefte ik dat niet ik maar het lief bang is voor spinnen,

[bolletje]

Rust heb ik mnisschien niet nodig, niet letterlijk. Wel een eigen leven.

 

Juist Jen das heel belangrijk, een eigen leven, ook al is het maar een uurtje per dag dat je wat dingen voor jezelf kan doen.

Ik had een eigen atelier bij J. waarin ik me terug kon trekken en me even goed kon voelen als het me te zwaar werd.

Kan jouw man nog wel alleen thuis zijn? Stomme vraag misschien sorry maar ik kijk er van een afstand tegenaan.

[Jen]

Mijn man kan niet alleen thuis zijn, neen dat is het probleem. In het weekend mag hij naar huis maar dan moet ik er zijn. Alsof ik de weekenddienst doe. Wat ik vreemd vind, is dat de mensen van het ziekenhuis nooit met mij overleggen,

[Jen]

Soms wil ik inderdaad wel eens tieren. Ik werk tijdens de week, en in het weekend moet ik voor mijn man zorgen? Ik kan dat niet aan. Erg genoeg ben ik blij als ik hem terug kan afzetten.

[RUNNER]

Goedenavond allen! 

 

Heel de dag op pad geweest. Op bezoek geweest bij mijn oom en tante en daar gegeten.

 

"Rode of witte wijn?", vroeg mijn tante.

"Eh.... of geen wijn", zei ik.

"Of geen wijn", zei ze.

"Doe maar water", zei ik vriendelijk lachend tegen haar.

 

Welterusten allemaal. Ik hoop dat jullie je zo voelen als ik me voel op dit moment.... sterk, lekker en gelukkig. 

Nu een heerlijke warme douche en dan lekker m'n bedje in. 

[bolletje]

maar je kan vragen Jen of ze ook dingen met jou willen overleggen. je kan, dat deed ik met J. z'n kinderen, een gesprek aanvragen met de arts die hem behandeld, en daar vragen aan stellen. maar je moet wel zelf het initiatief nemen, zij zullen het niet doen. Maar mogelijkheden zat meid, je moet het alleen weten.

Oei als je man niet alleen thuis kan blijven wordt het wel moeilijk zeg. Goh, daar schrik ik van.

Wist je dit allang dat hij manisch-depressief was, of is dat pas sinds kort?