NU dan echt?

[huttula]

Ja he ff de tranen laten vloeien ook al is het maar kort.

Dat geeft weer een beetje lucht...zo herkenbaar

5 weken wachten duurt lang in die tijd zou je misschien al veel dingen op papier zetten over gevoel,verdriet of wat je nog meer dwars zit

Als je tegen die tijd denkt het valt wel mee dan heb je nog het papier met alle ups en downs

Zelf kom ik bijna overal met een papiertje en krabbels...of het nu de huisarts,ziekenhuis, teamleider werk,of mijn psychische hulp is.

En ze kijken er allemaal niet van op :-)

Ik klap zelf vaak dicht als er gepraat kan worden...of zo dikke brok in je keel dat je niet verder kunt praten....dan pak ik mijn papiertje en word het weer duidelijk voor mij maar ook voor hun.

Je bent goed bezig..en ik mag je graag lezen

Ondanks je sorus toch de humor zien

[Hanneke]

Ja Dribbel, dat is een goed advies. Schrijf heel veel op en als je dan twijfelt over 5 weken kun je het nog eens overlezen en ben je wel weer gemotiveerd om die hulp te vragen en te aanvaarden. Je kunt ook hier altijd al je berichten overlezen. Dan weet je het ook wel weer.

 

Hou je goed he. Je bent echt heel goed bezig.

 

Hanneke

[dribbeltje]

Weet gewoon niet waar ik moet beginnen met schrijven .....maar ga het advies ter harte nemen.

Voor vandaag, dagje werken ( buitenshuis) want als ik thuis ben ik ook echt wel aan het werk vind ik! Misschien kost me dat momenteel wel meer energie. Op het werk is er de gepaste afstand! Althans dat was er, lijkt zo nu en dan ook een beetje weg te zijn.

Moet gaan....

Dribbeltje

[huttula]

Volgens mij ben je al bezig met schrijven :-)

[dribbeltje]

Dat is waar, Hanneke schreef ook al, gewoon mijn draad(je) teruglezen ....;-))

Vandaag weer gemerkt dat ik niet zo flexibel meer ben, geen overspannen reacties maar ook niet echt mezelf. Ben te druk, maak me te druk in verhouding tot het werk dat het ligt. Het lijkt bij anderen soms zo vanzelf te gaan en bij mij nu even niet. Te gespannen wat zorgt voor stress, en dat werkt altijd averechts, maar hou het maar eens tegen. Hele gesprekken voer ik in mijn hoofd!

Ga weer, ben net thuis en de kinderen willen aandacht, en terecht!

Dribbeltje

[lady jane]

Toch goed dat je eerst even hier komt

eerst jij

en daarna kun je er weer zijn

voor een ander.

mij helpt het altijd weer om te ontstressen

methttp://www.ze.nl/p/67812/product_op_de_spijkermat

een flowmat Dribbel.

wie weet helpt het jou ook,

voor onder de €30,= kun je uit je kop

en in je lijf.

[pebles]

Hallo allemaal.

Ik vind het soms moeilijk om iets zinnigs te schrijven waar iemand echt iets mee kan, daarom lees ik

veel en probeer datgene wat me echt raakt door te geven.

Ik haal heel veel uit de volgende site: www.mauveclouds.nl

en vooral de link in de rechterkolom: spitituele bewustwording-div onderwerpen.

Denk vooral niet dat het zweverig is, want het spreekt me juist zo aan dat het eenvoudig en

duidelijk geschreven is.

Ben heel benieuwd wat jullie er van vinden, en als het je niet aanspreekt is het natuurlijk ook prima.

Dribbel ik wist niet zo goed waar ik het anders plaatsen moest,hoop dat je het niet erg vind.

Gr Pebles.

[dribbeltje]

Spijkermatje.......soory, dat lijkt me niet echt ontspannend...maar ik verzamel alle tips in een boekje en wie weet......dus bedankt voor de tip!

En Pebles, ik ga kijken op de site en je bent meer dan welkom hoor om je tips/ gedachten of wat dan ook hier te delen.

De huisarts belt me vandaag, maar ik heb geen idee hoe laat en dan ben ik toch gespannen. Weet niet zo goed wat te zeggen op de vraag ; hoe is het? Ik wil het liefst weg van alles en iedereen maar ja dat gaat niet, gelukkig heb ik kinderen waarvoor ik mijn bed uit moet. We hebben sinds enkele maanden een katertje in huis en die is momenteel ook onmogelijk, ongelofelijk zeuren en hij begint te sproeien waardoor ik niets anders doe dan schoonmaken en ik kan dit er ZO niet bij hebben. Ik heb zo' n spijt van die kat, terwijl ik het zelf graag wilde voor onze dochter. Zou goed voor haar zijn......zoveel kijkt ze er niet naar om maar ze wil hem niet weg hebben. Heb net een afspraak gemaakt om hem te laten castreren, las dat dat kan helpen. Ik laat hem maar even niet meer vrij los lopen in mijn huis.

Dribbeltje

[huttula]

Tis ook niet niks..en toch sta je nog steeds overeind...

Stopppers zijn sterke mensen..alleen we moeten vaak er nog achter komen hoe sterk we werkelijk wel niet zijn.

[dribbeltje]

Het lijkt toch meer op onzindelijkheid ineens, lang leve internet want heb me flink ingelezen en het eea aangepast, oa een kattenbak erbij gehaald. Maar de afspraak staat bij de dierenarts, aangezien hij in het voorjaar ook naar buiten gaat moet hij toch gecastreerd worden. Ik hou hem goed in de gaten!

Maar eh, even weer waarvoor ik hier ben. Ik heb weer wat gedronken, dom, ik weet het, ik heb het zelf gedaan, ik en niemand anders!

Excuses zijn er niet, wel redenen die voor mij verklaren dat het moeilijker werd maar ik blijf zelf verantwoordelijk voor wat ik doe. Kennelijk zit ik even in zo'n diep dal dat het me dan echt niet interesseert, ik weet dat dit de strijd alsmaar moeilijker maakt maar het zij zo. Naast alle succesverhalen ben ik dus niet zo 'n succesverhaal. Ik wilde wel eerlijk blijven, heb wel getwijfeld omdat ik mezelf al genoeg verwijt en niet zit te wachten op meer verwijten. Daar kom ik niet verder mee. Ik durf niets meer met mezelf af te spreken want voel me behoorlijk zwakjes momenteel......

Een gefrustreerde Dribbel!

[Gast]

Gefrustreerde Dribbel,

 

Wat mij betreft ben je wel een succesverhaal! Je bent er nog en vecht nog.

Je bent er alleen nog niet. En wat jou nu overkomt, is mij al zo vaak overkomen en kan zomaar weer gebeuren; alleen wilde ik het allemaal zelf oplossen.

Opnieuw oppakken hoor! Is de dagdraad en het Dag Pact niets voor je? Het help mij best wel.

 

Lady Jane schreef eerder "

Maar let wel, hoe vaker het gebeurt, hoe meer je kunt gaan

sjoemelen en hoe lastiger het wordt konsekwent te zijn."

 

Let op dus. Ze heeft gelijk en ook die ken ik uit eigen ervaring.

 

Kom op Dribbel. Je geeft eigenlijk op verschillende plekken aan dat er iets onder je gebruik ligt. Ook daar moet je denk ik wat mee.

Blijven schrijven hoor!

1 maart 2014 bewerkt door MijnGerrit

[dribbeltje]

Super bedankt MG ! Hier heb ik wat aan, beter dan op het dagdraadje! Heb net een ietwat geïrriteerd berichtje achtergelaten.....daarom schrijf ik daar meestal niet meer.......trap er toch iedere keer weer in! Ik kan mijn mond dan niet houden, ook al weet ik eigenlijk dat ik niet vanuit emotie moet reageren. Zijn vaak niet de meest vruchtbare opmerkingen. Maar ik hoop dan maar dat een ander er ook wat aan heeft!

Dribbeltje

[Gast]

Dagdraad was ook een mogelijkheid, die ik weer onder je aandacht bracht...

Het liep minder, ik heb het gezien.

Maakt niet uit, gewoon doorgaan.

[Hanneke]

Hoi Dribbel,

 

Het gaat er toch helemaal niet om of we een succesverhaal zijn??? En wat is dat???

 

Het is jammer dat je weer gedronken hebt want het maakt het moeilijker. Maar dat weet je inmiddels ook wel. Maar kom op: Sta weer op, veeg het stof van je kleren en pak de draad weer op. Er is niets verloren. Verloren is het pas als je de strijd opgeeft. En dat doe je niet.

 

Trek je niets van betweters aan. Kom maar lekker op dit draadje.

 

Heb een fijne zondag en geef de moed niet op. Je kunt het.

 

Hanneke

[lady jane]

wees blij voor hen die het goed gaat Dribbel

persoonlijk heb ik jaren van knokken, vallen

en opstaan achter de boed eer ik dit forum

ontdekte. Jij valt en staat op, elke keer kun

je iets langer overeind blijven en zo heb je

ook ooit leren lopen. Een enkeling kan de eerste keer

meteen lopen en wie weet later eens op de bek gaan?

Vergelijken kan je kracht geven of ontmoedigen, dat is aan

jou. Kies je voor de kracht en loop je samen een stukje op?

[dribbeltje]

Ik heb mezelf even terug gelezen en ik kan oprecht er niets uithalen waaruit zou blijken dat ik het ander misgun! En ik ben super blij met iedereen die mij is voorgegaan want daarom ben ik hier. Dat ik het ook kan, want jullie zijn me voorgegaan en hebben vaak dezelfde soort hobbels genomen! Dat zorgt er juist voor dat ik het niet opgeef! Ik heb een zeer naar gevoel bij het draadje van gisteren, ik vind de reactie zo hard, heb mijn best gedaan het te begrijpen, te bekijken van de andere kant. Ik blijf erbij dat ik het te hard vind en onvriendelijk naar de mensen die de fout ingaan. Het eigen schuld, dikke bult verhaal, want daar komt het voor mij op neer, is voor mij te kort door de bocht! Het schrikt mensen af om de waarheid te zeggen. Ik heb alleen maar last van de opmerkingen, voel me nog neerslachtiger en heb moeite dit los te laten. Dat is dan wel weer een mooie oefening voor me, kijken naar alle lieve, wel goedbedoelde reacties en die zijn er gelukkig altijd meer. Natuurlijk mag er geconfronteerd worden maar wel respectvol.

Nu weer verder tot de orde van de dag, Hanneke en Jane, bedankt voor jullie reacties ! MG was ook super fijn om te lezen! Ik blijf weer veilig op ' mijn' draadje......denk ik...;-))

Ik heb het gisteren weer droog gehouden gelukkig, vroeg mijn bed in omdat ik te boos was om alles. Onder boosheid zit altijd verdriet zegt men maar boos worden voelt makkelijker. Vanmiddag het huis vol, voetbal en dan wordt er flink gedronken. Ik ga er weer voor en zal me storten op alle hapjes, verzorgen en nuttigen uiteraard!

Fijne zondag!

Dribbeltje

[Gast]

Goed gedaan Dribbel. En veel sterkte vanmiddag, maar volgens mij gaat het je lukken droog te blijven.

Je doet dit net zoals ik. Vooruit kijken naar waar de risico's zitten en dan je plan trekken.

Ik zal af en toe aan je denken vanmiddag, dat helpt!

 

M.b.t tot je eerste zin van je laatste posting: jij hebt iets niet bedoeld te zeggen, dat anderen (ik ook een beetje) op een bepaalde manier hebben opgevat.

Waarvan akte bij dezen. Zenden en ontvangen blijft lastig. Het is nu uitgesproken en helder    Klaar. Next please!

 

Soms komen reacties op mij ook hard over. Ik heb daar nog geen mening over. Wat me opvalt is dat het vaak oudgedienden of ervaren frummers zijn. Ik denk dat het in sommige situaties ook wel eens nodig is om, of niet anders kan dan, een keer een duidelijke reactie neerzetten. Zachte heelmeesters en zo. Ik stel mijn "oordeel" over dit verschijnsel even uit.

 

Ik hou je draadje in de gaten!

 

Go Dribbel gogogo   

[Hanneke]

Wat je zou kunnen zeggen face to face kun je soms beter niet schrijven. Als je schrijft dan staat het er en je kunt het niet gelijk nog eens nader uitleggen. En een ander die je wilt helpen zit met een rot gevoel. Het heeft mij voorzichtig gemaakt.

 

Dribbel laat je niet van slag brengen. En veel sterkte vanmiddag.

 

Hanneke

[dribbeltje]

Betweterig? Twee kampen krijgen op een forum met hetzelfde doel?? Lijkt me niet de bedoeling. Als een ieder oprecht leest wat er geschreven is, zonder met een gekleurde bril te lezen dan ziet het er toch echt anders uit. Ik ben even weg want kan dit er echt niet bij hebben!

[Gast]

Hoi Dribbel,

 

Ik kan je bericht van vanochtend niet zo goed plaatsen.

Misschien hoeft dat ook niet. Wel jammer dat je weg blijft, want jij (en ik ook) hebben dit wel nodig.

Ik hoop je snel weer terug te zien!

[Kurkdroog]

 

Go Dribbel gogogo

Dat heeft Dribbel wel heel letterlijk genomen :-p

Dribbel, ik denk dat hier niemand bezig is met verdeeldheid te creëren. 't Is en blijft een forum waar meningen uiteen lopen. Soms is het onoverzichtelijk wie wanneer waar gereageerd heeft. Daarbij is het een geschreven woord zonder intonatie en gezichtsuitdrukkingen. Dat maakt het ontstaan van misverstanden een stuk makkelijker. Ik ga ervan uit dat men het hier allemaal goed met elkaar voor heeft.

Misschien dat je na het even laten bezinken, toch weer komt lezen en schrijven omdat de weegschaal hangt naar de positieve dingen die dit forum je kan brengen...

[lady jane]

Dribbeltje je doet jezelf tekort meis

door weg te blijven; en als de deur op een kier staat

kun je zo maar een trigger aangrijpen om toch........

gewoon hier blijven schrijven dus. Ik mis je hier ook!

[dribbeltje]

Dag allemaal,

Even tot rust gekomen, althans over de dagdraad van afgelopen zaterdag. Heb me nu weer wat ingelezen, dagdraadjes allemaal was een beetje teveel van het goede....

Zag een paar mooie dingen staan en ook de reactie van Agnieta raakt me. Ik laat eigenlijk niemand toe in mijn leven, niet echt. Alles gaat door maar ik raak steeds verder van het leven af lijkt wel. Ik heb er zelfs zo nu en dan geen zin meer in, ik weet gewoon niet HOE ik het makkelijker voor mezelf kan maken. Ik loop zo vast en twijfel over alles.

Onze jongste is zo boos/ agressief en later verdrietig dat ik niet meer weet wat ik ermee aan moet. Strenger zijn helpt echt niet want het overkomt hem echt maar iedere ochtend wakker worden en beginnen met een strijd valt me zo zwaar. Ik geef onszelf maar de schuld, lijkt de rest van de wereld ook te denken, maar wat doen we dan toch niet goed. Waar haat het mis? Wist ik het maar, ik wil alles wel doen. Via de ouderbegeleider van mijn dochter krijgen we veel tips die we allemaal uitvoeren maar niets lijkt te helpen. We willen nergens meer heen omdat het altijd mis gaat met de kinderen en alle, ook al zijn ze soms goedbedoeld, opmerkingen ben ik meer dan zat. Moet ik hem dan ook laten onderzoeken. Zus en vader natuurlijk ook hun diagnoses maar ik twijfel, zoals over alles.

Dochter komt bijna dagelijks uit school dat ze gepest wordt, ze wordt soms ' s nachts wakker en is dan zo misselijk dat ze niet naar school kan zegt ze. Weer naar school om te praten. Ze blijft nu binnen in de pauzes omdat er altijd ruzie ontstaat, het is zo de omgekeerde wereld, er is niet voldoende toezicht en nu moet zij binnen blijven omdat ze anders gepest wordt. Ik weet het niet meer. Ik blijf vechten voor mijn kinderen maar ik ben zoooo moe van dit alles, onmachtig voel ik me, intens verdrietig en ik deel dit met niemand. Praat er wel eens over maar altijd alsof ik het over een ander heb, heel zakelijk. Haast nooit speelafspraakjes omdat de kinderen bang zijn voor de boze buien van de jongste en dat reageert hij weer af thuis want hij is er wel verdrietig van.

Wat wil ik dan graag drinken, gewoon om even niets te moeten, niets te voelen........maar ja, kennelijk komt het nu allemaal naar boven omdat ik juist niet drink.

Wat staat ze en ons nog allemaal te wachten...ik kijk er niet naar uit en dat voelt naar! Genieten van je gezin hoort/ moet zelfs, maar mij lukt het niet omdat de zorgen groot zijn en gewoon omdat ze zo vaak boos zijn. Het is voor een buitenstaander niet te begrijpen hoe dat is. Ik moet wachten op de psycholoog, die hulp zit er aan te komen, ik ga nu even geen beslissingen nemen in mijn leven want ik overzie het niet meer.

Het weekend voor de deur en dat wordt een lastige, want ik wil niet voelen wat ik voel, ben zo bang dat ik uit mijn slof schiet tegen iemand. Dat gevoel heb ik, zo op dat randje balanceren dus ga ik zoveel mensen uit de weg. Al 1 verjaardag afgezegd en 1 te gaan het weekend, dat wordt een kort beleefdheidsbezoekje, verder genieten van het mooie weer wat eraan komt! Nu die associatie nog uit mijn hoofd van buiten in de zon zitten met een biertje!

Alle tips/ trucs- wijze raad of wat dan ook zijn welkom!

En wat hadden jullie gelijk, ik heb dit forum echt nodig.

Dribbeltje

[lady jane]

Ha Dribbeltje.

Fijn dat je er weer bent. Van je gezin moet je genieten schrijf je. Maar helaas

kan dat soms niet in bepaalde periodes. En voelen wil je liever niet, en juist

dat moet weer wel. Moeilijk allemaal he. Niemand kan deze fase makkelijker voor je maken.

Hopelijk gaat de hulp snel in gang gezet worden, daar kun je ook op aandringen hoor.

Jij bent er klaar voor en stel dat er eerst een crisis of terugval moet komen, daar is niemand bij gebaat.

Als ik jou was zou ik ook idd je zoon laten onderzoeken. al is het maar om iets uit te sluiten. agressie is bijna

altijd een uiting van frustratie bij kinderen. en ook dat is het waard om onderzocht te worden. Als broer van...

heeft hij ook het nodige meegekregen. Mijn zoon bleek Asperger te hebben, kwamen we pas achter toen hij

13 was en toen was het via zijn puberteit al geescaleerd. Hij moest het huis uit. het hele gezin heeft eronder

geleden, meer dan ik zo maar even kan schrijven. En buiten ieders schuld!!! Dus zoek niet zomaar schuld

bij jezelf. je hebt alle zeilen bij te zetten om deze fase goed/zo goed mogelijk door te komen.

En ik vind het reuze knap dat je nu niet drinkt. Petje af!

[dribbeltje]

Meerdere keren gelezen Agnieta en het blijft heftig. Ik ben er flink mee aan het stoeien geweest, wat herken ik en wat is niet van mij. Maar wel waar zit de angst en wat wil ik nu verdringen/ verdrinken en dat is voor mij echt MIJN gevoel, de pijn die ik voel rondom vele zaken maar zeker rondom het verdriet van mijn kinderen. Daar moet ik echt wat mee want het loopt hier steeds meer uit de hand en ik weet het soms echt niet meer. Ik doe veel te veel mij best, in het weekend eindelijk eens met mijn man gepraat over de kinderen. Ook hij maakt zich zorgen en loopt op zijn tenen. Hij loopt steeds vaker weg, letterlijk, voor de problemen, wordt te vaak boos omdat er weer geslagen wordt door de kinderen. Ik weer boos op hem en zo is het cirkeltje weer rond.

Moet weer gaan, de werkweek begint weer. Loslaten en zien wat er komen gaat, dat is mijn doel voor vandaag want het wordt een pittig dagje en daar kan ik dan nu al tegenop zien terwijl dat niets helpt en wrs de situatie alleen maar verslechterd.

Verder weer bedankt voor de reacties en daar kom ik zeker nog op terug. Moet nu gaan.

Dribbeltje