NU dan echt?

[dribbeltje]

Tja, wat dat is? Ik denk dat mijn besluit om wel te drinken heel nauw samen hangt met het feit dat ik nog niet echt met de billen bloot wil w.b. Mijn probleem met alcohol. Want er is nooit iets aan de hand met mij, ik heb alles onder controle, heb geen hulp nodig, ik ben een sterke, zelfverzekerde vrouw die alles aan kan......Dat is wat ik uitstraal, dat is mijn buitenkant maar die buitenkant is aan het afbrokkelen. Dat begon al toen ik steeds meer en vaker ging drinken, nu merkte ik steeds vaker dat juist door het vele alcoholgebruik alles nog zwaarder werd. Ook al dacht ik vaak dat het hielp om de avond door te komen. En daarnaast is het gewoon het alcoholisme dat je toch gaat drinken en het goed praat en ieder excuus aanpakt wat er voorbij komt.

Gisteren was het weer mis, na de zeer emotionele dienst bij de crematie kwam ik zowaar half huilend de zaal uit en het eerste wat ik zie was een dienblad vol met wijn. Daar was ik niet op voorbereid en na een korte aarzeling pakte ik toch de wijn.

Moet gaan.

Dribbeltje

[dribbeltje]

Ben weer aan het bij lezen op het forum en het enige wat ik kan doen is huilen, huilen en nog eens huilen...Mijn hoofd staat op knappen, want na de wijn bij de crematie ben ik gewoon thuis verder gegaan en in combinatie met huilen is dat geen pretje. Ik ben zo moe, zo zat van alles maar ik ben de enige die de stap moet zetten. Kennelijk wacht ik nog op een dieptepunt, dat de knop niet meer om kan van hoe ik me voel en wat ik laat zien. Kan dat nog te goed alhoewel ik wel steeds vaker merk dat het moeilijker wordt. Moet nu ook weer de tranen vegen want heb zo weer eens een afspraak voor een van mijn kinderen. Ik wil eigenlijk alleen maar rust! Knop om en gaan maar weer......

Dribbeltje

[lady jane]

Dribbel, het lijkt hard, maar die tranen na de crematie waren echt neem ik aan,

de rest is verworden tot wat we drankjank noemen.

Ineens word jijzelf het middelpunt van je drama en dat gebruik je dan om door

te drinken en letterlijk in zelfmedelijden te verzuipen.

Kom op, pak jezelf bij elkaar. je weet wat het je oplevert als je gestopt bent en blijft,

dus ga niet door tot er echt ongelukken moeten gebeuren. je zou het jezelf nooit vergeten

als er iets met een van je kinderen zou gebeuren daardoor en op jezelf mag je ook wel

wat zuiniger zijn. Zoek hulp en neem je verantwoordelijkheid!

[Rosie]

Moeilijk hè Dribbeltje ?

We zien in dat we een probleem hebben.

Waarom is het dan zo moeilijk om er een punt achter te zetten?

Is dat de verslaving?

Het proberen in rust de avond door te komen herken ik zeer.

Maar ik herken ook zeker dat door de alcohol ons leven overdag alleen maar drukker en zwaarder wordt...

Want onze kinderen vragen een hoop van ons.

En vaak zijn 'deze' kinderen ook nog eens zeer gevoelig en voelen onze 'niet lekker in je vel zitten' aan.

En reageren daar weer op door nog meer aandacht (vaak negatieve!) te vragen.

Tenminste, zo werkt het bij mij thuis.

Na jarenlang in deze vicieuze cirkel te hebben geleefd kom ik er nu tijdens nuchterheid achter dat ik 'mijn leven' veel beter aankan.

Ik ben geduldiger naar mijn kind toe en consequenter!

Door mijn vermoeidheid was ik nogal eens geneigd toe te geven omdat ik dat gedram en gedrein niet kon verdragen aan mijn hoofd.

En door mijn nuchtere ik functioneert mijn kind dus ook veel beter.

Erg pijnlijk om te beseffen.

Maar natuurlijk blijven alle zorgen, de drukte met therapie, extra schoolafspraken etc.

Dit alles, dat mijn kind zich zo anders ontwikkeld dan dat ik had gehoopt tijdens mijn roze wolk zwangerschap, is voor mij echt een rouwproces geweest.

Helaas heb ik deze pijn verdronken.

En nu moet het klaar zijn.

Ik heb lang genoeg gerouwd en moet verder in het hier en nu.

Wat Jaap in het dagpact schreef, ik heb nu een rationele beslissing gemaakt.

En Dribbeltje, je hebt nu een terugval.

Maak voor jezelf nu ook de beslissing, nu is het klaar!

En pak de draad weer op!!

Het ging zo goed, zo kan het weer gaan.

Heel veel liefs, Maxi

[Rosie]

Ja precies Lady Jane, jij kan het altijd zo mooi verwoorden.

Complimenten voor jouw positieve flow over dit forum!

[lady jane]

Nou Maxi, ik was juist zo van jouw stukje onder de indruk,

want in woorden lijkt het wel alsof ik het allemaal zo goed doe,

en dat doe ik nu ook wel eigenlijk, maar ik heb ook veel meegemaakt

met mijn kind(eren) en heel veel moeten rouwen. En ook ik dronk

toen nog. Met het gevolg ook dat mijn zoon met autisme, in zijn puberteit,

mij, in de overgang, volledig in de tang had. Of andersom, dat zullen we nooit weten.

Maar in elk geval zaten ook wij in een nare vicieuze cirkel en moest de situatie

eerst flink escaleren eer we in een spiraal omhoog zaten.

Morgen wordt hij 21 en gaan we samen naar de film en een lekker Surinaams buffetje pakken.

We oogsten beiden nu. En drinken beiden geen drup.

En wat jij schrijft heb ik dus ook ervaren: zonder drank veel geduldiger, milder en sterker.

dus thnx jij, even fijn om daar weer bij stil te staan.

14 februari 2014 bewerkt door lady jane

[Rosie]

Lady Jane, dank voor het delen van (een stukje)van je verhaal.

Dat sterkt me.

[pebles]

Hallo Dribbeltje.

Wat verwoorden Lady en Maxi het weer goed, heb ik ook veel aan.

Maar Dribbel wat is het moeilijk, dat niet drinken.

Ben er zelf jaren mee zoet geweest om zover te komen daar waar ik nu ben, vallen en weer doorgaan.

Je bent je in ieder geval heel bewust van je drinken en daarin ben je al verder dan de afgelopen jaren,

dat is al winst.

Ik hoop dat je jezelf weer herpakken kunt, want het klopt zeker dat zonder de alcohol de problemen

niet weggaan maar je kunt ze zeker beter handelen.

Een dikke knuffel en hier schrijven zal ook zeker helpen.

Pebbles

[dribbeltje]

Oeps......even tijd nodig gehad om de reactie van lady Jane tot me te laten komen, ik ben het eens met de schop onder mijn kont in de vorm van mijn verantwoordelijkheid nemen en hulp zoeken. Daarnaast ben ik het echter zeer oneens met het woord " drankjank". Het vele huilen was en is zeer oprecht en gebeurde nuchter en niet tijdens het drinken! En als ik iets niet doe is het wel medelijden hebben met mezelf. Wel excuses zoeken maar zeer zeker niet uit zelfmedelijden. Denk juist dat ik meer aan mezelf moet gaan denken, dat ik de hele wereld niet aan kan en dat hoeft ook niet. Dat ik juist ruimte moet maken voor het verdriet dat er zit en dat ik het eea moet gaan verwerken ipv denken dat het allemaal mee valt en ik mezelf niet zo moet aanstellen. Ik heb in geen jaren gehuild en pas nu ik vaker nuchter ben beginnen de tranen te komen. Het is voor mij dus juist geen drankjank!!

Maxi, bedankt! En helemaal met je eens dat ik dan wrs geduldiger naar mijn kinderen kan zijn maar ik heb ook nog de moeilijke momenten en dan ben ik weer niet geduldig, de onrust straal ik natuurlijk wel uit ook al doe ik nog zo mijn best. En dat doe ik echt, ook al lijkt het nu alsof ik zomaar weer ben gaan drinken en er niet mee wil stoppen.

En Pebles, ik heb gisteren niets gedronken en ga dat vandaag ook niet doen! Dus ja, ik pak het weer op maar hou op met tellen, hoop ik!

Dribbeltje

[lady jane]

quote:
Gisteren was het weer mis, na de zeer emotionele dienst bij de crematie kwam ik zowaar half huilend de zaal uit en het eerste wat ik zie was een dienblad vol met wijn. Daar was ik niet op voorbereid en na een korte aarzeling pakte ik toch de wijn.

 

dit was waar ik op reageerde Dribbel,

sorry als ik dat verkeerd heb geinterpreteerd.

Ik dacht dus dat je je tranen meteen weggedronken had

en dan vertekent verdriet zich. Zo was het bij mij dus, dus ik heb

dat blijkbaar op jouw situatie geprojecteerd. Ik wil jouw proces

daardoor niet tekort doen, oprechte excuses

[dribbeltje]

Lady Jane, tranen weggedronken......tja.....ik weet het niet. Meer, geen weerstand kunnen bieden maar wel vanuit echt verdriet. Daar maar 1 wijntje gedronken, wel om me heen kijkend of anderen er ook nog 1 nemen of niet dus of het sociaal gezien acceptabel is?? Dus met andere woorden, of het niet opvalt of vreemd is als ik er nog 1 zou nemen. Ik voel niet zo vaak echt verdriet en kan hier niet zo goed mee omgaan, in dat opzicht misschien wel weer wegdrinken maar ik richt me dan op andere dingen en kan er dan ook weer voor anderen zijn. Omdat de eerste naar meer smaakt, en dat daar niet kon/ mocht van mezelf geeft het me rust als ik zeg dat ik er thuis nog 1 mag en die ene wordt dan 1 fles. De volgende ochtend werd ik erg geraakt door het draadje bij Peet, zoveel herkenning en onverwerkt verdriet. Daarom leg ik de link niet naar drankjank. Wil niet zaken ontkennen die er mogelijk wel zijn en heb er daarom echt naar ' gekeken' , hoe zit dat nu bij mij en " this is it". Niet meer en niet minder.

Hoop dat het nog duidelijk is, als ik mezelf soms terug lees vraag ik me af of het voor een ander nog wel te begrijpen is.

Wel bedankt voor je reactie! Altijd weer! Die schop onder de kont heb ik misschien wel nodig maar maakt me ook onzeker. En onzekerheid maakt me weer onrustig en onrust is een gevaarlijke trigger bij mij.

Dribbeltje

[lady jane]

ik neem gewoon even afstand Dribbel,

wil je niet op de huid zitten

en heb idd die neiging soms wel.

You do it your way. om met Frank Sinatra te eindigen hier nu

:rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose:

[dribbeltje]

Dag Lady Jane,

Dat zou ik super jammer vinden want ook al word ik wat onzeker van dat ene mailtje, ik heb altijd ontzettend veel aan je reacties dus ik hoop dat je blijft schrijven! Het is niet verkeerd om het eens niet eens te zijn toch, ook daar of misschien juist daar leer ik veel van! Heb oprecht veel nagedacht over wat je schreef en waarom dat de reactie bij mij gaf zoals dat was. Vaak als er weerstand komt zit daar juist iets belangrijks DUS hoop nog vele leermomenten van je te mogen krijgen ook al zal ik er niet altijd helemaal blij mee zijn. Zinvol is het wel! Dus hou je vooral niet in en zet me maar aan het denken, jij ( en anderen) helpt me juist door mijn proces heen!

Dribbeltje

[dribbeltje]

Zo, wederom een eerste weekend ADB, de kop is er weer af! Eigenlijk wil ik niet meer tellen, zeker de missers niet maar doe dat stiekem toch. Hartkloppingen zijn weer volop aanwezig terwijl ik toch niet zoveel gedronken heb. Toch de onrust die het kennelijk met zich mee brengt. Ga zo mijn bed maar in want krijg ongelofelijk trek in chocolade en aangezien de Weegschaal ook niet zo vriendelijk was moet ik dat echt niet doen!

Dribbeltje

[lady jane]

ik heb voor het eerst

choc. 85% gekocht Dribbel

en dan kan ik het bij één stuk laten

het is op de grens van lekker

maar bevredigt wel de choc-trek.

[dribbeltje]

Zal het eens proberen, op de grens van lekker...;-)) Fijn dat je er weer bent!

De gewone week gaat weer beginnen, na een weekje vrij . Heb eigenlijk nog het gevoel dat ik helemaal niet tot rust ben gekomen en heb eigenlijk helemaal geen zin om weer te beginnen. Heb met mezelf afgesproken dat ik beter op signalen ga letten die mijn lijf aan geeft, ga er nu altijd aan voorbij, zelfs als ik ziek ben ga ik door totdat het echt niet anders kan. Heb een tijdje terug de tip gekregen, weet zo even niet wie dat was....ff teruglezen ...dat ik misschien even de niet verplichte afspraken moet schrappen en even echt tot rust komen. Dat niet verplicht is al lastig, ga ik eens kijken wat nu allemaal echt moet. Is nu nog veel maar vlg mij valt er weinig te schrappen behalve de sociale contacten en het sporten. Alles rondom de kinderen is verplicht en mijn werk natuurlijk ook. Dat is al een volle week als ik eerlijk ben. Hoe doet toch iedereen dat?

Dribbeltje

[Peet]

.

13 juli 2014 bewerkt door Peet

[dribbeltje]

Een week droog...was het maar waar, dag 4 nog maar hoor....oeps, ik zou niet meer tellen!

Volgende week hebben de kinderen vakantie maar dan gaat mijn werk gewoon door, kan niet vrij blijven nemen;-)

Wat herkenbaar dat poetsen maar het eigenlijk ook zo zonde vinden van de tijd! 2 uurtjes poetsen in de ochtend en dan tijd voor jezelf?

En Peet, zo helemaal gelijk, dat is ook mijn grootste probleem, altijd en overal over na blijven denken en daardoor niets kunnen loslaten of was het nu net andersom? Zit geen stop op en met of tijdens het drinken werd dit denken gestopt en dat gaf me de rust die ik zo graag wil. Nu blijf ik malen, ook ' s nachts vaak nog, krijg er gewoon hoofdpijn van.

Vandaag op het werk al vrij vlot een wat overspannen reactie op een aantal dingen, het vloog me echt aan. Heb het idee dat ( ga Ik weer Peet) dit ook wel wat opviel bij een aantal collega's, vind dan weer dat ik daar wat mee moet maar is er niet van gekomen. Alles wat mis kon gaan ging ook mis op de ochtend leek wel. Ligt natuurlijk aan hoe ik er mee om ga en later vind ik het zo stom dat ik er zo op heb gereageerd. Wat ben ik toch een moeilijk mens, vooral voor mezelf maar ook wel voor mijn omgeving ben ik bang.

Ga nu even niets doen met een spaatje erbij!

Dribbbeltje

[dribbeltje]

Een vraag, ik wil eerdaags een afspraak maken bij de huisarts en zit erg te twijfelen over een doorverwijzing naar een psycholoog of naar iemand die gespecialiseerd is in verslavingen. Nu neig ik naar het eerste omdat ik denk dat er van alles speelt waardoor ik meer en meer ben gaan drinken. En niet andersom, dus dat de problemen ontstaan zijn vanuit het drinken. Het hielp niet natuurlijk maar het omgaan met van alles en nog wat DAAR moet aan gewerkt worden? Snappen jullie het nog? Ik ben bang dat er bij iemand die gespecialiseerd is teveel aandacht aan het drinken of niet drinken wordt geschonken. Hoe was / is dat bij jullie?

Ik moet trouwens zeggen dat ik gisteravond voor het ALLEREERST geen moeite had met niet drinken, rare gewaarwording! Zal het dan vanaf nu beter gaan?? Hoop het zo! Dan denk ik ook stiekem weer dat ik het wel zonder hulp kan......dat dan weer wel!

Dribbeltje

[Peet]

.

13 juli 2014 bewerkt door Peet

[dribbeltje]

Bedankt voor jullie reacties.....altijd fijn!

MijnGerrit en Peet, de huisarts vind ik meer een doorgeefluik, niet oneerbiedig bedoelt. Ik verwacht daar niet te vinden wat ik zoek, heb altijd het idee dat hij haast heeft en dat lijkt me in dit geval niet handig. Zit zelf uiteraard ook alweer dagen te denken wat nu het beste zou zijn. Zo werkt dat bij mij, van me afschrijven en door blijven denken, lezen hier en net zo lang dat ik er uit ben. Ik denk dat ik door mijn verleden een manier heb gevonden om met problemen om te gaan, die niet constructief is. Daar moet ik mee aan de slag! Ik vind het niet nodig om hier diep in te duiken, maar meer hoe nu verder. Het drinken is daarna gekomen, natuurlijk ben ik verslavingsgevoelig en zal dit probleem ook aangepakt moeten worden zodat ik niet weer terugval. Het is dus een EN EN situatie......Maar eerst stap 1 Peet en dat is de telefoon pakken en bellen naar de huisarts en dat heb ik nog steeds niet gedaan.

En MijnGerrit, je schrijft, ik weet en herken wat er met me gebeurd, kan/ wil je daar iets meer over vertellen? En eh, je bent druk geweest zag ik met al die draadjes ....( ahum) te lezen! Die van mij is wel een beetje lang geworden en ik was niet van plan weg te gaan dus dat wordt nog wat.

Dribbeltje

[dribbeltje]

Vergeet ik nog te schrijven dat ik vannacht voor het eerst gedroomd heb over drank. Niet dat ik het zelf nam maar ik heb nog een dure fles staan in de kast en die was iemand zomaar aan het opdrinken. Ik heb die toen afgepakt, alsof ik dat zou doen...? niet om hem zelf te drinken maar kennelijk mocht een ander hem ook niet. Grappig, ik onthou niet vaak een droom!

[lady jane]

dus waar staat die droomfles voor Dribbel?

Een ander mag m ook niet, dus..............

Wat betreft therapie of verslavingstherapeut:

beiden hebben nut en als je goede vindt kan het

beiden naast elkaar, zodat ze elkaar aanvullen.

Mits je hen op de hoogte stelt daarvan, anders is

misschien straks niet duidelijk wie wat doet.

Niet drinken helpt in elk geval dat de therapie beklijft.

En dat doe je inmiddels wel 1 week heb ik begrepen

dus een aanmoedigingsbosje heb je alvast verdiend.

[huttula]

Dribbeltje..ik kan alleen maar , mijn ervaring vertellen.

Ik vond/vind het zelf fijner en het praat gemakkelijker met een psycholoog of psychotherapeut van in mijn geval Tactus te praten dan met mensen die geen/minder ervaring met verslavingen

Wat ik ook heel moeilijk vind om met alle problemen naar buiten te treden.

Het liefst wou ik er niet over praten..want dat is al moeilijk zat

Onderdrukken is makkelijker.

Dat heeft mij ook verslaafd gemaakt.

Nu ben ik heel open tegen de psychotherapeut..doe mijn huis/denkwerk altijd.

Ik draag het onderwerp aan en zij graaft er dieper in.

Voor mij zijn het intensieve diepgaande leerzame gesprekken...voor haar is het dagelijkse kost :-)

Nog 1 ding wat mij opvalt dat ik niet goed met de hele jonge therapeuten kon praten..dat zal de klik en de ervaring wel wezen

Succes

Verslaafd worden doe je niet zomaar...

[dribbeltje]

Na weer een " overspannen" reactie mijnerzijds op het werk heb ik de telefoon gepakt en de huisarts gebeld, was vanmiddag ambulant en ben na de afspraak naar huis gegaan en moet zo heen. Vind het doodeng, mijn hart gaat tekeer.....

Dribbeltje

21 februari 2014 bewerkt door dribbeltje