Spring naar bijdragen

Woensdag 20 november 2013


Yvonne

Aanbevolen berichten

@ Mai: als ik 's avonds koffie drink kan ik best slapen. Soms lig ik wel een tijdje wakker, maar dat hangt niet af van de koffie, meer dat er dan een hoop gedachten door mijn hoofd gaan.

 

@ Ietje: bij mij heeft het niet drinken geen invloed gehad op de moeheid. In ieder geval zal het niet zo snel gaan hoor. geleidelijk aan zal je je wel beter gaan voelen.

 

@ Wijfie: goede afspraak met J. Ik hoop vurig dat het jullie beiden lukt!

 

@ Fruit: heeft die chagrijnigheid niet iets te maken met het verlaten van je oude huis en het betrekken van je nieuwe? Ik herinner me dat het je toch tegenviel, dat huis waar zoveel gebeurd was, achter te laten. Schiet je een beetje op in je nieuwe huis?  Bij mij duurde het een tijd voordat ik me echt thuis voelde in mijn nieuwe huis, voordat het echt mijn sfeer had. Ook ongezellig onuitgepakte dozen e.d. maar dat wordt elke dag beter. Sterkte!

 

@ Kate: mooi plaatje hè. Vrouwe Justitia in het kunstzinnige.

 

Lytse.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

ik begreep je al niet helemaal Jaap... dacht dat het een allusie was op mijn onderschrift maar kon er verder geen kaas van maken.

 

Sorry als ik even niet op jullie reageer, maar ik zit redelijk in euforie. Omdat de functie vrij hoog gegrepen is voor mij, en ze me toch toelaten tot de 2de ronde. Pff kan er nog niet van over.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve Lytse,

eindelijk zie ik je "live" en wil even reageren op je vragen t.a.v. mijn pols.

Jij weet als geen ander hoe belastend het is steeds weer naar fys.ther. te moeten.

De 1e mnd. kon ik letterlijk opmijn sloffen 2x p/wk naar mijn "eigen" ther., maar omdat ik heel erge pijn en een dikke hand bleef houden, heeft de HA mij doorverwezen naar de revalidatie afd. v/h ZH.

Mijn pols is aan de duim en pinkkant gebroken, de breuk aan de duimkant  is ingezakt. Maar ik heb meer last v.d. andere kant, ook opmdat daar te weinig ruimte is nu.

Dit alles had ook effect op arm en schouder, vooral 's nachts, lag ik echt te kreunen en kon niet slapen.

Tot mijn grote opluchting zei de revalidatie arts : wij kunnen u helpen en wij gaan u helpen.

Dus 2 x p/wk in de auto naar ZH. Moest ook weer (overbodige) ergother., anders telt het niet als revalidatie.

Arm en schouder zijn  gelukkig nu o.k., maar de hand en pols blijf ik last van houden en pijn.

Mijn vingers staan krom en scheef en ik kan niet goed een vuist maken, maar het zal de paar jaar die ik nog leef wel uitduren. Dit is niet cynisch bedoeld, maar het leven vliegt steeds sneller voorbij en gezien mijn leeftijd denk ik dus zo. Samen met de therapeute heb  ik dus besloten dat er geen verdere verbetering mogelijk is en zijn we met de behandeling gestopt. Nu alleen nog een afsluitend gesprek met de revalidatie arts.

Met typen doe ik een polsbrace om en ik sla vaak de toets mis, heel irritant, ik verbeter het niet steeds, ook niet hier.

Dit is dus het verhaal.

Ik denk dat jij ook wel heel graag van je pijn en therapy af zou willen en bewonder je dat je toch steeds dingen onderneemt en je goede humeur bewaart.

En wie weet, ontdekt de medische wetenschap binnenkort iets waardoor ook jij van je pijn verlost wordt. Er kan steeds meer, uiteindelijk.

Zo degenen die geïnteresseerd waren, kunnen het lezen en dus ben ik in 1 x klaar met de uitleg.

Iedereen nog heel, heel, hartelijk bedankt voor het meeleven, dat heeft mij veel goed gedaan in deze toch wel ontzettend langdurige nasleep.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...