woensdag 31 oktober 2007

[Username]

Kohtje...bedankt voor je comments.....idd back to basics...zo voelt het ook...been there done that.
Je hebt eigenlijk gelijk van dat ziek zijn...maar het voelt gewoon niet eerlijk omdat ik me schuldig voel...immers ik ben weer es gaan zuipen...en tis nu extra druk ...omdat ik er niet ben...maar je hebt gelijk ....ik lees je woorden en kan ook niks anders concluderen....ik ben een alcoholist...maar dat durf ik niet op mn werk te vertellen......noway...ik heb al een minderwaardigheidscomplex.....wordt ik nog meer paranoia dan ik al ben......

Ik drink al vanaf mn 15de ben nu 30 en heb nooit echt zonder gekunt.....soms lukte het me wel.....ik moet ook naar de goede periodes kijken..waarin ik ook sterk...en gelukkig was zonder drank

Nou ik pak weer een wortel.. en een spaatje rood.....ik was net even bij een vriend....maar trok het niet...hij is nu aan de wodka....hij heeft ook een alcoholprobleem...maar weet het zelf nog niet echt....

Ik ga de was maar weer doen...filmpje kijken...en proberen wat gezonds naar binnen te krijgen dan alleen maar wortels.....zoveel te sneller ben ik er weer bovenop...

Tvoelt goed dat jullie luisteren.....sta er minder alleen in nu...

Thanx Kohtje

@ Tapas

Dat wist ik niet.....sporten schijnt idd ook goed te helpen....doe zelf ook aan Cardio...en dat is een goed uitlaatklep voor me....

[Francesca]

Ik heb gisteravond nog een tweede keer afscheid moeten nemen van een geliefde. Het was een afscheid dat van beide kanten ook "gewenst" werd omdat het gewoon beter is zo. Maar wat kan "beter" verdomde pijn doen, zeg! De boosheid om wat gebeurd is, was inmiddels gezakt. Twee gekwetste en beschadigde mensen kunnen uitstekende vrienden worden, maar kunnen elkaar ook vreselijk in de weg zitten. Als daar dan nog andere gevoelens bij komen kijken, kan het een halve hel worden. Ik ben mezelf compleet verloren de voorbije maanden. Ik was mijn grip op de realiteit helemaal kwijt. Komt daar ook nog bij dat ik me steevast op de drank stortte als de pijn ondraaglijk werd. En er is veel pijn geweest.

Teruggeworpen worden in je verleden, het verschil wel zien en vechten als een leeuwin voor het heden, dat echter steeds meer op dat verleden ging lijken. Tegen beter weten in hopen dat het toch zou lukken, en tegelijk ook beseffen dat ik eigenlijk niet klaar was voor een eventuele toekomst. Dat ik ontspoord ben en terug op de rails moet. Zo graag willen, zo hunkeren en tegelijk ook weten dat ik eerst andere dingen moet doen. Zoveel liefde in je hebben om te geven, en tegelijk ook je eigen beperkingen en gebreken kennen.

Maar dan kom ik weer in opstand en denk ik: Waarom moet ik het voor de zoveelste keer alleen doen? Kan iemand me niet bij de hand nemen om een stuk van de weg samen met mij af te leggen?

Gisteravond heb ik voor het eerst in lange tijd echt gehuild, om niet te zeggen dat ik de boel bij elkaar gejankt heb. Gevolgd door een scheldtirade tegen mijn moeder. Ze is nu 2 jaar en 15 dagen dood en beheerst nog steeds mijn leven als het om de liefde gaat. Ik heb staan schreeuwen tegen haar foto. Dat zij 49 jaar een brave man als mijn vader aan haar zijde had, terwijl ik het allemaal alleen kon oplossen omdat zij niet op een normale manier van me kon houden. Ik was woest gewoon. Gisteren tijdens de begrafenis werd alweer gezegd dat de doden over ons waken en voor ons zorgen, en gisteravond schreeuwde ik: "En waar ben jij? Waar ben jij om over mij te waken en voor me te zorgen?" En toen gooide ik er mijn vader en mijn tante nonneke ook maar bij in al mijn kwaadheid. "WAAR ZIJN JULLIE? HE, WAAR ZIJN JULLIE?"

Ach ja, een hele hoop woede en verdriet. En de eerste die het woord "zelfmedelijden" in de mond neemt, kan van mij een schop krijgen! Ik vind mijn woede gerechtvaardigd, hoewel ik natuurlijk weet dat mijn moeder zelf ook een beschadigd mens was. Dat begrip is er wel, maar soms vervloek ik haar om de zware rugzak die ik meegekregen heb en die me vaak zoveel parten speelt.

Toen ik vanochtend opstond, zaten mijn ogen helemaal dicht. En ik had eigenlijk een afspraak met een werkgever. Gelukkig is hij intussen ook een vriend geworden en dus heb ik maar gezegd hoe het in elkaar zat. Dat ik gisteren mijn tante nonneke begraven had en zwaar ldvd had en dat ik het compleet niet zag zitten. En ik zei er ook nog heel zielig achteraan dat ik wel nooit "van straat zou geraken" (wel zelfmedelijden in dit geval). Wij hebben al jaren wel een soort boontje voor elkaar, en dus troostte hij me heel lief en zei dat het nog wel een keer zou gebeuren.

Ik ben vandaag ook al tig keer in huilen uitgebarsten, maar dat is ook goed. Er komt een hoop oud zeer mee, dingen die ik jarenlang opgekropt heb, en dus ga ik ervan uit dat dit ook wel heilzaam voor me is. Ik ben mezelf al weken en weken ook fysiek aan het uitputten, en dat eist zijn tol. Ik heb mezelf deze middag nog bij elkaar kunnen rapen om een dagschotel te gaan eten hier om te hoek, dus dat is al iets. De uitbaatster vroeg hoe het met me ging, dat doet ze altijd, en met mijn dikke jankogen zei ik: "Goed, hoor!". Tja... Zo zijn wij opgevoed, hé. Al kan ik dat mens natuurlijk niet gaan overladen met wat er echt aan de hand is...

Nou ja, ik wilde gewoon wat van me afschrijven. Hier wil ik niet zeggen dat het goed met me gaat als het niet zo is.

Francesca

[blacky]

"WAAR ZIJN JULLIE? HE, WAAR ZIJN JULLIE?"
deze woorden lieve fran zijn deze namiddag ook uit mijn mond gekomen en neen ik zocht ook geen zelf medelijden
maar inderdaad waar zijn ze nu ??
ik wens jou veel sterkte om ook het juist pad te mogen bewandelen ook al wat is het juiste pad ??
warme knuffel

[Anna]

Mijn lieve Frannie, ik ben blij voor je dat je eindelijk kunt huilen, al ben ik niet blij dat je zo verdrietig bent. Laat die tranen maar komen, en scheld en tier maar als je daar behoefte aan hebt. Begrip maakt niet goed wat jou tekort is gedaan. Je bent niet helemaal alleen, want in gedachten ben ik bij je.

[Houtje]

We zijn er wel, maar we vliegen in- en uit (sporten, vriendjes erin en eruit bonjouren, straffe huiswerkcontroles, overhoren, was, strijk, zometeen verwacht ik nl. nog een werk-strijk dus even wat minder achter de pc maar we leven altijd mee).

Fran, het dwaze van jouw verhaal is (ik heb ook zo'n moeder moet je weten, sterker nog ik heb twéé van die ouders) dat het dus niet helpt dat ze er niet meer zijn. Eigenlijk zijn ze er nog stééds. Maar WIE laat jouw moeder in JOUW leven toe? Wie geeft haar toestemming om binnen te komen? Wie is bereid zijn hoofd om te draaien als ze in de buurt komt? Juist, ja. Eigenlijk geef jij haar nog steeds toestemming om zo onaardig tegen jou te doen. En daar moet je niet vandaag, boempats mee ophouden, maar je moet je wel afvragen WAAROM je dat doet. Waarom je haar toelaat. Wie zorgt ervoor dat je haar toelaat? En vooral dat WAAROM. Misschien ben je nog steeds op zoek naar de liefhebbende moeder, die je nooit zult krijgen. En misschien moet je dát leren accepteren. Moeilijk allemaal hoor. Nou ik denk aan je en zal voor je duimen dat het vanavond wat beter gaat met je.

[pepita55]

Hoi Francesca,

Meid wat een verhaal,

Er klinkt zo veel verdriet boosheid en wanhoop doorheen.

Het verlangen naar een partner, iemand om bij je te zijn, die een arm om je heen legt.
.
Heb je verdriet, voel het en uit je gevoelens met alles wat je in je hebt. je boosheid, je onmacht.

Ik kan alleen maar een virtuele arm om je heen leggen en doe dan ook bij deze.

Hier kan en mag je er zijn. Ik denk aan je.

Ik kan me ook je woede voorstellen tegen al de mensen, die overleden zijn en je voor jou gevoel ook in de steek hebben gelaten.

Ik hoop dat je snel weer wat lichtpuntjes kunt zien.

liefs van pepita
...................................................
VANDAAG DRINK IK NIET

[RJB]

Dag allemaal,

Fran - als ik dat allemaal zo lees, zou Pesso therapie voor jou heel geschikt kunnen zijn.. Daar kan je echt oefenen met je verdriet en je boosheid, ook als die gericht is op (aspecten van) mensen die er al niet meer zijn. Ik heb er veel aan, al wil ik maar niet echt een constructief boos iemand worden. Bij mij slaat de boosheid eigenlijk meestal nog vooral naar binnen. Een handgranaat die ik vergeet weg te gooien.

Zijn jullie eigenlijk wel eens gediagnostiseerd. Ik vraag dat omdat ik vandaag lunchte met een vriend die net de diagnose Borderline (Bren uit 6 feet under, zeg maar) heeft gekregen. Zelf loop ik rond met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.. Leuk twee diagnoses aan de Club Sandwich..

Daarna een wandeling door de stad. James Dean (of Hans van Mierlo) weggedoken in de regenjas, sigaretje en aan de einder: de zoete rookpluimen van de Suikerfabriek (waardoor het in onze stad eigenlijk de hele herfts naar caramel pap ruikt)..

Ik ben snipverkouden, last van mijn spieren, aangezichtsjeuk en dodelijk moe (van de Refusal) dat bovendien ook nog een heel sterk libidoverlagend effect heeft.. Ik voel me net een lichaam, dat leeft.. Een beetje aan de sombere kant, these days!

Gefeliciteerd Feestvarkens! En alle andere sterkte! Welkom - overigens - aan Username!

[An]

Username: leg die wortels en dat water nu maar weg en verwen je met iets lekkers, heel ongezond iets, lekker vet, zoet of wat dan ook. Ben lief voor jezelf. Niet zo streng., Je doet al ontzettend gezond door niks te drinken. En nu niet naar de winkel om van die ZOOI te kopen, ook harstikke slecht met die pillen.
Vandaag, een paar uurtjes en je hebt het gered. Morgen is weer morgen. Nu ff doorzetten!!!!

[An]

Francesca: je hebt het heel erg zwaar met alle onverwerkte emoties. Het moet er toch echt uit komen. Erg maar waar. Kon je het maar samen doen of dat iemand je hielp, maar dat is ook niet het geval.
Oud zeer kan lang na etteren en op een bepaald moment ploft de boel.
Virtueel sla ik een arm om je heen en kijk je aan en probeer samen met jou een beetje mee te dragen

[An]

Blacky: niet makkelijk psychotherapie< voor jou ook een arm en een knuffel: lieve meid zet 'm op joh. Je bent heeeeeeeeeeeel bijzonder, dat is gewoon zo.

[tapas]

Poeh Fran, heftig allemaal, en goed dat je nu eindelijk die emmer kan leeggooien die flink aan het overlopen was.
Houtje heeft zo gelijk, ik heb ook zo'n moeder gehad, sterker, ik heb haar nog steeds en nog steeds kan ze me soms knettergek maken. Of ze nu leven of dood zijn, je moet op de een of andere manier in het reine ermee zien te komen. Het vervelende is dat wat je moeder vroeger tegen je zei je nu waarschijnlijk tegen jezelf zegt, tenminste zo was het bij mij wel. Ik kon er toen niet meer tegen en heb het contact met haar verbroken maar alle kritiek die ik altijd kreeg gaf ik nu aan mezelf, de contactbreuk loste niks op..

Ik heb het geluk gehad dat ik via de dagbehandeling toen ook gezinstherapie moest volgen. Voor het eerst na 8 jaar weer contact en meteen was het weer net zo heftig als vroeger... en was ik weer het kleine kwetsbare slachtoffer... met ladingen boosheid, verdriet, en onmacht... maar uiteindelijk leerden we elkaar toch te accepteren zoals we zijn, verwachtingen die er waren hebben we uit de weg kunnen ruimen en we konden respect voor elkaar op te brengen. Ik heb dat geluk gehad besef ik nu, dat dat nog kon nu zij nog leeft.

het moet nog moeilijker zijn om in het reine te komen met iemand die er niet meer is, en het leren loslaten.... maar ergens is er geen keuze meer want als je dat niet doet dan blijf je zelfdestructief bezig en je bent veel meer waard dan dat!!!!

dikke zoen en kop d'er veur!!

[An]

Heee RJB: een lichaam dat leeft............ tjonge, dat voelt wel heeeeeeeeeel empty. Pep je op joh. Kijk in de spiegel en zeg tegen jezelf hoe geweldig je bent, knap en sterk!!!!!!!!!!!!!!!

[blacky]

avond rjb ,
als eerste jullie hebben allemaal de lieve groetjes van charlie
ivm refusal heb ik dat al meer gehoord dat het de libido aantast , nu ik neem geen refusal en heb ook geen libido
rjb is pesso therapie wat ik mogelijk binnen kort ga doen ?? dus pscho therapie ??
vandaag is weer een deel van mijn lijden weg genomen ik de halve gare , dan gaan mijn gedachten weer naar spanje uit , dan weer richting japan , soms wil ik aan zee gaan wonen en dan weer ga ik een vw busje kopen en rond reizen gek wordt ik van mijn rare brein , vandaag is dit deels opgelost door de psy , ik heb geen roots door om jonge leeftijd uit belgie en van de familie weg te gaan of het nu wel of niet waar is trek ik mij niet aan het helpt mijn gedachten wel
an wat komt je onderschrift mij bekend voor
rjb na regen komt zonnenschijn denk ik dan maar sterkte
username en andere die het moeilijk hebben schrijven helpt mij altijd enorm

[An]

Hier ben ik nog een keer, errugg.

Pippi, ik ben het niet helemaal met je eens dat Username zo snel mogelijk aan het werk moet.
Ze (of hij) is juist zo goed bezig en zoals ik begrijp Username is het je nog nooit eerder echt lang gelukt.
Ziek is ziek, klaar, en je bent ziek. Pak dit nu goed aan en je produceert straks het driedubbele, dat ze allemaal zeggen 'tjonge die Username DIE is geweldig'!!!!!!!


Ik maak me klaar voor de party. Eigenlijk moeten we allemaal eens een knal voor onze kop krijgen, zoals ik met hersenschudding erbij, want ik besefte daarna ineens hoe waardevol gezondheid kan zijn. Hoe waardevol een enkele vriend of vriendin en wat en wie ik allemaal heb verwaarloosd.
Dus gewoon naar de party. En ik ben ADBér dus kom maar op!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Iedereen die het erg moeilijk gaat krijgen vanavond: GA LEKKER NAAR BED!!! met een lekkere beker warme chocolademelk, heb je toevallig slagroom in huis, spuit de bus erop leeg!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

STERKTE ALLEMAAL.

[blacky]

tapas mooie geschreven ivm moeders en inderdaad soms is het loslaten moeilijker als men het niet meer recht kan zetten

[An]

He Blacky: ja sorry heb ik denk ik onbewust van jou gepikt. Zag het ook toen ik het had veranderd, laat het nog even staan: staat zo mooi.
Ik voelde het zooooooooo sterk, dat ik een EIGEN KRACHT bezit, die best wel sterk is. Dus vandaar.

[RJB]

Dag Blacky,

Ik weet niet of je Pesso krijgt

(kijk hier: http://www.pesso.nl/)

Erg nuttige therapie - vorm..

Libido maakte het leven in elk geval nog een beetje levendig.. Ik voel me nu een oude man, met weinig andere verlangens dan zijn kopje thee, warme deken en verder niets.

Verlangen maakt levendig..

Ik verlang naar niets!

[Vie]

An, laat jezelf vanavond maar eens wat zien. Zou toch geweldig zijn als je morgen tegen jezelf kan zeggen: Zo, weer een moeilijke hobbel genomen, goed gedaan!
Kom anders na de party nog even vertellen hoe het gegaan is. Wat een glorie als je kunt melden dat je niets hebt gedronken.
En trouwens, er steeds mee bezig zijn lijkt me heel normaal hoor. Het is en blijft een afscheid van iets dat heel lang een grote rol in je leven heeft gespeeld. Je zou wel een heel ontrouw iemand zijn als je dat van de ene op de andere dag zomaar vergeet.

Blacky, waarom zou je niet gaan paardrijden? Al is het dan niet precies conditietraining. Als je van paarden houdt kan het contact daarmee al heel plezierig werken.
Ik kom je nog wel eens zien, als amazone te paard, maar dan wel op veilige afstand want ik ben hartstikke allergisch voor paarden.

RJB, ik weet niet of men bij een vrouw van libido spreekt, maar als ik geen zin meer in seks zou hebben, zou ik me ophangen, denk ik. Nou ja, dat klinkt lekker helpend naar jou toe, zeg. Nee, maar bij wijze van spreken dan.
Is trouwens ook een van de redenen geweest dat ik met Xeroxat enzo ben gestopt: ik voelde gewoon niks meer.
Maar als refusal dit effect op jou heeft, zou ik maar eens als de bliksem met je huisarts gaan praten. Juist zoiets ontspannends als de liefde bedrijven kan zo'n tegenwicht zijn voor depressie en andere nare gevoelens.
Ik hoop RJB, en anderen, dat jullie het me niet kwalijk nemen dat ik er zo vrijelijk over schrijf.

[safidepafi]

Lieve Francesca

Als aller eerste zou ik je willen omarmen en tegen je willen zeggen..ik ben er wel voor je..kom maar in mijn armen uithuilen. Ik kan me zo goed voorstellen dat je na het verbreken van weer een slechte relatie en het begraven van twee mensen in je naaste omgeving de eenzaamheid toeslaat.
En dat je je zelf gaat afvragen of je ooit weer gelukkig kan worden en of je ooit al die liefde die ook jij in je hart hebt met iemand mag delen. En vooral doordat je van je moeder nooit die liefde hebt mogen ontvangen die waar elk kind recht op heeft komt het nu extra hard aan en voel je je twee keer zo alleen.

Misschien weet je dat mijn relatie met mijn vader ook een erg slechte was en ik heb vanaf mijn 9de gehuild om het gemis van een lieve begrijpende ondersteunende vader. Als het leven me even in de steek liet, als de stress te hoog werd, dan was daar altijd weer die vraag en die allergrootste wens : 'Waarom had ik geen vader die van me hield zoals een vader van me zou moeten houden?
Toen mijn vader dood ging in 1994 was ik blij en hoopte dat dat hoofdstuk nu eindelijk dicht kon gaan . En natuurlijk waren de ruzies weg en de bemoeienissen met mijn leven en ik hoefde zijn afkeurende blik niet meer te zien. Maar hij was niet weg hij keek nog steeds vanaf boven toe.
En pas toen ik hem niet meer toe liet om dat ik eindelijk besefte dat ik die vader nooit zou hebben en hij die man niet was, kon ik ook langzamerhand het verdriet erom laten gaan.
Het accepteren dat mijn vader geen emoties kon delen die te dicht bij kwamen, was ook accepteren dat ik die vader niet had gehad en nooit kon krijgen en dat er wel ergere dingen in het leven zijn.
En bovendien ben ik toch een pracht persoon geworden.

En dat ben jij ook Fran een pracht persoon en al die mensen die op jouw hebben mogen steunen weten dat.
En al die mensen die jouw liefde hebben mogen ontvangen weten dat.
En al die mensen die jouw liefde nog mogen ontvangen zullen dat binnenkort ook weten.

Wees niet te hard voor jezelf Fran, niet TE teleurgesteld, blijf geloven en vechten voor dat stukje geluk waar je zo naar verlangt..het bestaat voor iedereen.
En natuurlijk ook voor jouw prachtige gevoelige vrouw dat je bent..je hebt het alleen nog niet gevonden.
Dus blijf zoeken,blijf geloven, blijf proberen.
Je bent het waard.

Heel veel sterkte in deze donkere dagen en er is al 1 zilveren lijntje om die donkere wolk want je kan weer huilen..en daar verlangde je een paar dagen geleden nog zo naar.

[Username]

@An

Gelijk heb je....heb alleen niet zo'n trek....ik ga denk ik straks een broodje hamburger halen....
Nog een aanrader om te drinken....Coca Cola zero....ik zuip altijd veel fris enzo in de afkick....niet echt goed al die suikers....maar dit is echt lekker...en zonder suiker....

[Kohtje]

Franneke: weet hier nu even niks te zeggen, behalve :rose:en .. en dan heel teder bedoeld... ik zit te broeden op een pb... kan even duren maar die komt er wel....

[Soothe]

Fran, Ik vind het moeilijk in deze situatie, de juiste woorden te vinden.
Je hebt een Pb en er volgt meer.
De denkmachine ligt een beetje plat.

Liefs Soothe.

[Bart78]

Vandaag een briefje gehad van de doktersassistente, dat ik maandag op de praktijk een afspraak heb met iemand van Novadic. Dus als ik dan nog niet met de internettherapie heb kunnen beginnen, heb ik dat alvast. Hoe lang duurt dat meestal voor je ertussen komt met die internetbehandeling?

[RJB]

Nee hoor, Benthe: welkom! Ik vind het niet zo snel te vrij! Maar het is een lastig en nogal precair probleem, dat je niet al te eenvoudig en plein public aan de orde stelt.. Maar daar komt het wel op neer: geen zin in seks... En het leven wordt daar niet vrolijker van, inderdaad!

[Soothe]

RJB, wat een zwanenzang. (een lichaam dat leeft) Niet te pathetisch hè.
Kan ook een tijdelijk gebeuren zijn. Moe- Stress-en een veelfout aan zaken.
Komt in de beste families weleens voor. Verlaag die Refusal wat!
Op een kwart stukje in de twee dagen, laat ik het al uit m'n hoofd om te drinken.

Het lijkt me niet prettig. But it's not the end of the world.
Komt wel weer goed. Het (libido)is ook niet zaligmakend, "lullig"(wat een beeldspraak) dat wel.
Kop op hè. Niet te veel op focusen!!
Groet.