Spring naar bijdragen

Vrijdag 29 oktober 2010


Yvonne

Aanbevolen berichten

quote:


Originally posted by:
jane4

? Beth?


snap je niet 21.26


ik heb het niet over gedronekn, toch?


was even the Voice aan het luisteren


ik bedoelde de meeting


in zanvoort



Was een grapje. Jij vraagt soms even of ik gedronken heb. Heel lief en niet erg, maar dacht nu denkt ze dat zo weer omdat ik vroeg of je me nog een keer wilde uitschelden voor oelewapper.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 428
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Dank Jetje, Beth, Teveel, ik kwam op het idee van mijn vader door Bol. Het is al zo lang geleden. Maar idd, afscheid nemen, ook relaties die stuklopen, daar ben ik maanden kapot van en dan niet zo'n beetje, neej, compleet gekelderd. Heb dat altijd erg oversized gevonden mijn reactie, maar zo onlogisch is het niet.
Vandaar dat ik nu ook zo bang ben met mijn katjes. Geloof dat ik altijd bang ben als ik zo terugkijk. Jeetje, er wordt me ineens een hoop duidelijk.
En Bethje, praten ver jezelf kan mij ook helpen hoor. Ik voel wel een verbinding met jou, ook qua wisselende stemmingen en dan zit jij nog niet eens te emmeren met de overgang. Ook al zoiets leuks.
Pff. krijg het er nu al weer bloedheet van. :huh:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dympf ik herken veel en dan raakt het mij ook persoonlijk en wil ik er tegelijk voor je zijn, maar krijg ik ook de kans om met mezelf aan de slag te gaan ook al weet ik ook niet zo goed hoe. Mijn therapeuten zeiden ook alleen maar dat ik dingen een plekje moest geven en traumatherapie zou ik niet aan kunnen. Maar handvaten van hoe je iets een plekje geven? Of iemand vergeven? Ik zou niet weten hoe dat moet. En daar worstel ik echt mee. En die therapeuten gaven daar geen antwoord op.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik weet ook niet of vergeven uberhaupt aan ons is.
Wij zijn mensen en niets menselijks is ook ons vreemd.
Wat ik van mijn therapie-ervaring weet is dat ik mezelf soms
hopeloos ervaar en denk dat het niets heeft gedaan voor me.
Maar net als mijn onderschrift, ik ben nog niet klaar, heb nog niet
opgegeven en de reis gaat door. beth. je wilt een oplossing, die is er niet zomaar.
Wat jij te doen hebt is verder te gaan met je ervaringen, zij hebben je gemaakt tot die je bent,
en zolang je de drank nog nodig hebt, heb je nog niet geleerd met je leven te dealen.
Ik ook niet hoor, laat ik dat voorop stellen, we krijgen geen garanties als we stoppen.
Wat ik wel me realiseer is dat mijn knokken voor mijn leven nu oprechter is en ik minder
schuldgevoelens heb, daar had ik vroeger altijd last van. En ik ben dus minder slachtoffer.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Oke, dan een klein stukje over mijn jeugd. Ik ben grootgebracht met geesten, demonen en angst voor de hel en als je niet zou vergeven vergeeft God mij ook niet. Dus ben ik altijd bang dat ik dan naar de hel ga. Niet alleen daarom, ben daar zowiezo altijd bang voor geweest. Dus ja dan moet ik vergeven.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Beth. Soms groei je zoveel dat je mensen kunt vergeven.
Ik heb zo'n pesthekel aan mijn moeder gehad en tegelijkertijd hield ik ontzettend veel van haar. Naarmate ik ouder ben geworden, ben ik ook meer vergevingsgezind geworden. Er is nu alleen maar liefde, omdat ik zie dat zij niet beter wist op dat moment. Ik heb het verleden geaccepteerd. Hoe? Door dingen te beleven en te herbeleven. Dan pas als je dat gedaan hebt kun je het ook een plekje geven.
Ja en nou wil ik die tip wel, en dan ik lekker afsluiten want ik ben helemaal gaar.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, ik denk dat vergeven moet. Je komt daardoor ook met jezelf in het reine. Het ruimt op. toen mijn moeder aan het doodgaan was, wilde ik haar graag helpen met haar overgang. Om dat te kunnen moest ik haar vergeven. (Relatie met moeder, oeef, volgende keer maar weer, maar wel een heel dubieuze en overheersende). En dat heb ik op haar sterfbed gedaan. Het ging vanzelf en ik was daarna vederlicht eventjes. Vergeven om verder te kunnen. Volgens mij is het belangrijk anders blijf je steken in wrok en bozigheid en dat is ook zo naar voor jezelf.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...