Spring naar bijdragen

even voorstellen


huttula

Aanbevolen berichten

Vandaag fijn gesprek met psych gehad.

Ik leg de lat heel hoog voor mezelf...bang om te falen of terug tevallen.

Ze heeft me uitgelegd in systeem hoe het in elkaar zit.

Eten..psyche..linkjes wat hersens leggen.

De zwaarte waar ik nu in zit.

Verslavings gevoeligheid

Emotionele verwaarlozing

Operatie

Emdr

Lijn gericht denken

Emotie eter

Faalangst

Dus niet gek dat ik het even niet zie zitten en naar verkeerd eten grijp bij spanning.

Oude gewoonte...hersens gaan weer linkjes leggen dat dat de oplossing was bij spanning.

Huiswerk mee gekregen.

Uitproberen of ik daarmee verder kom.

Blij met de uitleg en steun

En over een maand weer persoonlijk een afspraak met haar.

Praat toch iets makkelijker als in de groep

bewerkt door huttula
Link naar opmerking
Deel via andere websites

och Hut, je bent zo'n harde werker.........zal je lief zijn voor jezelf?

Je hebt geen idee hoe ik aan je lippen hang; je reis naar binnen........ ik leerde dat van jou.

Eerlijker worden naar jezelf en óver jezelf..........jij laat zien dat het dáármee begint.

De focus steeds scherper bij de kern, steeds meer ruis eruit... wat een voorbeeld ben jij en hoe leerzaam zijn jouw postings.

Dank je wel voor het delen. Later als ik groot ben wil ik even wijs zijn als jij bent :rose: .

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

Kan ik depressief wezen ondanks dat je heel erg positief bent?

Ja dat kan...de altijd positieve mensen hebben wat te verbergen...het negatieve.

Het positieve houd je op de been.

Vluchten in het altijd positieve.

Mag ik falen?

Ja..iedereen mag falen.

Iedereen valt weleens terug.

Heel normaal.

Daar krabbel je weer uit.

Overal waar ik mijn beloning uithaal mijn levenlang al,daar kan ik niet in falen.

Want daar is voor mij geen weg terug.

Is ook geen optie hoor.

Zo positief ben ik wel

bewerkt door huttula
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hut je gaat lekker zo, tussen alle chaos in ;) 

 

Voor mij zit tussen positief en negatief het realistische.

Levenslust komt uit de ziel, denk ik en opgewekt is "op-gewekt".

 

Ik ben gek op gekke hulpverleners: heb ze zelf ook, lekker met de pootjes op de grond en doe maar normaal met een vette knipoog.

 

En wat een tof compliment kreeg je :heart:  dik verdiend

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

Ze hebben mij verteld dat hersens heel lang linkjes leggen met drank.

Ik heb ze ook ondanks ik weet dat ik nooit meer ga of kan drinken.

Het is veel minder al na het eerste jaar.

Over verslaving..de angst voor terugval en wat het met me doet en gedaan heeft.

De gevoelens..het niet mezelf kunnen vertrouwen..de macht dat verslaving over me heeft.

Dat is nu het gespreks onderwerp tussen psycholoog en mij.

Eigenlijk heb ik verslaving nooit verwerkt.

Ik ben gestopt..meer niet

Verslaving

Mijn ontwikkeling stond stil terwijl ik dronk ..tientallen jaren lang.

Niks was meer belangrijk..ik leefde voor drank.

Drinken...slapen.. werken.

Het is me overkomen

Dat was mijn leven..overleven

En nu mag ik weer leven met een last die ik meedraag dat verslaving heet.

Ik drink niet meer maar kan hem niet loslaten

De angst voor "ik en verslaving" en alles wat het met me heeft gedaan en wat het met me kan doen.

Wel gestopt niet verwerkt.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik zie verslaving absoluut niet als een ziekte.

Ik heb gedacht alcohol nodig te hebben ooit.

Nu weet ik beter.

Ik hoef niet meer.

En alles wat ik eerder verdronk

daar leer ik mee dealen nu,

dat deel is misschien wel levenslang,

en zou ik ook hebben als ik nooit had gedronken.

Dat heet leven geloof ik.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hut, ik ben gestopt met drinken omdat het slecht met me ging, geestelijk en lichamelijk. Met name die laatste was erg duidelijk voor mij.

Al snel na het stoppen kreeg ik door dat er dingen naar boven kwamen, waar ik wat mee moest. Die ben ik gaan aanpakken en dat proces is nog steeds onderweg.

Ik ben ervan overtuigd dat ik niet meer kan en moet drinken en wil dat ook niet. Maar of dat genoeg is, weet ik niet.

Hier op het forum lees ik nog en schrijf af en toe nog wat. Verder ontmoet ik met enige regelmaat lotgenoten en neem wekelijks deel aan een Intact meeting. Ik denk nog steeds dat dat nodig is voor mij; dat ik anders op de terugval kan wachten.

Heb jij regelmatig contact met lotgenoten? Zo nee, zou dat misschien iets voor je zijn?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Is longkanker een ziekte?

Is het nog steeds een ziekte als de patiënt 20 jaar gerookt heeft?

Is longkanker een gevolg van morele zwakte?

Is het gen voor longkanker aangeboren en getriggerd door roken?

Bestaat er een gen voor longkanker?

Of een gen voor gevoeligheid voor carcinogene mutaties?

 

:blink:

 

Bovenstaande lijken idiote vragen. Maar in feite is longkanker vaak een gevolg van misbruik en verslaving, en opeens lijken de vragen minder idioot. Want bij geboorte kun je de kans op kanker en verslaving al in de genen aflezen. Wat maakt dat verslaving net zo goed een ziekte genoemd kan worden als kanker.

 

Huttula, in die hoek lijk jij een oorzaak te zoeken voor het feit dat jij verslaafd geraakt bent. Dat lijk ik te lezen althans.

Het bestaan van het gen voor verslavingsgevoeligheid is erkend en opgenomen in de DSM IV in 2013 zoals je weet. Je weet óók al dat 10 % van de bevolking er mee behept is. De vraag: Nature / nurture ? is zo oud als de weg naar Rome en 'de waarheid' wijzigt steeds.

 

Heeft het zin het te weten? Had het voorkomen móeten worden? Was je ooit zo mooi aan jezelf gaan werken als je niet verslaafd geraakt was? Heeft de reis naar binnen dan géén fantastisch mooi uitzicht gegeven, een uitzicht op jezelf, een uitzicht waar je eindelijk van genieten kunt? Ander perspectief; je bént nu eenmaal verslaafd, zoals ik nu eenmaal 1.68 m lang ben. Is er een andere optie dan accepteren van het feit? Moet het weg? Moet het anders? Waarom anders? Wij zijn toch móói met onze verslaving omdat we eindelijk bewust met het leven gingen omspringen?

Als ik hetzelfde verleden had overleefd maar dan zonder verslaving, was ik niet half zover geweest, denk ik. Voor mij heeft verwerking een vlucht genomen sinds ik herstel van de alcoholverslaving. Daar ben ik mijn alcoholverslaving dankbaar voor. Maar misschien heb ik makkelijk praten.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mooi beschreven Monster. Ik hoop dat ik dit op een dag ook zo zal kunnen zien.

Wellicht zijn dit ook periodes?

zoals met alles. Periodes van verlost zijn, periodes van gemis etc etc.

Het om kunnen zetten in een kracht is voor mij wel ultiem.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Soms val ik terug in vormen van oud gedrag, zonder te drinken natturlijk.

Niet aangenaam maar ik vertrouw erop dat het weer voorbij gaat of dat ik het weer kan doorbreken.

En dát is dan weer een goed gevoel.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Een innige tevredenheid voelen is niet steeds mogelijk.

Er zijn veel redenen voor onrust, al is het de volle maan of het nieuws.

Of het is een lichamelijk ongemak, moe b.v.; of het is ons streven om vooruit te willen.

 

Ik zou wel eens terug willen naar de tijden dat ik onbewuster was en de dingen als

vanzelf verliepen, maar die herinnering vertrouw ik niet eens geheel... :blush:

Bij mij was het een kleine drie weken dat ik me evenwichtiger voelde en tevreden tot

ik gisteren een dag had dat ook die onrust ineens weer zo heftig opkwam. Ik merkte dat

ik even weer mijn verwachtingen moest bijstellen... dat ik weer wist dat het allemaal niet zo

maakbaar is als ik zou wensen. En de dag ging voorbij.... en ja dan weet je even weer:

het hoort er bij....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...