Woensdag 23 oktober 2013

[Tine]

Originally posted by: wijfie
DAGPACT

Albert
Lytse
Tsjeerd
Agnieta
An
miranda
tatum
Wijfie
Tine

Hm..heb altijd de gewoonte mijn gulp niet dicht te doen, als ik naar het toilet ben geweest.
Gelukkig maken mensen mij er wel op attent en daar ben ik blij om!
Weet niet wat ik zelf zou doen...denk het niet, ik zou denken: een ander zegt het wel...
Erg hé?quote>

[Tine]

Yes, jane gelukt , dank je

Kraal erbij

[Kate]

Met verhaal over de gulp erbij Tine

Je maakt me toch mooi aan het lachen na een stressdag.

Grappig hoe sommigen een oplossing willen aanleveren bij het meedenken.

Net als mijn man gisteren.

Dan neem je toch ontslag zegt ie.

Nee, ik ben daar nog niet klaar. Ik wil nog leren omgaan met.

En grenzen stellen.

Maar wel lief. Dat ik weet dat het kan en dat ik thuis word gesteund.

Als tegenwicht ben ik begonnen met een cursus die lichaamsgericht is.

Het is niet altijd makkelijk op dit moment.

Maar ik ben wel heel blij dat ik niet meer drink.

Dat zou me alleen maar verder van mezelf brengen.

Jopie, sporten daar hoort ook af en toe een blessure bij.

Wees er maar lief voor, en voor jezelf.

Agnieta, als bezorgde dochter mag je die bezorgdheid uitspreken, ook tegen hem.

Zonder het te laten escaleren zou ik denken.

Het blijft zijn leven. En je vader. Met alcoholprobleem.

Dat is toch vooral zijn probleem.

[will]

Dank dank dank iedereen. jullie zijn me nig niet vergeten en dat doet me deugd. Ik blijf er voor gaan. Volgende week kom ik even serieus gedag zeggen, terschelling blijft me lonken :-)

[lady jane]

bedoel je dat je volgende

week serieus op de dagdraad komt Wil?

[lady jane]

Goed zo Tine

ik moest ook wel lachen

om die gulp van Wijfie

die zo ook bij jou leek te horen

[Kate]

Medelijden hebben met, ik zou liever zeggen meevoelen of meleven met: als je iemand anders de ruimte geeft om zijn verhaal te doen en een gevoel van steun geeft.

Zelfmedelijden: als je het lijden van een ander gebruikt als kapstok om het vooral over jezelf te hebben en je eigen problemen, en het lijden van die ander daarbij niet belangrijk vindt of weinig aandacht geeft.

slaat dit zo ergens op?

[Tsjeerd]

Ehhh, Hannah, ik mag toch hopen dat dit niet over mijn berichtje aan Agnieta gaat?

Geldt ook een beetje voor een zin uit een berichtje van Kate "Grappig hoe sommigen een oplossing willen aanleveren bij het meedenken. "

Ik begin me een beetje lullig te voelen, maar wie weet hebben jullie het over geheel iets anders?

[Tsjeerd]

Hihi, gelukkig maar . is ook een rotwoord. En nu voel IK mij egoistisch, dat ik deze zinnen naar mijzelf toe trok

[Kate]

Ik bedoelde het niet als een oordeel Tsjeerd.

Soms kan het precies zijn wat helpt.

En soms is alleen maar aandacht nodig.

Grappig de verschillen.

Een variatie in mensen en reacties.

Nogmaals niet bedoeld als oordeel.

[Tsjeerd]

Okidook, maar waarom zet je mijn naam er niet even bij dan? Dan kan ik er tenminste op reageren.

Ik reageerde juist op de letterlijke vraag van Agnieta: "Wat zouden jullie doen als je vader niet meer mag drinken van de artsen en je ziet hem proberen maar het gaat niet? Dat gaat zijn dood worden." ; lijkt mij toch duidelijk?

Maar met je eens, hoor, ik sta ook soms wel even te kijken bij bepaalde reacties. Die variatie maakt het juist leuk

[Lytse]

@ Aggie: we denken en voelen allemaal met je mee. Jij komt op de eerste plaats meis!

Voor jezelf en voor je gezin.

@ Hannah: ik zit ook te denken over het verschil tussen medelijden en zelfmedelijden.

Als het laatste gebruikt wordt, is het vaak in combinatie met "blijven hangen in zelfmedelijden" of "zwelgen in", dus in negatieve zin.

Ik denk dat je af en toe rustig naar jezelf mag kijken en constateren dat het je niet meezit. Het gaat pas fout, als je het als een excuus gebruikt om dan maar niets aan de situatie te doen (denk ik).

Medelijden hebben, in algemene zin, is denk ik altijd met een ander.

Heb je daar iets aan?

@ Wijfie: die rok tussen je ondergoed is ook zo'n pijnlijke situatie! Je hebt helemaal gelijk.

@ Will de pierewaaier: wind genoeg op Terschelling. Alle muizenissen uit je hoofd laten waaien en een opgefriste start met vriendin!

Nu naar Kunst & Kitsch. Tot later.

Lytse.

[Tsjeerd]

Zeker, eerst uitproberen dus. Diazepam heeft een halfwaardetijd van 36-72 uur ; dat heeft zijn voordelen: constante bloedspiegel, dus geen rebound-momenten, en door die enorm lange werking tikkie minder verslavend. Oxazepam kan ook best, hoor.

Wat vind je verder van dit idee in het algemeen? (dus niet specifiek voor Agnieta's vader) ;

[Tsjeerd]

Originally posted by: akelei


Ik kan daar geen mening over hebben Tsjeerd. Maar als je bedoeld dat lang gebruik van een of andere pam verdedigbaar is ben ik het met je eens.quote>

zo bedoelde ik dat idd hoor... in zulk soort gevallen denk/meen ik van wel, ook al is het enorm rotspul. maar als alternatief voor sterven, terwijl je toch al oud bent en áls iemand nog wil leven zou ik dat als ik arts was gewoon voorschrijven. Palliatieve zorg noemen ze dat: het lijden verzachten. Geen cure dus.

Ik blijf benieuwd naar de meningen, ook van anderen!

[Tsjeerd]

Ik ook, pak hem beet 600.000 Nederlanders . maar ik bedoel in echt hoge doseringen, 10x hoger dan bij een angststoornis bijvoorbeeld. Dus gewoon de afkick-dosis doorzetten (tenminste, als de patiënt het dan "dragelijker" heeft) ; proberen langzaam weer af te bouwen is ook een optie, maar dan is de kans groot dat iemand toch weer naar de drank grijpt, omdat het onderling compenserende middelen zijn.

[Tsjeerd]

Goed idee, nog helemaal niet aan gedacht vreemd genoeg . Zal daar eens checken

[erik]

@Jopie; er is een groot verschil tussen mededogen en medelijden. http://voltare.nl/?p=6734

Het verschil tussen medelijden en zelfmedelijden is volgens mij vooral een verschil in geven en nemen. Je geeft empathie aan een ander en je eist aandacht op voor jezelf. Op zich kan het voor mensen die extreem verzorgend zijn ingesteld niet verkeerd zijn om ook eens aandacht te vragen voor eigen noden; de balans tussen geven en nemen.

Zelfmedelijden wordt ook wel eens het arme ik syndroom genoemd....mensen die van-dat heb-ik-weer als lijfspreuk hebben. Vaak ook een vorm van Calimero gedrag; zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk.

Mensen die zoals het voorbeeld hierboven doen alsof ze medelijden hebben maar eigenbelang een belangrijk/belangrijkste motief is worden ook wel mensen met het redderssyndroom genoemd. Opvallend daarbij is de ongelijkwaardigheid van de relatie en de zogenaamde helper die tracht de ongelijkheid en daarmee de afhankelijkheid van degene die "geholpen" wordt groot te houden. Niet iemand op eigen benen laten staan en streven naar autonomie maar iemand die steeds naar de helper moet en vooral steeds dankbaar moet zijn. Die dankbaarheid voedt het zelfvertrouwen van de helper.

[erik]

@Tjeerd

Van dezelfde makers als deze site (maar dan een stuk rustiger qua aantal deelnemers) http://forum.benzodebaas.nl/

[Mai]

Het meisje met de parel (Vermeer)

Goedenavond allen

Met (zelf)medelijden heb ik niet zoveel

Je schiet er zo weinig mee op

Het probeert krampachtig iets in stand te houden

wat onlosmakelijk met emotie is verbonden

Zelfredzaamheid

en samen vind ik wel mooi

(My two cents..)

[Tsjeerd]

Daar ook maar eens kijken, Erik

[Mai]

Kreeg net een prachtkool cadeau, uit een eigen tuin. Daar word ik blij van

[Mai]

Nee

Je doet wat je kunt

Uit universele liefde

[Mai]

OK

Ach, zou ik wellicht ook doen

bij zulke hoogdravende woorden

Simpel bedoeld juist

Omdraaien

Iedereen wenst persoonlijke aandacht

Dat kan

[Mai]

Yep.

[Mai]

Niet zoveel denken