Wat te doen in geval van Trek

[Kohtje]

Ik heb geen commentaar op jou, bb. Jij staat 9 maanden droog, dan doe je toch zeker iets goed tot nu toe.
Wat ik probeer te zeggen is dat een pilletje alleen, voor mij niet mijn problemen met het leven wegneemt. Zo'n pil zou me op weg hebben kunnen helpen om zonder die zuigende trek orde op zaken te stellen, mezelf te bezien en te bestuderen waarom ik verslaafd geraakt ben en er dan wat aan te doen.

Ja, ik had en heb erg veel problemen met het leven. Met mijn leven. Met de realiteit. Het ging en gaat bijna nooit zoals ik dat voor ogen had of heb. Daar had ik vooral in het verleden veel moeite mee, kon dat niet accepteren. Gevolg: weerstand, opstandigheid, in de contramine, altijd mezelf moeten verdedigen en verantwoorden. Ik wilde altijd de realiteit naar MIJN hand zetten i.p.v. mezelf aan te passen aan de realiteit. Niet prettig voor mij, zeker niet prettig voor anderen. Enige oplossing die ik kende was: mezelf voor de gek houden, vluchten.

Ik zie trek of craving als iets dat het gevolg is van herkenning. Herkenning van een bepaalde situatie, me daar ongemakkelijk bij voelen en dan de mij zo bekende gemakkelijke vluchtweg van verdoving te willen kiezen. Ook een in mijn herinnering prettige situatie waarin ik begon te drinken (bijv. feestjes e.d.) kan craving opwekken. Nu realiseer ik me dat ook dáár drinken een vlucht was. Een vlucht voor emoties die op zich wel prettig waren maar waar ik diep van binnen helemaal niet mee om kon gaan. Ik was bang voor de realiteit, op zich ook weer een gevoel dat ik uit de weg probeerde te gaan met vluchtgedrag, in mijn geval drinken, maar ook vreetbuien, afsluiten van de buitenwereld met boeken, onnodige dingen kopen, wegdromen in fantasiewerelden etc. Ik was op de lagere school al een "dromer".

Ik zit ondertussen niet meer op de lagere school en ik constateer dat het leven, ondanks al mijn vluchtweken, -maanden, -jaren gewoon is doorgegaan en dat al mijn vluchtpogingen niet zozeer het door mij gewenste resultaat hebben opgeleverd als wel dat al mijn vluchtpogingen gewoon deel uit blijken te maken van diezelfde realiteit die ik steeds probeerde te ontvluchten. Kortom: mijn verslaving met alles wat daar bij hoort is realiteit, ik kan de werkelijkheid niet ontvluchten. Door dat onder ogen te zien kan ik er nu zelfs om lachen en ik kan ook lachen om trekmomenten. Ze zijn geen bedreiging meer voor me maar een stukje van mij. Ik hoef niet meer te vluchten, zelfs niet voor mijn trekmomenten, ik neem ze mee in mijn realiteit en bezie het leven vanuit een ander perspectief. Ik ben niet meer het middelpunt van het leven, ik maak er deel van uit. Een piepklein deel. Gelukkig maar, dan hoef ik niet meer in m'n uppie de verantwoordelijkheid voor de hele wereld op mijn schouders te nemen maar alleen maar mijn bescheiden bijdrage te leveren.

Trek is evenredig moeilijk of makkelijk te hanteren aan hoe groot je geloof in jezelf is. Geloof in mezelf heb ik moeten opbouwen vanaf dag 1 door vooral eerst in andere herstellende verslaafden te gaan geloven. Als zij het konden, kon ik dat ook. Met de dag groeide dit geloof in mezelf. En nog steeds groei ik dag voor dag. En trek zal me altijd kunnen blijven verrassen en ik zal nooit genezen zijn van mijn verslaving, maar de angst ervoor is weg.

[Zuske]

@Kohtje, wat mooi dat je nu kunt lachen om je trek en er niet meer voor hoeft weg te vluchten! Ik denk dat dat ook een hele goeie is voor dit draadje. Er niet meer voor wegvluchten. (maar er uiteraard ook niet aan toegeven..). Blijft staan dat ik die trekmomenten héél moeilijk vind..

Wat ik me nog bedacht voor dit draadje is dat ik heel goed kan stoppen als ik een "stok achter de deur" heb. Ooit liep ik bij een acupuncturiste en die raadde me sterk af om te drinken. Ik ben toen 8 weken gestopt en het viel me niet eens heel zwaar. Op hevige trekmomenten na dan. Maar ook dan: dan wist ik dat ik niet mócht drinken en deed het dan gewoon niet.
Net als toen ik een paar jaar geleden twee weken was opgenomen in een herstellingsoord wegens omstandigheden waar ik rust van nodig had. Toen moest ik zelfs een contract ondertekenen waarin ik beloofde gedurende deze opname niet te drinken. Ook toen is het gelukt. Op héél moeilijke trekmomenten (als ik me heel verdrietig ofzo voelde dus), ging ik even praten met de begeleiding die op dat moment aanwezig was. Dat hielp. (Helaas helpt dat me beter dan praten met een vriendin...)
Toen ik bij de Brijder liep, was dat niet een héél goede stok achter de deur. Er werd me namelijk niet verbóden om te drinken. Ondanks dat lukte het me toen redelijk om te minderen.

Als ik het puur voor mezelf doe, is het voor mij moeilijker om op hevige trekmomenten niet te gaan drinken. Dan zie ik goede redenen om het toch maar te doen. (Tot nu toe nog niet aan de orde, gisteren heb ik een paar uren met hevige trek overleefd..). Ik heb nu geen hulp of begeleiding. Dus geen officiële "stok achter de deur". Hoewel dit forum dat wél een beetje is, voelt het toch nog te vrijblijvend voor me. Als ik wil kan ik zo weer gaan drinken.

Weet iemand een goede "stok" voor me??

[Kohtje]

Zuske, een goede stok is voor mij een stok die me niet slaat als het fout gaat, maar die me de weg wijst als ik het (even) niet meer weet.

Ik heb als "stok achter de deur" de gemeenschap van NA-Anonieme Verslaafden gevonden. Het werkt voor mij nu al ruim drie jaar en ik koester die stok. Nu 2,5 jaar geleden wist ik het even niet meer en zocht ik mijn toevlucht weer in drank. De NA haalde me zonder straf terug en zette me weer met de neus in de goede richting.

Vandaag exact 2,5 jaar clean. Geen verdienste maar een gevolg van 913 X 24 uur niet drinken omdat het niet hoeft.

[Zuske]

Kohtje, Gefeliciteerd met je 2,5 jaar!!! Knap van je!

Klinkt goed, een stok die niet slaat maar die je de goede richting wijst.
Net lag ik even op bed en bedacht: "waarom moet ik die stok eigenlijk búiten mezelf zoeken? Waarom is mijn "innerlijke" stok niet genoeg?" Het antwoord weet ik niet. Geef ik de ander meer macht dan mezelf? Geen idee.

[lady jane]

Zuske, ik heb zo'n stok als Kohtje beschrijft
in mijn maatje hier.
En soms sluit ik even een pact af met mensen hier
voor een speciale dag, of periode.
Het lijkt buiten mezelf, maar ik ervaar het als hulp vragen en krijgen en dus verantwoording nemen
voor mezelf. Daar initiatieven in nemen is ook zelf en voor mezelf. En het werkt, en dat is het belangrijkste.
Ik kan het je aanraden:heart:

[Zuske]

Jane, zo'n maatje, heb je daar alleen contact mee op deze site (via PB enzo)? Of ook in real life? Ben gewoon benieuwd. Als het in real life is, wonen jullie dan vlak bij elkaar?

En een pact, hoe sluit je dat dan af? En met wie? Of is daar een draadje voor?

[lady jane]

als je forums aanklikt zie je onderin het onderwerp dat Tactive heeft aangemaakt.
het werkt niet altijd, want veel mensen hebben al een maatje en als er gelijk met jou,
in dezelfde periode dus, iemand zich meldt, kan die voor jou misschien geschikt zijn.
Of je pb-t iemand, die jou aanspreekt, om het te vragen.
Ik mail ook, en incidenteel ook sms of tel., maar dat meestal alleen als er echt iets is.
pb kan alleen als je ingelogd bent he, dus dat beperkt het een beetje.
Maar voor mij betekent het een (bijna/meestal dagelijks) waardevolle aanvulling op dit forum en
ik kan er iets meer vertellen over mijn privé omdat het dan niet gelezen kan worden, openbaar.
Het is een hele waardevolle vriendschap geworden. En nee we wonen erg ver van elkaar, maar dat maakt niet zo veel uit is mijn ervaring. In zekere zin zelfs makkelijker zo.

[dhen]

quote:

---

Originally posted by:

Zuske

Kohtje, Gefeliciteerd met je 2,5 jaar!!!

Knap van je!

Klinkt goed, een stok die niet slaat maar die je de goede richting wijst.

Net lag ik even op bed en bedacht: "waarom moet ik die stok eigenlijk búiten mezelf zoeken? Waarom is mijn "innerlijke" stok niet genoeg?" Het antwoord weet ik niet. Geef ik de ander meer macht dan mezelf? Geen idee.

---

Je geeft jezelf niet genoeg waarde ?

[dhen]

Kohtje, mooi, feli

[Zuske]

Een afspraak met mezelf is nogal vaag. Want officieel hoef ik niet te stoppen. Okay, ik was m'n drankgebruik van de afgelopen tijd zat, maar daarvóór lukte het me redelijk om maat te houden (hoewel.... ). Als een arts nou zegt dat ik niet meer mag drinken en waarom niet, dan heb ik een réden om het te laten. Ik ben bang dat ik al snel denk: ach, laat ik er maar even 2 nemen, om de ergste spanning eraf te halen. Ik hóef toch niet te stoppen? En dat ik dan weer trek heb in méér.

Jane, ik denk dat een maatje zoeken of een pact sluiten meer een steun is bij het stoppen dan een reden om niet te mogen drinken. Maar ik denk wel dat het heel goed kan zijn, een beetje steun.. (voorlopig kijk ik hier nog wat rond en post af en toe in de dagdraad).

Wat me ook wel helpt is als ik hier anderen lees, in de dagdraad bijvoorbeeld, die na een paar weken stoppen al veel meer energie en zin hebben! (Thanx Lenie, in de dagdraad gisteren!)

[Anton23]

Zuske,

Wat persoonlijk voor mij ook helpt om motivatie te houden, is door de documentaire "Rain In My Heart" te bekijken.
Mocht je interesse hebben in een aangrijpende documentaire over alcoholisme kun je hier met deel 1 beginnen:

[VM1]

mooi, leerzaam draadje Zuske!

over een bijdrage moet ik eerst nog nadenken.

[Kohtje]

quote:

---

Originally posted by:

tommie

Beste Kohtje, als ik het zo eens allemaal lees dan kan ik hier alleen maar uit opmaken dat jij HEEl veel hooi op je vork neemt. Jij wilt 10 dingen tegelijk realiseren.

suc6

---

Sorry, tommie.. dit vat ik ff niet.
Misschien is het wel zo dat ik nu veel meer hooi op mijn vork kán nemen. Toen ik nog dronk was alleen de gedachte aan (het geringste beetje) hooi op mijn vork nemen al een reden om te gaan drinken. 10 dingen tegelijk realiseren is niet wat ik wíl maar wat me gebeurt doordat ik gewoon doe wat ik doen moet. En ja, de dingen in het leven wachten nu eenmaal niet op hun beurt tot het míj uitkomt maar komen soms met vele tegelijk.. ik raak daar niet meer van in paniek en heb geleerd NEE te zeggen als bepaalde dingen gewoon niet kunnen. Ik maak weloverwogen keuzes en doe wat ik kan zonder angst dat het leven me overweldigt.

Maak je geen zorgen om mij, Tommie. Ik heb nog zat tijd over om te luieren en te lummelen.

[Zuske]

quote:

---

Originally posted by:

Kohtje

Toen ik nog dronk was alleen de gedachte aan (het geringste beetje) hooi op mijn vork nemen al een reden om te gaan drinken.

---

Zó herkenbaar dit.... Ik heb vaak het gevoel dat ik heel veel dingen moet doen, bijv. mijn huis schoonmaken, een vriendin bellen, boodschappen enzovoort. Dan zag ik daar al zó tegenop dat trek kreeg en dus ging drinken. Om vervolgens niets meer te doen, meestal.

Om dit gevoel ietsjes te verlichten, doe ik al jaren alles in "etappes". De ene dag doe ik de badkamer en hoef daarna niets meer. De volgende stof ik af. De dag daarna stofzuigen. En dan nog proberen het eens in de 2 weken te doen.. Nu mijn huis weer is bijgewerkt, ga ik vandaag een extra ding doen: m'n vieze raam lappen, wat ik al een paar maanden niet had gedaan.

[Zuske]

@Vlaamsmeisje: bedankt voor je compliment! Ben benieuwd naar je (eventuele) bijdrage.

[Jaap]

quote:

---

Originally posted by:

Zuske

Een afspraak met mezelf is nogal vaag. Want officieel hoef ik niet te stoppen. Okay, ik was m'n drankgebruik van de afgelopen tijd zat, maar daarvóór lukte het me redelijk om maat te houden (hoewel.... ). Als een arts nou zegt dat ik niet meer mag drinken en waarom niet, dan heb ik een réden om het te laten. Ik ben bang dat ik al snel denk: ach, laat ik er maar even 2 nemen, om de ergste spanning eraf te halen. Ik hóef toch niet te stoppen? En dat ik dan weer trek heb in méér.

---

Voor mij is het juist de afspraak met mezelf niet meer te willen drinken dat ik het volhoudt. Als ik het voor een ander deed was ik lang weer begonnen. Ik heb, met moeite hoor, geaccepteerd dat ik niet kan drinken. Ik dronk bijna altijd maar weer meer dan ik wilde. Zolang ik niet drink overkomt me dat niet meer. Die gedachte helpt me enorm, het geeft me lucht en ruimte.

Trek is bij mij ook vaak een situatie of gedachte die ik associeer met alcohol. In het begin met stoppen bijvoorbeeld kreeg ik van een feestje of etentje enorm veel zin in alcohol. Juist door het zonder te doen en te merken dat dat ook leuk is heb ik er nu veel minder behoefte aan.

De lichamelijke trek waar bb het over heeft die is bij mij zo goed als verdwenen. Die grens is trouwens helemaal niet zo duidelijk voor mij. Gedachten, emoties zijn processen die zich in je hersens afspelen. En je hersens zij gewoon een onderdeel van je lichaam. Daarin vinden zich vele complexe fysische processen af. Alcohol is een stof die die processen beïnvloed. Net als hormonen en medicijnen.

[lady jane]

Wat je in elk geval moet doen
is stoppen met sjoemelen Zuske.
(B-rijder minder drinken en hier stoppen)
of het een, of het ander. Zoals jij op de dagdraad jezelf voor de gek houdt, lijkt
het alsof je het niet fout kan doen, maar eigenlijk kun je het zo nooit goed doen, snap je?
eerlijk zijn naar jezelf en een keuze maken.
welke je kiest is nu niet belangrijk, als je maar echt kiest en er voor gaat.
bevalt je keus niet, dan kies je weer en dan ga je ervoor.
zo simpel kan het zijn.

[Zuske]

Thanx, Jane.. Tja, ik heb niet echt de keiharde keuze gemaakt om niet meer te drinken.. Dat zou me wel helpen, als ik er écht voor koos. Ik ga alles laten bezinken..

Nog een goed ding voor op deze draad vind ik wat Borretje me zei op de dagdraad.
Bedenk redenen waarom je níet zou gaan drinken. Goed, vandaag is het dan niet gelukt, maar het hielp me voor dat moment om me er sterker in te voelen.

[Otje]

Als ik hevige trek heb heb ik een vaste procedure

Allereerst hier melden !
Refusal nemen
5 sigaretten roken achter elkaar tot ik misselijk ben
3 repen chocola eten
Een dutje doen

De 3 repen kom ik meestal niet eens aan toe, dan is de trek wel weg.
Het blijft dan wel weeig naebben, de volgende dag is het echt wel weg.

[Kohtje]

quote:

---

Originally posted by:

Darjeeling

Kom je ook naar de meeting bij Bolletje?

---

Het lijkt me leuk om mensen van dit forum te ontmoeten, vooral omdat ik velen niet ken. In het verleden ben ik wel naar forummeetings geweest en het geeft mij een sterker gevoel van verbondenheid met de mensen die ik persoonlijk ken dan met de mensen die ik alleen virtueel ken. Nu ik al langere tijd niet zo vaak meer hier op dit forum ben, ben ik de draad van betrokkenheid behoorlijk kwijtgeraakt.. en dat maakt het voor mij moeilijk om te reageren op de vele, vele berichten en situaties die hier dagelijks langskomen. Vaak ben ik geraakt of ontroerd door jullie mededelingen, maar ik vind het moeilijk om dan als relatief onbekende deel te nemen aan jullie "gesprekken". Dus voor mijn gevoel van betrokkenheid zou de meeting goed zijn.

Maar ik zit op 14 augustus in Malmö. Ook een soort van supermeeting, de Europese conventie van NA-Anonieme Verslaafden. Daar heb ik al voor geboekt dus die laat ik niet schieten. Maar misschien kom ik weer eens naar een volgende ADB-meeting. Die komt er vast.

Ik wens de meetinggangers wel een heel mooie dag!

[Zuske]

@Woman en Darjeeling, bedankt voor jullie bijdragen!
Het lijkt me inderdaad een goed idee om de nadelen van mijn alcoholgebruik 's op papier te zetten voor mezelf. Niet ergens in de computer dus, die ik dan eerst weer moet opstarten.

Als ik zou roken, zou ik ook een paar sigaretten nemen, Woman. In plaats daarvan drink ik koffie en eet ik chips. Of handenvol drop. Bij érge trek helpt het me niet echt, bij een onvrede-gevoel redelijk.

[Lenie]

ik doe nu lopen....lopen....lopen...
sleep de honden mee en gaan!!! ( vind m'n reu niet altijd leuk....zijn pech)
na een uurtje is mijn hoofd aardig leeg

[Jim]

Trek.

Als ik trek krijg, is er meestal sprake van omstandigheden waaraan ik bepaalde gevoelens van onrust, ongemak, frustratie, stress koppel. Gevoelens die ik eerder weg heb gedronken.
Ik ben nu ruim zeven maanden droog. Als ik alleen ben ervaar ik nooit trek, ja in het begin toen mijn lichaam steeds bleef schreeuwen om die 8 tot 12 halve liters (alcohol, maar ook koolhydraten en suikers), maar vrij snel is dit gestopt. Drinken uit eenzaamheid of verveling is mij onbekend.

Mijn persoonlijke thema's hebben te maken met de Ander(en). Aansluiting bij een groep met Ander(en), moeilijk vinden om te handlen met afwijzing (al dan niet denkbeeldig) door de Ander(en), het gevoel te hebben die voor mij zo belangrijke aansluiting met de Ander(en) niet te kunnen verwezenlijken.
Feestjes, recepties en dergelijke vind ik erg moeilijk.
Naast mijn persoonlijke themas speelt ook het niet kunnen drinken. Als de (voor mij belangrijke) Anderen gezamenlijk 'aan het bier gaan' een toast gaan uitbrengen, op gang komen na de nodige consumpties, dan raakt dat mijn thema's en worden mijn persoonlijke gevoelens van ongenoegen steeds sterker en wordt ook de trek steeds groter en groter. Dan bedenk ik me dat ik als ik een jaar gestopt ben weer ga drinken, dat het leven zo zonder geen zin heeft en meer van die onheilspellende gedachten.

Op deze situaties reageer ik (achteraf) met gevoelens van depressie, die ik het liefst weer weg zou drinken i.p.v. deze te doorleven met mildheid voor mezelf, i.p.v. die eeuwige verwijtende zelfhaat.
De trek blijft vervolgens nog een paar dagen doorebben om vervolgens weer te verdwijnen.
Met de trek zelf doe ik eigenlijk verder niets. Het is een symptoom van een dieper liggende oorzaak.

Werken aan die dieper liggende oorzaken die mijn trek veroorzaken maken deel uit van mijn proces (en gevecht).

Jim.

Gestopt sinds 13 november 2010.

[Marc]

quote:

---

Originally posted by:

Kohtje

quote:

---

Originally posted by:

Darjeeling

Kom je ook naar de meeting bij Bolletje?

---

Het lijkt me leuk om mensen van dit forum te ontmoeten, vooral omdat ik velen niet ken. In het verleden ben ik wel naar forummeetings geweest en het geeft mij een sterker gevoel van verbondenheid met de mensen die ik persoonlijk ken dan met de mensen die ik alleen virtueel ken. Nu ik al langere tijd niet zo vaak meer hier op dit forum ben, ben ik de draad van betrokkenheid behoorlijk kwijtgeraakt.. en dat maakt het voor mij moeilijk om te reageren op de vele, vele berichten en situaties die hier dagelijks langskomen. Vaak ben ik geraakt of ontroerd door jullie mededelingen, maar ik vind het moeilijk om dan als relatief onbekende deel te nemen aan jullie "gesprekken". Dus voor mijn gevoel van betrokkenheid zou de meeting goed zijn.

Maar ik zit op 14 augustus in Malmö. Ook een soort van supermeeting, de Europese conventie van NA-Anonieme Verslaafden. Daar heb ik al voor geboekt dus die laat ik niet schieten. Maar misschien kom ik weer eens naar een volgende ADB-meeting. Die komt er vast.

Ik wens de meetinggangers wel een heel mooie dag!

---

Kohtje,

Als jij nu gewoon vervoer en onderdak organiseert gaan we toch
met zijn allen naar Malmö voor een supercombimeeting.

[Zuske]

Bedankt voor jullie bijdragen!

@Jim, helaas zó herkenbaar voor mij... Ik heb nog geen feestje zonder alcohol te drinken meegemaakt. Zonder zou ik het, ben ik bang, echt niet trekken. Het liefst vermijd ik dat soort gelegenheden dan ook. Ook ik heb dan veel moeite om contact te maken. Heus, ik doe mijn best, maar het gebeurt me zó vaak dat ik er dan weer niet bij hoor. Dat mensen met elkaar praten en amper reageren op mij. Hoe ik ook probeer. En dat dus mét alcohol (aan het begin ben ik dan nog nuchter). Hoe moet dat wel niet zijn zónder alcohol. Herkenbaar, om daarna weer vele dagen depressief, somber te zijn en meer trek te hebben. Gelukkig heb ik niet vaak feestjes waar ik heen moet...
Ik vind het héél knap van je dat je dat soort gelegenheden alcoholloos doorstaat. En dat je al ruim 7 maanden droog staat!!

@Lenie, een goeie, dat lopen. Bij de Brijder werd me ook aangeraden om te gaan hardlopen. Ik heb me er nog niet echt mee bezig gehouden...