Praat over je interesse.

[Rae]

Bol, merkte al paar keer je interesse in buitenaards leven.

Prikkelt me natuurlijk

Persoonlijk heb ik het volgend idee. De planeet waarop we wonen is een stofje in ons zonnestelsel. Ons zonnestelsel is een stofje in onze melkweg. Onze melkweg is een stofje in de cluster waar onze melkweg toe behoort. En dan de supercluster, etc.

Er zijn naar schatting een 100 miljard sterren in ons sterrenstelsel. En recent begint men de ene na de andere exoplaneet te identificeren rond de dichtstbijzijnde sterren. Dan komen we op de miljarden andere sterrenstelsels. Kleintjes, met slechts een paar tiental miljard sterren, en reuzen, met 300+ miljard sterren.

Ik vind het onnozel te veronderstellen dat slechts op die 1 op (domweg) pakt 1.000.000.000.000.000.000 planeten leven is ontstaan. Zelfs als zouden we het 'kunnen' ontstaan beschrijven als oneindig klein, dan denk ik dat we toch al aan een paar miljoen andere planeten met leven zouden komen. Afin, dit is wild en onnozel goochelen met getallen, maar het idee blijft. Het heelal is immens. Het aantal stofjes is nog niet te vergelijken met het aantal zandkorrels op aarde.

Wat ik grappig vind is dat veel wetenschappers voorwaarden toekennen aan het onstaan van leven. Niet dat ze denken aan wezens met 2 armen en een stel ogen, maar toch weer die voorwaarde voor koolstof, of water, of zuurstof etc. Ik zou me er graag verder in verdiepen, maar als leek denk ik toch steeds ... waarom die aarde-achtige voorwaarden voor leven? Er is geen wetenschapper die kan verklaren waarom een brok koolstof, waterstof en zuurstof de mogelijkheid heeft om te denken en bewust te zijn. Zie dan ook geen reden waarom andere chemicaliën ook niet tot zoiets kunnen leiden. Waterstof maakt nu toevallig wel 90% uit van de massa van het het heelal, dus waarom niet. En dan Helium. En dan de rest. Lijkt me waarschijnlijk dat ander leven dan ook vaker gebruik zou maken van zo'n stoffen. Maar ik zie geen noodzaak.

Groetjes,

Rae.

[bolletje]

Originally posted by: Rae

2. Verlangen is lijden
3. Opgeven van het verlangen heft het lijden op
4. Het opheffen van het verlangen is een concrete en duidelijk beschreven oefening (zie post VM)
Neemt niet weg dat het boeddhisme enorm inspirerend werkt. Het oorspronkelijk boeddhisme had geen goden. Allerlei mengvormen en ontwikkelingen begonnen godheden te betrekken. Kan ook nuttig zijn, maar hoeft niet.
Maar ik blijf dan ook denken aan Nietzsche, waar het ego de schepper is van de wereld rondom zich. En het lijden wel komt, maar het de 'echte' mens toch niet stopt om verder te graven en te heersen over zijn/haar omgeving, desnoods met de dood als prijs.
Beide ideeën zo aantrekkelijk en krachtig.


Rae
quote>

Maar verlangen hoeft toch niet altijd een vorm van lijden te zijn Rae? Misschien alleen wanneer verlangen een egoistische vorm aan gaat nemen.
Tja en de echte mens die de behoefte heeft om te heersen over zijn en haar omgeving, en dat dat soms tot de dood leidt vind ik vind ik ronduit slecht. Dan gaat het niet zozeer om het geloof, want daar gooit met het vaak op, maar om alleen heerschappij. Die behoefte aan macht vind ik daarom een hele slechte eigenschap als je dat verkeerd gebruikt. Ja en Nietzsche??? Ik heb ooit van hem gehoord maar ken hem verder niet.

[bolletje]

Originally posted by: Rae
Bol, merkte al paar keer je interesse in buitenaards leven.


Ik vind het onnozel te veronderstellen dat slechts op die 1 op (domweg) pakt 1.000.000.000.000.000.000 planeten leven is ontstaan. Zelfs als zouden we het 'kunnen' ontstaan beschrijven als oneindig klein, dan denk ik dat we toch al aan een paar miljoen andere planeten met leven zouden komen. Afin, dit is wild en onnozel goochelen met getallen, maar het idee blijft. Het heelal is immens. Het aantal stofjes is nog niet te vergelijken met het aantal zandkorrels op aarde.

Wat ik grappig vind is dat veel wetenschappers voorwaarden toekennen aan het onstaan van leven. Niet dat ze denken aan wezens met 2 armen en een stel ogen, maar toch weer die voorwaarde voor koolstof, of water, of zuurstof etc. Ik zou me er graag verder in verdiepen, maar als leek denk ik toch steeds ... waarom die aarde-achtige voorwaarden voor leven? Er is geen wetenschapper die kan verklaren waarom een brok koolstof, waterstof en zuurstof de mogelijkheid heeft om te denken en bewust te zijn. Zie dan ook geen reden waarom andere chemicaliën ook niet tot zoiets kunnen leiden. Waterstof maakt nu toevallig wel 90% uit van de massa van het het heelal, dus waarom niet. En dan Helium. En dan de rest. Lijkt me waarschijnlijk dat ander leven dan ook vaker gebruik zou maken van zo'n stoffen. Maar ik zie geen noodzaak.

Groetjes,
Rae.quote>

Rae ik heb gisteren op Discovery Sience gekeken naar een uitzending van S. Hawking, die eigenlijk hetzelfde zei als wat jij nu schrijft.
Er is mogelijk op meer planeten leven mogelijk ook zonder de voorwaarden die wij nodig hebben om te kunnen leven.
Er is al een exoplaneet op zo'n 50.000 km. hier vandaan waar mogelijk leven zou kunnen zijn. (een fluitje van een cent om daar naar toe te gaan hé?
En dat het mogelijk zou zijn dat dat buitenaards leven via meteorieten of brokken ijs, hier zouden kunnen komen.
Ook bestaat de gedachte dat op mars, eventueel onderwaterkanalen zijn waar leven mogelijk is.
Ja het interesseert me enorm alleen ik ben geen lezer. Ik kan dan niet zo goed opnemen dus moet ik het hebben van de t.v.
O en trouwens, heel fijn dat je hier toch nog schrijft.
Ik mis soms mijn maatje waarmee ik die dingen kon delen.

[bolletje]

Ja Dave exoplaneten daar had Hawking het ook over, moest nog aan jou denken toen ik het hoorde.

Hij zei ook dat we misschien in de toekomst toch in tijd en ruimte kunnen gaan reizen, iets waar Einstein van zei dat dat nooit zou lukken. Men zou de wormgaten dan moeten kunnen ombuigen waardoor er een gedeelde afgesloten wordt, en wij ineens een heel stuk verder zouden zijn.

Misschien hebben buitenaardse beschavingen die manier van reizen al wel gevonden.

[Lenie]

Originally posted by: Shahire

Originally posted by: Lenie
ik houd dus vreselijk van koken...het kan mij niet gek genoeg.
vooral surinaams...mmmmquote>

Maak je wel eens Roti kip?
Anders heb ik nog wel een goed en overheerlijk recept ervan.
Krijg meteen trek om het weer te gaan maken....hmmmmmmm
quote>

ja dat maak ik geregeld, maar een recept is altijd welkom...misschien kan ik het dan verbeteren he?

[Anton23]

Voor de geïnteresseerden hier een mooie documentaire over leven:

http://www.youtube.com/watch?v=V2Rrx144qAA

[Shahire]

Originally posted by: Lenie

Originally posted by: Shahire

Originally posted by: Lenie
ik houd dus vreselijk van koken...het kan mij niet gek genoeg.
vooral surinaams...mmmmquote>

Maak je wel eens Roti kip?
Anders heb ik nog wel een goed en overheerlijk recept ervan.
Krijg meteen trek om het weer te gaan maken....hmmmmmmm
quote>

ja dat maak ik geregeld, maar een recept is altijd welkom...misschien kan ik het dan verbeteren he?
quote>

Eet smakelijk

[VM1]

Nietzche:

Nietzsche werd sterk beïnvloed door de filosoof Arthur Schopenhauer. Schopenhauer had het vooral over metafysica. Metafysica is de wijsgerige leer die niet de werkelijkheid onderzoekt zoals ze ons gegeven wordt uit zintuiglijke ervaring (fysica), maar op zoek gaat naar het wezen van die werkelijkheid en wat haar constitueert. Dus is metafysica ook de grondslag van de wetenschappen omdat die uitgaan van een zekere aanname over de aard van de werkelijkheid.

Nietzsche verbond er wel andere ethische consequenties aan : waar Schopenhauer pleitte voor een ascetische 'apollinische'(maathoudend, doordacht, evenwichtig) levenshouding, was Nietzsche juist een voorvechter van een 'dionysische' (chaos, disharmonie, oerkracht)bevestiging van de levenswil. Dit strijdlustige concept werd belichaamd door de übermensch[2]: het in de toekomst levende resultaat van de voortdurende bevestiging van de wil tot macht, die zich tot de huidige mens verhoudt zoals de huidige mens zich verhoudt tot een aap. Deze gedachte vond zijn bekendste uitdrukking in het boek Also sprach Zarathustra, waarvoor hij een tot dusver in de filosofie onbekende vorm gebruikt: op declamerende toon geschreven profetisch klinkende fictie, waarin met name het royaal gebruik van uitroeptekens opvalt.

Nietzsche zette de aanval in op heersende ideeën - inclusief die van hemzelf. Beroemd is in dit verband zijn constatering dat God dood is (Die fröhliche Wissenschaft, §§ 108, 125 en 343). Meer in het bijzonder: de mens heeft God vermoord. De levensontkennende slavenmentaliteit van de joods-christelijke traditie heeft volgens Nietzsche afgedaan. Nietzsche was van mening dat de slavenmoraal was ontstaan als verzet tegen de heersende orde. Daarom stelde Nietzsche dat de slavenmoraal als moraal een externe oorzaak heeft. Hier tegenover stelde hij de heersersmoraal, de moraal die zonder invloeden van buitenaf ontstond. De slavenmoraal is immer tegen de heersersmoraal gekeerd. De heersersmoraal is de moraal voor degenen die zich als sterk, mooi en voornaam herkennen. De slavenmoraal staat in de ogen van Nietzsche symbool voor alles wat zwak is, maar vooral sluw.

Nietzsches denken is een voortdurende herwaardering van het voorafgaande met de kennelijke bedoeling uiteindelijk elke metafysica en moraal achter zich te laten.

Het is belangrijk te weten dat Nietzsche de neiging had tegen zichzelf in te denken en geregeld zijn standpunten te herzien. Daardoor lijken er veel tegenstrijdigheden in zijn werk te zitten.

Nietzsches ontwikkeling kan worden ingedeeld in drie fasen:

• Eerste periode: (tot Oneigentijdse Beschouwingen) idolatie voor Schopenhauer en Wagner, alsmede voor de kunst en cultuur van de oude Grieken.

• Tweede periode: (Menselijk, al te menselijk - De Vrolijke Wetenschap) keert zich tegen al zijn vorige idealen, bekijkt alles nu vanaf een positivistisch standpunt: metafysica, kunst en religie zijn een verraad aan het werkelijke leven, een niet-aanvaarden dat het leven leed inhoudt[3][4]

• Derde periode: (vanaf Aldus Sprak Zarathustra) hierin ontwikkelt Nietzsche een eigen waardenleer en maakt zich los van het positivisme. Zijn toon wordt fel. Begrippen als de dood van god, de wil tot macht en het idee van de eeuwige wederkeer gaan een belangrijke rol spelen.

De wil geldt voor Schopenhauer als levensprincipe en is datgene in de mens dat alles voortstuwt en in beweging brengt. De menselijke geest en de materiële wereld worden door de wereldwil bewogen. De wil en zijn drang tot rusteloze verandering zijn volgens Schopenhauer echter eerder een bron van ongeluk dan van geluk. Schopenhauer zag de wereldwil als bron van begeerte en de begeerte als een vorm van pijn. Men kon alleen streven naar zo min mogelijk pijn. Aan die veranderlijkheid kunnen we niet ontkomen en berusting is volgens Schopenhauer dan ook het enige dat rest. Schopenhauer beschouwt medelijden en berusting als aangewezen weg uit een wereld van ongeluk. Nietzsche heeft deze berustende houding van Schopenhauer niet overgenomen: zo beschouwde hij medelijden niet als een deugd (zoals bij Schopenhauer en het Christendom) maar veeleer als iets verachtelijks, dat de mens zou moeten overwinnen.

De tijd is volgens Nietzsche een onafgebroken voortgaand medium, waar alleen het nu bestaat. Alles is vluchtig, niets is blijvend. De beweging van ontstaan en vergaan noemen we tijd, ze lost iedere identiteit op. Deze visie van het zelf is vrijwel identiek met de boeddhistische visie.

De manier waarop we de wereld structuur geven is niet belangeloos. Zij is toegesneden op onze behoeften. We laten de wereld op onszelf lijken en zetten haar naar onze hand. Zie in dit verband ook de wetenschapsantropologie van Bruno Latour. Nietzsche kritiseert niet dat we met ons denken de wereld vereenvoudigen, maar dat we daarmee beweren dat deze vereenvoudiging het echte beeld van de wereld is.

Nietzsche verwijt Plato, Socrates en hun opvolgers onoprechtheid. Hij beweert dat zij hun toehoorders een rad voor ogen draaien. Zij fnuiken het verlangen naar kracht en macht dat iedereen bezit en maken hiervan een verlangen naar een hiernamaals of een geloof in een sublieme moraal. De mensheid verandert hierdoor volgens Nietzsche van sterke individuen in een kudde schapen.

Nietzsche stelt:

• Moraal ontkent de menselijke werkelijkheid (de wil tot macht)

• Moraal is een dekmantel voor machtshonger van de 'priesterkaste'

• Waar het begrip medelijden vaak wordt opgevat als een gunstige morele kwaliteit, daar is Nietzsches opvatting juist ongunstig. Het begrip is in eerste instantie op drie manieren te typeren. Het is slecht: "(...) medelijden heet alleen bij decadenten een deugd."[5] Het is schijnheilig: "Jullie hebben mij te wrede ogen en kijken begerig/wellustig naar lijdenden. Heeft jullie begeerte zich niet verkleed en noemt zij zich medelijden?"[6] Het bestaat niet: je denkt dat je iets goeds voor de ander doet, maar in werkelijkheid ben je er niet voor de ander maar ben je op jezelf betrokken.

Medelijden:

- In de eerste plaats geeft het medelijden blijk van zwakheid, tekortkoming of onvolkomenheid in het object van medelijden. Degene die lijdt is zwak en een gemakkelijke prooi voor de mensen die een gevoel van smart over het leed van anderen tonen.[7] Nietzsche zegt: "Want dat ik de lijdende lijden zag, daarover schaamde ik mij, omwille van zijn schaamte, en toen ik hem hielp, vergreep ik mij grof aan zijn trots."[8] Medelijden tast de waardigheid aan van degene die lijdt.

- Ten tweede geeft het blijk van zwakheid, tekortkoming of onvolkomenheid in het subject van het medelijden. De medelijdenden ontbreekt het fijne gevoel voor afstand, ze geven blijk van het onvermogen weerstand te bieden tegen prikkels en kunnen onder bepaalde omstandigheden bijna vernietigend ingrijpen in een groot noodlot. Het lijkt op slechte manieren.[9] Voor hen is dit het aangenaamste gevoel dat er bestaat, omdat ze weinig trots zijn en geen vooruitzicht hebben op grote veroveringen.[7] De zogenaamde ‘naastenliefde’ van het lijden met anderen is een gebrek aan zelf en zelfgevoel.[10] Het tast de waardigheid aan van degene die zogenaamd lijdt met anderen.

- Het derde argument is dat het leed van de lijder juist goed voor hem is. Je ontneemt hem iets belangrijks als je lijdt met anderen. De medelijder wil alleen maar helpen en staat er geen moment bij stil dat er een persoonlijke noodzakelijkheid van het ongeluk bestaat. Hij beseft niet dat tegenslag net zo nodig is als het tegendeel daarvan. Geluk en ongeluk zijn tweelingen die samen opgroeien maar door het medelijden samen klein blijven.[11]

- Ten vierde is er het argument dat de totale hoeveelheid lijden toeneemt als je lijdt met anderen. Nietzsche zegt: "Er zijn mensen, die uit medeleven met en zorg voor een ander zwaarmoedig worden; het soort medelijden dat daarbij ontstaat is niets anders dan een ziekte."[12] Door je het lijden van een ander voor te stellen en als het ware na te voltrekken, komt er meer lijden in de wereld. Er is er nu namelijk niet één die lijdt, maar twee. Het medelijden is een vermenigvuldiger van ellende die als bewaarder van ellendigheid een drijvende kracht is achter de vermeerdering van decadentie.[13]

- Ten vijfde is het niet zelden verbonden met wraak en wreedheid.[14]

- Tot slot is er het argument dat het medelijden niet altruïstisch maar egoïstisch is.[15] De medelijdende bevordert met zijn medelijden dus in feite zijn eigen welzijn, zijn eigen behaaglijkheid.[11] Hij is schijnheilig. Daaruit kan geconcludeerd worden dat medelijden als zodanig helemaal niet bestaat. Wat medelijden of ‘naastenliefde’ heet, maar wat eigenlijk niet zo kan worden genoemd, moet worden overwonnen. Dit beschouwt Nietzsche als een van de voorname deugden.[9] Een aanwijzing voor het overwinnen van de ‘naastenliefde’: "Hebt gij echter een lijdende vriend, wees dan een rustplaats voor zijn lijden, doch gelijk een hard bed, een veldbed: zo zult gij hem het meest tot baat zijn."[16] Nietzsche roept op tot het bestrijden (overwinnen) van medelijden. Niet alleen moeten de mensen moediger en sterker worden, maar vooral ook moet er aandacht komen voor de vreugde. In plaats van samen te lijden en zo de hoeveelheid lijden in de wereld te verhogen, zou men moeten leren zich samen te verheugen.[11]

[Rae]

Naar boven gebracht voor Bollie, mezelf en wie weet nog andere geinteresseerden.

Als ik het in een paar woorden mag samenvatten herinner ik me dat deze dialoog zich vooral op de grens van de wetenschap afspeelde.

Groetjes,

Rae

[bolletje]

O wat lief van je Rae. Ja we hoeven ons geen zorgen meer te maken over het jaar 2012. Want nu zijn ze er achter gekomen dat er nog een andere Mayakalender bestaat die weer iets heel anders laat zien.

Hoop dat Gunn dit draadje ook leest. Ik denk dat hij ook wel geinteresseerd is in deze materie.

Waar is trouwens Gunn.

[Vrijheid]

Mijn interesses zijn koken (en vooral dan eten), sport, films kijken, internet, muziek, nieuwe dingen ontdekken en de natuur. Nee ik ben geen groene jongen, maar ik wandel graag in de natuur, kamperen, hiking, enz. Liefst zo afgelegen mogelijk.

Reizen zou ik ook wat meer willen doen. Toch zal dat nog wat moeten wachten.

[bolletje]

Vrijheid we moeten ergens nog een kook of receptendraadje hebben. Daar kun je veel lezen over hoe je allemaal lekkere dingetjes kan maken.

[bolletje]

Fibo bij thema's staat nu wel een draadje met "Top training"is dat wat je bedoeld?

[haddock]

Originally posted by: Rae

Tot mijn 23ste was ik een fervent boeddhist. Toen las ik plots 1 bladzijde Nietzsche. Weg was alles. Kan gebeuren. 'k Was nog jong.

Rae
quote>

Leuk, dit topic.
Geloof niets, onderzoek alles.
Laat de jongens het niet horen! Of toch wel?

Op mijn Roomse paterschool wilde ik al niets van geloof en/of lijden weten, ik was al iets te Dionysisch. Toen ze me in de tweede klas tijdens de godsdienstles (heel goed!) op 14 jarige leeftijd 'n snuifje Nietschze gaven was de rem er echt af.
Het werd thuis wat moeilijk, maar m'n vader begreep het wel.

Daarom nog heb ik het moeilijk met de echte stoppers, af en toe.
Was 't niets, of wil je gewoon nog wat door met je leven?
Alles gebeurt voortdurend altijd, daar heb ik wel wat mee.

En, VM, laat dat lijden nu niet de leidende factor zijn. Welk 'n treurnis, toch?
Daarover nadenken alleen al, what a misspent youth!

The Pool Player

[VM1]

Captain, het lijden mag nooit tot leiden verworden he...

Spelen!!!

[Gast]

Ik geloof inderdaad niets. Ja, ik geloof dat er iets is, zou moeten zijn, omdat het anders zo'n groot vacuum wordt waarin ik leef. Want met het sterven zou dan alles gedaan zijn. Niets, nada, nakko meer.. Het lijkt me onwaarschijnlijk maar wie weet is het zo. Tijd is een raar ding. Ik moet daar steeds aan denken omdat ik op 8-jarige leeftijd al aan het tellen was hoeveel jaren ik nog zou leven als ik 83 zou worden. Op die leeftijd leken die jaren een eeuwigheid zo lang, maar hoe ouder ik word, tikt de tijd sneller weg. Steeds tel ik nog, en denk dan, het leven is in een kwinkslag voorbij. Ook dacht ik aan de tijd als ik eenmaal 83 zou zijn. Hoe zou ik dat beleven? Zou ik tevreden zijn met mijn leven, zou ik berusten in het feit dat ik zou sterven zonder angst, of zou ik angst voelen. Ik hoop uiteraard dat eerste. Het lijkt me vreselijk te moeten sterven met angst. Een periode in mijn leven ben ik ontzettend bang geweest voor de dood, ik leefde in een werkelijke hel op aarde. Alles wat los en vast zit aan "geloven" heb ik toen gelezen om mij ergens aan vast te kunnen klampen ofzo, en overal vond ik wel iéts in, wat mij aansprak maar ook dingen die mij niet aanspraken. Ik heb mij nog steeds nergens op vastgepind. Ik lees veel, en dan niet de romans, die heel af en toe, maar informatie, over van alles en nog wat, maar veel blijft er in "namen" van auteurs en boeken e.d. niet hangen bij mij. Wel wát er wordt geschreven, inhoudelijk wat mij aanspreekt. En al die inhoudelijke punten die blijven hangen sla ik op en maak er mijn eigen "boek" van. Ik ben een generalist denk ik, ik weet van alles een beetje. Ook het heelal interesseert mij enorm, en hoe dat nu eigenlijk in elkaar zit. Stephen Hawking mij wel bekend. Is het waar wat wetenschappers ontdekken of zijn het aannames. Zijn de berekeningen wel juist die zij gebruiken. Ik heb altijd overal wel een vraagteken bij. Wat is een zwart gat? Ja, die uitleg ken ik wel. Wie weet leven we in een zwart gat nu? Dat zou niet mogelijk moeten zijn, daar zouden wij niet in kúnnen leven, of wél? of dat wij richting een zwart gat dwalen. Wie zegt mij dat wij nu niet leven in de hel op aarde? en soms in het paradijs? Ik heb altijd en overal vraagtekens bij en een feit is iets niet snel bij mij, tenzij het vaststaand is, en dan nog.. Vaak vind ik het ook tegenstrijdig wat ik denk, maar dan denk ik weer waarom zou een gedachtengang niet uit tegenstrijdigheden kunnen bestaan? Hoewel ik geen voorstander ben van de computergerichte maatschappij omdat ik het gevaarlijk vindt dat alles ervan afhankelijk is geworden, vind ik een zoekmachine als Google een fantastische uitvinding, ik Google me scheel. Alles, maar dan ook alles wat ik mij afvraag typ ik in en er komt wel een of ander antwoord uitrollen. Of ik het daar dan mee eens ben is een tweede. Ook daar inmiddels zoveel meningen te vinden over van alles en nog wat. Waar mensen hun stempel op hebben gezet, een betekenis aan hebben gegeven. Dé betekenis? of hún betekenis? Het zou zomaar eens kunnen dat het computertijdperk het einde van de mensheid zou betekenen. Want wat als er zonnestormen komen en het netwerk overal op de wereld plat gaat? Dan gaat álles plat. Het wordt een chaos. Het wordt tijd dat ik ga verhuizen naar Afrika, in een plaggehutje wonen en mijn eigen voedsel ga verbouwen, misschien overleef ik het dan

Overdenkingen en overpeinzingen. Wel leuk draadje dit. Interessant.

[Madelief]

Coco,

Jouw overpeizingen kunnen de mijne zijn.

Niet helemaal natuurlijk, maar het grootste deel dan.

Ik kom uit orthodoxe kringen, maar ik heb het losgelaten.

Niet in mijn hart, maar praktiseren doe ik niet meer.

Het blijft iets waar ik alle dagen mee loop.

Vragen, vragen en nog eens vragen....

Alles wat met ons bestaan te maken heeft,

en dan vooral de dingen die ik niet kan vatten interesseren mij.

Zo ook dat giga project van CERN, de LHC, gebouwd op de Frans-Zwitserse grens.

Buitenaards leven? Het oneindige heelal? Andere zonnestelsels?

Dat fascineerd me enorm.

[Gast]

Oh wat grappig Madelief

Je bedoelt die deeltjesversneller. Tja.. ook zoiets. Daar heb ik dan weer zoiets van, kunnen daar geen hele grote ongelukken van komen? Je gaat nota bene het ontstaan van een zwart gat proberen te bewerkstelligen, op aarde. En wat kost dat niet? en wat hebben we aan die wetenschap? Natuurlijk ben ik toch ook vóór wetenschappelijk onderzoek, want zo'n nieuwsgierig aagje als ik wil graag van alles wel wat meer weten

En daar is mijn tegenstrijdigheid weer.. Volgens mij kun je nooit in een kunstmatig gecreëerde omstandigheid hetzelfde krijgen van wat daar in de ruimte is. Maar dat zal dan wel mijn kortzichtige, zonder specifieke kennis, logische 1 + 1 = 2 gedachtengang zijn.

[VM1]

New Theory:

Universe didn’t start with a Big Bang, but with a Big Freeze

George Dvorsky View ProfileRSS A group of theoretical physicists at the University of Melbourne and RMIT University have proposed a new theory on the origin of the universe that could overturn the Big Bang model. This new idea, which piggybacks off the nascent field of quantum graphity, suggests that the early universe went through a dramatic transformation, or phase shift, in a manner similar to how a liquid turns to a solid.

To prove their theory, however, the researchers will have to find the crack in the ice.

According to lead researcher James Quach, the early universe can be compared to a liquid — a state of matter that has no definable form. As it cools, it "crystallizes" into the three spatial and one time dimension that characterizes our universe today. It's the cooling of the universe, says Quach, that gives it its structure. Consequently, Quach and his team are making the case that the start of the universe should not be modeled as a Big Bang, but rather like a Big Freeze — akin to water transforming into ice.

A driving force behind Quach's work is his contention that the Big Bang theory is inadequate. Speaking to the Sydney Morning Herald, Quach had this to say:

The biggest problem with the big bang model is the bang itself. At the bang, physics breaks down. The model cannot make any predictions at what occurs at the big bang. You can't use any of the mathematics [or] any of the theories."

This is where quantum graphity could come to the rescue. Writing in Space, Natalie Wolchover explains how the theory fits in:

The notion that space and time are emergent properties that suddenly materialized out of an amorphous state was first put forth by physicists at Canada's Perimeter Institute in 2006. Called "quantum graphity," the theory holds that the four-dimensional geometry of space-time discovered by Albert Einstein is not fundamental; instead, space-time is more like a lattice constructed of discrete space-time building blocks, just like matter looks continuous, but is actually made of building blocks called atoms.

According to this theory — which is still a kind of holy grail of physics — space is made of indivisible chunks that function much like pixels do on a computer screen. Consequently, in order for this theory to be proved right, the researchers will have to demonstrate that these building blocks truly exist.

Again, the states-of-matter analogy could help. When liquids turn to ice, they crystallize and form cracks. What Quach and his team need to do now is find the cosmological equivalent of these "cracks," or defects.

And indeed, they believe this might be possible. According to Quach, light and other particles might bend or reflect off such defects — an effect that could be measured. Looking ahead to this possibility, the team has already performed some calculations and are claiming that the math looks right. The key now will be in setting up the appropriate experiment. As Wolchover notes, the team needs to figure out the average distance between cracks: "It isn't known whether they are microscopic, or light-years apart."

The next step for the researchers, therefore, will be in figuring out if they need to use a telescope or a microscope.

[VM1]

Helemaal mee eens,

micro-macro.

[Gast]

Ik zeg, het maakt niets uit.

Je kunt natuurlijk met een telescoop vrij diep het universum in kijken maar wat je in feite doet is dat je je directe omgeving eigenlijk onder een enorm vergrootglas legt. Met een telescoop kijk je niet verder zoals sommige misschien denken, maar je vergroot gewoon het hier aanwezige licht of andere straling. Eigenlijk is er dus geen verschil tussen een microscoop of een telescoop. Het enige wat je doet is “het hier aanwezige licht” een beetje uitvergroot zoals je ook onder een microscoop niet letterlijk een bacterie ziet maar slechts het beeld van de bacterie uitvergroot.

[VM1]

Fiiiiiiiiiiiiboooooooooooooke!!!!

[bolletje]

Nou iets anders. Hebben jullie wel eens een ervaring gehad dat je op het moment dat je iets denkt, die ander zegt wat jij denkt? Telepathie?

Wat zou dat toch zijn? Geen toeval denk ik want het overkomt mij heel vaak. Ook toen mijn manneke nog leefde.

[Trijsje]

Hoi bolletje en de rest,

Zelf geloof ik ook niet in toeval. De ene persoon is wel iets gevoeliger dat de andere. Zie bv:

http://www.nieuwetijdskinderen.org/

http://hooggevoeligisnietraar.blogspot.nl/

We gebruiken nog zo weinig van onze hersenen als ook spiritueel. Dit leer je niet op school.

Probeer je elke dag te blijven verwonderen!