Hallo allemaal

[Liselotte]

Daar gaan we dan, met de billen bloot. 6 dagen volledig nuchter nu. Vorig jaar alles opgebiecht tegen vriend, toen dronk ik ook grote hoeveelheden doordeweeks (niet dagelijks, maar wel meer dan de helft van de week) en binge gedrag op die dagen. Daarna 7 maanden gestopt. Tot ik dacht dit gaat mij wel heel erg gemakkelijk af. Dat lukt mij wel af en toe, niet teveel en enkel het weekend. Dat lukte 2 maanden, maar daarna begon het weer…

een feestje of op stap? Ach, dan mag het wel weer om de grens op te zoeken en heel veel te drinken. En dan ook dat vervelende stiekeme kwam weer om de hoek, omdat vriend er niet helemaal achterstond. Even naar de toilet? Eerst snel langs de bar en wat extra naar binnen kiepen, of zeggen cola te bestellen maar dan een mix eigenlijk bestellen. Ik schaam mezelf om dit op te biechten..

Doordeweeks? Ach een paar kunnen wel weer, totdat die paar er steeds meer werden… Een wijntje tijdens het koken? Dan is de rem eraf… Daarna moet de fles ook nog op. Staat er nog bier van het weekend, dan ging dat soms er ook nog achteraan. De rem is stuk bij mij. Het lijkt wel nooit genoeg te zijn?

Na de afgelopen 2 maanden weer volledig op hetzelfde punt beland te zijn dan vorig jaar, vorige week vrijdag voor de laatste keer gedronken. Het restje dat over was op zaterdag door de gootsteen gekieperd en gezegd nee ik stop er weer helemaal mee.
 

De eeuwige twijfel slaat echter nu al toe, zo erg is het toch allemaal niet? Het stoppen lukt tot nu toe prima, gisteren een kleine craving, maar die is makkelijk om te zetten. Echter schieten er deze keer allerlei excuses alweer door m’n hoofd. Straks is het vakantie, vorige keer ging het 2 maanden ook goed om een normaal gebruik te hebben, als ik lang genoeg gestopt ben dan lukt het mij wel om weer normaal af en toe te drinken ect ect.

Wat ik hier zoek is eigenlijk herkenning. De omgeving begrijpt het niet altijd, die vinden het soms maar raar, want ach af en toe moet toch kunnen…

In jullie verhalen lees ik veel herkenning. Deze keer ben ik niet met de billen bloot gegaan naar de omgeving, want ik heb het goed verborgen kunnen houden. Enkel tegen vriend gezegd dat ik toch weer een jaartje wil stoppen en die had begrip na een paar stomdronken stapavonden van mij. 

Daarnaast wil ik voor mezelf nu even zwart op wit zetten dat ik deze keer echt het hele jaar wil afmaken. Daarna kijken we wel verder.

[Pytje]

Welkom Liselotte! Jaren geleden stopte ik ook voor de eerste keer met drinken. En ja, dat ging erg gemakkelijk. Te gemakkelijk. Net als jij dacht ik na een paar maanden wel weer met mate te kunnen beginnen. Daarna werd het echt een strijd. Van overtuigd stoppen naar te veel verlangen naar alcohol. Uiteindelijk heb ik hulp gezocht. En dat was eng, maar ook het beste wat ik kon doen. Waarom? Omdat de twijfel het allerergste is. En omdat je die twijfel heel lang kunt behouden juist omdat je het niet deelt met anderen. Als je dan toch weer begint, hoef je alleen maar verantwoording aan jezelf af te leggen. Niet eens aan je vriend, want je drinkt stiekem schrijf je. En voor jezelf is het niet al te moeilijk om verzachtende omstandigheden te verzinnen. Dit was mijn ervaring. Bij jou kan het anders zijn natuurlijk. 

Zelfs het besluit om je hier op het jaarpact te zetten kan al helpen. Of op het maandpact of op het dagpact. Je spreekt zo naar anderen uit dat je niet zult drinken en dat steunt toch een beetje als je het moeilijk hebt.

Wat je weg ook zal zijn: succes!!

[Lonster1]

Herkenning genoeg te vinden hier. Het accepteren dat die twijfel erbij hoort, helpt ook. Die afwegingen, dat het wel meevalt, dat het best mag, hoeveel je er mag en wanneer je er mag.

Je hebt nu je zinnen gezet op een jaar niet drinken, lees ik. Go for it!

[Mariann]

Hallo liselotte

Welkom hier, ik ga nu ook naar de 7 maanden en jou verhaal sterkt mij weer om door te gaan. In ieder geval een jaar. Daarna maak ik de balans op. Dan hoef ik ook niet te twijfelen, want ik hoef niet te beslissen voor het leven. Eerst maar eens voor een jaar. Zou jou dat helpen? En zou het wel naar buiten aangeven, zo houd je een achterdeurtje open voir jezelf 

[Strijkbout]

Zeker veel herkenning. 
Ik ben zelf ook de afgelopen 2 maanden erg aan het kwakkelen geweest. Tijd gestopt. Weer beginnen. Weer stoppen. Weer beginnen, weer terugvallen etc.
Het werkt gewoon niet. Eenmaal het weer een keertje doen, en het duiveltjes pakt weer ieder mogelijkheidje ertussendoor te glippen aan om het stuur weer over te nemen. En het is zo veel fijner zelf het stuur in handen te hebben en bewuste controle over je leven te hebben. Zo veel fijner dan die paar uurtjes dat het effect van drank even fijn voelt.

[SoberMummy]

Hoi en welkom ! 

Jou verhaal laat mij weer inzien hoe makkelijk het om terug te vallen naar oude gewoontes. Dat het “herschrijven” van verbindingen dus helemaal niet zo makkelijk is. En dat geeft mij eigenlijk alleen maar de bevestiging dat ik “gewoon” echt niet dat ene glas moet inschenken. Dus dank!  

Met de billen bloot naar de omgeving, misschien een select gezelschap zodat je ook kunt ventileren ? 
 

in ieder geval, veel succes! 

[Lonster1]

En is het nu dag 7? 

Niet opgeven als dat niet zo is, en gewoon blijven schrijven he. Dit proces gaat met ups en downs. 

[Kraan]

Herkenbaar.

Ik heb net als jou ook gedacht: "ik heb weinig klachten als ik stop en ook niet de drang om te drinken, dus het kan wel weer". Maar als je dan weer eenmaal in de molen zit blijft die draaien. Dat begin ik mij nu, tot schaamte aan toe, te realiseren.

Blijf sterk meid.

[Liselotte]

Bedankt voor alle steun! Fijn om te lezen.

@Lonster1 ik had zelfs verkeerd geteld, want de laatste keer was 26-05 en 27-05 heb ik wat ik nog in huis had door de gootsteen gespoeld. Vandaag de 10e dag aangegaan dus… Bedoel je dat je de twijfel ziet als iets dat bij het alcoholprobleem hoort en dat accepteert of dat je accepteert dat er (altijd) een twijfel is? Het voelt altijd als oprechte twijfel, maar wellicht ook omdat veel mensen altijd zeggen ach als je alleen in het weekend drinkt is er toch niks aan de hand, maar dat heb ik hardleers moeten leren dat dat even lukt voor mij, maar mij op den duur niet meer lukt. Veel mensen begrijpen dat niet.

@Pytje wat herkenbaar om te lezen die strijd. Het stiekeme heb ik niet helemaal duidelijk verwoord. Dat ik doordeweeks weer af en toe dronk (maar dan wel meteen veel) had ik inderdaad niet verteld. In de weekenden waren we vaak samen, dus hij wist wel dat ik het weer probeerde als we ergens heen gingen. Hij zag het al aankomen en begon afspraken te maken over het aantal glazen. Dan kiepte ik er stiekem wat extra in. Ik bleef ontkennen dat het bij mij wel weer mis aan het gaan was.. Inmiddels dit weekend het aangegeven dat ik terug aan het vallen was en deze keer echt een jaar wil gaan stoppen.

@Mariann wat goed, alweer 7 maanden! En wat je zegt is inderdaad helpend, voor nu mezelf even op een jaar zetten en dan kan ik de twijfel voor nu even “weg wapperen”, want dat zien we dan wel over 12 maanden. Dat voelt soms wel een beetje als mezelf voor de gek houden, maar zeggen nee dit doe ik nooit meer, zou ik nu nog niet durven beloven. Op deze manier voor een jaar blijft het behapbaar en concreet.

@Strijkbout @SoberMummy Ook in jullie verhalen veel herkenning. Die “ene” inderdaad niet pakken, want voor ik het doorhad glipte dat duiveltje er tussendoor. Ik werd er helaas pas weer bewust van toen het eigenlijk alweer uit de hand gelopen was…

@Kraan Ja, het gevaarlijke is dat het stoppen zo makkelijk gaat. In mijn geval ga ik mezelf overschatten of denk het valt allemaal wel mee/zie je wel er is helemaal geen probleem. Tot ik weer begin met die “ene”, dan sluipt het er toch weer langzaam in… 

Gisteren een craving op het moment dat ik boodschappen moest gaan doen. Stressvolle situatie met werk, dus had behoefte aan weer even rust in m’n hoofd. De roes zou heel erg welkom zijn... Vriend zou na het avondeten weer naar huis gaan, maar heb de craving opgebiecht en gevraagd of hij mee naar de supermarkt kon gaan. Hij vond het wel wat vreemd, maar zo had ik voor mezelf een stok achter de deur om niet wat wijn mee te kunnen nemen en tegen de tijd dat hij weg was, was m’n hoofd alweer rustig en de craving verdwenen.

 

[Mariann]

Wat ben je goed bezig liselotte. Wat heeft je de vorige keer geholpen on de 7 maanden vol te houden? Ik had hulp van tactus een half jaar, de afspraken waren voor mij een stok achter de deur. Dagelijks op het dagpact gezet en recentelijk op het jaarpacr gezet. Dagpact die ik niet meer  wel wrekpact. En Dagelijks podcast luisteren en mij noteren bij zelfhulp van jellinek. Verder zit ik op dry januari en schrijf mij nog elke maand in. Op deze manier houd ik mijzelf alert. 

[Liselotte]

De vorige keer was een echt dieptepunt, toen ging gewoon in 1 x de knop om. Huilend op maandagochtend met kater toen iemand van de AA gebeld en een goed gesprek gehad. Heb toen wel een paar AA-meetings bezocht, wel wat aangehad maar toch was dat het net niet helemaal, dus daar uiteindelijk mee gestopt. Veel steun van m’n vriend gekregen en flink wat boeken over dit onderwerp erdoorheen gesleten. 
 

Ik merk dat het nu weer erg makkelijk gaat, maar we zijn pas 2,5 week verder. Ik weet dat ik waakzaam moet blijven dat ik mezelf niet overschat, maar dat is op het moment dat ik dat ga doen weer erg lastig weet ik uit ervaring. Ik heb mezelf voor nu op het jaarpact gezet, dus de terugval kan niet na 7 maanden komen (dat jaar heb ik echt als harde eis voor mezelf gesteld) en hopelijk ben ik er over 12 maanden zo klaar mee dat die twijfel “een paar of af en toe kan wel weer” uitblijft deze keer, maar voor nu durf ik even niet verder te kijken en blijft het zo behapbaar.

Ik merk dat ik nuchter de lat voor mezelf erg hoog leg, veel op m’n bordje neem en alles perfect wil doen, wat weer resulteert in piekeren/chaos in m’n hoofd en stress geeft. Daardoor ben ik ook gaan drinken vermoed ik, om rust te krijgen in m’n hoofd en dingen te kunnen loslaten of als er eenmaal wijn in zit dan is goed ook goed, omdat ik dan toch in een wat “chillere” gemoedstoestand kom. Wat uiteindelijk juist resulteert in uitstelgedrag en dan is het altijd weer een race tegen de klok op het eind. Dus het is geen oplossing, want de stress komt dan later en ik kijk met een ontevreden gevoel naar mezelf dat ik de discipline niet had eerder te beginnen/of naar mijn maatstaven niet goed genoeg was.

Zit te denken daaraan te moeten gaan werken, maar ik weet niet heel goed welke weg ik daarnaartoe moet bewandelen. Dus daar ben ik nog zoekende in.

[SoberMummy]

De lat erg hoog leggen herken ik maar al te goed. Goed is niet goed genoeg. 
te veel keuzes om te maken, waardoor ik ook ging piekeren, chaos in m’n hoofd en inderdaad de race tegen de klok. 

Het is in mijn beleving echter een mindset. En de ene dag gaat beter dan de ander. Ik probeer nu meer in oplossingen dan in problemen te denken. En dan het “probleem” tegelijk proberen te relativeren. Gaat er iemand dood van als ik zo doe? Nee? Oké dan is het ook prima zo. 
en ik las nu regelmatig een vrije middag in waarin ik precies helemaal niets doe. Behalve een boek lezen, of gewoon alleen muziek luisteren.
En dat geeft echt rust in m’n hoofd. 
 

perfectie is onmogelijk want wat voor jou perfect is, kan voor een ander nog steeds niet goed genoeg zijn. Of juist overdreven zijn.

Wat is er leuk aan perfectie ? Voor wie willen we dat? Zodat we aan een ander kunnen laten zien hoe goed we alle ballen in de lucht kunnen houden? Dat gaat uiteindelijk ten koste van onszelf. Het is een niet na te leven maatstaaf.

Rust ritme en regelmaat, is heel fijn om de chaos in je hoofd te dempen.
En ik zeg tegenwoordig gerust nee als ik ergens gewoon geen zin in heb. En dat zeg ik dan ook letterlijk zo. Nee ik heb geen zin. En het zal je verbazen hoe goed mensen dat accepteren. 
 

en inmiddels ben ik er wel achter dat het leven nooit zo loopt als je zelf voor ogen had. Immers, van het concert des levens, krijgt niemand een program  

zet m op!